روزنامه‌نگار مصری در مقاله‌ای ایران را کشوری بزرگ و صاحب تمدن خواند و گفت: عوامل مشترکی بین ایران و مصر برای پیوند وجود دارد و امیدوارم در سال جدید رهبران سیاسی با جدیت و سرعت به دنبال از سرگیری روابط و بستن صفحه اختلافات باشند.

به گزارش گروه سیاست خارجی خبرگزاری فارس، روزنامه الجمهوریه مصر در شماره روز جمعه خود (5 دی 93) در مقاله ای به قلم عاصم بسیونی با عنوان «با کمال اخلاص.... آرزوهای من در سال جدید» با اشاره به آرزوی خود برای سال جدید میلادی و امیدواری نسبت به برقراری ثبات و امنیت و آرامش نه تنها برای مصر بلکه برای سراسر جهان می‌نویسد: تمرکز من این است که سال جدید سال مصالحه بین مصر و برخی کشورهایی باشد که با آنها در تضاد و اختلاف هستیم، مثل قطر و ایران . ایران تنها کشوری در جهان است که بیش از سی سال بین دو کشور روابطی وجود ندارد... واقعیت این است که من نمی دانم که چرا این همه سال های طولانی بین دو کشور باید روابط قطع باشد؟ ایالات متحده و کشورهای شورای همکاری خلیج فارس هرگز روابط خود را با ایران قطع نکردند و روابط تجاری و اقتصادی و گردشگری و غیره بین امارات متحده عربی و ایران برقرار است، علیرغم اینکه دو کشور در مورد جزایر اختلاف نظر دارند و همین موضوع برای قطع روابط دو کشور کفایت می‌کند و مسائل سیاسی و مذاکرات برای حل این معضل رها نشده و دو کشور علیه یکدیگر اعلام جنگ نکردند و این عین عقلانیت و حسن فراست و زیرکی است .

نگارنده می‌افزاید: تاریخ ثابت کرده که می توان با به کارگیری دیپلماسی نرم به مراد و منظور دست یافت و باز پس گیری سینا (از رژیم صهیونیستی) بهترین دلیل است. به صراحت بگویم که موضوع پر رمز و راز ایران موجب حیرت من شده است و این باعث شد تا من کتابی به نام «مصر و ایران ... چرا با یکدیگر دیدار نمی کنند؟» بنویسم.
نویسنده با طرح سؤالاتی در مورد چرایی عدم برقراری روابط بین دو کشور و با اشاره به از سرگیری روابط بین برخی کشورهایی که بین آنها جنگ بوده مثل ایران و عراق و روابط بسیار دوستانه بین مردم دو کشور، می نویسد: در خلال سفرم به تهران و اصفهان و قم ، تصور می کردم گویی در مصر هستم و با بسیاری از ایرانی‌هایی که عاشق و دوستدار مصر هستند، دیدار داشتم . آنها در آرزوی ذوب شدن یخ‌ها و از سرگیری روابط بودند و می پرسیدند دست ما به سوی شما دراز است ؟ پس چرا دست ما را نمی فشارید؟ حتی در سطح رسمی تمایل قوی برای گشایش صفحه جدیدی در روابط وجود دارد. عجیب اینکه من در خلال این سفر حتی یک روزنامه یا شبکه ماهواره ای ندیدم که به مصر حمله کند و ایرانی‌ها همانند آنچه قطر به عنوان یک کشور عربی با آن شبکه خاص خود علیه مصر می تازد، عمل نمی کنند و این به خودی خود نشانگر اصالت و تمدن و هوش ایرانیان است و ایرانی‌ها انسان‌های متسامح و مسالمت آمیز و دوستانه حتی با یکدیگر هستند... همه مشغول توسعه و سازندگی کشورشان هستند و به همین دلیل در روند توسعه کشورعلیرغم محاصره ظالمانه تحمیلی علیه کشورشان به قطعه ای شبیه اروپا مبدل شده اند همانند اجرای طرح احداث نیروگاه صلح آمیز هسته‌ای که حق آنهاست.

وی می‌نویسد: وقتی در مورد روند ترویج تشیع سوال کردم ، بسیار تعجب کردم وقتی می گفتند که این فکری اشتباه است و اهل سنت در این کشور از کلیه حقوق و مزایا برخوردارند. ایرانیها اگر چه شیعه هستند، اما میلیون‌ها سنی در بین آنها زندگی می کنند و از تردید برخی در مصر در مورد تفکر تشیع تعجب می کردند و می گفتند وقتی ما عربی نمی دانیم چگونه تشیع را ترویج کنیم، مصر دژ الازهر است، مذهب ما را رد می کند در حالی که مذهب شیعه به دست فاطمی‌ها در این کشور گسترش یافت ، اسلام تبشیر و تبلیغ مذهب را به رسمیت نمی شناسد و ما چگونه این اقدام را انجام بدهیم درحالی که نوعی شیعه هراسی صورت می گیرد.
نگارنده می‌افزاید: امیدوارم در سال جدید رهبران سیاسی با جدیت و سرعت به دنبال از سرگیری روابط و بستن صفحه اختلافات باشند و همه مسائل هم قابل بررسی و گفت‌وگوست. ایران کشوری بزرگ و صاحب تمدن است و عوامل مشترکی بین دو کشور برای پیوند وجود دارد و معتقدم رئیس جمهور السیسی با آرامش و سیاست متوازن و دعوت به تسامح و صلح این را درک خواهد کرد و آن را مورد توجه قرار خواهد داد . آنچه در سال جدید آرزو دارم این است:
- مصر و ایران دو کشور تاریخی امکان ندارد که از یکدیگر بی نیاز باشند.
- مردم ایرانی دوست داشتنی تر از مردم بسیاری از کشورهای عربی هستند.
- الازهر باید توسعه روابط دو کشور را در راستای مصالح اسلام و قبل از مصالح دو کشور تسهیل کند.