سودان 50 روزنامه دارد كه از اين ميان 25 روزنامه سياسي، 12 روزنامه ورزشي، 3 روزنامه اقتصادي و بقيه‌ي آن‌ها اجتماعي هستند .

به گفته يك روزنامه‌نگار سوداني از 50 روزنامه‌اي كه در اين كشور منتشر مي‌شوند، به جز 7 روزنامه دولتي، ساير مطبوعات مستقل هستند.
ناصربك‌داش در در نمايشگاه مطبوعات و خبرگزاري‌ها درباره‌ي روزنامه‌هاي اين كشور اظهار كرد: در سودان انجمن صنفي مطبوعات و روزنامه‌نگاران به خبرنگاران كمك مي‌كند تا اگر روزنامه‌نگاري تحت فشار قرار بگيرد از او حمايت كند.
او توضيح داد: انجمن صنفي روزنامه‌نگاران سودان مستقل است و جدا از دولت فعاليت مي‌كند اما در عرصه‌ي كشور بسيار قدرتمند است و حمايت‌هاي بسيار خوبي را از روزنامه‌نگاران كشور به عمل مي‌آورد.
وي گفت: سودان 50 روزنامه دارد كه از اين ميان 25 روزنامه سياسي، 12 روزنامه ورزشي، 3 روزنامه اقتصادي و بقيه‌ي آن‌ها اجتماعي هستند و بيشترشان به زبان عربي و چهار نشريه نيز به زبان انگليسي منتشر مي‌شوند.
اين روزنامه‌نگار درباره خطوط قرمز روزنامه‌هاي سودان هم تاكيد كرد: مسائل امنيت ملي، مسائلي كه به امور نظامي مربوط مي‌شود، تحريك و فتنه‌انگيزي و غوغاسازي درباره‌ي مسائل قبيله‌يي از خطوط قرمز مطبوعات سودان به شمار مي‌آيد.
او كه خبرنگار روزنامه‌ي الوسط الاقتصادي است گفت: در سودان راديو و تلويزيون خصوصي وجود دارد به علاوه 5 كانال ماهواره‌يي خصوصي نيز در اين كشور فعال هستند.
اين خبرنگار سوداني درباره‌ي كمك دولت به مطبوعات هم گفت: تنها كمك مالي دولت به مطبوعات، آن است كه در امر واردات كاغذ براي نشريات ماليات كمتري از آن‌ها مي‌گيرد.
وي درباره‌ي آزادي مطبوعات بيان كرد: زماني كه عمرالبشير تازه به حكومت رسيده بود مي‌گفت كه در سودان آزادي مطبوعات وجود ندارد و زماني كه مدتي از تصدي‌اش گذشت، قانون مطبوعات را تغيير داد و اكنون مي‌توان گفت كه مطبوعات سودان آزاد هستند.
اين روزنامه‌نگار افزود: در زمان رياست جمهوري صادق‌المهدي، به واسطه وجود دموكراسي، نشريات آزاد بودند اما به دليل آنكه عمرالبشير از طريق كودتا به حكومت رسيد، در ابتداي فعاليتش در اين سمت محدوديت‌هايي براي روزنامه ايجاد شد اما پس از آن كه قانون مطبوعات را تغيير داد شرايط بهتري براي روزنامه‌ها ايجاد شد.
او درباره‌ي روزنامه‌نگار زني كه به خاطر پوشيدن شلوار محاكمه شده است گفت: ظاهرا دولت سودان از اين روزنامه‌نگار منتقد دولت ايراد گرفته است كه شلواري كه او پوشيده است مبتذل است و او يا بايد به زندان برود و يا جريمه‌ي مالي پرداخت كند اما به كمك انجمن صنفي روزنامه‌نگاران سودان، غرامت مالي پوشيدن شلوار اين روزنامه‌نگار سوداني پرداخت شد.
وي توضيح داد: پوشيدن شلوار در سودان ممنوع نيست اما دولت به خاطر اينكه اين روزنامه‌نگار منتقد بوده مي‌خواست از او بهانه‌اي بگيرد تا با وي مخالفت كرده باشد.