شيعيان مصر بيش از يک درصد جمعيت 82 ميليوني مصر را شامل مي شوند. برآورد مي شود که شمار واقعي آنها بيش از اين رقم باشد چرا که در دوره رژيم پيشين بسياري از آنها ناگرير از تقيه شده بودند.

در دور رژيم «حسني مبارک»، شيعيان مصر تحت شديد ترين محدوديت ها مي زيستند. مصر سال ها تحت حکومت فاطميون شيعي مذهب قرار داشته است، به همين خاطر مصري ها نسبت به تشيع با تساهل و رواداري مي نگرند. آنها در قياس با اهل تسنن عربستان، به مراتب براي اهل بيت عليهم السلام و امامان شيعه احترام بيشتري قائلند تا جايي که سلفي هاي مصر نگران هستند که مذهب تشيع به آساني در بين اهل تسنن مصر گسترش يابد.

در واقع دانشگاه الازهر بزرگ ترين مرکز مذهبي –آموزشي جهان اهل تسنن، توسط فاطميون شيعي مذهب پايه گذاري شد، اما ر‍ژيم «حسني مبارک» اين گونه به شيعيان نمي نگريست. سرويس هاي امنيتي و اطلاعاتي مصر با سوء ظن به شيعيان مي نگريستند. رژيم مبارک شيعيان مصر را در ارتباط با رشد نفوذ جمهوري اسلامي ايران در خاورميانه مورد ارزيابي قرار مي داد.

از چشم انداز رژيم حسني مبارک، شيعيان در سراسر خاورميانه بعنوان ابزارهاي نفوذ استراتژيک جمهوري اسلامي ايران براي تاثير گذاري در دنياي تحت سلطه پادشاهي هاي سني محسوب مي شدند. رژيم مبارک باور داشت که جمهوري اسلامي ايران براي افزايش توان بازدارندگي اش در برابر ايالات متحده در سطح بين المللي، گسترش نفوذ در سطح منطقه خاورميانه را در دستور کار قرار داده است و در اين راه جهت افزايش نفوذش در منطقه از شيعيان حمايت مي نمايد.

سياست خارجي «حسني مبارک» که انعکاسي از سياست هاي ايالات متحده در منطقه بود با سوءظن به شيعيان مي نگريست. رژيم «حسني مبارک» به بهانه نارواي پيوند شيعيان با چمهوري اسلامي ايران؛ آنها را بعنوان يک عامل بي ثباتي مورد سخت ترين فشارها قرار داده بود. محدوديت هاي آموزشي و فرهنگي، زندان و شکنجه و اتهامات ناروا جزوي از زندگي شيعيان مصر در دور حسني مبارک بود. در دوره وي صدها تن از شيعيان مصر زنداني و شکنجه شدند.

نسخه هايي که از اسناد بازجويي شيعيان تحت سرويس هاي امنيتي رژيم مبارک افشاء شده است نشان مي دهد که شيعيان در زندان هاي «حسني مبارک» به خاطر اعتقاداتشان به کفر گويي متهم مي شده اند.

اين در حاليست که الازهر، تشيع را بعنوان يک مذهب صحيح شناسايي کرده بود. در واقع بر خلاف رواداري اهل تسنن مصر؛ رژيم مبارک نگاهي شديدا امنيتي يه شيعيان داشت. پس از صلح ننگين سادات با رژيم غاصب؛ مصر خاورميانه را ترک کرد و تلاش براي هژموني بر دنياي عرب و رهبري دنياي عرب در برابر رژيم غاصب را کنار گذاشت و آزادي عملش در حوزه سياست خارجي محدود شد اين امر به خاطر بحران مشروعيت رژيم مصر و همچنين وابستگي اش به کمک هاي ايالات متحده بود.

اعمال محدوديت بر شيعيان به عبارتي در راستاي انطباق سياست خارجي مصر با سياست منطقه اي ايالات متحده و رژيم غاصب محسوب مي شد. آنها در پيوند با حزب الله و جمهوري اسلامي ايران رشد شيعيان مصر را بعنوان منبعي از تهديد و عامل نگراني مي دانستند.

پس از سرنگوني «حسني مبارک» به مراتب از نفوذ آمريکا و رژيم غاصب در قاهره کاسته شده است. اميد است که آزادي پرستش براي شيعيان و حقوق سياسي و اجتماعي شان در برهه جديد محترم شمرده شود.

---