1)
فرهنگ عمومی
نرخ باسوادی درمیان مردان این کشور حدود ۴۳ درصد و در بین زنان 23.2درصد
است.
زبان
فرانسوي( زبان رسمي)، ولوف، سرر، پولار، ديلوا، مانديگو، سونيك
ارتباطات
سیستم‌ها و امکانات مخابراتی تنها در مناطق شهری سنگال وجود دارند و اغلب
مناطق روستایی از این امکانات بی‌بهره‌اند. در آستانه سال ۲۰۰۰ میلادی بالغ بر یکصد
هزار شماره تلفن ثابت و یک هزار شماره تلفن همراه در این جمهوری فعال بود.
مردم سنگال امواج ۱۰ ایستگاه رادیویی (AM) و ۱۴ ایستگاه (FM) را دریافت می‌کنند.
ضمن آنکه برنامه‌های تلویزیونی این کشور از طریق تنها شبکه دولتی سنگال در بخشی از
کشور پخش می‌شود.
در سنگال 282 هزار و 600 خط تلفن ثابت و دو میلیون و 983 هزار خط تلفن همراه وجود
دارد.
تعداد میزبانان اینترنتی آن 199 و کاربران اینترنت 650 هزار است.
در این جمهوری بالغ بر یک هزار کیلومتر خط آهن، ۱۵ هزار کیلومتر جاده اصلی و فرعی،
۸۹۷ کیلومتر راه آبی ، ۶ بندر صیادی و تجاری و ۲۰ فرودگاه بزرگ و کوچک وجود دارد که
تنها یک فرودگاه این کشور قابلیت نشست و برخاست هواپیماهای پهن پیکر را داراست.
2) ادیان و مذاهب
۹۲ درصد مردم این سرزمین مسلمان و اهل تسنن هستند. حدود ۲ درصد از آن‌ها
نیز مسیحی هستند. بهاییان، دیگر اقلیت حاضر در این کشور بیش از ۲۲۰۰۰ نفر جمعیت و
۳۴ محفل روحانی محلی دارند.
3) رسانه های گروهی
در سنگال روزنامه‌ها و رسانه‌ها از آزادی خوبی برخوردارند. رادیوهای
خصوصی نیز در این کشور رواج دارند.
4) گردشگری
جزیزه گوری، پارک ملی نیوکولو – در داکار بازارهای محلی، انیستیتو فرانسوی در
آفریقای سیاه از جمله اماکن دیدنی سنگال است.
شهر هاى مهم سنگال
سن لوئی SAINT-LOUIS
شهر بندری سن لوئی در شمال غربی جمهوری سنگال. این شهر بندری بر کرانه رود سنگال و
انتهای راه‌آهنی که آن را به پایتخت کشور، شهر داکار متصل می‌کند قرار گرفته است.
در 1638شهر سن لوئی را فرانسوی‌ها بنا و آن را پایگاه استعماری خویش کردند. در بین
1902-1958 پایتخت سنگال و موریتانی بود.
