مردم نيجريه اگر چه با فقر دست و پنجه نرم مي‌كنند اما خوشحال هستند كه ديگر دوران استثمار و برده‌داري به سر آمده است.

به گزارش خبرنگار اعزامي فارس از نيجريه، مردم در اين كشور بزرگ و پر جمعيت با كلمه قناعت كاملا آشنا هستند. اين آشنايي جبر تاريخ بوده يا تقدير نوشته بر پيشاني تيره و پر چروكشان اما در هر حال راضي به نظر مي رسند.
وقتي از موزه مردم شناسي كالابار ديدن مي كرديم بيشتر از پيش دليل اين همه قناعت را فهميديم. تصاويري از شكنجه سياه پوستان در دوران شوم برده داري نشان مي داد كه آزادي اولين و شايد آخرين دليل اين همه آرامش و رضايت باشد. چه بر سر اين مردم آمده كه اين همه تاريكي و فقر را به جان مي خرند اما خوشبخت هستند؟
در گذر از بازار سنتي كالابار البته با اسكورت پليس و مهلت چند دقيقه اي نگاه كودكاني كه پا برهنه و رنجور از گرسنگي تعقيبمان مي كردند به شدت آزار دهنده بود اما آزار دهنده تر از آن اين كه برده داري نوين و حرفه اي هنوز از بند قاره ثروتمند و نجيب آفريقا رخت بر نداشته است.
صداي ژنراتورهاي مخصوص توليد برق با ولتاژ پايين انگار سمفوني غم انگيز استثمار و استعماري است كه هر روز با طلوع آفتاب در شهرهاي كم امكانات نيجريه نواخته مي شود. اين همه نفت و آب و معادن طلا و روي، اين همه بي برقي و بي آبي و فقر.
عقاب هاي نيجريه تا چه زماني بر سر اين همه حقيقت تلخ پرواز خواهند كرد معلوم نيست اما به نظر مي رسد نسل آينده اين ملت بزرگ براي كنار زدن استعمار سري بالا گرفته باشد.