بر اساس برآورد جدید آمریکا، حکومت‌های اخوان باید استانداردهای مورد نظر آمریکا را در خط مشی و رویکردهای سیاسی خود عملی کنند، بر اساس این راهبرد «اخوان ضعیف» مطلوب و مورد نظر آمریکا است.

به گزارش خبرگزاری فارس، «محمد مرسی» رئیس جمهور مصر در تاریخ 21 نوامبر بیانیه جدید قانون اساسی را صادر کرد که این بیانیه جنجال زیادی به پا کرد و باعث شد مخالفان این بیانیه را در راستای افزایش اختیارات رئیس جمهوری تلقی کرده و به خیابان‌های بریزند.

دامنه این تظاهرات به درگیری و خشونت نیز کشیده شد و در جریان آن حدود 9 نفر کشته و بیش از 800 نفر زخمی شدند.

سرانجام محمد مرسی شب گذشته در نشست با گروه‌های ملی این کشور تصمیم به لغو بیانیه قانون اساسی جنجال‌برانگیز صادره در تاریخ 21 نوامبر گرفت و بیانیه جدیدی به جای آن صادر کرد که بر اساس آن همه پرسی قانون اساسی در 15 دسامبر برگزار خواهد شد.

گرچه تحولات جاری در مصر، مسئله ای داخلی تلقی می شود ولی نباید نقش بازیگران منطقه ای و فرامنطقه ای را در جریان این تحولات دور از ذهن داشت.

پس از «بیداری اسلامی» و سرنگونی رژیم های سابق که مورد حمایت و متحد دیرین غرب بودند، نظام های جدیدی روی کار آمدند که قصد داشتند سیاست ها و خط مشی جدیدی را در عرصه خارجی و داخلی خود دنبال کنند. این کشورها برای در پیش گرفتن سیاست مستقل از همان ابتدا با کارشکنی و موانعی مواجه بودند و آن وابستگی مالی این کشورها به غرب بود در نتیجه برای سر و سامان دادن به مشکلات داخلی و جلب افکار عمومی به کمک های مالی نیاز مبرم داشتند بنابراین این کشورهای انقلابی در ظاهر باید سیاست های خود را به نوعی همسو با غرب نشان می دادند تا به تدریج خود را از زیر یوغ این کشورها نجات می دادند.

اهرم مالی یکی از ابزار فشار غرب از جمله آمریکا بر حکومت اسلامگراها به خصوص در مصر بود. اگر نگاهی به مراکز پژوهش و مطالعاتی آنها در این زمینه بیاندازیم این رویکرد را به عیان مشاهده می کنیم.



اندیشکده «فارین پالسی» در این ارتباط به دولت اوباما توصیه می‌کند که با استفاده از اهرم‌‌‌های سیاسی و اقتصادی بر دولت مرسی فشار آورده و آن را به سمت دلخواه خود بکشاند.

به نوشته این اندیشکده، بیش از 40 سال قاهره یکی از هم‌‌‌پیمانان آمریکا در منطقه بود. در چهارچوب این هم‌‌‌پیمانی، مصر چندین دهه است که از آمریکا کمک دریافت می‌‌‌کند. دولت اوباما باید با کنگره جدید آمریکا همکاری کرده و خطوط قرمزی غبرقابل تغییر برای دولت مرسی برقرار کند تا منافع آمریکا و هم‌‌‌پیمانانش در طی مرحله گذار سیاسی در مصر حفظ شود. کمک‌‌‌های آتی به مصر باید مشروط به رعایت حقوق اقلیت‌های مذهبی، قومی و زنان، همکاری برای مبارزه با تروریزم، برگزاری انتخابات آزاد و عادلانه، احترام به صلح با اسرائیل و حفاظت از دیپلماتها، سفارت و دارایی‌‌‌های دولت آمریکا در قاهره شود.

در پیش گرفتن سیاست محتاطانه آمریکا و گاهی حمایت از مخالفان مرسی نیز را می توان در راستای فشار دولت آمریکا به حکومت جدید اسلامگرا ارزیابی کرد.

در این رابطه بیانیه کاخ سفید موید این مطلب است. در بیانیه کاخ سفید که توسط «جی کارنی» سخنگوی مطبوعاتی کاخ سفید منتشر شد این طور آمده است که: رئیس جمهور اوباما با رئیس جمهوری مصر تماس گرفت تا نگرانی عمیق خود را درباره مرگ ها و جراحات تظاهرات کنندگان در مصر ابراز کند.

بر اساس برآورد جدید آمریکا، حکومت ‌های اخوان باید استانداردهای مورد نظر آمریکا را در خط مشی و رویکردهای سیاسی خود عملی کنند. بر اساس این راهبرد «اخوان ضعیف» مطلوب و مورد نظر آمریکا است و واشنگتن قصد دارد با این فشارها به زعم خود آنها را مهار کند و سیاست های خود را در منطقه پیش ببرد که تسلط بر منابع انرژی منطقه با وجود پا به عرصه گذاشتن قدرت های نوظهور یکی از اهداف آمریکا به شمار می رود.

البته آمریکایی‌ها از در پیش گرفتن سیاست اخوان ضعیف اهداف دیگری نیز دارند که بر اساس آن علاوه بر تامین منافع آمریکا، بر اساس این راهبرد باید مصر منافع اسرائیل را به خطر نیندازد، از نزدیک شدن به ایران در شرایط کنونی خودداری کند و نسبت به تحولات داخلی سوریه موضعی همسو با دیگر کشورهای عربی داشته باشد و تلاش کند تا مذاکرات سازش در منطقه را به پیش ببرد.

بنابر این در شرایط کنونی تلاش محمد مرسی رئیس جمهور مصر برای اعتماد سازی با گروه‌های انقلابی اقدامی ضروری به نظر می رسد چرا که تکیه کردن بر قدرت های خارجی نه تنها مشکلی را حل نخواهد کرد بلکه بر شدت دامنه این مشکلات نیز خواهد افزود چرا که اگر چنین بود باید حسنی مبارک رئیس جمهور مصر کماکان در قدرت باقی می ماند.

خبرهای منتشر شده درباره سفر «عصام عریان» مشاور رئیس جمهور و معاون حزب آزادی و عدالت به آمریکا را می توان در این راستا ارزیابی کرد و آن را مایع نگرانی انقلابیون دانست چرا که جریان‌های انقلابی صرف نظر از بازمانده های رژیم سابق، جریان های سلفی وهابی و نیز وابسته به جریان های غربگرا، خواستار تعامل و همکاری سازنده با رئیس جمهور منتخب هستند و در صورتی که رئیس جمهور در این شرایط کنونی به جای تکیه به انقلابیون روی کشورهای خارجی حساب باز کند، ممکن است که کشور به هرج و مرج و در مسیر تونل تاریکی و سرنوشتی نامعلوم کشیده شود که در وهله اول خواسته های جریان های لائیک را بر آورده خواهد کرد که قصد دارند وانمود کنند که اسلامگراها قدرت اداره کشور را ندارند تا خود را تنها منجی و به ساحل رساندن این کشتی انقلاب معرفی کنند.