خبرگزاري فارس- «هافينگتن پست» از برگزاري برنامه هاي فرهنگي و كنسرت‌هاي موسيقي هيپ‌هاپ در تونس، با حمايت مالي آمريكا و با هدف احياء اعتبار از دست رفته آمريكا در اين كشور خبر داد.
به گزارش فارس، "هافينگتن پست" به قلم يكي از روزنامه نگاران خود در گزارشي تحليلي مي‌نويسد: در تابستان گذشته، در گرماگرم جنبش‌هاي انقلابي عربي، به گروه موسيقي هيپ‌هاپ «امروز درخشان» (RC) پيوستم كه گروهي از هنرمندان و فعالان جوان موسيقي هيپ‌هاپ تونسي بودند. من در آخرين روزهاي تور اين گروه به آنها پيوستم؛ توري كه تنها دو هفته پس از پايان حكومت نظامي و اعتراضات 24 ساعته در تونس برگزار مي‌شد. تجربه من در تونس به من آموخت كه آمريكا بايد رويكرد ديپلماتيك خود را دوباره بيازمايد :بايد رويكردي را جايگزين كرد كه نظريه سياسي بالا به پايين را زير سوال برده و جوانان را نيز در گفتگوها وارد نمايد. با اين همه، جوانان تونسي، چه جوان دست‌فروشي كه خود را قرباني كرد يا خواننده رَپ زنداني تا آنها كه هنوز در حال سازماندهي اعتراضات و كمك رساني به پناهندگان ليبيايي هستند، طراحان و پايه ريزان «انقلاب آزادي» (ثوره الاحرار) يا «انقلاب كرامت» (ثوره الكرامه) بوده و خواستار مشاركت سياسي در انتقال دموكراتيك قدرت هستند؛ و هيپ‌هاپ (موسيقي، رقص بريك، ديوار نويسي و غيره)، زبان جهاني مشترك فرهنگ جوانان، ابزاري ناب براي تبادل اطلاعات و توسعه همبستگي فرامليتي است.
*موسيقي ارتباطي مستقيم با سياست و مردم دارد
همچنان كه جنبش كرامت در گوشه و كنار جهان عرب شعله‌ور مي‌شد موسيقي هيپ‌هاپ همچون سرود ملي جوانان عمل مي‌كرد. همانطور كه تاريخچه جنبش‌هاي اعتراضي دهه شصت آمريكا با آهنگ‌هايي همچون «ما پيروزيم» و «نمي‌توانيد مرا خاموش كنيد» اثبات كرد، رابطه اي طبيعي بين موسيقي و جنبش‌هاي سياسي وجود دارد. اين مورد در تمام تاريخ عرب نيز به چشم مي‌خورد. آهنگ «سد مرتفع» خواننده محبوب مصر «بلبل شب، عبد الحليم حافظ» يادآور درگيري‌هاي كشورش عليه استعمار است كه به تكميل «سد اسون» در 1964 منجر شد («اين قصه يك سد نيست، اين قصه كشمكش‌هاي نهفته در پس اين سد است...اين داستان جنگي است، بين ما و استعمار»).قهرمان ملي لبنان «فيروز» غزل‌هايي پراحساس را مي‌خواند اما از محبوبيت صدايش استفاده كرد و با سكوتش در ميان خونريزي‌هاي وحشيانه به اعتراض در برابر جنگ داخلي برخاست. در برخي موارد، همچنان كه در سوريه رخ داد، دولت‌ها از محبوبيت هيپ‌هاپ بهره جسته‌اند و با حمايت و اختصاص برنامه هاي تلويزيون ملي به هنرمندان طرفدار دولت سعي در كسب اعتبار كرده‌اند. پديده اي جالب توجه كه در جهان عرب در حال وقوع است انتشار آثار موسيقي فرامليتي بين هنرمندان عرب و آمريكائي، به ويژه آفريقائي-آمريكائي‌هاي پيشگام در عرصه هيپ‌هاپ است.
*آيا موسيقي مي‌تواند اعتبار مخدوش آمريكا در تونس را بازسازي كند؟
جوان فعال تونسي «اشرف عيودي» ادعا مي‌كند كه «اين جريان قابل توجه، بيش از وزير، هيلاري كلينتون بر تونس تاثير داشته است».آيا فعالان هيپ‌هاپ مي‌توانند به بهبود اعتبار از دست رفته آمريكا در تونس كمك كنند؟ آيا تاكيد گروه هيپ‌هاپ آمريكائي RC بر وحدت و مثبت انديشي مي‌تواند ترويج دهنده پيام‌هاي مثبتي باشد كه دريچه اي رو به تعهدات منتقدانه را بنياد نهند؟ بدبينان نسبت به دخالت آمريكا و منتقدان واكنش غرب نسبت به انقلاب تونس، چگونه از تور موسيقي‌اي كه مورد حمايت مالي وزارت خارجه آمريكا است استقبال مي‌كنند؟
*موسيقي ابزار ارتباط ميان مردم است
نماينده آمريكا در تونس، عيودي، كه يكي از هماهنگ كنندگان كنسرت هيپ‌هاپ 27 مي تا 3 ژوئن سفارت با حضور RC و خوانندگان رپ محلي تونس است، با اين نظر موافق است. يك دانشجو، كه طرفدار سرسخت «سياست مردم در كنار مردم» است و عميقاً به موسيقي هيپ‌هاپ تونسي عشق مي‌ورزد، راهكار اصلي را به اين شكل شرح مي‌دهد:وزارت خارجه با نخبگان ديدار مي‌كند و RC با مردم محلي ديدار كرده و در تماس است. از نظر عيودي، ديدار ماه مارس گذشته وزير كلينتون براي ملاقات با دولت موقت تونس در مقايسه با تاثير منتقدانه ديدار RC با جوانان كمرنگ است. وي تصريح مي‌كند كه اين «سياست مردم در كنار مردم» در قطعات موسيقي انقلاب تونس، هيپ‌هاپ، براي ايجاد مسئوليت معنادار و پايان دادن به تبادل ميان آمريكا و تونس است.
*مردم تونس با بدبيني و ترديد به آمريكا مي‌نگرند
آمريكا اعتبارش را در جامعه مدني تونس هنگامي از دست داد كه دولتش در زمينه نامشروع بودن و خشونت دولت «بن علي» با دورويي عمل كرد. زماني كه رئيس جمهور اوباما، به جاي محكوم كردن خشونت لجام گسيخته ديكتاتوري عليه معترضان، نيروهاي بن علي را به سركوب معترضان تشويق كرد، زخمي را به جا گذاشت كه درد آن هنوز حس مي‌شود. به همين دليل، امروز نيز صداهاي مقامات عمومي آمريكا كه تبريك گفته و حمايت آمريكا را از تونس در حال تحول اعلام مي‌كنند با بدبيني و منفي نگري شنيده مي‌شوند.
*برنامه فرهنگي «سفيران هيپ‌هاپ» ابتكاري براي ارتباط بهتر با مردم تونس است
«امروز درخشان»، گروه موسيقي پايه گذاري شده توسط «آناس كانون» ماموريتي فرهنگي و برنامه تبادل موسيقي را به نام «سفيران هيپ‌هاپ» آغاز كرد. اين ابتكار به وضوح ويرايش قرن 21 از برنامه «سفراي جاز» است كه از سوي وزارت خارجه در دوران جنگ سرد و در ميانه دهه 1950 تا اواسط 1970 اجرا شد. اين برنامه به وسيله بزرگان جاز همچون «لوئيس آرمسترانگ»، «ديزي گيلسپي» و «كوينزي جونز» برگزار شد كه نتيجه آن كنسرت‌ها و نشست‌هاي موسيقي با گفتگوي بين فرهنگي و تبادل موسيقي بود. در راستاي اين ماموريت، RC عمداً نوازندگان آمريكائي را نيز با خود همراه مي‌كند كه نه تنها در زمينه كاري خود حرفه ايند، بلكه برخي نيز روحيه اي احساسي و كمال گرايي جهاني را با خود دارند. كانون مي‌گويد كه «هنگام پا گذاشتن بر صحنه يا ديدار از يك پرورشگاه، مجبور نيستيد براي ارتباط و اشتراك احساستان به زبان محلي سخن بگوييد. وقتي شما نيز از ديدار با مردم، به اندازه آنها هيجان زده شويد، مي‌توانند احساس شما را حس كنند».به لطف وجود فناوري‌هاي مدرن اين نشست‌ها به تلاشي مشترك ختم مي‌شوند.
*حمايت مالي آمريكا از كنسرت موسيقي در تونس جهت جلب توجه مردم تونس انجام مي‌شود
براي مثال، خواننده رپ تونسي «الجنرال»، كه سرود ملي غير رسمي انقلاب كرامت را به رشته تحرير درآورد و يكي از كساني كه به مقاصد غرب بدبين است، در كمال تعجب موافقت كرد كه با RC در ضبط آهنگي از «كانون» كه نسخه زيبا و زباني سبك‌هاي عربي و انگليسي بود و «قطعه‌ها را بردار» نام داشت همكاري كند. بر اساس «مجله تايمز»، الجنرال به عنوان يكي از 100 فرد تاثير گذار سال 2011، نماينده نمادين شكايت جوانان از دولت و سياست سركوبگري است كه سعي در ساكت كردن مخالفانش دارد.
*تهيه آثار موسيقي انقلابي با هدف تبادل فرهنگي منتقدانه بين گروه‌ها صورت مي‌پذيرد
«نشست موسيقي هيپ‌هاپ» بين موسيقي‌دانان هيپ‌هاپ آفريقائي-آمريكائي و الجنرال بومي، هسته تفكر تقويت سياست هيپ‌هاپ RC است:گفتگو و تبادل فرهنگي منتقدانه از طريق همكاري موسيقائي. در روزهاي گذشته، RC با گروه رپ تونسي «امپاير» در زمينه تهيه قطعه اي همكاري كرد كه توسط كانون و تحت تاثير حواشي خودسوزي دست‌فروش خياباني «محمد بوعزيزي» نوشته شده بود؛ آتشي فزاينده كه توده سال‌ها مخالفت منظم با دولت را شعله‌ور كرد. اين قطعه عمق مظلوميت وي را جشن مي‌گرفت: «هِي بوعزيزي، هِي بوعزيزي، راهي شو، يك بار هم كه شده راهي شو تا بارقه مردي جوان پيرمردان را بيرون براند».قطعه «بارقه مردي جوان (بوعزيزي)» در كنار «قطعات را بردار» قبلاً نيز در ايستگاه راديوي ملي تونس «راديو موسائيكو» پخش شده است.
*كنسرت، تاثيري فراتر از ملاقات‌هاي رسمي مقامات آمريكايي دارد
در پايان آخرين اجرايشان، كه به حاضران اجازه داده شده بود مهارتشان را در رقص بريك و حتي سالسا بر روي صحنه با موسيقي RC كه ترجمه اي از «احساس خوب» جيمز براون بود نشان دهند، به ياد سرمايه گذاري بزرگ عيودي بر سياست مردم در كنار مردم افتادم. چه تعداد از اين جوانان فرصت روبرو شدن با وزير كلينتون يا معاون رئيس جمهور بايدن را دارند؟ چه تعداد از آنها حتي كنفرانس تلويزيوني اين مقامات رسمي آمريكا را ديده‌اند؟
*در صورت حذف صداي جوانان، خطر وقوع مجدد ديكتاتوري وجود دارد
همه شركت كنندگان اين كنسرت، از امثال عيودي و ديگر فعالان تا بوعزيزي و مخالفان داخلي تا خوانندگان رپ محدود شده و خسته اي همچون الجنرال، مهندسان و سازندگان انقلاب هستند. اگر اين صداهاي اين جوانان، كه رهبران اصلي اجتماع مدني و تونس جديد هستند، به حاشيه كشيده شود و بار ديگر نخبگان سياسي جلوه اصلي و يگانه سياست كشور شوند، خطر ايجاد دوباره شرايطي را پيش رو داريم كه منجر به شكل گيري دوباره بن علي مي‌شود. همچنين با خطر ادامه ميراث اعرابي بيدار روبرو هستيم كه اعتبار آمريكا را زير سوال برده‌اند.
*آمريكاي امروز بايد تونس را بشناسد و از آن درس بگيرد
نسل من ايستاده است تا از برنامه آزادي جوانان تونس (كه خود از جنبش حقوق مدني الهام گرفته) درس بگيرد. آمريكائيان همه نسل‌ها ايستاده‌اند تا مردم تونس را فراتر از انقلاب تاريخيشان بشناسند. تا قبل از دسامبر 2010 در مورد تونس چقدر مي‌دانستيم؟ و امروز از تونس چه مي‌دانيم؟ آرزوها و روياهاي تونسيان تشنه كرامت چيست؟ تعامل بين جوانان و سفيراني همچون هنرمندان RC كه در زبان جهاني مشترك (هيپ‌هاپ و فناوري رسانه عمومي) بيان مي‌شود مي‌تواند دريچه اي به سوي اين آموزش سياسي و فرهنگي دوسويه باشد.
