پس از تحولات سي ام ژوئن در مصر و تحصن هواداران اخوان المسلمين در ميدان رابعه عدويه، اين نام پس از نام ميدان تحرير به معروف ترين اسامي در خبرها و تحليل هاي سياسي تبديل شده است اما به نظر مي رسد شخصيت رابعه عدويه هنوز براي برخي چندان شناخته شده نباشد.

به گزارش سرويس بين‌ الملل باشگاه خبرنگاران ، رابعه عدويه با تلفظ درست رابعه العدويه (عدويه به فتح ع و د و تشديد ي) با كنيه ام الخير و با نام كامل رابعه بنت اسماعيل العدوي، از زنان عابد و از صوفيان معروف عرب است كه در ميان صوفيان جهان اسلام جايگاه ويژه اي دارد.

اين زن عالمه كه قريحه شعري قابل توجهي داشت و در رديف شعراي به نام تاريخ عرب و اسلام است حدود سال 100 هجري قمري يا 717 ميلادي در بصره عراق متولد و در تاريخ 180 هجري قمري در بيت المقدس درگذشت. وي از بنيانگذاران مكتب ويژه در صوفيه با نام مكتب عشق الهي است.

رابعه را رابعه خواندند چون دختر چهارم اسماعيل العدوي بود و بر اساس آنچه كه در تذكره الاولياء عطار نيشابوري آمده است در سنين كودكي مادرش را از دست داد و در فقر و گرسنگي و يتيمي بزرگ شد.

شدت سختي زندگي رابعه و خواهرانش سبب شده بود تا در كنار نداشتن مادر فرصت درك مهر پدر را هم نداشته باشند.

پس از مرگ پدر و هم زمان با بروز قحطي در بصره رابعه و خواهرانش اين شهر را ترك كردند و زمانه به گونه اي رقم خورد كه رابعه از خواهرانش جدا افتاد تا در آوارگي و سرگرداني گرفتار و اسير راهزنان شود.

راهزنان او را به شش درهم به يكي از تجار قسي القلب بصره فروختند تا زندگي بر او سخت تر شود.

برخي تاريخ نويسان مي گويند تاجري كه رابعه را خريده بود از تجار بني عدوه در بصره بود و بر اساس اين روايت رابعه را به اين دليل رابعه عدويه خواندند كه تاجريي از بني عدوه او را خريده بود.

در هر حال مورخان رابعه را فردي پرورش يافته در محيط اسلامي مي دانند و از او به عنوان حافظ و مفسر قران ياد مي كنند.

در تاريخ آمده است با آنكه خواستگاران متمول و به نامي داشت اما به زهد و ايمان روي آورد و هيچگاه ازدواج نكرد.

مورخان پيام اصلي زندگي رابعه را در اين جمله دانستند«بايد قبل از هر چيز آني را دوست بداريم كه ما را دوست دارد و او خداست».