1)
جغرافیای طبیعی
جمهوری سنگال با ۱۹۶ هزار و ۱۹۰ کیلومتر مربع مساحت در آفریقای غربی و
در حاشیه اقیانوس اطلس، میان گینه بیسائو و موریتانی واقع شده‌است.
۱۹۲ هزار کیلومتر مربع از این سرزمین را خشکی و ۴ هزار و ۱۹۰ کیلومتر مربع از آن را
آب فراگرفته‌است.
این کشور از سمت شمال ۸۱۳ کیلومتر با موریتانی، از سمت شرق ۴۱۹ کیلومتر بامالی و از
سمت جنوب ۳۳۰ کیلومتر با گینه و ۳۳۸ کیلومتر با گینه بیسائو مرز مشترک دارد. از سوی
دیگر کشور گامبیا به طول ۷۴۰ کیلومتر چون زبانه‌ای در داخل سنگال قرار دارد.
سنگال سرزمین کم ارتفاعی است که بخش اعظم آن را علفزارهای ساوان و استپ می‌پوشاند.
آب و هوای این سرزمین در سواحل و نواحی مرتفع معتدل ولی در استپ‌ها گرم و خشک است.
بلندترین نقطه سنگال در منطقه «نپن دیاخا» حدود ۵۸۱ متر ارتفاع دارد. شمال و شمال
شرق این کشور به خاطر نزدیکی با صحرای بزرگ آفریقا نیمه بیابانی است و آب و هوایی
گرم و خشک دارد. جنوب غرب سنگال نیز نواحی جنگلی دارد و آب و هوایش گرم و مرطوب است.
منابع طبيعي آن ماهي، فسفات و سنگ آهن است.
مناطق قابل کشت و ذرع و آبياري ، 51.12% ، مناطق با محصولات دائمي و کشاورزي غير
ديم 24% و ديگر موارد 25.87% كل سرزمين سنگال را تشكيل داده است (آمار سال 2005)
منابع آبي آن 4.39 کيلومتر مکعب است. (در سال 1987)
آب و هوا
گرمسیری، ساحلي، کویر یا دشت های سرسبز در شمال و پوشش گیاهی انبوه در جنوب و جنوب
شرقی
آب و هواي سنگال استوايي است: داغ و رطوبتي. فصول باران زا آن ماه مي تا نوامبر (خرداد
تا آبان) مي‌باشد.
ميزان بارش باران
درون کشور سنگال دو منطقه فصلي وجود دارد: يکي منطقه فصلي مرطوب و باراني از
ماه آوريل تا اکتبر يا عموماً درجه حرارتهاي پايين تر و يک حوزه فصل خشک بي باران
از ماه نوامبر تا مارس با بالاترين درجه حرارت در طول نوار ساحلي ميزان باراش
ساليانه باران از حدود 70 اينج (180 سانتي متر) در غرب تا حدود 170 اينج ( 420
سانتي متر) در بخش هاي معيني از شرق نوسان دارد .
درون کشور سنگال اين ميزان بارش به حدود 50 اينج ( 130 سانتي متر) يعني بالاتر از
ميزان بارش مرکز نيجريه و فقط 20 اينج يا 50 سانتي متر در حد بالاي شمالي است.
بلاياي طبيعي
سيلاب‌هاي فصلي در زمينهاي پست و بياباني و خشکسالي‌هاي نوبه اي در اين
كشور مشاهده مي‌شود.
عوارض زمین
سرزمين سنگال عموماً پست و غيرمرتفع ، صاف و هموار و دشت هاي دامنه کوهي و کم
ارتفاع در منطقه جنوبي شرقي دارد.
پايين ترين نقطه آن اقيانوس اطلس به ارتفاع صفر متر و بالاترين نقطه آن منطقه اي بي‌نام
نزديک نه‌پن‌دياخا به ارتفاع 581 متر است.
رودخانه و درياچه ها
بزرگترين رودخانه هاي سنگال، سنگال سين ، سالوم، گامبيا و کاساآمانس هستند
كه رودهايي کم تحرک و بدون خروش اند و جريانهاي مردابي دارند و به دهانه و مصب هاي
پهن در اقيانوس اطلس مي ريزند.
رودخانه سنگال از گينه و از رود بافينگ سرچشمه مي گيرد و در کشور مالي در قسمت شرق
به رود باکويه مي پيوندد. وقتي اين رود وارد سنگال مي گردد، از سمت جنوب به رودخانه
فالمه مي پيوندد . شيب متوسط اين رودخانه فقط چند اينج در هر مايل است و در بيشترين
ميزان سيلابي اش آب آن از طريق يک سيستم مجاري آبرو و باتلاقها، و زمينهاي پست
مجاورش گسترده مي شود تا اين که غالب دره مورد نظر به مانند يک صفحه اي مملو از آب
مي گردد که از آن پهنه آبي مي تواند نوک درختان را به مثابه جاليز هاي سبز مشاهده
کرد و روستاهايي که در مجاورت اين جزاير عايق شده قرار دارند، رويت گردد.
وقتي فصل طولاني خشک فرا مي رسد. جذر و مدهاي اقيانوس در قسمت مخالف جريان رودخانه
تقريباً بالغ بر سيصد مايل است ولي با شروع فصل باران و بارندگي ساليانه آب شور
کناره هاي دريا را تحت تاثير قرار مي دهد و سيستم با آب تازه پر مي گردد . گامبيا
که از گينه سرچشمه مي گيرد جريان خود را از يک رود هميشگي و با دوام يعني کولون تو
مي گيرد که اين يکي نيز از شمال گينه سرچشمه مي گيرد و در نزديکي مرز گامبيا به آن
ملحق مي گردد. بين گامبيا و گينه بيسائو ، رود کاساآمانس يک نوار خليج باريکي کمتر
از 20 مايل (32 کيلومتر) در عرض را زهکشي و آبياري مي نمايد در حالي که يک مصب رود
عريضي به عرض 65 مايل (104 کيلومتر) را از دريا و 6 مايل پهنا در دهانه را تشکيل مي
دهد.
افول و رواني رود سنگال در برخي نقاط اين رود توسط سدهاي خاکريزي مورد چک و بررسي
قرار مي گيرند و اين سدها اجازه مي دهد تا آب تازه از آن محل عبور کنند و بعداً
بسته مي شوند تا آن را براي استفاده در طول فصل خشک با باران نگاهدارند و آب نمک
پيشرفته در آن را جدا نمايند.
يک سد دروازه سد روي کانال تائو در شمال سنگال در يکصد مايلي منطقه درون خشکي يک
درياچه کم عمق را که از سمت جنوب در حدود پنجاه مايلي و در حدود 8 مايلي در عرض
گسترده شده است و بنام درياچه لاک دو گوئير معروف است را کنترل مي نمايد.
مرتفع ترين سطح آبهاي اين درياچه ارتفاع 40 تا 50 مايلي در سمت جنوبي شرقي درياچه
در دره فرلو قابل رويت است. در سمت شمال شبه جزيره کپ ورت درياچه لاک رز قرار دارد
که يک درياچه آب شور کم عمقي است که يک تورفتگي را در قسمت پشت سر تپه هاي شني
منطقه ساحلي اشغال کرده است.
موجودات زنده ارگانيکي درون اين درياچه به آن يک رنگ مايل به صورتي مي دهند و
روستاييان منطقه نمک آن درياچه را براي مقاصد تجاري استصال مي نمايند.
طولاني ترين رود اسن كشو «رود سنگال» به طول 1663 کيلومتر (1015 مايل) است.
جنگلها
درختان شاه پسند تنه دار و درختان روغن نخل حوزه ساحلي کاساآمانس را متمايز کرده
اند. اين سايبان سبز موجود درون درختان جنگلي و دشت بي درخت و هموار و باز در بخش
هاي مرکزي و شرقي کاساآمانس و در سراسر سن سالوم ديده مي شوند. از موريتاني گرفته
تا گامبيا، جنگل فرلو گسترده شده است که پهنه اي بي بديل از دشت هموار را تشکيل مي
دهد و دسته اي از گيسوان چمني خشک آن را پوشانده است و درختان تيغ دار در سراسر
منطقه در سراسر فصل طولاني خشک اکثر پوشش گياهي را در آن منطقه تشکيل مي‌دهند.
ساحل ، جزاير و اقيانوس و درياها
سنگال در مقابل خود اقيانوس اطلس شمالي را دارد و بنادر بسيار مهمي را- که بزرگترين
آن شهر پايتخت داکار مي باشد -در خود جاي داده است. ديگر بنادر مهم در بالا و پايين
ساحل اقيانوس اطلس شمالي عبارتند از کائولاک ، ماتام، پودور، ريچارد تول، سن لوئيس
و زي گويين کور. صنعت ماهيگيري از مهمترين عناصر اقتصادي سنگال محسوب مي گردد.
در بخش هاي ساحلي سنگال کوسه هاي غول پيکر يافت مي‌شود . ساحل سنگال از مهم ترين
منابع جانداران آبزي در منطقه است.
جزاير مهم
سن لوييس در يک جزيره اي در نزديک دهانه رود سنگال واقع است. هودو گوري جزيره اي كه
مابين شبه جزيره کپ ورت و ساحل پتيت واقع است و زماني نقطه ترانزيت براي تجارت
بردگان بوده است .
ساحل و کناره هاي ساحلي
کمربند شاملي ساحل شبه جزيره کپ ورت توسط بادهاي شمال شرقي و تبادل هوا در اين
ناحيه با موجهاي ساحلي سنگين و جريان هواي جزاير قناري که از سمت جنوب غربي در طول
ساحل مي وزد ، شکل گرفته است. اين کمربند ساحلي بواسطه مردابهاي کوچک و حوزه هاي
آبگيري شده مجزا از يکديگر متشكل از توده هاي شني بسيار قديمي به ارتفاع يکصد فوت
پوشانده شده است.
درجه حرارت
درجه حرارت در طول ساحل پايين ترين حد در کل سنگال است در بندر داکار ميزان درجه
حرارت از 79 درجه فارنهايت ( 26 درجه سانتي گراد) تا 63 درجه فارنهايت ( 17 درجه
سانتي گراد) از ماه دسامبر تا آوريل و از 86 درجه سانتي گراد تا 68 درجه فارنهايت
ازماه مي تا نوامبر در نوسان است.
2) جغرافیای انسانی
اکثریت مردم سنگال از قوم «ولوف» هستند ولی گروه‌های نژادی فولانی، سرر،
پولار و ماندینکا نیز در سنگال زندگی می‌کنند.
جمعیت سنگال در سال 2010 حدود 12.9 میلیون نفر است.
زبان رسمی این کشور فرانسه و خط آن لاتین است اما لهجه بومی ولوف و پولار در سنگال
رواج دارد.
امید به زندگی در میان مردان سنگال 60.6 سال و در میان زنان این کشور 63.82 سال است.
طبق برآورد ژوئیه ۲۰۰۰، سنگال حدود ۹,۹۸۷,۴۹۴ نفر جمعیت دارد که ۴۵ درصد از آن‌ها
زیر ۱۴ سال و ۵۲ درصد بین ۱۵ تا ۶۵ سال سن دارند.
نرخ رشد جمعیت سنگال به ۹۴/۲ درصد می‌رسد. همچنین نرخ زاد و ولد این کشور به ازای
هر یک هزار نفر حدود ۹۴/۳۷ نفر و نرخ مرگ و میر آن ۵۷/۸ نفر در هزار است. تراکم
نسبی جمعیت سنگال به ۲/۳۸ نفر درهر کیلومتر مربع می‌رسد.
قبايل
ولوف 43%، فولاني و توكولر 23%، سرر 15%، پولار، ديلوا، مانديگو و ديگر قبايل 19%
نرخ رشد جمعيت
2.645% سال 2007
بيماري هاي شايع
بيماريهاي ميكروبي، اسهال، هپاتیت، حصبه، تب دانگ، مالاریا ، تب زرد ، تب کریمه
کنگو هموراژیک، تب ریفت، بيماري تنفسي مننژیت
3) جغرافیای سیاسی
سنگال يازده منطقه داکار، ديوربل، فاتيک، کائولاک، کولدا، لوگا، باتام ،
سن لوئيس، تامبا کوندا، تيس و زيگون چور دارد.
شهرهاي مهم سنگال داکار، ديوربل، فاتيک، کائولاک، کولدا، لوکا و ماتام است.
موريتالي، مالي، گينه، گينه بيسائو و گامبيا کشورهاي همسايه سنگال هستند.
شهر داکار در این کشور طی سالهای اخیر به منطقه آزاد تجاری و صنعتی تبدیل شده‌است.
