آمريكا از زمان شروع تحولات سياسي كشورهاي عربي سعي مي كند تحولات را در اختيار خود بگيرد؛ به ويژه كشورهايي را كه در طول بيست سال از متحدانش بودند و در دفاع از منافع خود و حمله به دشمنانش به آنان تكيه مي‌كرد.
به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از روزنامه الحيات؛ به عنوان مثال حسني مبارك در درگيري هاي عربي و اسرائيل در دوران حكومت خود موضع بي طرفي اتخاذ كرد. در اين دوره جهان شاهد تجاوز رژيم صهيونيستي به لبنان و سپس اشغال عراق و جنگ عليه لبنان در 2006 و جنگ هاي كوچك و انتفاضه هاي ديگري نيز بود و ياسر عرفات هم ترور شد.
مصر از زمان معاهده كمپ ديويد در بيهوشي به سر مي برد و جنگ 1973 آخرين جنگي بود كه وارد آن شد. در اين جنگ تحولات امنيتي خطرناكي عليه رخ داد. اين تهديدات از سومالي شروع و متوجه ليبي وسودان و اتيوپي و نيجريه و ديگر كشورهاي حوزه نيل شد. حتي نيل مصر نيز كه شريان زندگي اش به حساب مي آيد در معرض خطر قرار گرفت. عمق اين تحولات در سرزمين هاي شام بود كه نيروهاي بين المللي و منطقه اي با هم درگير شدند. اما مصر حتي يك كلمه هم در مورد اين تحولات سخن نگفت و هيچ نقشي ايفا نكرد و اين اسرائيل بود كه به جاي سرزمين مصر در همه اين تحولات صدايش شنيده مي شد و به توطئه خود ادامه مي داد.
اين واقعيت مصر تا قبل از سي ژوئن بود. كشوري كه به كمك هاي طبقه حاكم تكيه مي كرد در حالي كه بيشتر مردم در فقر و بيكاري به سر مي بردند، كشوري كه بحران تند بادها را ناديده مي گرفت در حالي اين طوفان ها در چشمش خار و خاشاك فرو مي كرد.
بعد از سرنگوني رژيم مبارك، ايالات متحده سعي كرد با ايجاد تفاهم با اخوان المسلمين كه به قدرت رسيده بودند، تحولات را مهار و آن ها را مورد كنترل خود قرار دهد. اخواني ها هم تلاش كردند سياست هاي نظام سابق را از ابتدا تا اخر به مزايده بگذارند. محمد مرسي اعلام كرد كه معاهده كمپ ديويد را حفظ مي كند و با صهيونيست ها در سينا هماهنگ شد، حماس را به اعتدال دعوت كرد و به جهاد در سوريه فرا خواند و بدون اينكه به تحولات سياسي ملاحظه اي داشته باشد عليه ايران موضع گيري كرد. اين موضع گيري ها امريكا را راضي كرد اما مردم و ارتش مصر را راضي نكرد، به ويژه اينكه مرسي مي خواست حكومت را هم اخواني كند از اين رو ارتش از خشم مردم عليه وي استفاده كرد و او را بركنار كرد.
امريكا از اين اقدام ارتش مصر عصباني شد و سعي كرد مرسي را به حكومت برگرداند، وقتي كه از تحقق اين خواسته اش نااميد شد قاهره را تنبيه كرد و چند صد مليون دولار كمك هايش به مصر را كاهش داد و تهديد كرد كه اگر ارتش موضع خود عليه مرسي را ادامه دهد كل اين كمك ها را قطع مي كند و شرط كرد كه در صورتي مساعدات آمريكا به قاهره از سر گرفته مي شود كه دموكراسي در اين كشور اجرا شود.
حقيقت اين است كه امريكا در حال تغيير سياست هاي خود در قبال خاورميانه است، اين امر زماني خود را بيشتر نشان داده كه از حمله به سوريه منصرف شد و به نفوذ ايران در منطقه اعتراف كرد. اين واقعيت جديد از قاهره مي طلبد كه سياست متفاوتي نسبت به سياست انور سادات و مبارك و اخواني ها اتخاذ كند.
همه اين ها موقعيت مصر و بزرگي و تاثير آن را بر جهان، فداي چند ميليون دلاري كردند كه تنها به جيب عده اي خاص و شركت هاي آمريكايي مي رفت كه كمك هاي نظامي به مصر ارائه مي دادند. علاوه بر اين چنين كمك هايي در مقايسه با بودجه مصررقم قابل ملاحظه اي نيست. تنها كمك نماديني است كه آمريكا به واسطه آن تحكم خود بر سياست ها و پيمان هاي قبلي اش را تقويت كرد و اينك نيز آشكارا از ميزان آن كاسته است و مصر را تهديد به قطع كمك ها مي كند.
