واحد مرکزی خبر - روزنامه الخلیج نوشت لیبی جدید با چالش های عدیده ای داخلی و خارجی روبرو است.
این روزنامه اماراتی در شماره امروز خود در اینترنت در مقاله ای با عنوان چالش های لیبی پس از قذافی به قلم خلیل حسین نوشت سرنگونی رژیم معمر قذافی اوضاع دشواری را در تاریخ سیاسی معاصر لیبی ایجاد و این کشور را با چالش های داخلی و خارجی فزاینده ای روبرو کرده است.
مساله اساسی این است که آیا گروه های سیاسی موجود در لیبی می توانند این کشور را پس از چهار دهه استبداد به سوی یک دولت مدنی پیشرو سوق دهند.
لیبی تنها کشور عربی است که برای رسیدن به این مرحله بهای سنگین مادی و انسانی پرداخت کرده است.
هزاران نفر کشته و زخمی شدند و نهادهای دولتی در این کشور نیز در این سالها فعالیتی شبیه نهادهای یک دولت متمدن نداشتند.
در این کشور فعالیت های حزبی تقویت نشد تا احزاب جدید برنامه روشنی برای فعالیت های سیاسی داشته باشند.
مرحله انتقالی لیبی با موضوعات سرنوشت ساز سیاسی و قانونی روبرو است و تا چند ماه دیگر قدرت از شورای ملی انتقالی به یک دولت موقت انتقال می یابد و سپس انتخابات برای تشکیل پارلمان برگزار خواهد شد.
جامعه لیبی به دلیل سیطره دوران قذافی به چنین روند سیاسی و فعالیت حزبی عادت ندارد به ویژه آنکه قذافی، فعالان حزبی را خائن می دانست.
در ادامه این مقاله آمده است پرسش های متعددی برای شهروندان لیبیایی برای گذر از این چالش های سیاسی داخلی مطرح است.
چالش های خارجی نیز کمتر از چالش های داخلی نیست.
در حالی که این کشور می کوشد از بحران سیاسی،اقتصادی و اجتماعی داخلی خارج شود می داند طرف هایی نظیر ناتو که به هر نوعی در سرنگونی رژیم قذافی شرکت داشتند چه انتظاری از طرابلس دارند.
قدرت های عضو ناتو که به محض اعلام آزاد سازی لیبی به ماموریت خود در این کشور پایان دادند اینک در پی نفت و گاز لیبی هستند.
فرانسه و انگلیس افکار اقتصادی خود را در بخش های نفتی، سرمایه گذاری و بازسازی لیبی اعلام کردند.
دیگر کشورهای اروپایی نیز پیشنهادهایی مطرح خواهند کرد تا سهمی از کیک لیبی داشته باشند.
پرسش های مطرح در عرصه چالش های خارجی لیبی این است که آیا سهم خواهی قدرت های غربی قبل از سرنگونی رژیم قذافی با شورای انتقالی صورت گرفته است؟آیا قدرت های غربی در حال بازنگری در سیستم سرمایه گذاری منطقه ای و قاره ای خود در آفریقا از دریچه لیبی هستند؟ روسیه چین در لیبی جدید چه جایگاهی دارند؟ آیا سهی از کیک لیبی خواهند داشت؟ سرنوشت سرمایه گذاری هنگفت قذافی در بانک ها و نهادهای خارچی چه خواهد شد؟ آیا میزان این سرمایه گذاری مشخص است.
کارشناسان غربی این رقم را بیش از یکصد و شصت میلیارد دلار می دانند.
در پایان این مقاله آمده است پس از سرنگونی رژیم قذافی، طراحی یک نقشه راه روشن و فراگیر در لیبی احساس می شود تا این کشور به صحنه سیاسی عربی و بین المللی بازگردد.
شورای ملی انتقالی باید نقش رهبری در این زمینه داشته باشد.
