اما آفریقا فقط از این مساله رنج نمی‌برد. آفریقایی‌ها به این مساله هم معترضند که چرا مسابقه‌های دوی صحرانوردی قهرمانی جهان دوسالانه شده است. به اعتقاد آنها دو سالانه‌‌شدن این مسابقه‌ها، فرصت خوبی را از دوندگان آفریقایی برای کسب جوایز بزرگ گرفته است.
در المپیک 1960 رم وقتی ابب بکیلای اتیوپیایی برنده مدال طلای دو ماراتن شد، پیشقراول دوندگانی از قاره سیاه شد که پس از او بارها قهرمان المپیک شدند و دنیای دوومیدانی را جاذبه‌هایی تازه دادند. بکیلا با پاهای برهنه در خیابان‌های رم دوید و پیروزمندانه از زیر طاق کنستانتین گذشت و قاره محروم سیاه را غرق شادی کرد. از آن پیروزی تاریخی حدود نیم قرن می‌گذرد و اکنون دوندگان دوهای استقامت و نیمه‌استقامت آفریقا و جهان رقیب ندارند.
به نوشته جام جم؛ پیش از بکیلا، دوندگان آفریقایی‌تبار در المپیک درخشیده بودند که سرآمد آنها جسی اونس بود که در المپیک 1934 برلین 4 مدال طلا به دست آورد. اما بکیلا زاده و ساکن آفریقا بود و با پرچم کشوری آفریقایی قهرمان المپیک شد.
امروز مسابقه‌های معتبر دوومیدانی با حضور دوندگان آفریقایی و آفریقایی‌تبار گرم و پرهیجان می‌شود و ده‌ها هزار نفر در ورزشگاه‌ها و میلیون‌ها نفر از طریق تلویزیون این مسابقه‌ها را تماشا می‌کنند. سود این مسابقه‌ها نصیب گردانندگان آنها، شبکه‌های تلویزیونی و حامیان مالی و شهرهای برگزارکننده می‌شود و از آفریقایی‌ها تنها خود ورزشکاران پاداش می‌گیرند و قاره سیاه بی‌بهره می‌ماند. اکنون در دوهای نیمه‌استقامت و استقامت و صحرانوردی، پیشتازان همه آفریقایی هستند.
به گزارش رویترز تنها در مرحله پایانی مسابقه‌های دوومیدانی سال 2009 که اتحادیه بین‌المللی فدراسیون‌های دوومیدانی در یونان برگزار کرد، از 12 دونده‌ای که به مسابقه نهایی دوی 5 هزار متر راه یافتند، 9 دونده کنیایی و 3 دونده اهل اتیوپی بودند و از دوندگان غیرآفریقایی خبری نبود.
مردم آفریقا در حسرت تماشای رقابت دوندگان بزرگ خود در مسابقه‌هایی بزرگ هستند که در قاره خودشان برگزار شود، اما خبری نیست. لیگ طلایی دوومیدانی که معتبرترین مسابقه‌های دوومیدانی بعد از رقابت‌های قهرمانی جهان است، تا امسال در شهرهای اروپایی برگزار شده است و از سال آینده که دایموندلیگ یا لیگ الماس راه‌اندازی می‌شود، باز هم اروپایی‌ها میزبانی بیشتر مراحل لیگ را به عهده خواهند داشت.
دایموندلیگ قرار است پا را فراتر از آفریقا بگذارد و جهانی شود، اما در این جهانی شدن، شهرهای آفریقایی بی‌نصیب خواهند بود. به نوشته سایت اتحادیه بین‌المللی فدراسیون‌های دوومیدانی، راه‌اندازی دایموندلیگ به جای گلدن‌لیگ سبب رونق دوومیدانی ازجمله دوهای استقامت و نیمه‌استقامت در قاره‌های مختلف خواهد شد، اما او به این موضوع اشاره نکرد که هیچ مرحله‌ای از این لیگ در آفریقا برگزار نمی‌شود و این دوندگان آفریقایی هستند که به دایموندلیگ رونق خواهند داد.
قرار است از سال 2010 مسابقه‌های دایموندلیگ از اوایل اردیبهشت تا اوایل شهریور هر سال در شهرهای دوحه قطر، شانگهای چین، اسلو نروژ، رم، نیویورک و یوجین آمریکا، لوزان سوئیس، پاریس، موناکو، استکهلم و لندن برگزار شود. به گفته دبیرکل اتحادیه، با ساختار جدید مسابقه‌ها، دوومیدانی رقابتی‌تر خواهد شد.
آفریقایی‌ها شکوه می‌کنند که اتحادیه بیشتر به فکر درآمدزایی و رونق دوومیدانی در شهرها و کشورهایی است که مراحل لیگ در آن برگزار می‌شود. حالا آفریقا سعی می‌کند برای مقابله با وضع جدید چاره‌اندیشی کند. عیسایی کیپ لاگات عضو کنیایی اتحادیه بین‌المللی فدراسیون‌های دوومیدانی به رویترز گفت: قاره آفریقا باید نگاه دقیق و عمیقی به آینده دوومیدانی خود داشته باشد و یک طرح استراتژیک را برای روبه‌رو شدن با تغییرات تازه در دوومیدانی تهیه کند. او اضافه کرد: حمایت مالی تلویزیونی از مسابقه‌ها، بیش از گذشته اروپامحور می‌شود.
رشته‌هایی چون دوی 3 هزار متر با مانع که در آفریقا محبوبند در برنامه گردونه پولی برگزارکنندگان به اندازه دوهای سرعت و مواد میدانی مورد توجه قرار نمی‌گیرند. اشاره روشن کیپ لاگات به دایموندلیگ است. وقتی لیگ طلایی برگزار می‌شد، همه خیالشان راحت بود که 6 مرحله این لیگ در شهرهای اروپایی برگزار می‌شود، اما در لیگ جدید چند شهر قاره آمریکا و آسیا نیز میزبان خواهند بود.
آیا هیچ شهر آفریقایی به اندازه دوحه قطر یا موناکو شایسته میزبانی نیست؟ پخش تلویزیونی مسابقه‌ها و بلیت‌فروشی، درآمد سرشاری را نصیب اتحادیه بین‌المللی فدراسیون‌ها و میزبانان می‌کند. آنها برنامه مسابقه‌ها را طوری تنظیم می‌کنند که در مدت حدود 2 ساعت چند مسابقه پشت‌سر هم برگزار شود و امکان پخش مستقیم تلویزیونی با انتقال هیجان فراهم باشد. در چنین برنامه‌ای، دوهای استقامت چندان مورد توجه قرار نمی‌گیرند و دوندگان آفریقایی تمام تلاش خود را در دوهای نیمه استقامت به کار خواهند بست.
از آنجا که آفریقا قاره‌ای فقیر است و ورزشگاه‌های پیشرفته ندارد و مردمش حتی در صورت موجود بودن ورزشگاه‌های بزرگ، توانایی مالی برای خرید بلیت‌های گران ندارند، اتحادیه حتی به فکر برگزار کردن مرحله‌ای از لیگ در آفریقا نیفتاد و شبکه‌های تلویزیونی نیز تمایلی به پخش مسابقاتی که در آفریقا برگزار می‌شود، ندارند.
اما آفریقا فقط از این مساله رنج نمی‌برد. آفریقایی‌ها به این مساله هم معترضند که چرا مسابقه‌های دوی صحرانوردی قهرمانی جهان دوسالانه شده است. به اعتقاد آنها دو سالانه‌‌شدن این مسابقه‌ها، فرصت خوبی را از دوندگان آفریقایی برای کسب جوایز بزرگ گرفته است.
دوبه جیلو (Dube Jillo) مدیر فنی فدراسیون دوومیدانی اتیوپی نیز با مقام کنیایی هم‌عقیده است و اعتقاد دارد کم‌توجهی به دوهای استقامت از جمله دوی صحرا نوردی به ضرر تمام قاره آفریقاست. او گفت: ما اصلا خوشحال نیستیم. ما از تصمیم‌های اتحادیه بین‌المللی نومید شدیم، زیرا مسابقه‌های دوی صحرانوردی قهرمانی جهان یکی از مهم‌ترین مسابقه‌ها برای دوندگان ما به شمار می‌آید.
کیپ لاگات می‌گوید برای آن که آفریقا در دوومیدانی همچنان مطرح باشد، مردم آن مجبورند این ورزش را مثل جاهای دیگر جهان پر منفعت سازند.
