1) فرهنگ عمومی

نمایشگاه بین‌المللی کتاب زیمبابوه که هر ساله در اول ماه اوت برگزار می‌شود، معتبرترین نمایشگاه کتاب در قاره آفریقا به‌شمار می‌آید.

نرخ باسوادي
 90%

نژاد
شونا، نده به له، بانتو، اروپائی، و دیگر

زبان
شونا، مه به له، انگلیسی (رسمی) ، مانی ایکه،

ارتباطات

تعداد فرودگاه هاي مهم
386 فرودگاه
تعداد مشتركين تلفن هاي ثابت و همراه
331,700 اشتراك تلفن ثابت و 832,500 اشتراك تلفن همراه
تعداد كاربر هاي اينترنتي و كد اينترنتي كشور:
1 ميليون و 220 هزار نفر - zw.


2) اديان و مذاهب

67% در زیمبابوه مسیحی هستند و 30 درصد دارای مذاهب دیگر هستند.


3) رسانه های گروهی

ايستگاه هاي راديويي و تلوزيوني
ايستگاه هاي راديويي؛ اي ام 7، اف ام 20 و 17 موج كوتاه
ايستگاه هاي تلويزيوني؛ 16 ايستگاه


3) گردشگری

آبشارهای ویکتوریا – پارک ملی و انکیه کوههای اینیانگا و ویومبا، آب گیرهای مانا ساراره (سالیسبوری) ویرانه های بولاوایو، زیمبابوه میباشد.
توریست ها بسیار از مردم مختلف افریقای جنوبی بدین سرزمین میایند تا شکار، ماهیگیری، پرنده صید اجناس ارزان خریداری کنند. و از مناظر دلفریب پارکها لذت ببرند و از جانوران عسکبرداری نمایند. بیشتر صادرات و واردات بوتسوانا از آفریقای جنوبی صورت میگیرد. صحرای کالاهاری بخشی ازین سرزمین را در برگرفته است.

شهر هاى مهم زیمبابوه

بولاوایو BULAWAYO
دومین شهر بزرگ و مرکز مهم صنعتی کشور زیمباوه و تنها هاراره، پایتخت بزرگتر از بولاوایو با جمعیت 620000نفر است. که در کرانه رودخانه ماتشه اومهلوب در جنوب غربی زیمباوه قرار گرفته است.
پارک‌های بسیار، ساختمان‌های مدرن و چندین کالج مهم دارد. موزه ملی تاریخی زمیباوه نیز در این شهر است. کالاهای کارخانه‌ای و مصالح ساختمانی رادیو، پارچه، تایر از تولیداتش است.
در سده 1800 یک نفر آفریقایی به نام نده‌به‌لو در نزدیکی محل کنونی بولاوایو ماندگار گشت. در 1893 نیروهای انگلیسی به اقدامات نظامی پرداختند. در آنجا یک کمپانی انگلیسی بنیاد نهاده شد. در 1943 بولاویو به صورت شهر درآمد.

هراره
حراره با جمعیت 1200000 نفر پایتخت و بزرگ ترین شهر زیمبابوه مرکز حکومت، بانکداری و بازرگانی است. در پایین شهر، هتل های مدرن و ادارات دولتی در طول خیابان شلوغ، پهن برافراشته شده است. میدان وحدت آفریقا در یک منطقه ی باز با یک پارک زیبا در هراره، موزه ی هنر، دانشگاه زیمبابوه و فرودگاه بین المللی ـ‌ هردو بخش فقیر و غنی شهر در حومه قرار گرفته است.
هراره مرکز داد و ستد، تولیدات کشاورزی و دامی می باشد. تولیدات عمده مرکبات،‌غله،‌پنبه و تنباکو، محصولات صنعتی شامل پوشاک، کود شیمیایی، لوازم خانه و فولاد. در سال 1890 نوکوچان سفید پوست هراره را تاسیس کردند. این شهر نخست سالیسبوری نام داشت. نامی است انگلیسی مربوط به زمانی اکه انگلیسی ها به غارت منطقه می پرداختند. در 1923 قلمرو کولونی انگلیسی سالیستوری را پایتخت قرار دادند و حکومت خود گردان کولونی در رودزیای جنوبی بود. این کولونی در 1980 استقلال و سرانجام نام سالیسبوری به هراره تغییر یافت.
با استقلال زیمبابوه در سال 1978، 610000 نفر به هراره کوچیدند و حدود25 درصد آن میان سال های 1979 و 1985 کاسته شد.
جمعیت شهری آن از 1950 به 615000 نفر در 1980 و یک میلیون نفر به سال 1995 رسید. آهنگ رشد جمعیت آن چندان تند است که در سال 2010 به 9/1 میلیون نفر خواهد رسید. هراره از نظر صنعتی در کشور پراهمیت است. پارچه و توتون را به خارج صادر می کند. صنایع عمده اش شامل پوشاک، کود شیمیایی و وسایل کارخانه ای فولادی است و به واسطه وجود معادن طلا و فعالیت های بازرگانی و غیره شهر هراره رو به پیشرفت فراوانی است.
در دوره پیش از استقلال همه صنایع آن در دست بیگانگان بود ولی پس از استقلال شهر بیش از پیش رونق یافت.