منصور دائو یکی از پنج نفری است که در صبح بیستم اکتبر گذشته در خودروی تویوتای قذافی هنگامی که با موشک های ناتو متوقف شد حضور داشت.

چند ساعت پس از حمله ناتو معمر قذافی دستگیر و به شکلی نامعلوم به قتل رسید.

منصور دائو که در صحنه جنگ از هوش رفته بود هیچ نکته ای درباره مرگ رئیسش به خاطر نمی اورد.

البته او یکی از بهترین کسانی است که می تواند درباره اخرین هفته های دیکتاتور لیبی که در شهر سرت محاصره شده بود شهادت دهد.

خبرنگار روزنامه لوموند توانست در زندانی در مصراته با منصور دائو دیدار کند.

او که فردی پنجاه و شش ساله و دارای محاسن سفید و سیاه است ظاهرا وضع جسمانی خوبی دارد و می گوید به خوبی با او رفتار می شود.

منصور دائو دوست ندارد او را بعنوان quotation mark رئیس امنیت قذافی quotation mark معرفی کنند.

او می گوید : عزالدین الهنشیری مسئول امنیت شخصی قذافی بود و من تنها با انها همراهی می کردم.

عنوان شخصی من از سال هزار و نهصد و نود و نه رئیس گارد مردمی بود.

من تنها در فاصله سالهای هزار و نهصد و نود و دو تا نود و هفت مسئول امنیت شخصی قذافی بودم.

من در جریان امور نبودم.

عزالدین الهنشیری نیز همراه با قذافی در سرت به قتل رسید.

به روایت منصور دائو quotation mark کاروان حامل قذافی باید ساعت سه یا چهار صبح حرکت می کرد اما به همریختگی اوضاع حرکت را به تاخیر انداخت.

لازم بود زخمی ها را در پشت خودرو سوار می کردیم.

برنامه این بود که به جراف در سی کیلومتری غرب سرت برویم.

قذافی در این منطقه دنیا امده و پدر و مادرش در اینجا خاک شده اند.

مثل اینکه او می خواست در کنار انها بمیرد.

کاروانی متشکل از چهل خودرو حدود دویست نفر را که همه از اخرین مدافعان سرت بودند حمل می کرد quotation mark .

معمر قذافی یک ماه قبل از مرگش در سرت بود.

به گفته منصور دائو ، قذافی در تاریخ هجدهم اوت ، دور روز قبل از حمله به پایتخت و شورش های همزمان از طرابلس گریخت.

او می گوید : این نظر محافظانش و سیف الاسلام پسرش بود که فکر می کردند طرابلس قابل اطمینان نیست.

و درست دو روز بعد این شهر به علت خیانت فرمانده خطیبه محمد رئیس گردان دفاعی این شهر سقوط کرد.

او می گوید : از سه هزار و هشتصد نفر تنها صد و شصت نفر جنگیدند.

قذافی عصبانی می دید که حلقه وفادارانش کوچکتر می شود.

محافظ سابق قذافی می گوید : در اوایل سپتامبر رهبر لیبی فکر می کرد ادامه حملات امکانپذیر است.

او پس از چهل و دو سال قدرت نمی توانست به گونه ای دیگر فکر کند.

من فکر می کنم که او تبلیغات خودش را باور کرده بود.

و پسرانش به خصوص سیف الاسلام او را در این راه ترغیب می کردند.

منصور دائو می گوید عبدالله السنوسی رئیس اطلاعات لیبی بارها تلاش کرد قذافی را متقاعد کند که از سمتش کنار برود.

در نیمه اول ماه مارس او ممکن بود این کار را بکند اما سیف او را متقاعد کرد که در سمتش بماند.

او می خواست پس از پدرش قدرت را در دست بگیرد.

سپس صدور حکم جلب بین المللی از سوی دادگاه کیفری بین المللی همه چیز را پیچیده کرد.

این تنها باری بود که از زبان قذافی شنیدم که می گفت مُردن در لیبی بهتر از محاکمه شدن توسط اوکامپوست(لوئی مورنو اوکامپو دادستان دادگاه کیفری بین المللی).

منصور دائو افزود : سیف الاسلام در تاریخ بیست و دوم اوت طرابلس را ترک کرد و در تمام این مدت در بنی ولید بود.

او از طریق منشی هایش و از طریق تلفن ماهواره ای با پدرش در تماس بود.

او می گوید : سیف الاسلام مغز سیاسی بود و او بود که خط مشی سیاسی را تعیین می کرد.

خمیس مسئول گردان سی و دوم و معتصم تنها امور امنیتی کشور را عهده دار بودند.

منصور دائو می گوید : قذافی در روزهای اول اقامت خود در سرت بیش از حملات شورشیان از حملات ناتو می ترسید.

او هیچگاه از شهر خارج نشد و با هیچ کسی ملاقات نکرد.

او ابتدا در هتل بود.

سپس هر چهار یا پنچ روز از خانه ای به خانه دیگر می رفت.

حدود بیست نفر او را همراهی می کردند.

منصور می گوید در یک ماه گذشته گفتگویی با قذافی نداشته است.

او افزود: قذافی در این مدت قران و کتابهای دیگر می خواند ، بسیار می نوشت و غالب اوقات می خوابید.

او مرد مسنی بود ، هفتاد سال سن داشت.

شرایط سختی بود نه اب بود نه برق و نه تلفن.

ما از دنیا جدا شده بودیم.

این مسئله او را افسرده می کرد زیرا عادت به چنین وضعی نداشت و نگران بود.

منصور دائو می گوید : معمر قذافی در راهبردهای نظامی دخالت نمی کرد.

او حتی یک گلوله هم شلیک نکرد و این کار را به پسرش معتصم واگذار کرد.

رهبر سابق لیبی از کسانی ناراحت بود که فکر می کرد دوستانش هستند اما انها به او خیانت کردند همچون نیکلا سارکوزی رئیس جمهور فرانسه ، برلوسکنی ، اردوغان ، تونی بلر و بسیاری از مسئولان افریقایی.

---