58 سال پيش( 25 فوريه 1954) شوراي فرماندهي انقلاب مصر ژنرال محمد نجيب را از رياست جمهوري بركنار و جمال عبدالناصر عملاً قدرت را در دست گرفت. ناصر در اواخر سال 1949 يك گروه كوچك نظامي سري موسوم به افسران آزاد تشكيل داده بود كه هدف آن تسخير قدرت سياسي بود. اين گروه كه تا اوايل دهۀ 1950 تعداد اعضايش به صدها نفر مي رسيد، عمدتاً از افسران جوان و تازه كار تشكيل شده بودند و اهدافي همچون خلاص شدن از دست پادشاه و اطرافيانش، پايان دادن به امپرياليست انگليس و استفاده از نيروهاي مسلح براي تحقق اهداف ملي را دنبال مي كردند.
اين گروه سرانجام با در سال 1952 ادارۀ كشور را بدون خونريزي و به سرعت در دست گرفتند. دولت را سرنگون و شوراي فرماندهي انقلاب متشكل از هستۀ جنبش افسران آزاد جايگزين آن شد. در عرض چند روز ملك فاروق مجبور به كناره گيري شد. اعضاي شوراي فرماندهي انقلاب كه به علت جواني از اعتبار خود در برابر مردم مطمئن نبودند، از محمد نجيب يكي از ژنرال هاي مسن و محبوب ارتش خواستند در مقام نخست وزير خدمت كند. در ماه ژوئن در مصر حكومت جمهوري اعلام و نجيب ضمن حفظ منصب نخست وزيري، نخستين رييس جمهوري آن شد. اما ستارۀ رييس جمهوري مدت زيادي ندرخشيد و طولي نكشيد كه وي قرباني دسيسه هاي ناصر در شوراي فرماندهي انقلاب شد. در 25 فوريه 1954 شوراي فرماندهي انقلاب نجيب را خائن اعلام و وي را بركنار كرد و تا سال 1956 كه ناصر در همه پرسي رسماً به عنوان رييس جمهور انتخاب شد، عملاً ادارۀ كشور را در دست داشت. ناصر در نشست سران كشورهاي غيرمتعهد در باندونگ اندونزي از وي به عنوان رهبر مصر و جهان عرب تجليل شد.

*برگرفته از كتاب خاورميانۀ معاصر نوشتۀ مهران كامروا

---