آنچه بیش از همه در فقر کشورهای آفریقایی با وجود گذشت 40 تا 50 سال از استقلال این کشورها تاثیرگذار است، عواقب اختلافات قومیتی برجای مانده از استعمارگران و البته ناتوانی و فساد رهبران آنهاست.

به گزارش خبرگزاری مهر، روزنامه الدستور اردن در گزارشی نوشت: با بررسی دقیق تاریخ جنگ های قومیتی آفریقا متوجه این نکته ظریف می شویم، که در تمام این درگیری های خونین ردپایی از تفرقه افکنی استعمارگران دیده می شود.

نمونه واضح این مسئله در پاکسازی نژادی وحشتناک سال 1994 میان دو فرقه توتسی و هوتو در کشور رواندا رخ داد که 800 هزار کشته بر جای گذاشت.

این دو قومیت تا پیش از ورود استعمارگران زندگی مسالمت آمیزی با یکدیگر داشتند. اما در پی اختلاف افکنی استعمارگران بلژیکی در این زمینه که توتسی ها اشرافی و قبایل هوتو بدوی هستند، اختلافات دو گروه بالا گرفت و جنگی خونین منجر شد.

همچنین استعمارگران بریتانیایی در اوگاندا با اختلاف قائل شدن میان دو قوم "باگاندا" در جنوب و "آچولی" در شمال نقش بسزایی در آغاز درگیری ها میان این دو قومیت نژادی داشتند. آنان با گاندایی ها را قومی باهوش تر تلقی می کردند و از آچولی ها تنها به عنوان نیروهای پایین دست نظامی استفاده می کردند.

بر این اساس، ردپای استعمارگران در اختلافات قومیتی داخلی آفریقا بطور واضح قابل مشاهده است، اختلافاتی که به نظر می رسد همچنان باقی است و البته بی تدیبری حکما و رهبران آفریقایی در این مسئله بی تاثیر نبوده است.

رهبرانی که بیش از آنکه به فکر مردم آفریقا باشند، در فساد خود غرق گشته اند، چه آنکه در قاره ای که از نظر داشتن منابع طبیعی یکی از ثروتمندترین قاره های های جهان است باید شاهد فقیرترین کشورها و جمعیتی نزدیک به یک میلیارد گرسنه باشیم.