1) حكومت

نوع حکومت زیمبابوه پارلمانی است. رئیس جمهور در راس امور کشور قرار دارد. مجلس ملی 100 عضو دارد. مردم 31 عضو مجلس را انتخاب می کنند مجلس خود چهار نفر را راسا برمیگزیند دوره نمایندگی مجلس پنج سال است و مجلسیان رئیس جمهور را بمدت 5 سال انتخاب می نمایند. رئیس جمهور یکنفر جانشین و شش نفر وزیر برای تشکیل کابینه و اداره مملکت که با رئیس جمهور همکاری می کنند، معین می نمایند.

مجمع ملی زیمبابوه با ۱۵۰ عضو متشکل است از ۱۲۱۰ نماینده که با رأی تمامی افراد بالغ به طور مستقیم و برای شش سال انتخاب می‌شوند، ۱۰ رئیس قبیله و ۸ فرماندار منتصب استان این مجمع رئیس جمهور را برای دوره‌ای شش ساله انتخاب می‌کند. حزب اتحاد ملی افریقایی زیمبابوه نقش اصلی را دارد، هر چند احزاب دیگر – از جمله جنبش اتحاد زیمبابوه- اجازهٔ فعالیت دارند. زیمبابوه دو مجلس دارد: مجلس سنا که در سال ۲۰۰۵ دوباره تشکیل شد و مجلس ملی که قانونگذاری را به عهده دارد.

زیمبابوه در سازمان ملل متحد، جامعهٔ کشورهای همسود، سازمان وحدت آفریقا، و کنفرانس هماهنگی توسعه در جنوب آفریقا عضویت دارد.

رابرت موگابه از زمان استقلال زیمبابوه از انگلیس در سال ۱۹۸۰ تا سال ۲۰۰۸ قدرت را در دست داشت. وی همچنین رهبر حزب حاکم زانو پی اف می‌باشد.

در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۰۸ و پس از کناره گیری مورگان چانگیرای از دور دوم انتخابات، رابرت موگابه پیروز انتخابات ریاست جمهوری اعلام شد. پس از شکایت چانگیرای از موگابه در مجامع بین المللی و اعمال تحریم بر روی حزب حاکم، مذاکراتی برای تقسیم قدرت صورت گرفت. مورگان چانگیرای پس از تقسیم قدرت در زیمبابوه عنوان نخست وزیر را به خود اختصاص داده و پست ریاست جمهوری تشریفاتی را هم به موگابه واگذار کرد که براساس توافق، موگابه تا پایان عمر این سمت را در اختیار خواهد داشت.

پس از دخالت گزاف نظامی زیمباوه به رهبری رابرت موگابه در جنگ دوم کنگو، که به سلب مالکیت انبوه زمین‌های سفیدپوست‌ها انجامید، بسیاری کشورهای غربی وی را متهم به «تبعیض نژادی» و نفرت‌پراکنی نسبت به اقلیت سفیدپوست ساکن در زیمباوه کردند. در اثر تحریم‌های اقتصادی، اقتصاد زیمباوه با مشکلات بسیار جدی روبرو شد. کمبودهای جدی نفتی و غذایی منجر به مهاجرت گسترده اهالی زیمباوه به کشورهای همسایه، بخصوص آفریقای جنوبی شد.

موگابه، مخالفینش را «تازه متولدین استعمارگر» می‌نامد. وی و طرفدارانش، مدعی هستند که مشکلات زیمباوه، «میراث استعمار» است.

سيستم حكومتي (قوه هاي كشور)
قوه مجريه؛ شامل رئيس جمهور و نخست وزير
قوه قانون گذاري؛ دو مجلسه (سنا و مجلس نمايندگان)
قوه قضائيه؛‌ ديوان عالي كشور، دادگاه عالي، دادگاه‌هاي بخش، دادگاه كار، دادگاه‌هاي عرفي

عضويت در سازمان هاي مهم منطقه اي و بين المللي
كشورهاي آفريقايي، حوزه درياي كارئيب و اقيانوس آرام، گروه بانك آفريقايي توسعه، اتحاديه آفريقا، بازار مشترك آفريقاي غربي و جنوبي (كمسا)، سازمان غذا و كشاورزي (فائو)، گروه 15، گروه 77، آژانس انرژي اتمي، بانك بين المللي بازسازي و توسعه، سازمان بين المللي هوانوردي غيرنظامي (ايكائو)، شوراي بين المللي حمل و نقل پاك (در مرحله امضاي اساس‌نامه)، مؤسسه مديران خبره، انجمن بين المللي توسعه، صنودق بين المللي توسعه كشاورزي، همكاري بين المللي مالي، فدراسيون بين المللي هلال احمر و جوامع صليب سرخ، سازمان بين االمللي كار، صندوق بين المللي پول، سازمان بين المللي دريانوردي، پليس بين المللي (اينترپل)، كميته بين المللي المپيك، سازمان بين المللي مهاجرت، اتحاديه بين المجالس، مؤسسه استاندارد جهاني (ايزو)، سازمان بين المللي ارتباطات ماهواره‌اي، اتحاديه بين المللي ارتباطات از راه دور، كنفدراسيون بين المللي اتحاديه‌هاي كارگري، آژانس تضمين سرمايه‌گذاري چندجانبه، جنبش عدم تعهد (نم)، سازمان ممانعت از سلاح‌هاي شيميايي، جامعه توسعه آفريقاي جنوبي (سادك)، ملل متحد، كنفرانس ملل متحد براي بازرگاني و توسعه،‌ سازمان آموزشي، علمي و فرهنگي ملل متحد (يونسكو)، سازمان توسعه صنعتي ملل متحد، مأموريت ملل متحد در ليبريا، مأموريت ملل متحد در سودان، عمليات ملل متحد در ساحل عاج، سازمان جهاني گردشگري ملل متحد، اتحاديه جهاني پست، سازمان جهاني مصرف، فدراسيون جهاني اتحاديه‌هاي كارگري، سازمان بهداشت جهاني، سازمان جهاني مالكيت فكري، سازمان جهاني هواشناسي و سازمان تجارت جهاني و برخي نهادهاي ديگر

احزاب مهم و رهبران آنها
MDC (مورگان تسووانگيراي)، United Parties (عبدل موزوروا)، United People's Party (دانيال شوما)، ZANU-Ndonga (ويلسون كومبولا)، ZANU-PF (رابرت گابريل موگابه)، ZAPU (اگريپا مدلا) و چند حزب ديگر

گروه هاي فشار مهم و رهبران آنها
Crisis in Zimbabwe Coalitionآرنولد تسونگا، NCA لووموره مدوكو و ZCTU ولينگتن شيببه


2) سیستم اجرایی

رئیس جمهور با رای اکثریت مجلس قانون گذاری انتخاب میشود.
این کشور مرکب از 7 استان است که هر یک از آنها از طرف دولت مرکزی ماموری برای اداره دارد.


3) سیستم قانون گذاری

مجلس قانونگذاری مرکب از 100 نفر نماینده که 80 نفر آنان را سیاهان و 20 نفر را سفیدها انتخاب میکنند و مجلس سنا که 40 عضو دارد سیاهان در مجلس سنا 14 کرسی و سفیدها 10 کرسی و رؤسای قبایل 10 کرسی: پنج نفر از ماتابله لند و پنج نفر ماشونالند که بوسیله همتایان خود انتخاب و شش نفر بوسیله رئیس جمهور انتخاب میگردند.
دوره نمایندگان و سناتورها – پنج سال است. قانون اساسی کشور در سال 1979 تدوین گردید.


4) شخصیت ها

رابرت موگابه
"رابرت موگابه" كه در 21 فوريه سال 1924 ميلادي در منطقه اي در شرق حراره، پايتخت زيمبابوه، به دنيا آمد، از تاريخ 31 دسامبر 1987 ميلادي به عنوان رئيس جمهور زيمبابوه مطرح مي باشد. وي در حال حاضر رئيس حزب Zanu-PF نيز است. در سال 1934 ميلادي زماني كه موگابه 10 سال داشت مادرش وي را به كليسا برده و نزد "پدر جرومه اووها" سپرد. در آنجا بود كه وي آموزش ديده به نوعي به جامعه وارد گرديد.

وي در سال 1961 ميلادي با "سالي هايفرون" ازدواج كرد. خانواده سالي متعلق به "جنبش ملي گرايان غنا" بودند. سالي در سال 1992 ميلادي در يك سانحه درگذشت و رابرت 4 سال بعد با "گريس ماروفو" ازدواج نمود و صاحب دو پسر و يك دختر گرديد. گريس همسر سابق افسر ارشد نيروي هوايي و سفير زيمبابوه در چين بود.

موگابه در سال 1949 ميلادي بورسيه "دانشگاه فورت هاره" (Fort Hare University) آفريقاي جنوبي را اخذ و در رشته زبان انگليسي و تاريخ فارغ التحصيل گرديد. از همانجا بود كه رابرت گرايش به فعاليت هاي سياسي پيدا كرده و به ليگ جوانان حزب ANC پيوست و ايدئولوژي ماركسيستي پيدا و دنباله رو كمونيست شد و به يك ملي گرا تبديل گرديد.
"ماهاتما گاندي" رهبر استقلال هندوستان از جمله افرادي است كه در زندگي وي و رفتار سياسي اش تاثير به سزايي گذاشته است. موگابه تحصيلاتش را در انگليس ادامه داده و در رشته علوم انساني تحصيل كرد. وي در قالب يك هيئت تبليغي به زامبيا رفته و در آنجا به آموزش پرداخت.

موگابه در رشته حقوق نيز به تحصيل پرداخته و مدتي هم در دانشگاه آفريقاي جنوبي و لندن به استادياري مشغول بود. وي داراي 13 مدرك دكتراي افتخاري از دانشگاه هاي آفريقاي جنوبي، زيمبابوه، نيجريه، آمريكا و روسيه مي باشد.

در سال 1960 ميلادي موگابه به رودزيا (زيمبابوه) بازگشت و سه سال بعد توانست به كمك يك فرد ديگر حزب ZANU را از حزب ZAPU منشق كند.
وي در سال 1964 ميلادي به دليل سخنان مخالف دولت حاكم سفيد، 10 سال زنداني شد و در سال 1975 تا 1979 ميلادي رهبر نظاميان "جنبش ميهن دوستان زيمبابوه" (Patriotic Front of Zimbabwe) در موزامبيك بود.

در سال 1976 ميلادي با اينكه در موزامبيك بسر مي برد، رهبر حزب ZANU شده و مبارزات خود را بر عليه دولت سفيد حاكم بر رودزياي شمالي و جنوبي ادامه داد و سرانجام به كمك هم كيشان خود در زامبيا، موزامبيك و آنگولا به پيروزي رسيد و در سال 1980 ميلادي استقلال زيمبابوه را جشن گرفت.

در انتخابات سال 1980 ميلادي "رابرت موگابه" به عنوان نخست وزير مردم زيمبابوه برگزيده و رياست جمهوري به "كنعان سوديندو بانانا" (CanaanSodindo Banana) از حزب ZANU كه يك كشيش متديست بود پيشنهاد شد. نخست وزيري موگابه براي يك دوره 6 ساله ادامه پيدا كرد، اما در واقع همه كاره كشور بود. پس از مرگ بانانا، در سال 1987 ميلادي انتخابات برگزار و موگابه به عنوان رئيس جمهور زيمبابوه برگزيده شد.

اختلافات زانو و زاپو در سال 1987 ميلادي كنار گذاشته شده و اين دو حزب در سال 1989 ميلادي در هم ادغام شده و حزب "Zanu-PF" را تشكيل دادند. دو حزب نامبرده در استقلال زيمبابوه بسيار تلاش كردند، اما بر سر قدرت با يكديگر اختلاف پيدا نمودند.

در انتخابات رياست جمهوري سال 2008 ميلادي بحران سياسي گريبان وي را گرفت و مجبور شد در ماه فوريه سال 2009 ميلادي با رقيب خود "مورگان چانگراي" (Morgan Tsvangirai) از حزب "جنبش براي آزادي" در قدرت شريك شود و ضمن ماندن در پست رياست جمهوري با تشكيل دولت فراگير ملي، نخست وزيري را به چانگراي تفويض كند. اين در حالي است كه موگابه همواره براي تك حزبي بودن پارلمان تلاش مي كرد. (دولت فراگير تلاش مي كند در سال 2011 ميلادي انتخابات زودهنگام برگزار كند)

موگابه در سال 1986 ميلادي رئيس كشورهاي نم، در سال 1995 ميلادي رئيس G15، در سال هاي 1996 تا 2001 ميلادي رئيس جامعه اقتصادي كشورهاي جنوب آفريقا (سادك) و در سال 1997 ميلادي رئيس سازمان اتحاديه آفريقا بود. موگابه در سال هاي 1988، 1989، 1995 و 1996 ميلادي برنده چهار جايزه بين المللي شد كه يكي از آنها توسط آمريكا به او اهدا گرديد.

رابرت موگابه در سوم اوت ۲۰۱۳میلادی (12/5/92ه.ش) در انتخابات ریاست‌جمهوری زیمبابوه با ۶۱ درصد آرا پیروز و برای هفتمین بار رئیس‌جمهور زیمبابوه شد. در این دوره، مورگان چانگیرای، نخست‌وزیر زیمبابوه و رهبر حزب جنبش برای تغییر دموکراتیک، که رقیب اصلی موگابه به شمار می‌رفت، نزدیک به ۳۴ درصد آرا را کسب کرد. حزب حاکم زانو پی اف، حزب رابرت موگابه، بیش از دوسوم کرسی‌های مجلس این کشور را به خود اختصاص داده‌است. با این میزان رأی، احتمال دارد حزب موگابه دست به تغییر قانون اساسی بزند. پس از انتخابات، چانگیرای نتایج اعلام‌شده را نپذیرفت و گفت این آرا را در دادگاه به چالش خواهد گرفت. مسئول ناظران انتخاباتیِ اتحادیه آفریقا، انتخابات عمومی در زیمبابوه را آزاد، منصفانه و معتبر دانست، اما گروه موسوم به حامیان انتخابات زیمبابوه، بزرگترین گروه داخلیِ ناظر بر انتخابات این کشور، معتقد بود که انحرافات جدی در این انتخابات صورت گرفته‌است. اتحادیه اروپا درمورد انحراف و تقلب در انتخابات زیمبابوه ابراز نگرانی کرد.


5) قانون اساسی

در 1987 آثار نژاد پرستی محو گردید و پارلمان به حیات خود بیش از 5 سال ادامه میدهد. 12 نماینده به وسیله رئیس جمهور و 8 نماینده به وسیله فرمانداران ایالتی معین میشوند. قانون اساسی را می توان با دو سوم اکثریت پارلمانی اصلاح کرد.
در انتخابات آوریل 1990، 117 کرسی بدست آورد. رابرت موگابه با 2 میلیون رای رای دهندگان انتخاب شد. رابرت موگابه که در 20 دسامبر 1987 بریاست جمهوری انتخاب شده بود باز برای بار دوم در آوریل 1990 بریاست جمهوری انتخاب گشت.