خبرآنلاين- رابرت فيسك ستون نويس روزنامه اينديپندنت در تازه ترين نوشتار خود براي اين روزنامه انگليسي به وتوي قطعنامه شوراي امنيت عليه سوريه توسط روسيه و چين نگاه واقع بينانه اي انداخته و تاكيد مي كند كه هنوز براي سخن گفتن از رفتن بشار اسد در سوريه بسيار زود است.
قرار نيست بشار اسد رئيس جمهوري سوريه حكومت را ترك كند.نه الان و نه به اين زودي ها نمي توانيد براي رفتن او دست بزنيد. روزنامه هاي منطقه مملو از تيترهاي پرطمطراقي هستند كه با حروف درشت نوشته شده است: " آيا دمشق نيز بنغازي دوم مي شود؟ " . اين قبيل يادداشت ها عموما برگرفته از فضايي است كه در پاريس، لندن و يا واشنگتن در خصوص سوريه گفته و شنيده مي شود و در منطقه خاورميانه هم كم هستند كساني كه متوجه اشتباهات استراتژيك ما در غرب مي شوند. باز بايد همان جملات پيشين را تكرار كنيم: مصر، تونس نيست. بحرين، مصر نيست. يمن،بحرين نيست. ليبي، يمن نيست. سوريه هم بي شك با ليبي تفاوت هايي دارد.
مشاده بازي مخالفان اسد در غرب كار چندان سختي نيست.تصاويري كه از كشتار مردم در حمص در صفحات فيس بوك به نمايش درمي آيد؛ بيانيه هايي كه ارتش آزاد سوريه دقيقه به دقيقه منتشر مي كند، سخنان خانم هيلاري كلينتون وزير امور خارجه امريكا در تقبيح نقض حقوق بشر در سوريه و البته فراموش كردن اين مساله كه امريكايي ها چگونه و به راحتي چشمان خود را بر كشتار مردم در غزه بستند. اگر آنچه در سوريه مي گذرد واقعيت دارد و روس ها چشم خود را با اين وتو بر آن بستند آنچه بر غزه هم در اين سالها گذشت واقعيت داشت و البته آمريكايي ها در آن زمان از نقض حقوق بشر سخني به ميان نياوردند.
رابرت فيسك اين نوشتار را با لحني انتقادي نسبت به عملكرد دولت بشار اسد ادامه داده و مي افزايد : بله ما مي دانيم كه سرويس هاي اطلاعاتي در سوريه هم دست به مواردي از نقض قانون و حقوق بشر زده اند. در لبنان هم همين رويه بود. مي دانيم كه دولت در دمشق انتخاب صد در صد مردم نبوده است. مي دانيم كه فسادهاي مالي در اين كشور در ميان دولتمردان رواج پيدا كرده است. مي دانيم كه هيلاري كلينتون وزير امور خارجه امريكا انتظار داشت كه روس ها در جلسه شوراي امنيت پس از مشاهده تجربه ليبي و كارآمدي طرح پرواز ممنوع به قطعنامه سوريه هم راي مثبت بدهند. مي دانيم كه كنار رفتن بشار اسد به روي كار آمدن دولتي شيعه منجر مي شود كه بي شك با تهران رابطه حسنه اي نخواهد داشت. اما بهتر نيست ثانيه اي هم خود را ايستاده پشت پنجره اتاق كار دفتر رياست جمهوري سوريه در دمشق تصور كنيم و از اين زاويه منطقه را ببينيم؟ بله كشورهاي عربي حاشيه خليج فارس عليه بشار اسد به پا خواسته اند. تركيه با سوريه همراه نيست و به بشار با ژستي سخاوتمندانه پيشنهاد مي دهد كه مي تواند روزهاي تبعيد را در سرزميني بگذراند كه ميراث دار عثماني ها است.
اكنون به جاي اسد به شرق نگاه كنيم. چه مي بينيم؟ ايراني كه كنار بشار اسد ايستاده است و عراقي كه دوست جديد ايران در منطقه است و حاضر به راي به تحريم ها عليه سوريه نشد. لبناني كه با وجود تمام دردسرهاي داخلي ترجيح داد موافقت خود با تحريم هاي سوريه را اعلام نكند. بنابراين مي بينيد كه از مرزهاي افغانستان تا سواحل مديترانه را دوستان بشار اسد گرفته اند كه مي توانند مانع از سقوط اقتصادي بشار شوند.
مساله اينجاست كه ما در غرب سر خود را با داستان هاي توهم گونه در خصوص مسائل جاري در ايران و سوريه گرم كرده ايم و در اينچنين فضايي بيرون از اين پنجره مه آلود نگاه كردن كار آساني نيست. اين مه نمي گذارد حقيقت را در آغوش بگيريم: بشار اسد تنها نيست. تا زماني كه سوريه با عراق مراوده تجاري داشته باشد مي تواند به نفس كشيدن ادامه دهد. درهاي تجارت با لبنان هم بسته نشده است. ايران هم با حاكميت شيعه و كشور دوست و برادر عراق دست در دست سوريه دارد. مي بينيد كه بشار معمر قذافي نيست . معمر قذافي چشم باز كرد و خود را در محاصره مخالفان و دشمنان ديد. تنها و بدون حتي يك متحد. اما داستان بشار فرق دارد. دشمنان بشار اعرابي هستند كه نهادي نظامي مانند ناتو را در چنته ندارند. بشار اسد شهرهاي اصلي مانند دمشق را در كنار خود دارد. تا زماني كه دمشق بنغازي نشده است بشار نيز ماندني است.
فيسك اين نوشتار را اينگونه به پايان مي رساند: در ميان مردان خوب هميشه مردان بدي هم هستند. حقيقتي كه ما در ليبي فراموش كرديم. مرداني كه فرمانده نظامي خود را كشته و زندانيان را شكنجه كردند در ميان همان مرداني جاگرفته بودند كه ما به دليل مخالفتشان با قذافي آنها را خوب خوانديم. بله ناوهاي سلطنتي توانستند خود را به بنغازي برسانند اما در بندرهاي سوريه هنوز ناوهاي جنگي روسيه لنگر انداخته اند.
