واحد مرکزی خبر - دومینیک دو ویلپن نخست وزیر اسبق فرانسه معتقد است اروپا باید روابطی جدید بر پایه برابری و شفافیت با آفریقا برقرار کند.
به نوشته روزنامه لوموند چاپ پاریس، پس از حمله یازده سپتامبر دوهزار و یازده و مطرح شدن مسائل امنیتی، پس از بحران اقتصادی سال دوهزار و هشت و حتی پس از شکست نشست کپنهاگ در مورد شرایط محیط زیست و آب و هوا نوعی بی تفاوتی در مورد مسائل آفریقا به وجود آمده است. در این شرایط این سوال مطرح می شود که چه کسی به آفریقا اهمیت می دهد؟
به نظر می رسد برای این قاره بهتر باشد کمتر از نگاهها پنهان شود.
خوش بینان به آفریقا بر این باورند که شکل گیری بورژوازی در این قاره به سرعت همه مسائل را حل خواهد کرد. اما در مقابل بدبینان به آفریقا، این قاره را تنها با فقر، گرسنگی، ایدز و عوامل بد طبیعی همراه می بینند.
همه شواهد نشان می دهد اروپا می خواهد آفریقا را به حال خود رها کند. ناتوانی اروپا در تحقق وعده خود مبنی بر اختصاص هفت درصد تولید ناخالص داخلی خود به برنامه های توسعه در آفریقا دلیلی بر این مدعا است.
اما در این شرایط در آفریقا چه می گذرد؟
برزیل تلاش می کند با نیجریه و آفریقای جنوبی ارتباط برقرار کند. چین هم اعطای وام به کشورهای آفریقای سیاه را افزایش داده است.
با این حال آینده آفریقا و اروپا به یکدیگر گره خورده است که عمده دلایل آن اقتصادی است. در واقع رشد اقتصادی آفریقا برابر با رشد اقتصادی اروپا خواهد بود. شمار زیادی از شرکت های فرانسوی، آلمانی و یا ایتالیایی با فعالیت در قاره آفریقا، در کارآفرینی محلی ایفای نقش می کنند.
البته دلایل انسانی نیز وجود دارد. هم اکنون حدود پنج میلیون نفر با ملیت کشورهای آفریقای سیاه در اروپا به سر می برند و صدها هزار اروپایی نیز ساکن آفریقا هستند. طی چندین دهه دانشگاههای اروپایی میزبان نخبگان آفریقایی بوده است.
در پایان باید به دلایل راهبردی ارتباط آفریقا و اروپا اشاره کرد.
باید ریشه ناکامی های آفریقا را جستجو کرد تا به مسائلی مانند فساد، اقتصادی چپاول منابع طبیعی و دموکراسی متحجردر این قاره پی برد. نخبگان آفریقایی باید در این راه مسئولیت خود را بر عهده بگیرند و به امید نوگرایی باشند. آنها باید دریابند در صورتی که تغییراتی ایجاد نشود تا دولت های آفریقایی مشروعیت خود را بازیابند، خطر وقوع « بهار آفریقایی» همانند آنچه در کشورهایی غربی رخ داد، وجود دارد.
زمان آن رسیده است که آفریقا دولت هایی قوی تر و شفاف تر برای رشد و اشتغال با برنامه روزی اقتصادی بر اساس تخصص واقعی را برای خود برگزیند. به علاوه این قاره باید جوانان را به کار گیرد. اروپا نیز در روند این نوسازی وظایفی بر عهده دارد. در این راه اروپا باید درحوزه مسائل انسانی، بهداشتی، آموزش و پرورش و آموزش حرفه با آفریقا مشارکت کند زیرا این مسائل ارزشهای مشترک دو قاره و موتور رشد آینده هستند. اروپا باید از طریق تسهیل تجارت و حمل ونقل با حمایت از زیر ساخت هایی مانند جاده سازی، ساخت راه آهن و شبکه های به هم پیوسته برق در جهت اتحاد واقعی آفریقا گام بردارد.
پایان دادن به روابط پدرسالارانه فرانسه و آفریقا نیز در یک روز میسر نمی شود. البته پایان دادن به این رابطه به معنی از بین بردن همه پل های ارتباطی نیست بلکه برعکس به معنی ایجاد روابط جدیدی است که بر پایه شفافیت و برابری و نه در میان دو کشور بلکه میان دو قرار استوار است.
