این کشور شاهد بیشترین بهره‌کشی‌های استعمارگران فرانسوی در بین تمامی کشورهای آفریقایی بوده‌است و بیشترین زیان‌های دوران استعمار را تجربه کرده‌است.
در سال 1905 جمهوری آفریقای مرکزی با چاد به گابون ملحق شد، کنگوی میانه در 1910 در آفریقای استوائی به وجود آمد. بعد از جنگ جهانی دوم بر اثر مبارزات آزادی خواهان در 1946 فرانسه خودمختاری آفریقای مرکزی را پذیرفت. در 1958 به تشکیل حکومت جمهوری مستقل (و عضو کشورهای مشترک المنافع فرانسه) دست یافت. و در سیزدهم اوت 1960 رئیس جمهور « داویدداکو » Dacko ضمن اعلام استقلال کامل کشور، از فرانسه جدا گشت. در اوت 1965 سرهنگ - « جان – بدل بوکاسا » با کودتائی قدرت را در دست گرفت و خود را امپراتور نامید و برای برگزاری مراسم جشن امپراتوری 3500 مهمان خارجی دعوت کرد تا تاج الماس نشان بر سر گذارد و بر تخت برنز عقابی شکل بنشیند در حالیکه کشورش یکی از 25 مملکت فقیر دنیا بود و این دیکتاتوری از 1977 تا 1979 که حکومت بوسیله « دیوید داکوی » سرنگون گشت، جنایات و کشتارها و غارت های فراوان نمود. در سپتامبر 1981 کودتائی دیگر حکومت دیوید داکو را واژگون کرد. پس از او حکمرانی کشور را « ژنرال آندره کولینگبا » بعهده گرفت که پایه ستمگری را هر چه بیشتر استوار می سازد کودتائی ضد وی در 1982 صورت گرفت که شکست خورد.