ایلنا- آکسفام می‌گوید در برخی مناطق کشور چاد برخی روستاییان به خراب کردن لانه مورچه‌ها پرداخته‌اند تا دانه‌هایی را که مورچه‌ها ذخیره کرده‌اند، برای خوردن خود و خانواده‌شان جمع کنند.
موسسه بین‌المللی آکسفام اعلام کرد که برای اینکه قحطی در منطقه ساحل در آفریقای غربی به فاجعه‌ای انسانی تبدیل نشود، باید فورا اقدام کرد.
به گزارش ایلنا به نقل از بی‌بی‌سی، موسسه آکسفام در گزارش خود آورده است که برای کمک به بیش از یک میلیون نیازمند در این منطقه به کمک فوری معادل ۳۶ میلیون دلار احتیاج است.
بنا بر این گزارش، این فاجعه می‌تواند ۱۳ میلیون نفر را تحت تاثیر قرار دهد و جامعه بین‌المللی در پاسخ به قحطی سال گذشته در شرق آفریقا بیش از حد تاخیر کرده است.
آکسفام ادامه می‌دهد که نرخ سوءتغذیه در چاد، بورکینافاسو، مالی، موریتانی، نیجر و سنگال‌شمالی بین ۱۰ تا ۱۵ درصد است و در برخی نواحی به بیش از حد بحرانی ۱۵ درصد رسیده است.
به گفته این موسسه، بیش از یک میلیون کودک در منطقه ساحل در خطر سوءتغذیه هستند.
آکسفام می‌گوید در برخی مناطق کشور چاد برخی روستاییان به خراب کردن لانه مورچه‌ها پرداخته‌اند تا دانه‌هایی را که مورچه‌ها ذخیره کرده‌اند، برای خوردن خود و خانواده‌شان جمع کنند.
این سازمان امداد عامل این بحران را قحطی، قیمت بالای مواد غذایی، فقر شدید و درگیری‌های منطقه‌ای دانسته است.
به گفته «ممدو بیتیه» مدیر منطقه آفریقای غربی، آکسفام میلیون‌ها نفر در آستانه یک بحران جدی قرار دارند.
وی افزود: «اگر زود‌تر اقدام نشود همه چیز نشان از تبدیل قحطی به یک فاجعه انسانی دارد. دنیا نباید بگذارد چنین اتفاقی رخ دهد. باید با یک عملیات امداد جدی از مرگ ده‌ها هزار نفر به دلیل بی‌اعتنایی جامعه جهانی جلوگیری شود.»
مدیر منطقه آفریقای غربی ادامه داد: «سال گذشته شاهد بودیم که چطور شرایط در شرق آفریقا به سرعت از کنترل خارج شد و چگونه سازمان‌های امداد رسانی نتوانستند به موقع عمل کنند. ساده است، اگر همین الان دست به کار شویم می‌توانیم از تلفات هزاران نفر جلوگیری کنیم.»
بنا بر این گزارش، درگیری‌های اخیر بین ارتش شمال مالی باعث فرار بیش از ۱۰۰ هزار نفر از خانه و کاشانه‌شان شده و نیمی از این عده به نیجر و نیم دیگر به کشورهایی فرار کرده‌اند که خود دچار مشکلند.
در ماه ژانویه موسسات آکسفام و «کودکان را نجات بدهید» اعلام کردند که سال گذشته هزاران نفر در شرق آفریقا جان خود را بیهوده از دست دادند چرا که گوش جامعه بین‌المللی به هشدارهای زودهنگام سازمان‌های امداد بدهکار نبود.
