مینویی درباره حضورش در لیبی گفت: ما در واقع به محض رسیدن به فرودگاه طرابلس تحت نظر بودیم.

هنگامی که وارد فرودگاه شدیم خودرویی در مقابل خروجی وی آی پی در انتظار ما بود و به این ترتیب ما نمی توانستیم شاهد توده ای از مردم باشیم که فقط به دنبال فرار از کشور بودند زیرا ما ده روز پس از آغاز قیام مردمی علیه نظام لیبی وارد این کشور شدیم و آن زمان سرکوبگری بسیار شدیدی در جریان بود.

ما به محض رسیدن به طرابلس در دو هتل مختلف اسکان داده شدیم و در نهایت کارهای روزمره ما به سرعت به کارهای روتین تبدیل شد.

از یک سو تورهایی برای مشاهده تظاهرات هواداران قذافی ترتیب داده می شود و از سوی دیگر باید در کنفرانس های خبری غیر واقعگرایانه (سخنگوی نظام قذافی) حاضر می شدیم.

به این ترتیب به ما گفته می شد که اوضاع بلافاصله آرام خواهد شد و اینکه انقلابیون شماری از افراد در بنغازی هستند که همه شان معتاد و تحت فرمان القاعده هستند.

حتی زمانی که ما را به بیمارستان ها می بردند پزشکان می گفتند که مصدومان فقط مصدومان حوادث جاده ای هستند.

حتی روز پس از حملات ناتو ما را به مراسم تشییع جنازه قربانیان غیر نظامی این حملات بردند اما همه قبرها خالی بود و در نهایت همه این تدابیر غیر سازنده ظاهر شد.

وی درباره اهداف مقامات لیبی از این اقدامات گفت: قذافی فردی است که از چهل و دو سال پیش عادت دارد مردمش را با تبلیغات و توهمات دموکراتیک فریب دهد.

به این ترتیب وی فکر می کرد که می تواند رسانه های خارجی را نیز فریب دهید.

وی درباره سیف الاسلام قذافی گفت: سیف الاسلام همواره به صورت راز باقی خواهد ماند زیرا وی در غرب به عنوان چهره اصلاح طلب و جایگزینی برای نظام دیکتاتوری و خودکامه قذافی معرفی می شد.

وی از سال دو هزار و سه برای تدوین قانون اساسی لیبی مبارزه می کرد زیرا در لیبی قانون اساسی و نهادهای سیاسی وجود ندارد.

اما هدف از این اقدامات زمینه سازی برای ورود سرمایه گذاری های خارجی به لیبی بود.

درست است که در لیبی فضا به روی لیبرالیسم اقتصادی باز شده بود اما سیف الاسلام در زمان مقتضی چهره خود را نشان می داد.

زمانی که وی در خیابانها تهدید می کرد که اگر تظاهر کنندگان به قیام علیه نظام قذافی ادامه دهند جوی خون به راه خواهد انداخت نشان می داد که واقعا چه کسی است.

مینویی درباره ملاقاتش با معمر قذافی و شخصیت وی گفت: ملاقات ما با قذافی نیم ساعت طول کشید و این ملاقات در شرایط بسیار خاصی برگزار شد زیرا زمان مصاحبه ما با وی دو روز قبل از تصویب قطعنامه سازمان ملل متحد برای حملات ناتو علیه لیبی بود.

آنچه جالب بود این بود که وی در باب العزیزیه و داخل باغ و چادرش بود و همان لباس بدوی ها را به تن داشت.

او خود را بسیار غایت طلب نشان می داد و اعلام می کرد که تا آخرین قطره خونش مقاومت خواهد کرد.

بسیار گفته می شود که او فردی دیوانه است اما به عنوان استدلال به راحتی می توان به همه برچسب دیوانگی زد اما به نظر من قذافی از اوضاع خبر داشت زیرا وی ابتدا علیه نیکلا سارکوزی حرف زد و اعلام کرد که سارکوزی به او خیانت کرده است و می دانیم که سارکوزی از مداخله خارجی در لیبی بسیار حمایت کرد.

به این ترتیب قذافی اعلام کرد که من هزینه مبارزات انخاباتی سارکوزی را تامین مالی کرده ام و در زمان مقتضی اسناد آن را ارائه خواهم کرد اما هیچ گاه این کار را نکرد.

زمانی هم که ما درباره حقوق بشر و سرکوبگری سوال می پرسیدم پاسخ هایش بسیار کوتاه بود و عصبانی می شد و خود را خسته نشان می دهد.

به نظر من اینها نشانه این بود که قذافی می دانست پایان نظامش فرا رسیده است.

وی درباره حامیان قذافی گفت: به نظر من اقلیتی حدودا ده درصدی از مردم لیبی هستند که همچنان از قذافی حمایت می کنند.

بیشتر این افراد از طبقه محروم هستند که دسترسی کمتری به رسانه های جدیدی و حتی شبکه های تلویزیونی الجزیره و سی ان ان دارند.

لازم به ذکر است که قذافی با هزینه دلارهای نفتی با زیرکی مردم را فریب می داد به این ترتیب وی توانسته بود مردمش را بخرد حتی در اوایل ناآرامی ها، قذافی دو بار مبلغی معادل سیصد یورو به حساب خانواده ها واریز کرد برای اینکه بار دیگر محبوبیتش را بدست آورد.

---