خبرگزاري دانشجويان ايران - كانال سوئز و صحراي سيناء براي كشور مصر تنها يك منطقه گردشگري، اقتصادي و يا گردگشري به شمار نمي‌آيد، اين منطقه، تاريخي به اندازه رويارويي و جنگ جهان عرب با استعمارگران كهنه‌كار فرانسه و انگليس و همچنين اشغالگران صهيونيست در سال ١٩٥٦ دارد؛ جنگي كه با هدف به دست گرفتن كنترل كانال استراتژيك سوئز توسط رژيم صهيونيستي آغاز شد و با خروج نيروهاي اين رژيم از صحراي سيناء پايان يافت.
به گزارش دفتر مطالعات بين‌الملل خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، جنگ ٢٩ اكتبر ١٩٥٦ با توافق سه دولت انگليس، فرانسه و رژيم صهيونيستي عليه مصر در منطقه كانال سوئز آغاز شد. هر كدام از اين سه دولت به نوعي از اقدامات مسئولان مصري زخم خورده بودند و در يك نشست سه جانبه در منطقه‌اي نزديك پاريس در ٢٣ اكتبر سال ١٩٥٦ تصميم گرفتند تا با حمله رژيم صهيونيستي به كانال سوئز كنترل اين منطقه را از دست مصر درآورند. ماجرا از اين قرار بود كه كنترل خليج عقبه واقع در شرق شبه جزيره سيناء در دست مصر قرار داشت. مسئولان اين كشور در سال ١٩٥٥ تصميم گرفتند با استفاده از اين خليج و افزايش نظارت‌هاي خود مانع فعاليت‌هاي دريايي رژيم صهيونيستي در خليج عقبه شوند؛ بدين ترتيب كشتي‌هاي وابسته به اين رژيم نمي‌توانست در آبهاي خليج عقبه حركت كنند. به طبع آن مبادلات تجاري بندر "ايلات" رژيم صهيونيستي كه دريچه‌اي در اراضي اشغالي به سمت كشورهاي آسيايي و شرق آفريقا به شمار مي‌آيد، فلج شد. نظارتها و محدوديتهاي صورت گرفته از سوي مسئولان مصري عليه كشتي‌هاي رژيم صهيونيستي باعث شد تا اين رژيم به نوعي تحت محاصره اقتصادي از سوي مصر قرار گيرد.
همچنين در آن دوره شهادت طلبان فلسطيني توانستند فعاليت‌هاي خود را با حمايت مصر عليه رژيم صهيونيستي از طريق نوار غزه در سالهاي ١٩٥٥ و ١٩٥٦ افزايش دهند. بنابراين رژيم صهيونيستي از هر فرصتي براي حمله به مصر استقبال مي‌كرد.
دولت آمريكا در آن دوره به دولت مصر پيشنهاد داد تا با اعطاي وام به اين كشور زمينه را براي ساخت يك سد بزرگ كه از نظر اقتصادي براي مصر بسيار حياتي به نظر مي‌رسيد، فراهم كند. اما مسئولان مصري با دريافت اين وام مخالفت كردند و دولت آمريكا مجبور شد پيشنهاد خود را در سال ١٩٥٦ پس بگيرد. كشور مصر تلاش كرد تا منابع مالي لازم براي ساخت اين سد را تامين كند. در آن زمان بود كه جمال عبدالناصر، رييس جمهور وقت مصر خبر ملي شدن كانال سوئز را اعلام كرد. اين مساله ضربه سنگيني به منافع انگليس در مصر به ويژه در منطقه كانال سوئز به شمار مي‌آمد. بنابراين خشم دولت انگليس به شدت نسبت به دولت مصر برانگيخته شد .انگليس سعي داشت تا با ائتلاف با ديگر دولتها زمينه را براي وارد آوردن ضربه به مصر فراهم آورد. از آن سو دولت فرانسه نيز به دليل حمايت دولت مصر از انقلاب الجزاير عليه استعمار فرانسه به دنبال راهي بود تا بتواند مصر را تضعيف كند و در نتيجه انقلاب الجزاير به ثمر نرسد. مجموع اين دلايل و اقدامات باعث شد تا انگليس، فرانسه و رژيم صهيونيستي با اجماع ميان خود تصميم بگيرند كه نيروهاي رژيم صهيونيستي در سال ١٩٥٦ با حمله به صحراي سيناء سربازهاي خود را در خاك مصر پياده كنند؛ اين در حالي است كه ارتش مصر با حمله نيروهاي رژيم صهيونيستي به مقابله برخاست و تلاش كرد تا اشغالگران را از خاك خود بيرون كند. بعد از آن دو كشور انگليس و فرانسه در ٣٠ اكتبر اعلام كردند كه جنگ بايد متوقف شود و نيروهاي دو طرف درگير يعني رژيم صهيونيستي و مصر به ميزان ١٠ كيلومتر از دو طرف كرانه‌هاي كانال سوئز عقب نشيني كنند. اين اقدام دو كشور مذكور بسيار استراتژيك بود؛ چرا كه بدين ترتيب دو هدف اصلي استعمارگران محقق مي‌شد: اول آنكه كنترل كانال سوئز از دست مسئولان كشور مصر خارج مي‌شد و نيروهاي رژيم صهيونيستي، فرانسه و انگليس در اطراف كانال مستقر مي‌شدند تا به اصطلاح از كشتي‌هاي بين‌المللي حمايت كنند و دوم آنكه جنگ صوري عليه مصر بدون شكست به پايان مي‌رسيد.
تمام شواهد و نشانه‌ها از بروز يك توطئه بين‌المللي عليه مصر حكايت داشت؛ دولتهاي انگليس و مصر تصميم گرفتند كه اگر مصر با اين عقب نشيني موافقت نكند نيروهاي خود را اطراف كانال سوئز مستقر كرده و ارتش مصر را محاصره كنند. همانطور كه پيش‌بيني مي‌شد مصر با عقب‌نشيني از كانال سوئز مخالفت كرد. در اين زمان اتحاد جماهير شوروي وارد عمل شد و با اعلام هشداري نسبت به حمله هسته‌اي عليه لندن و پاريس ازاين كشورها خواست تا هرچه سريعتر خاك مصر را ترك كنند.
نيروهاي فرانسه و انگليس در تاريخ ٣١ اكتبر حملات خود را عليه مصر به ويژه فرودگاه‌ها و بنادر اين كشور آغاز كردند. نيروهاي مصري تصميم گرفتند توجه خود را بر حمايت از سه منطقه مهم پورسعيد، قاهره و كانال سوئز متمركز كنند.
ارتش مصر از صحراي سيناء عقب نشيني كرد و در منطقه غربي كانال سوئز مستقر شد. بنابراين رژيم صهيونيستي طي هشت روز توانست صحراي سيناء را اشغال كند. اعمال فشار اتحاد شوروي، آمريكا و قطعنامه سازمان ملل، دو كشور انگليس و فرانسه را در تاريخ ٢٢ دسامبر ١٩٥٦ مجبور به عقب نشيني كرد و نيروهاي رژيم صهيونيستي در تاريخ ٦ مارس ١٩٥٧ اين عقب نشيني را تكميل كردند. مصر نيز در مقابل متعهد شد تا مانع انجام عمليات شهادت طلبانه فلسطيني‌ها در نوار غزه شود و با حضور نيروهاي بين‌المللي در مرزهاي خود موافقت كرد. دولت مصر در ادامه به رژيم صهيونيستي تضمين داد بتواند در خليج عقبه كشتي‌راني كند.
جنگ اسراييل، انگليس و فرانسه عليه مصر يكي از مهم‌ترين جنگ‌هاي صورت گرفته در تاريخ كشورهاي عربي به شمار مي‌آيد. جنگ سال ١٩٥٦ به مثابه نقطه عطفي در درگيريهاي خاورميانه به شمار مي‌آيد؛ چرا كه به دنبال اين جنگ هيمنه امپراطوري‌هاي استعماري انگليس و فرانسه فرو ريخت. به طور خلاصه مي‌توان گفت رژيم صهيونيستي بعد از آنكه فلسطين را در سال ١٩٤٨ تحت اشغال خود درآورد، قصد داشت دامنه اراضي تحت اشغال خود را گسترش دهد و منطقه حساس صحراي سيناء را تحت اشغال خود قرار دهد. برخي نيز معتقدند كه اين رژيم نوعي جنگ پيشگيرانه را عليه مصر آغاز كرد، چرا كه دستيابي اين كشور به سلاح‌هاي بلوك شرق را عامل خطرناكي عليه خود مي‌ديد و از برهم خوردن تعادل قوا در منطقه مي‌ترسيد. مناخيم بگين، يكي از اعضاي پارلمان رژيم صهيونيستي (كنست) در آن دوره عنوان داشت: من خواهان جنگ پيشگيرانه عليه كشورهاي عربي هستم به دو دليل، اول از بين بردن نيروهاي اين كشورها، دوم گسترش اراضي ما.
