رئیس جمهور فرانسه اخیرا به مالی سفر کرده است تا در خصوص دستاوردهای حضور نظامی کشورش در غرب آفریقا برای افکار عمومی سخن بگوید و این در حالیست که جنگ در مالی دستاوردی برای کاخ الیزه به همراه نداشته است.

به گزارش خبرگزاری فارس، رئیس جمهور فرانسه اخیرا با هدف دیدار با نظامیان این کشور و مذاکره با مقامات مالی وارد این کشور آفریقایی شده است. در این سفر لوران فابیوس وزیر امور خارجه فرانسه نیز اولاند را همراهی می کند.

این سفر در حالی صورت می گیرد که برخی سیاستمداران فرانسوی مانند دومنیک دوویلپن نخست وزیر سابق این کشور طرح های پاریس در غرب آفریقا را شکست خورده دانسته و نسبت به آن انتقاد کرده اند. از سوی دیگر، رئیس جمهور فرانسه هم اکنون با بحرانهای سختی در داخل کشور خود دست و پنجه نرم می کند.

عملی نشدن وعده های انتخاباتی اولاند از یک سو و تشدید بحران مالی در فرانسه سبب شده است تا وی هم در عرصه سیاست داخلی و هم در عرصه سیاست خارجی به سیاستمداری شکست خورده تبدیل شود.

کپی برداری اولاند از سارکوزی

دخالت نظامی دولت اولاند در مالی را می توان نوعی کپی برداری آشکار از اقدامات سارکوزی در قبال دولت لیبی دانست. در فاصله چند ماه باقیمانده تا برگزاری انتخابات ریاست جمهوری سال 2012 فرانسه، نیکلا سارکوزی رئیس جمهور سابق این کشور تصمیم گرفت از حمله نظامی به لیبی حمایت کرده و مواضع حکومت معمر قذافی را مورد هدف قرار دهد. این اقدام سارکوزی سبب شد تا محبوبیت وی تا حدودی میان شهروندان فرانسوی افزایش پیدا کند. البته این افزایش محبوبیت نتوانست منجر به تثبیت حضور سارکوزی در کاخ الیزه شود و در نهایت وی در برابر سوسیالیستها و اولاند شکست خورد.

از زمان حضور اولاند در راس معادلات سیاسی و اجرایی پاریس محبوبیت وی رو به افول بوده است. این در حالیست که اولاند توانسته بود با اختلاف 2 درصدی آرا بر سارکوزی غلبه کرده و وارد اخ الیزه شود. از این رو وضعیت اولاند از همان ابتدا نیز شکننده بود و این شکنندگی در ماههای آتی حضور وی در قدرت تقویت شد. هم اکنون رئیس جمهور فرانسه که در عرصه سیاست و اقتصاد داخلی به سیاستمداری شکست خورده تبدیل شده است سعی دارد با حضور نظامی در مالی محبوبیت از دست رفته خود را بازگرداند. اما این محاسبه رئیس جمهور فرانسه نادرست از آب درآمده است.

انتقادات سیاستمداران فرانسوی از جنگ در مالی از یک سو و احساس خطر نسبت به طولانی مدت بودن جنگ در غرب آفریقا و افزایش هزینه های حضور نظامی فرانسه در مالی سبب شده است تا شهروندان این کشور نسبت به این مسئله بدبین شوند. وقوع حادثه گروگانگیری در الجزایر نیز در این خصوص بی تاثیر نبوده است.

در چنین شرایطی اولاند سعی دارد با تاکید بر اینکه فرانسه خواستار حضور بلند مدت در مالی نیست و اظهاراتی از این قبیل مانع از ادامه بدبینی فرانسوی ها نسبت به جنگ در آفریقا شود اما تضمینهای اولاند ارزش چندانی در نزد بسیاری از شهروندان فرانسوی ندارد. خصوصا اینکه در ابتدای جنگ مالی مقامات فرانسوی اعلام کرده بودند مدت زمان حضور این کشور در مالی مشخص نیست.

ناتوانی اولاند در حل بحران‌های داخلی فرانسه

اولاند در حالی دست به دخالت نظامی در مالی زده است که سیاستهای اقتصادی وی در فرانسه با شکست مواجه شده است. افزایش میزان بیکاری در فرانسه از یک سو و تشدید بحران مسکن در این کشور از سوی دیگر سبب شده است تا دستان اولاند بسته تر از هر زمان دیگری باشد. همچنین رئیس جمهور فرانسه نتوانسته است به قولهایی که در جریان مبارزات انتخاباتی با سارکوزی داده بود پایبند باشد. فرانسو اولاند به دو قشر معلمان و کارگران قولهای زیادی در راستای بهبود وضعیت آنها داده بود اما هنوز بهبودی در زندگی این دو قشر صورت نگرفته است. این در حالیست که آرای معلمان و اتحادیه های کارگری در فرانسه نقش مهمی در پیروزی اولاند در دور دوم انتخابات ریاست جمهوری سال 2012 داشت.

در چنین شرایطی محبوبیت اولاند در عرصه سیاست داخلی فرانسه روز به روز در حال کاهش است. اقتصاد دانان فرانسوی نیز نسبت به موفقیت اولاند در تنظیم بودجه این کشور و جلوگیری از بحرانهای مالی در سال 2013 میلادی ابراز تردید کرده اند.

در نظرسنجی ماه سپتامبر سال 2012 نظرسنجی مؤسسه «ایفوپ» برای نشریه فرانسوی «ژورنال دو دیمانش»،‌ میزان اعتماد فرانسویان به «فرانسوا اولاند» در خصوص تحقق وعده‌های انتخاباتی به 48 درصد کاهش یافت. این در حالی بود که در نظرسنجی قبلی این میزان 57 درصد بود. این روند نزولی طی ماههای اخیر نیز ادامه داشته است. بر این اساس اکثر شهروندان فرانسوی معتقدند که رئیس جمهور این کشور قدرت غلبه بر بحرانهای موجود را ندارد. هم‌اکنون بیش از نیمی از فرانسویان از اولاند و اقداماتش ناراضی‌اند و وی را در مقابله با بحران یورو، بیکاری و ناامنی ناتوان می‌بینند. از سوی دیگر، سیاستهای مالیاتی سنگین اولاند نیز اعتراضهای زیادی را در داخل این کشور بر انگیخته است. این مسئله نیز به یکی از موارد بحرانی در کاخ الیزه تبدیل شده است.

بی رمقی اولاند در قبال بحران‌های اروپا

بدون شک شکست در دو عرصه سیاست خارجی و داخلی رمقی برای فرانسو اولاند در مواجهه با بحرانهای موجود در اروپا باقی نگذاشته است. حضور مرکل در آلمان نیز این روند را تقویت کرده است. هم اکنون رئیس جمهور فرانسه امیدوار است که سوسیال دموکراتها در انتخابات ماه سپتامبر امسال در آلمان به پیروزی برسند تا او بتواند اثرگذاری بیشتری در مسائل اروپا داشته باشد اما حتی اگر هم مسلکان اولاند در آلمان به پیروزی دست پیدا کنند نیز وی نمی تواند نقش یک سیاستمدار مقتدر را در اروپا بازی کند.

تا زمانی که اولاند نتواند بر بحرانهای داخلی و خارجی فعلی کشورش فائق آید عملا نمی تواند در کسوت یک لیدر اقتصادی یا سیاسی در اروپا اعمال نفوذ کند. این قاعده ای است که خود رئیس جمهور فرانسه نیز نسبت به آن آگاه است. به نظر می رسد با توجه به حجم انبوه بحرانهای پیش روی اولاند وی قادر نخواهد بود بر بحرانهای موجود غلبه پیدا کند. غلبه بر بحرانهای اقتصادی، داخلی و سیاست خارجی موجود در فرانسه مدیریت فوق العاده ای را می‌طلبد که رئیس جمهور فرانسه فاقد آن است.

موضع گیری‌های اخیر انگلیس در تقابل با اتحادیه اروپا نیز به طور طبیعی ذهن اولاند را نسبت به آینده اتحادیه اروپا درگیر ساخته است. بر این اساس حتی اگر قدرت در دو کشور آلمان و فرانسه یکدست شود ( به لحاظ حضور سوسیالیستها در پاریس و سوسیال دموکراتها در برلین) بخش اعظمی از انرژی سیاسی آلمان و فرانسه باید صرف نگاه داشتن انگلیس در اتحادیه اروپا شود. از این رو دیگر اولاند قدرتی برای تمرکز بر بحرانهای موجود در منطقه یورو نخواهد داشت.