واحد مرکزی خبر / روزنامه واشنگتن پست نوشت اگر چه یکی دیگر از دیکتاتورهای مورد لطف واشنگتن کشته شد اما مرگ قذافی کمک چندانی به بهبود وجهه داخلی اوباما نخواهد کرد.
این روزنامه در شماره امروز خود در مطلبی به قلم اسکات ویلسون، و کارن دیونگ نوشت: عملیات جستجو برای یافتن معمر قذافی دیکتاتور فراری لیبی مانند تعقیب صدام توسط ارتش امریکا در عراق هفت ماه طول کشید.
او بالاخره مانند همتای عراقی اش از یک مخفیگاه خفت بار بیرون کشیده شد و اکنون مرده است اما این شباهتها در انجا خاتمه یافت. نحوه عمل باراک اوباما رئیس جمهور امریکا در کمک به خاتمه دادن به کار یک دشمن دیرینه در لیبی منعکس کننده تفاوتی وسیع در شیوه عمل او با عملکرد جرج بوش رئیس جمهور قبل از وی در توسل به دیپلماسی و قدرت نظامی بر ضد دشمنان اعلام شده شان است. هر دو رویکرد به برچیده شدن عوامل دردسرساز دیرینه برای امریکا منجر شد که چند سالی مورد لطف واشنگتن بودند. اما تاوان تهاجم بوش هزینه تقریبا یک تریلیون دلاری و کشته شدن بیش از چهار هزار و چهارصد امریکایی بود در حالیکه مداخله محدودتر اوباما یک راهبرد امنیت ملی را که بر تقسیم جهانی بار مسئولیت تاکید دارد و نیز فن اوریها و تاکتیکهای پنهانکاری را که قانونی بودن ان جای سوال دارد، برجسته ساخته است.
حملات روز پنج شنبه ناتو به کاروان قذافی شامل یک فروند موشک شلیک شده از یک هواپیمای بدون سرنشین امریکا بود. اوباما دیروز گفت: بدون استقرار یک نیروی نظامی در خاک ان کشور به اهدافمان رسیدیم. رویکرد فن مدارانه اوباما به اداره امور برای او در عرصه سیاست خارجی به مراتب بهتر از عرصه سیاست داخلی بوده است.
در دوره بی ثباتی اقتصادی در داخل، چنین دستاوردهایی در خارج از جمله کشتن اسامه بن لادن در ماه مه منجر به افزایش محبوبیت سیاسی نشده است. بعلاوه رویکرد سیاست خارجی اوباما انتقاداتی را در جناح راست که معتقدند رویکرد خاص وی مومقعیت امریکا را در جهان تنزل داده است و در جناح چپ که توسل وی به حمله با هواپیماهای بدون سرنشین را نقض تعهد وی به اعاده حاکمیت قانون در امنیت ملی می دانند، به همراه داشته است. جمهوری خواهان رویکرد روشمند اوباما را نشانه بی عزمی و بی تجربگی در سیاست خارجی خوانده اند. وقتی که سرکوب جنبش ضد دولتی در لیبی در ماه فوریه اغاز شد، اوباما برای اظهار نظر درباره ان قیام یک هفته صبر کرد و در ان وقت نیز از ذکر نام قذافی یا درخواست برای برکناری وی خودداری کرد.
بالاخره یک روز پس از انکه نیکلا سارکوزی رئیس جمهور فرانسه خواستار برکناری قذافی شد، اوباما در تماس تلفنی با انگلا مرکل صدر اعظم المان این مسئله را مطرح کرد. تصمیم اوباما به اینکه متحدان اروپایی اش سردمدار اعمال فشار برای مداخله نظامی باشند، تا حدی مبتنی بر برداشت وی از وجهه ضعیف امریکا در کشورهای عرب خاورمیانه بود.
اوباما در همکاری با ناتو و متحدان عرب، به همراه یک نیروی مسلح لیبیایی در حال گسترش، فورا اعزام نیروی زمینی را رد کرد.
او نهایتا قذافی را به طور نیابتی برکنار کرد به گونه ای که نیروهای لیبیایی با ریشه کنی حامیان ان دیکتاتور کنترل کامل کشور را در اختیار گرفتند. اما جمهوری خواهان با وجود نتایج حاصله به انتقاد از این رویکرد ادامه می دهند.
حتی روز پنج شنبه برخی جمهوری خواهان کنگره کشته شدن قذافی را به رهبری(عملیات توسط) فرانسه و انگلیس نسبت دادند، نه اوباما. سیاست اوباما در لیبی او را در تقابل با کنگره از جمله اعضای حزب خودش قرار داد.
او برای ان مداخله سعی نکرد تایید کنگره را بگیرد و گفت که نقش امریکا در پشتیبانی و ارائه اطلاعات پس از حملات اولیه به منزله اقدامات خصمانه نیست. معلوم نیست ایا این استدلال سابقه ای برای مداخله های نظامی اینده خواهد شد یا نه.
مقامات عالی رتبه دولت امریکا می گویند ماهیت انقلاب لیبی را منحصر به فرد است و اینکه استدلال اوباما برای مداخله بر ضد قذافی در بحرین و کشورهای دیگر که با شورشهای داخلی مواجهند، صدق نمی کند. اقتصاد متزلزل امریکا در تنزل وجهه عمومی اوباما از زمان اغاز عملیات لیبی نقش داشته و او ممکن است به لحاظ سیاسی در ضعیف ترین جایگاه طی دوره ریاست جمهوری اش قرار داشته باشد و این در حالی است که مبارزات انتخاباتی سال دو هزار و دوازده شتاب می گیرد.
حتی بهبود میزان حمایت از اوباما پس از کشته شدن بن لادن فقط چند هفته دوام داشت و رقبایش پیش بینی می کنند مرگ قذافی نیز تفاوت چندانی ایجاد نخواهد کرد.
