نسل رهبران کهنه‌کار کنونی در الجزایر در صورتی که به طور مسالمت‌آمیز حاضر به کناره‌گیری از قدرت نشوند، درگیری با نسل جدید و به خطر افتادن ثبات داخلی این کشور محال نخواهد بود.
به گزارش فارس، خبرگزاری رویترز در گزارشی به قلم «لمین شیخی» با عنوان «الجزایر کشور جوانی که فرتوت‌ها بر آن حکومت می‌کنند» آورده است: نسل رهبرانی که در جریان جنگ برای استقلال الجزایر علیه فرانسه بین سال‌های 1954 تا 1962 مقام‌های عالی‌رتبه را تصاحب کردند همچنان در راس هستند و چالش شدید اسلام‌گراهای مسلح در دهه نود را به شکست کشاندند و تاکنون از شرایطی که منجر به سرنگون شدن رؤسای جمهور تونس، مصر و لیبی در سال گذشته شد فاصله دارند.
بر اساس این گزارش از جمله رهبران قدیمی «عبدالعزیز بوتفلیقه»، 75 ساله است که به پایان دور سوم ریاست جمهوری خود نزدیک می‌شود و بعید به نظر می‌رسد که برای دور چهارم خود را نامزد انتخابات کند حتی به دلایل بیماری وی که تاکنون خودش فاش نکرده است.
انتخابات ریاست جمهوری الجزایر در سال 2014 برگزار می‌شود اما هنوز معلوم نیست که چه کسی زمام امور را در این سرزمین که بزرگ‌ترین کشور آفریقایی از حیث وسعت محسوب می‌شود، برعهده بگیرد.
الجزایر عضو سازمان اپک نیز هست و یک پنجم واردات گاز اروپا را تامین می‌کند و با کشورهای غربی نیز در راستای آنچه مبارزه با القاعده خوانده می‌شود همکاری می‌کند.
بیش از هفتاد درصد مردم الجزایر که شمار آنها به 37 میلیون نفر می‌رسد کم‌تر از 30 سال سن دارند و بر اساس اعلام صندوق بین‌المللی پول نزدیک به 21 درصد جوانان الجزایری بیکار هستند و بحران پایین بودن دستمزد و مشکل مسکن در این کشور بسیار نگران‌کننده شده است.
«عاطل یدعی محمد عزیوز»، جوان 26 ساله و مهندس کامپیوتر در الجزایر با انتقاد از رهبران کشورش گفت: ما نمی‌خواهیم قهرمانان جنگ بر کشورمان حکومت کنند ما مدیران جوانی می‌خواهیم که با سطح بالای تحصیلات و فرهنگ زندگی شرافتمندانه‌ای را برای ملت تامین کنند و خواسته‌های جوانان را درک کنند.
وی افزود: الجزایر باید با تغییرات همراه باشد. اکنون «دحو ولد قابلیه»، وزیر کشور الجزایر 79 سال سن دارد و «قاید صلاح»، رئیس ستاد کل ارتش 80 ساله است و عملا رهبران جبهه آزادی‌بخش ملی که 50 سال پیش الجزایر را به استقلال رساندند همچنان قدرت را در چنگ دارند.
اوایل سال جاری میلادی الجزایر «احمد بن بله»، اولین نخست‌وزیر این کشور را در سن 96 سالگی از دست داد و به دنبال وی «الشاذلی بن جدید»، 82 ساله و سومین نخست‌وزیر این کشور نیز درگذشت.
«احمد بن بیتور»، نخست‌وزیر اسبق الجزایر 66 ساله که در سال 2000 از سمت خود استعفا کرد نیز اذعان داشت که انتقال قدرت به نسل‌های جدید در الجزایر به تعویق افتاده است.
وی در گفت‌وگو با خبرگزاری رویترز گفت: حاکمان الجزایر باید حدودا 40 تا 50 سال سن داشته باشند و همه مقاماتی که طی چند دهه گذشته خدمت کرده‌اند اکنون باید کنار بروند. افراد در راس قدرت نیز که گفته می‌شود منتخب هستند از سوی رئیس حمهور یا پارلمان انتخاب می‌شوند نه اینکه با رای مستقیم مردم انتخاب شوند و از سوی دیگر مقامات امنیتی بلندپایه نیز بر این افراد به اصطلاح انتخاب شده حکومت می‌کنند و معلوم است که در دور بعدی انتخابات نیز بوتفلیقه و دیگر نخبگان سیاسی آن کسی را که خود ترجیح می‌هند روی کار خواهند آورد.
در ادامه این گزارش آمده است: اگرچه احساس نمی‌شود که الجزایری‌ها در انتخابات آتی حضور حداکثری را داشته باشند اما آنها بازگشت کشورشان به ناآرامی‌های دهه نود که به درگیری بین دولت با اسلام‌گراهای تندرو و کشته شدن قریب به 200 هزار نفر منجر شد نیز نمی‌خواهند.
جبهه اسلامی برای نجات الجزایر که در انتخابات لغو شده از سوی ارتش در سال 1992 در آستانه پیروزی بود، همچنان فعالیتش ممنوع است و فعالیت احزاب اسلام‌گرای میانه‌رو نیز در انتخابات پارلمانی ماه مه گذشته این کشور کم‌تر از میزان قابل انتظار بوده است به گونه‌ای که 10 درصد از کرسی‌ها را کسب کرد و این در حالی است که جبهه آزادی‌بخش ملی 47 درصد کرسی‌ها را تصاحب کرد با توجه به اینکه میزان مشارکت مردمی در انتخابات نیز 43 درصد بوده است.
الجزایر از سوی دیگر همچنان با تندروهای مرتبط با القاعده که در مناطق دورافتاده این کشور فعالیت می‌کنند و همچنان خطری برای ثبات این کشور به حساب می‌آیند در حال جنگ است.
به نظر می‌رسد مردم در الجزایر برخورداری از ثبات امنیتی و کار و معیشت خوب را بر برخورداری از دموکراسی کامل ترجیح می‌دهند.
موجی از ناآرامی‌ها به دلیل گرانی و شرایط معیشتی در فوریه و مارس سال 2011 در الجزایر به راه افتاد و احتمال این می‌رفت که همچون با چند کشور دیگری که با انقلاب روبه‌رو شدند اعتراضات پیشروی داشته باشد اما دولت الجزایر بلافاصله با بالا بردن دستمزدها و هزینه کردن در مسائل اجتماعی توانست مردم را راضی نگاه دارد و چه بسا شرایط هرج و مرج و بی‌ثباتی حاکم بر لیبی جدید و درگیری‌های خشونت بار در سوریه، الجزائری‌ها را از به راه انداختن انقلاب منصرف کرد.
گزارشگر رویترز نوشت: الجزایر به شدت به نفت و گاز خود که 60 درصد از بودجه این کشور را تامین می‌کند وابسته است و بیش از 97 درصد از صادرات این کشور را همین نفت و گاز تشکیل می‌دهد بنابراین هرگونه کاهش قیمت جهانی نفت در این کشور مشکلات بزرگی را برای آن به همراه دارد.
در پایان گزارش آمده است: در زمان کنونی ایجاد تغییرات از سوی بوتفلیقه بعید به نظر می‌رسد. انتخاب نخست‌وزیر از سوی بوتفلیقه چهار ماه از زمان برگزاری انتخابات به تعویق افتاد تا بالاخره عبدالمالک سلال را به نخست‌وزیری برگزید اما بسیاری از مردم الجزایر وی را همانی که انتظار داشتند نمی‌دانند.
ناصر جابی استاد علوم اجتماعی در دانشگاه الجزایر می‌گوید شرکت بیشتر شخصیت‌های جوان در قدرت می‌تواند اقتصاد الجزایر را متحول و ناآرامی‌های احتمالی را دور کند.
وی افزود: اگر نسل حاکمان کنونی به صورت سازماندهی شده و مسالمت‌آمیز از قدرت کناره‌گیری نکنند درگیری با نسل جدید و به خطر افتادن ثبات داخلی این کشور محال نخواهد بود.
