خبرگزاري مهر - گروه بين الملل: نشانه ها و علايمي كه اين روزها از قاهره و تهران صادر مي شود همگي حاكي از تمايل و اشتياق دوجانبه براي توسعه روابط است كه شايد در آغار راه با چالشهايي روبرو است.
به گزارش خبرگزاري مهر، در بررسي شرايط فعلي سياسي مصر آنچه كاملا مشخص است اين مسئله است كه اين كشور هم اكنون در يك دوران گذار سياسي كاملا حساس و با شرايط ويژه گام بر مي دارد كه طي آن چگونگي برخورد كشورها با قاهره تعيين كننده بسياري از خط مشي ها در آينده خواهد بود.
حساسيت دوران گذار سياسي در مصر كه هم اكنون در آستانه برگزاري نخستين انتخابات آزاد خود (انتخابات پارلماني) در چهار دهه اخير است، بر كسي پوشيده نيست. جريانهاي سياسي در مصر هم اكنون در فضايي رقابتي و پرتنش گام بر مي دارند و درصدد هستند جايگاهي محكم براي خود در آينده به دست آورند.
گمانه زنيها نشان مي دهد انتخابات پارلماني در مصر نيز نتايجي مشابه آنچه در تونس رخ داد به همراه دارد. بنابر تحليلهاي ارائه شده توسط صاحبنظران مصري اسلامگرايان مصري و برخي جريانهاي ملي و مردمي اكثريت پارلمان آينده را از آن خود خواهند كرد و به عنوان اكثريت در آينده سياسي اين كشور نقش آفريني خواهند كرد.
نكته واضح و مشخص اين است كه در بين طيف اسلامگرايان مصري اعم از ميانه رو و حتي برخي از جريانهاي تا حدي افراطي و البته جريانهاي ملي مردمي مصر نقطه اشتراك مهمي وجود دارد. اين جريانها با الهام گرفتن از خواست ملت مصر خواهان توسعه روابط با ايران تا بالاترين سطح ممكن با در نظر گرفتن مصالح دو كشور هستند.
در اينجا نمي خواهيم به بررسي مشابهتهاي ويژه انقلاب اسلامي ايران و انقلاب مصر كه نقطه اوج آن در مسئله تسخير سفارت رژيم اسرائيل در قاهره و فرار ديپلماتهاي صهيونيست از مصر ديده شد، بپردازيم اما مواضع اخير جريانهاي مصري كه در سفر اخير هيئت زنان مصري به تهران ديده شد، اظهارات نمايندگان سابق پارلمان مصر در كنفرانس بيداري اسلامي، مواضع شيخ الازهر درباره ايران و حمايت گسترده جريانهاي اسلامگرا از تهران در پي مطرح شدن احتمال حمله رژيم صهيونيستي به تاسيسات اتمي ايران همگي مسائلي است كه ميل و اشتياق طرف مصري براي توسعه روابط با ايران را نمايان مي كند.
مسئله اي مهم ديگري كه شايد در لابلاي تحولات اخير گم شده باشد و از ديد آگاهان سياسي به دور مانده، فعاليت جرياني خزنده براي مهار انقلاب مصر انحراف آن از مسير اصلي اش است. بر اين اساس، قدرتهاي غربي كه هيچگاه دست از دخالت در امور كشورهاي منطقه به ويژه در برهه پس از انقلاب بر نمي دارند در ماههاي اخير از هر گونه تلاشي در راستاي انحراف انقلاب مصر فروگذار نكرده اند كه البته با هوشياري جريانهاي مصري و روشنگري برخي از شخصيتهاي سياسي اين كشور تا حدود زيادي دفع شده است.
پاسخ رد قاهره به پيشنهاد گرجستان در زمينه استفاده مصر از تجربيات پس از انقلاب مخملي در اين كشور كه زاييده شوروي سابق است مسئله كوچك و پيش پا افتاده اي نبود. در اينجا جريان غربي درصدد است آنچه در مصر رخ داده است را با انقلابهاي مخملي و رنگي در شرق اروپا هم رديف كند و حتي اين مسئله را به انقلابيون مصري تحميل كند.
اما دست رد قاهره به اين پيشنهاد، از طرفي هوشياري مصر را نشان داده و از سوي ديگر عطش اين كشور براي توسعه روابط با كشورهايي نظير ايران را نمايان مي كند. در اينجاست كه لزوم فعاليت جدي دستگاه ديپلماسي ايران و تصميم سازان سياسي در تهران براي مرحله پس از گذار سياسي در مصر (برگزاري انتخابات پارلماني) مشخص مي شود. بر اين اساس، طراحي سياستي واضح و روشن براي توسعه روابط با مصر كه به واقع مادر جهان عرب و دروازه ورود به ديگر پايتختهاي عربي محسوب مي شود، هم اكنون احساس مي شود. راهبردي كه هم به منافع ايران در منطقه توجه داشته باشد و از طرفي با درك دوران حساس سياسي در مصر تدوين شده و مصالح قاهره را نيز مدنظر قرار دهد.
