انتخابات عمومي موزامبيک روز چهارشنبه در حالي برگزار مي شود که حزب حاکم اين کشور با توجه به بروز اختلاف ميان مخالفان، از بخت بيشتري براي پيروزي برخوردار است.
با اين حال پيش بيني مي شود مشارکت مردمي در اين کشور که به رغم بازگشت صلح در سال 1992 با فقر دست و پنجه نرم مي کند،‌پائين باشد.
از بيست و دو ميليون و چهارصد هزار نفر جمعيت موزامبيک نزديک به ده ميليون نفر واجد شرايط شرکت در اين انتخابات هستند که به منظور تعيين نمايندگان استاني، ملي و رئيس جمهور پاي صندوق هاي راي مي روند.
اين چهارمين انتخابات ملي است که پس از برقراري دموکراسي چند حزبي در سال 1994 در اين کشور دو سال پس از پايان مناقشه داخلي (1976-1992) برگزار مي شود. اين مناقشه يک ميليون کشته بر جا گذاشت و اين مستعمره سابق پرتغال را ويران کرد.
جبهه آزاديبخش موزامبيک ( فره ليمو) (Frelimo) که از زمان استقلال موزامبيک در سال 1975 قدرت را در اين کشور در دست دارد احتمالا بدون هيچ مشکلي پيروز اين انتخابات خواهد بود.
آرماندو گبوزا شصت و شش ساله رئيس جمهور که از سال دو هزار و چهار قدرت را در اين کشور در دست دارد در صورت پيروزي حزب حاکم،از براي يک دوره ديگر به رياست جمهوري برگزيده مي شود.
از نظر تاريخي، حزب مقاومت ملي موزامبيک (رينامو) نيروي اصلي مخالف در اين کشور به شمار مي رود اما اين جنبش شورشي سابق که مدت زيادي از حمايت نظام هاي نژاد پرست آفريقاي جنوبي و ردزيا برخوردار بود به سختي بتواند وجهه خود را تغيير دهد.
اين حزب همچنين از تمرکز گرايي که آلفونسو دهلاکاکا Dhlakama رهبر اين حزب به آن تحميل کرده است رنج مي برد. وي براي چهارمين بار نامزد انتخابات رياست جمهوري شده است هر چند در انتخابات قبلي شکست سنگيني را متحمل شد.
در آخرين انتخابات شوراهاي شهر حزب مقاومت ملي موزامبيک در هيچيک از حوزه ها راي نياورد حتي در مناطقي که قلمرو آن به شمار مي رود.
بخت هاي اين حزب پس از تاسيس حزب مخالف ديگري موسوم به جنبش دموکراتيک موزامبيک از سوي داويز سيمانگو شهردار بيرا دومين شهر بزرگ موزامبيک در ماه مارس باز هم کمتر شد.
به گفته تحليلگران شهردار بيرا که از محبوبيت برخوردار است براي رياست جمهور نامزد شده است و انتظار مي رود آرا قابل توجهي را کسب کند اما نمي تواند اميدوار باشد طي چند ماه موفق شود سلطه حزب حاکم را در هم بشکند.
کميسيون انتخاباتي نامزدي نمايندگان جنبش دموکراتيک موزامبيک را براي انتخابات پارلماني در بيشتر حوزه ها رد کرده است و علت آنرا به موقع تحويل ندادن اسناد لازم از سوي آنان اعلام کرده است.
آن پيچر کارشناس مسائل موزامبيک در دانشگاه ميشيگان آمريکا گفت به علت نبود رقابت جدي، مخالف اصلي گبوزا خودداري از شرکت در انتخابات است.
وي افزود اگر مشارکت مردمي در اين انتخابات تنها سي و شش درصد باشد مانند سال دو هزار و چهار، واکنشي منفي به عملکرد گبوزا در دوره رياست جمهوري خواهد بود.
نااميدي و دلسردي ناشي از فقر شديد در موزامبيک خودداري از شرکت در انتخابات را تقويت خواهد کرد. به رغم بازگشت صلح، نود درصد از مردم موزامبيک با درآمد روزانه کمتر از دو دلار زندگي مي کنند.
متوسط رشد اقتصادي موزامبيک از سال 1992 هشت درصد است اما درآمدهاي اين کشور در دستان عده محدودي به ويژه نزديک حزب حاکم متمرکز شده است.
گبوزا پولدارترين فرد اين کشور در بخش هاي بانکي، رسانه ها، ساختمان سازي، شيلات و صادرات و واردات نيز دست دارد.
تحليلگران مي گويند اين نماي ثروت اندوزي دلسردي را بين راي دهندگان موجب مي شود.