ایرنا-الجزيره روز دوشنبه اعلام كرد مناطق شمالي كشور آفريقايي مالي همچنان شاهد هرج و مرج و كشتار توسط افراد طوارق و گروه هاي مسلح طرفدار القاعده است.

به گزارش ايرنا، دولت مالي كه به تازگي يك كودتاي نظامي را پشت سر گذاشته هيچ تصميمي براي ورود به جنگ عليه اين گروه هاي مسلح و باز پس گيري شمال كشور از دست آنان را ندارد.

حدود يك ماه پيش افراد طوارق با حمله به شهرهاي مهم شمال مالي، نيروهاي ارتش را از آنجا بيرون راندند و موجوديت كشور موسوم به 'آزاواد' را در شمال مالي اعلام كردند.

همزمان با اين حوادث يك كودتاي نظامي در مالي رخ داد اما فشارهاي بين المللي به خصوص تهديد كشورهاي آفريقايي مبني بر احتمال اقدام نظامي عليه كودتاچيان آنان را وادار كرد قدرت را به رئيس پارلمان تحويل دهند.

طي اين مدت مناطق شمالي مالي به عرصه تاخت و تاز افراد طوارق از يك سو و چندين گروه مسلح افراطي مظنون به هواداري القاعده از سوي ديگر تبديل شد. كشتار گسترده مردم غير نظامي، غارت اموال آنان و موارد متعدد نقض حقوق بشر از جمله اقدامات اين گروه ها در شمال مالي بود. اكنون كه موضوع بحران در مالي از دستور كار رسانه هاي خبري جهاني خارج شده، شورشيان طوارق تلاش مي كنند استقلال يك جانبه شمال را تحكيم و تقويت كنند و گروه هاي مسلح افراطي هم مي كوشند اين منطقه را به منطقه آغاز عمليات خود با هدف گسترش تسلط خود بر تمام خاك كشور مالي تبديل كنند.

شبكه الجزيره در گزارشي از شمال مالي گفت: هرج و مرج در شمال مالي هر روز در حال افزايش است و هيچ كس به مصيبت هاي مردم اين منطقه توجهي ندارد، تصاوير فقر ريشه دار و انبوه سلاح و افراد مسلح موجود در شمال در شبكه هاي تلويزيوني يا مطبوعات جهان جايي ندارد. اين منطقه كه در حال تجربه يك جنگ درازمدت است كاملا به فراموشي سپرده شده است همچنانكه جنگ طولاني در سومالي از ياد مردم و رهبران جهان رفته است. نشانه هاي هرج و مرج را مي توان در همه امور زندگي مردم شمال مالي مشاهده كرد و ديگر كسي نمي داند چه كسي در اين منطقه بر چه كسي حكومت مي كند.

كشتار روزانه غير نظاميان در اين منطقه نياز به هيچ توجيه يا دليلي ندارد و كسي به دنبال يافتن قاتل نيست زيرا مسئوليت همه چيز بر عهده وضعيت نابسامان و آشوب و نبود حكومت در شمال انداخته مي شود.

سازمان هاي مدافع حقوق بشر مي گويند از ابتداي بروز بحران در شمال مالي، بيش از 200 هزار نفر از مردم از شهر و ديار خود گريخته و بيش از 100 هزار نفر آنان به كشورهاي همسايه مانند نيجر و موريتاني پناهنده شده اند. كساني كه هنوز در شمال باقي مانده اند در وضعيت بسيار وخيمي قرار دارند، نبود دارو و مواد غذايي كمترين مشكل آنان است. اين در حالي است كه كمك هايي از جنوب مالي برايشان ارسال شده است. غارت و تخريب اموال مردم و نقض مكرر حقوق بشر هم به دور از چشم جهانيان به يك پديده عادي در اين منطقه تبديل شده است.