وضع فاجعه آمیز مردم اریتره در رسانه های غربی به ندرت پوشش داده می شود درحالی که همه مردم این کشور در وضع حادی قرار گرفته اند.

به گزارش شبکه تلویزیونی فرانس24، به تازگی هفده تن از فوتبالیستهای تیم ملی اریتره در سفر تیمشان به اوگاندا فرار و از کامپالا تقاضای پناهندگی سیاسی کردند.
ورزشکاران این فرصت ورزشی را روزنه ای برای آزادی تشخیص دادند. موارد مشابه پیشتر نیز در ورزش اریتره مشاهده شده است و حتی امری رایج تلقی می شود.
اریتره در حال حاضر جهنمی بزرگ برای بسیاری از شهروندان این کشور به شمار می رود . از سال 1998 عیسایاس آفورقی رئیس جمهور اریتره خدمت وظیفه را از سن هفده سالگی برای همه مدام العمر کرده است. نوجوانان پس از پایان تحصیلات دبیرستانی باید به پادگانهای نظامی بروند و سپس مجبور می شوند پیشه ای را که دولت برایشان انتخاب کرده ، در پیش گیرند. اکثر آنان سرباز یا کارگر می شوند.
لئونار ونسان خبرنگار کارشناس مسائل آفریقا گفت:« این کشور به نوعی کره شمالی در آفریقا تبدیل شده است. این وضع برای جوانانی که صرفا خواهان زندگی و انتخاب آزاد شغل خود هستند ، غیرقابل تحمل شده است. اریتره امروز کشوری غیرقابل تحمل شده است.»
اریتره در سال1993 پس از سی سال جنگ داخلی از اتیوپی مستقل شد. آرمان دموکراسی سریعا به دیکتاتوری تبدیل شد. دولت بر همه چیز سلطه دارد و کشور دیگر هیچ ثروتی ندارد. علاوه بر این کابوسها، کمبود مواد غذایی نیز به یکی دیگر از دغدغه های مردم تبدیل شده است. کشور که به علت کمبود پول و ارز، هیچ وارداتی ندارد، مردم خود را گرسنه نگه داشته است.
مردم اریتره ممنوع الخروج هستند و اگر کسی کشور را ترک کند ممکن است به حبس ابد محکوم شود.
فرار از این کشور به قیمت جان بسیاری از پناهجویان تمام می شود. به گفته سازمان ملل هر ماه بین دو تا سه هزار تبعه اریتره از کشورشان فرار می کنند.