در قرن هاي 11 تا 16 ميلادي اقوام گوناگوني وارد اين كشور گرديدند. اين اقوام از كشور هاي همسايه مانند نيجريه، بنين و غنا بودند. در خلال سال هاي بعد با گسترش فرهنگ برده برداري اين نقطه از قاره آفريقا بسيار مورد توجه استعمار گران قرار گرفت.
مردم ولتائی و کوآ اولین ساکنان منطقهٔ توگوی فعلی بودند، سپس قبایل اوه در قرن ۱۴ و آنه در قرن ۱۸ میلادی در این منطقه سکنی گزیدند. در قرن ۱۸ میلادی دانمارک ادعای مالکیت این سرزمین را مطرح نمود ولی در سال ۱۸۸۴ این منطقه تحت عنوان توگولند به عنوان مستعمرهٔ آلمان درآمد.
پس از جنگ جهانی اول و شکست آلمان‌ها، توگو دو تکه شد و با نظارت اتحادیهٔ ملل تحت قیومیت فرانسه و بریتانیا درآمد.

در 1922 سازمان ملل آن را به دو سرزمین قیمومی تقسیم کرد
1- « توگولند » فرانسه (حدود 55700 کم قسمت ساحل) و پایتختش لومه بود.
2- توگولند انگلستان حدود 33800 کم در قسمت غربی بود.

در سال 1946 هر دو ناحیه تحت قیمومت سازمان ملل قرار گرفت در 1957 که «دومینیون غنا » تشکیل گشت توگولند انگلستان ضمیمه این دومینیون شد. توگولند فرانسه در 1958 خودمختاری و در 27 آوریل 1960 استقلال یافت.
در سال 1905 ميلادي توگو به عنوان مستعمره كشور آلمان معرفي گرديد. با شكست آلمان در جنگ جهاني دوم كشور هاي فرانسه و انگلستان با سربازان خود وارد توگو شده و اين كشور را به اشغال خود در آوردند.
نهايتاً اين كشور در سال 1960 ميلادي از فرانسه استقلال پيدا كرد. نقش رهبري در استقلال توگو را فردي به نام " سيلوانو اپيفانيو المپيو " بر عهده داشت.
او در خلال سال هاي 1958 تا 1960 ميلادي نخست وزير توگو بود و بعد از استقلال كشور عنوان اولين رئيس جمهور توگو را به خود اختصاص داد.
در تاريخ 13 ‍ژانويه سال 1963ميلادي او در يك كودتا به قتل رسيد.فرماندهي كودتاي نظامي بر عهده فردي به نام "ايادما گناسينگبه " بود.
پس از كشته شدن رئيس جمهور فردي به نام "امانوئل بودجولي " كنترل اوضاع كشور را به مدت دو روز و بعد از او فرد ديگري به نام " نيكولاس گرونتيزكي " كنترل اوضاع را در دست گرفت.
"گرونتيزكي" در خلال سال هاي 1963 تا 1967 ميلادي رئيس جمهور توگو گرديد.او رهبر احزاب مخالف در كشور در زمان رياست جمهوري المپيو بود. كودتاي سال 1963 ميلادي توگو اولين كودتاي نظامي در غرب قاره آفريقا پس از استقلال اين كشور ها مي باشد.
"گرونتيزكي" نيز در يك كودتاي نظامي در سال 1967 ميلادي سرنگون و به پاريس تبعيد گرديد. پس از تبعيد، او در يك حادثه رانندگي در سال 1969 ميلادي در كشور ساحل عاج مجروح شده و به پاريس منتقل شد و در اين شهر جان سپرد.
كودتاي سال 1967 ميلادي توسط "ايادما گناسينگبه " صورت گرفت كه خود او فرماندهي نظاميان را در كودتاي سال 1963 ميلادي را در دست داشت. گناسينگبه بعد از كودتاي سال 1967 ميلادي به مدت 38 سال كنترل اوضاع كشور را در دست گرفت.
او متولد سال 1935 ميلادي در توگو بوده و از تاريخ 14 آوريل سال 1967 ميلادي رئيس جمهور توگو گرديد. در سال 1953 ميلادي او به ارتش فرانسه ملحق شده و اموزش نظامي را در ارتش فرا گرفت. ايادما در جنگ هاي استعماري فرانسه در الجزاير نيز حضور فعالي داشت.
پس از ده سال حضور فعال در ارتش فرانسه او در سال 1962 ميلادي به توگو بازگشت. حزب سياسي او به نام اجتماع مردم توگو موسوم بهRPT مي باشد. اين حزب در سال 1969 ميلادي تاسيس و در خلال تحركات سياسي در سال هاي اخير توگو نقش عمده اي ايفا نموده است.
 

در انتخابات رياست جمهوري در سال هاي 1972، 1979 و 1986ميلادي او بدون رقيب در انتخابات پيروز گرديد. تا سال 1990 ميلادي اوضاع سياسي كشور بر مبناي حركت تك حزبي و با محوريت حزب فوق اداره مي گرديد.
در اين سال تفكراتي مبني بر اداره كشور بر سياست چند حزبي مطرح شد، با وجود چنين مسائلي در كشور "گناسينگبه" در انتخابات رياست جمهوري در سال هاي 1993، 1998 و 2003 ميلادي نيز پيروز گرديد.
احزاب مخالف انتخابات را در سال 1993ميلادي تحريم نموده و اعلام نمودند كه در انتخابات تقلب روي داده است. پس از انتخابات سال 1993 ميلادي كه دولت ايادما متهم به تقلب در انتخابات گرديد، اتحاديه اروپا كمك هاي مالي خود به دولت توگو را به حالت تعليق درآورده و شخص ايادما را متهم به ديكتاتوري نمود.
رقيب "گناسينگبه" در انتخابات سال 1998 ميلادي "گيلچريست المپيو " فرزند " المپيو " نخستين رئيس جمهور بعد از استقلال توگو بود كه در انتخابات شكست خورد. گيلچريست رهبر حزب اتحاد براي تغيير موسوم به UFC مي باشد. اين حزب هم اكنون مهمترين حزب مخالف دولت مي باشد.
در سال 2002 ميلادي قانون اساسي اين كشور دستخوش تغييراتي گرديد كه يكي از اين تغييرات عدم شركت رئيس جمهور در انتخابات پس از دو دوره پنج ساله بود. تغيير ديگر نيز شامل پايين آوردن سن كانديداهاي انتخابات از 45 سال به 35 سال بود كه زمينه شركت فرزند ايادما را در انتخابات كه در آن زمان 35 ساله بود فراهم مي آورد.
اتحاديه اروپا در سال 2004 ميلادي هيئت نمايندگي به توگو اعزام كرد تا وضعيت اين كشور از لحاظ دموكراسي را مورد بررسي قرار دهد. اين هيئت وضعيتي را ترتيب داد تا ملاقات هايي مابين احزاب مخالف دولت وحزب RTP به عنوان حزب حاكم صورت گيرد.
اما اين جلسه را افرادي از قبيل گيلچريست المپيو، ياوووي اگبوييبو و لئوپولد گنينوي تحريم نمودند.اتحاديه اروپا نيز اين جلسه را بعد از اين موضوع تعطيل نمود.
درتاريخ 5 فوريه سال 2005 ميلادي ايادما از دنيا رفت. علت مرگ او حمله قلبي تشخيص داده شد. رهبر ارتش توگو فرزند او به نام " فائوره گناسينگبه" را به عنوان رئيس جمهور جديد كشور معرفي نمود.
مراسم خاك سپاري ايادما در تاريخ 13 مارس سال 2005 ميلادي در حضور بسياري از سران كشور هاي آفريقايي مانند رئيس جمهور بنين، غنا، ساحل عاج، نيجر و نجريه برگزار گرديد. انتخاب فرزند ايادما توسط ارتش براي رياست جمهوري كشور مورد انتقاد مجامع بين المللي به غير از كشور فرانسه قرار گرفت.
سران كشور هاي مهم غرب آفريقا شامل عبدالله واد رئيس جمهور سنگال و اوباسانجو رئيس جمهور پيشين نيجريه از انتخاب فائوره به رياست جمهوري حمايت نمودند.
فائوره پس از چند ماه با فشار احزاب مخالف و نهاد هاي بين المللي اعلام برگزاري انتخابات نمود و در انتخاباتي كه چندماه بعد در اين كشور برگزار گرديد پيروز عرصه رقابت گرديد. با اين حال احزاب مخالف اعلام تقلب در انتخابات نمودند.
رقيب اصلي فائوره در انتخابات فردي به نام " امانوئل آكيتاني " رهبر احزاب مخالف دولت بود.

نتايج كلي انتخابات رياست جمهوري در سال 2005 ميلادي به صورت ذيل بود 
فائوره 60 % كل آراء، امانوئل آكيتاني 38% كل آراء، نيكولاس لاوسون 1% كل آراء ، هري المپيو كمتر از يك درصد كل آراء.
در حدود سه ميليون و ششصد هزار نفر در انتخابات نام نويسي نمودند كه در حدود دو ميليون و سيصد هزار نفر در انتخابات شركت كرده و درصد مشاركت در حدود 63% بود.
پس از برگزاري انتخابات و اعتراض احزاب مخالف به تقلب در انتخابات موجي از ناآرامي كشور توگو را فرا گرفت كه در اين اعتراضات مطابق اخبار رسمي در حدود 400 نفر و مطابق اخبار غير رسمي در حدود 800 نفر كشته شدند. در حدود 4 هزار نفر از مردم نيز مجروح شده و در حدود 40 هزار نفر نيز به كشور هاي اطراف فرار كردند.
در تاريخ 3 مي سال 2005 ميلادي فائوره به عنوان رئيس جمهور جديد توگو سوگند ياد نمود.پس از اين موضوع اتحاديه اروپا كمك هاي مالي خود را به توگو به حالت تعليق درآورد، اما برخلاف آن اتحاديه آفريقا و ايالات متحده نتايج انتخابات را عادلانه دانستند.
درماه جون فائوره رهبر احزاب مخالف دولت " آدم كودجو " را به عنوان نخست وزيري برگزيد.
در اكتبر سال 2007 ميلادي انتخابات پارلماني در كشور برگزار شده و حزب RPTكه حزب طرفدار دولت بود اكثريت كرسي هاي مجلس را كسب نمود.

انتخابات رياست جمهوري در تاريخ 4 مارس سال 2010 ميلادي در اين كشور برگزار گرديد.
هشت كانديدا در اين انتخابات شركت داشتند كه نفر اصلي فائوره رئيس جمهور كنوني و كانديداي حزب RPTبود. هفت كانديداي ديگر مورد حمايت احزاب مخالف دولت بودند.
در اين انتخابات فائوره گناسينگبه با كسب 61 % كل آراء ( 24/1 ميليون راي ) به پيروزي رسيد. رقيب او جان پير فابره با كسب 700 هزار راي در مكان دوم قرار گرفت. بعد از اعلام نتايج انتخابات، طرفداران فابره در خيابان هاي پايتخت تجمع نموده و اعلام تقلب در انتخابات نمودند. شنبه هر هفته مخالفين تظاهراتي در پايتخت برگزار مي كردند كه اين تظاهرات در مورادي منجر به ايجاد درگيري مابين نيرو هاي امنيتي و مخالفين گرديد. با اين وجود فائوره مراسم تحليف خود رابه جا آورد و دولت جديد توگو را تشكيل داد.