رسالت-در جريان برگزاري كنفرانس امنيتي مونيخ يكي از شركتكنندگان در اين كنفرانس، جمهوري آذربايجان را با مصر در زمان حسني مبارك مقايسه كرد و از الهام علي اف رئيسجمهور آذربايجان سئوال ميكند كه آيا حوادث مصر در آذربايجان هم روي خواهد داد؟ اين فرد سپس از مايكل ديكمان برگزار كننده همايش در حاشيه كنفرانس امنيتي سئوال ميكند آيا شما و كشورهاي شركتكننده در كنفرانس در كشوري چون جمهوري آذربايجان سرمايهگذاري خواهيد كرد؟
الهام علياف نيز در پاسخ ضمن بر شمردن برخي از پيشرفتهاي اين كشور در سالهاي اخير در خصوص مقايسه وضعيت كنوني جمهوري آذربايجان با وضعيت مصر و حوادث انقلاب آن كشور و بركناري مبارك از قدرت ميگويد: به كساني كه آرزوي ديدن حوادث مصر را در وضعيت كنوني آذربايجان دارند، قول ميدهم كه اين حوادث و اعتراضات را در آذربايجان نخواهيد ديد.
الهام علياف همچنين در ادامه سخنان خود گفته است كه در كشور ما آزادي بيان وجود دارد و مطبوعات آزادانه فعاليت ميكنند، اينترنت كشور ما آزاد است و بيش از ده حزب در پارلمان آذربايجان فعاليت ميكنند ودر اين شرايط آذربايجان با مصر و تونس قابل قياس نيست.
مضمون اين سخنان الهام علياف بسيار شبيه سخنان ديكتاتورهاي سرنگون شده عرب (زينالعابدين بن علي، حسني مبارك و معمر قذافي) ميباشد زيرا پس از انقلاب تونس و سرنگوني بن علي در اين كشور حسني مبارك رئيسجمهور مصر در ژانويه سال 2011 با قدرت تمام گفت: اينجا مصر است و تونس نيست و او با اين سخنان خود عدم تكرار حوادث و انقلاب تونس در مصر را وعده داده بود. معمر قذافي ديكتاتور ليبي نيز در فوريه سال 2011 با آن ابهت ديكتاتور مآبانه خود گفته بود: ليبي شبيه مصر و تونس نيست و نخواهد بود اما سرنوشت هر دو ديكتاتور همانند تابلويي در مقابل چشمان جهانيان ميباشد.
آنها مدت كوتاهي پس از اين سخنانشان از قدرت ساقط شدند و اكنون الهام علياف دم از قدرت و مشروعيت خود در آذربايجان زده و از عدم تكرار حوادث و انقلاب كشورهاي عربي در آذربايجان با قاطعيت سخن ميگويد اما اين بيانات رئيس جمهور كسي را قانع نكرد زيرا كه تا به حال هر كسي اين سخنان را بر زبان آورده عاقبت خوشي نداشته است. اما به نظر نويسنده اين سخنان الهام علياف ناشي از ترس از حوادث و اعتراضات داخلي اين كشور ميباشد زيرا كه سئوالكننده نه يك خبرنگار و روزنامهنگار معمولي كه يكي از روساي بزرگترين مراكز تحقيقاتي و نظرسنجي آلمان و يكي از شركتكنندگان در كنفرانس امنيتي بود و هرچند الهام علياف به او در مورد توسعه اقتصادي آذربايجان و وضعيت خوب اقتصادي مردم اين كشور توضيحاتي داد اما اهميتي نداشته و ندارد زيرا كه قبل از انقلاب مردم در مصر و ليبي وضع اقتصادي مردم اين كشور در وضعيت خوب و بالايي قرار داشت.
براساس نظرات تحليلگران مسائل منطقه انقلابات مردم كشورهاي عربي نه براي مسائل اقتصادي بلكه به دليل سيالي چهل سال حكومت ديكتاتوري و خشونت، ظلم و زور و تداوم آن و مبارزه در راه احقاق حقوق اوليه انسانها يعني آزادي از قيد و بند حكومتهاي ديكتاتوري و قومي و قبيلهاي بود و دليل اصلي انقلاب اين بود نه مسائل اقتصادي و يا توسعه و عدم توسعه آن. تحليلگران سياسي مواجه شدن الهام علياف با اينگونه سئوالات و صحنهها در آينده نزديك را مستثني نميدانند زيرا كه حكومت خاندان علياف در آذربايجان بسيار بدتر از حكومت ديكتاتورهاي عرب ميباشد.
حكومت ديكتاتوري به ارث رسيده از شوروي سابق در جمهوري آذربايجان به خاندان علياف و به ارث رسيده از پدر (حيدر علياف) به پسر (الهام علياف) بسيار شبيه سيستم سياسي حكومتهاي ديكتاتوري تونس، مصر و ليبي و شايد بدتر از آنها ميباشد. محدوديتهاي اعمال شده در فعاليتهاي اجتماعي و ديني مردم اين كشور و محدوديت فعاليتهاي حزبي و سياسي و اعمال نفوذ در انتخابات و نتايج آن و عدم وجود آزادي بيان و مطبوعات و احزاب محدود شده و روابط علني وگسترده با رژيم صهيونيستي كه از ديد ملت فهيم و آگاه و اكثريت شيعه اين كشور مخفي نمانده و همه مردم ميدانند كه اين محدوديتها و ممنوعيتها در مسائل ديني و مذهبي همه از روابط با رژيم صهيونيستي نشات ميگيرد و در حال حاضر نيز اقدامات خصمانه در مقابل جمهوري اسلامي ايران و حتي تاييد آشكار دولت و نمايندگان مجلس آذربايجان در اقدام غرب و رژيم صهيونيستي در ترور دانشمندان هستهاي جمهوري اسلامي ايران كه در مجلس ملي اين كشور نمايندگان مجلس آذربايجان نه تنها از اين ترورها پشتيباني كردند بلكه خواهان اقدامات جدي عليه ايران شدند و اينگونه اقدامات خصمانه باعث شعلهورتر شدن آتش خشم مردم مسلمان و شيعه اين كشور بر عليه حاكمان ديكتاتور جمهوري آذربايجان خواهد شد. از اين نگاه غرب و رژيم صهيونيستي براي علياف در برابر مردم مشروعيت و برائت و حاشيه امنيتي كسب نخواهد كرد و اين رژيم از انقلاب مردمي در امان نخواهد بود.