یک روزنامه عرب زبان نوشت : چه دلایلی می توان در توجیه رفتار سیاسی قابل توجه رهبران ترکیه در مقایسه با رفتار سیاسی ضعیف سران مصر که هیچ تناسبی با جایگاه این کشور و نقش تاریخی آن ندارد، بیان کرد؟ در حالی که ماهیت روابط خارجی آنکارا چندان تفاوتی با روابط خارجی قاهره ندارد.
به گزارش خبرگزاری مهر،"موفق محادین" نویسنده اردنی در مقاله ای در روزنامه العرب الیوم نوشت : به عنوان نمونه، سیاستهای اقتصادی ترکیه و ارتباط آن با بازارهای سرمایه داری جهانی محکمتر و عمیقتر از روابط مصر با این بازارهاست و علاوه بر این ،ترکیه در بخش خصوصی و اقتصاد باز، جلوتر از مصر حرکت می کند.
اما درباره نقش ارتش و یا موسسات نظامی مصری در سیاست خارجی ، می توان گفت که این نقش قابل مقایسه با نقش ارتش ترکیه نیست و ارتش ترکیه بسیار مستقل تر از ارتش مصر است.
محادین همچنین گفت : اگر ترکیه پیش ازاین مرکز خلافت عثمانی ها و مرکز اهل سنت بود؛ امروز همه شاهدیم که مصر در این خلافت و جایگاه قرار داشته و حملات خود علیه ایران و هلال شیعی را با استفاده از الازهر به راحتی انجام می دهد . پس علت تفاوت فاحش بین رفتارهای سیاسی دو کشور که هر دو دوست و متحد ناتو و آمریکا و اسرائیل ، بانک جهانی و بازارهای سرمایه داری هستند، چیست؟
وی افزود : چه فرقی بین این دو کشور هست در حالی که می دانیم موسس ترکیه جدید ، کمال اتاتورک و موسس مصر جدید جمال عبدالناصر، ویژگی های مشترک متعددی داشتند و حتی مصر در اواسط دهه شصت در عهد ناصری ، در زمینه اقتصادی و حضور در صحنه های سیاسی منطقه ای و بین المللی از ترکیه سبقت گرفته و این برتری را تا زمان سادات و ارتباط او با آمریکا و امضای معاهده کمپ دیوید با دشمن صهیونیستی حفظ کرده بود.
محادین در پاسخ به سئوال خود می گوید: دلایل زیادی وجود دارد که نیاز به اشاره و گفتن آنها نیست و هر انسان عادی می تواند به راحتی به آن پی ببرد، اما نکته جالب در اینجا اظهارات کسینجر درباره سادات است که دوست و همراه او در معاهده کمپ دیوید بوده ، معاهده ای که مبنای ویرانی کنونی مصر است . کسینجر در اظهارات خود سادات را به خاطر رغبت شدید برای برقراری روابط با آمریکا و اسرائیل در قبال بهای اندکی که سبب شد مصر را از جایگاه تاریخی خود جدا کرده و به جایی رساند که یک افسر اسرائیلی جنایتکار را که دهها سرباز اسیر مصری را در سینا اعدام کرد،ه با حرارت و گرمی تمام مورد استقبال قرار می دهد، مورد سرزنش و ملامت قرار داده و از او انتقاد می کند.
این نویسنده اردنی در پایان می گوید : به هر حال ای کاش رهبری مصر کمی عمیقتر به تفاوت خود و ترکیه فکر می کرد و حتی برای یک لحظه سیاست خارجی خود را با همتای ترکی خود مقایسه می کرد.
