الجزيره – مردم الجزاير در حالي پنجاهمين سالگرد پيروزي انقلاب خود را گرامي مي دارند كه موج انقلاب‌هاي مردمي منطقه شمال آفريقا را در برگرفته است و همسايگان اين كشور نيز براثر انقلاب هاي مردمي اين بار، نه از يك قدرت استعمارگر خارجي بلكه از يوغ ديكتاتورهاي داخلي رهايي يافته‌اند.
انقلاب مردم الجزاير در اول نوامبر 1954 ميلادي ( 1333 )آغاز شد و هشت سال بعد در پنجم ژانويه 1962 ميلادي ( 1341 ) به ثمر نشست؛ انقلابي كه نتيجه يك تلاش مردمي براي آزادي و رهايي بود؛ انقلابي كه به اهداف اعلام شده خود رسيد، هر چند كه الجزايري‌ها پس از رهايي از چنگ استعمار، طعم تلخ كشمكش‌هاي دروني و تسويه حساب‌هاي سياسي را چشيدند.
با پيروزي انقلاب الجزاير اين كشور پس از 132 سال كه تحت سلطه فرانسه بود، به استقلال دست يافت و در هشتم اكتبر (17 مهر )همان سال اين كشور با حكومت جمهوري دموكراتيك مردمي به عضويت سازمان ملل متحد درآمد.
مردم الجزاير براي به ثمر نشاندن انقلاب خود يك ميليون قرباني دادند و به همين دليل اين كشور به ' سرزمين يك ميليون شهيد' شهرت يافته است.
** نگاهي به مبارزات مردم الجزاير پيش از آغاز انقلاب
'امير عبدالقادر'، فرزند محي‌الدين براي جهاد عليه فرانسوي‌ها، قبايل الجزايري را متحد ساخت و در سال 1837 ( 1216) شكست سختي را به آنها وارد كرد تا جايي كه 28 مه 1837 ( 8 خرداد 1216 ) دولت فرانسه مجبور شد بجز بخش ساحلي بقيه الجزاير را به امير عبدالقادر بسپارد. اما امير عبدالقادر پس از چندي اعلام كرد كه نيروهاي فرانسوي بايد ساحل الجزاير را ترك كنند لذا دولت فرانسه با نيرويي به فرماندهي ژنرال بوژو با 115 هزار سرباز از طريق بندر طنجه در مراكش نيروهاي عبدالقادر را به محاصره درآورد و باعث شكست وي در سال 1845 ( 1224) شد.
عبدالقادر براي جمع‌آوري نيرو به كوهستان‌هاي الجزاير رفت و با تجديد قوا راه را بر روي سپاهيان فرانسه به سمت جنوب بست اما از آنجا كه امير مراكش مرزهاي كشور خويش را به روي سربازان عبدالقادر بست، وي شكست خورد و سربازان فرانسوي عبدالقادر را اسير كردند.
با شكست وي الجزاير به طور كامل به تصرف فرانسه درآمد و عبدالقادر به دمشق منتقل شد و تا آخر عمر در تبعيد به سر برد و سرانجام در سال 1883
( 1262 )درگذشت.
**دليل استعمار كشورهاي شمال آفريقا توسط فرانسه
دولت فرانسه از اين جهت اكثر كشورهاي شمالي آفريقا به ويژه الجزاير را مستعمره خويش كرد كه از اين سرزمين براي اسكان فرانسويان و چنگ انداختن به بارورترين زمين‌هاي كشاورزي استفاده كند. از طرفي دولت فرانسه هنگام آغاز جنگ جهاني اول جوانان الجزايري را به جبهه‌هاي جنگ اروپا مي‌فرستاد.
در سال 1917 ( 1296 )حدود 173 هزار جوان الجزايري از سوي ارتش فرانسه به جبهه‌ها اعزام شدند و 25 هزار تن از آنها كشته شدند.
**مبارزات ملت الجزاير براي كسب استقلال
مجاهدان انقلابي الجزاير پس از نبردهاي پراكنده در نهايت درنشست اول نوامبر 1954 ميلادي ( سال 1333) به اشغالگران فرانسوي نشان دادند كه 132سال استعمار، گذشت چندين نسل و كشتار فراوان، براي به زانو درآوردن ايمان و هويت يك ملت، كافي نبوده است.
اين مجاهدان الجزايري كه بعدها همگي از مردان بزرگ انقلاب و الجزاير مستقل شدند و به مردان اول نوامبر شناخته مي شدند با اعلام علني آغاز جنگ مسلحانه با استعمار به جاي مبارزات پراكنده كه به راحتي سركوب مي شد ، رهبري مبازات ملت الجزاير در مقابله با ظلم و ستم و استعمار فرانسه در كشورشان را بدست گرفتند.
''ديدوش مراد'، ' رابح بيطاط '، ' قرين بلقاسم '، ' العربي بن مهيدي' ، 'مصطفي بن بولعيد'، 'محمد بوضياف '، 'باجي مختار' ، 'بن عبدالمالك رمضان ' و 'زيغود يوسف ' از جمله اين مردان بودند.
اين افراد در بيانيه اي كه مفاد آن هنوز با گذشت بيش از نيم قرن به عنوان اصول ملي و انقلابي الجزاير مورد احترام مردم اين كشور است، به استعمارگران فرانسوي اعلان جنگ كردند. جنگي با هدف بازستاني آزادي و استقلال الجزاير از استعمار چكمه پوشان فرانسوي.
تأكيد بر ريشه ها و اصول اسلامي، عربي و ملي الجزاير و عزم راسخ براي دفاع از آن در برابر سياست هاي استعماري فرانسه، روح حاكم بر اين بيانيه بود كه همچنان زينت بخش ديوار خانه ها و اداره ها در الجزاير است.
امري كه بي ترديد چندان براي دولت امروز فرانسه كه هنوز در سكوت خبري رسانه هاي غربي از بسياري از فرصتهاي اقتصادي اين مستعمره سابق بهره و نصيب مي برد، خوشايند نيست.
از آن روز تا روز استقلال يعني پنجم ژوئيه سال 1962( 1341 )، ملتي كه تنها 10ميليون نفر بود بيش از يك ميليون شهيد تقديم آزادي و استقلال خود كرد تا ركوردي بزرگ در تاريخ مقاومت ملت ها به ثبت برسد.
** الجزاير پس از پنجاه سال استقلال
كشور الجزاير پس از بدست آوردن استقلال همواره با فراز ونشيبهاي سياسي بسياري روبرو بود بطوريكه در سالهاي نود اين كشور وارد صحنه نبرد ميان گروهاي مخالف حكومت ودولت مركزي شد كه شرايط سياسي را به بحران تبديل كرد.
مردم الجزاير از زمان استقلال تاكنون شاهد مشكلات بسياري بودند بويژه روزهاي خونين دهه نود كه شيريني استقلال اين كشور را در كام مردم تلخ مي كرد.
با روي كار آمدن 'عبدالعزيز بوتفليقه ' رييس جمهوري امروز الجزاير در سال 1999 ميلادي (1378) كه از مجاهدان دوران مبارزه با استعمار فرانسه بود و در بين مردم اين كشور از جايگاه خوبي برخوردار است، الجزاير اندكي روي آرامش ديد. بوتفليقه تا كنون در سه دوره رياست جمهوري خود توانسته است چهره امنيتي، سياسي و اقتصادي كشور را به كلي تغيير دهد و بسياري از بحران هاي ناشي از خشونت هاي دهه 90 را پشت سر بگذارد.
بوتفليقه در سال گذشته با اعلام لغو حالت فوق العاده در كشور اولين گام براي انجام اصلاحات همه جانبه را برداشت ، اصلاح برخي قوانين از جمله قانون برگزاري انتخابات و احزاب از جمله اين اصلاحات بود.
با اصلاح قانون احزاب و دادن مجوز فعاليت به احزاب جديد سياسي در انتخابات پارلماني اين كشور در 21 ارديبهشت ماه امسال 44 حزب و تشكل سياسي از جمله 21 حزب تازه تاسيس توانستند با يكديگر به رقابت بپردازند .
در انتخابات مجلس ملي مردمي الجزاير كه در آرامش كامل برگزار شد، بيش از 43 درصد از واجدين شرايط بر سر صندوق هاي اخذ راي حاضر شدند
بوتفليقه پيش از انتخابات ضمن دعوت از مردم بخصوص جوانان براي حضور در انتخابات ، حضور آنها بر سر صندوق هاي راي را مانع از مداخله بيگانگان در امور داخلي الجزاير عنوان كرد.
رييس جمهور الجزاير همچنين براي مقابله با هرگونه اعتراض احتمالي به نتايج انتخابات از سوي گروههاي مختلف سياسي ماهها پيش از برگزاري انتخابات از سازمان هاي بين المللي از جمله اتحاديه هاي عرب، اروپا، آفريقا و شوراي همكاري كشورهاي اسلامي براي اعزام ناظران خود دعوت بعمل آورد.
در اين انتخابات كه حدود 500 ناظر بين المللي و دهها قاضي ارشد محاكم الجزاير بر آن نظارت داشتند و انتخابات نيز در آرامش كامل برگزارشد، جبهه آزاديبخش ملي الجزاير (افلن) حزب حاكم با كسب 208 كرسي از 462 كرسي مجلس اين كشور پيروز انتخابات شد.
كارشناسان دليل اين پيروزي را در مرحله اول محبوبيت رييس جمهور الجزاير در ميان اقشار مختلف الجزاير به عنوان رييس افتخاري حزب افلن و قدرت سياسي و نفوذ اين حزب در اركان سياسي و اجتماعي اين كشور و همچنين نوپا بودن احزاب تازه تاسيس بويژه احزاب اسلامگرا عنوان كردند.
آنچه از فضاي امروز الجزاير بر مي آيد اين است كه مردم اين كشور به پشتوانه سياست هاي اصلاحي رييس جمهور 74 ساله خود، آينده اي سرشار از پيشرفت و توسعه، توام با آزادي هاي سياسي و اجتماعي و نفي بازگشت استعمارگران به اين كشور را به انتظار نشسته و به آن آميد بسته اند.
الجزاير با جمعيت 37 ميليوني خود با ذخاير نفتي بسيار و معادن زير زميني متنوع و موقعيت جغرافيايي و منطقه اي خود در شمال آفريقا و جنوب درياي مديترانه به عنوان دروازه آفريقا و اروپا و عضويت در دهها سازمان و نهاد بين المللي در حال حاضر باثبات ترين كشور عربي و آفريقايي است و به رغم ناآرامي هاي آن سوي مرزهايش براي رسيدن به توسعه اقتصادي با جذب سرمايه هاي خارجي و تعامل با كشورهاي پيشرفته گام بر مي دارد و مورد توجه كشورهاي مختلف مي باشد.
پنجم ژوئيه ( 15 تير) روز عيد استقلال الجزاير در اين كشور تعطيل رسمي است و شبكه هاي تلويزيوني و راديويي و نشريات اين كشور نيز با پخش تصاوير و سرودهاي حماسي و انتشار مقالات مختلف ، خاطره اين روزها را براي مردم الجزاير يادآور مي شوند.
ملت و دولت الجزاير اين روزها با آذين بندي معابر، خيابان ها، ادارات و محلات مختلف به استقبال پنجاهمين سالگرد استقلال كشورشان مي روند.
به گفته وزير فرهنگ الجزاير جشنواره پنجاهمين سالگرد استقلال الجزاير در سال جاري از پنجم ژوئيه 2012 تا پنجم ژوئيه 2013 براي مدت يك سال با اجراي برنامه هاي متنوع فرهنگي در داخل و خارج از كشور ادامه خواهد داشت.
