در سال 1460 یکی از کاشفان پرتغالی رشته ای از کوههای ناحیه کنونی سیرالئون را کوه های شیر (سیرالئون) نامید از ان پس بدین سامان سیبرالئون میگویند. در قرن 17 و 18 بازاره برده فروشی سیبرالئون رواج داشت. در 1788 نواحی ساحلی این سرزمین بچنگ انگلستان افتاد. با لغو برده داری مخالفان برده داری آبادی فری توون شهرک آزای را برافراشتند. بردگان فراری با ازاده شده را درین سامان جادادند در سال 1808 این ناحیه به مستمعره انگلستان تبدیل و در 1896 نواحی داخلی سیرالئون نیز گرفتار استعمار انگلستان واز مستعمرات آن گشت. سیرالئون در تاریخ ۲۷ آوریل ۱۹۶۱ از زیر نفوذ انگلیسی ها خارج شد و به استقلال رسید چند سال بعد عضو کشورهای مشترک المنافع شد.
در 1976 طبق رای مجلس قانونگزاری دکتر سیاکااستیونس برای دوره و بار دوم بریاست جمهوری برگزیده شد. بعد از انتخابات 1967 حکمرانی انگلستان در سیرالئون جای خودرا به سرآلبرات مارگی رهبر نهضت داد و تا زمان استقلال کامل دارای کشور با البرت مارگی بود تااینکه دکتر استونس رهبر APC به نخست وزیری کشور رسید و ارتش قدرت را قبضه کرد و انگاه کودتائی دیگر در آوریل 1968 رخ داد و رهبران نظامی گرفتار و زندانی و حکومت غیر نظامی بر کشور حاکم گشت. به بیان دیگر از 1968 حکومت غیرنظامیان روی کار امد و دکتر سیاکا. ب. استیونس نخست به نخست وزیری منصوب و بعداز اصلاحاتی که در آوریل 1971 در قانون اساسی صورت گرفت در19 آرویل 1971 بریاست جمهوری انتخاب گشت. با اصلاحاتی در قانون اساسی تشکیل مجلس قانونگذاری و یک شورای وزیران که رئیس جمهور و معاون رئیس جمهور جزو کابینه هستند تصویب شد.
در 1971 کودتائی نظامی صورت گرفت اما این کودتا جام ماند و نخست وزیر دکتر استونس از نیروهای گینه که در همسایگی سیرالئون قراردارد کمک خواست. و در قانون اساسی تغییر داده شد. و دکتر استونس رئیس جمهور کمی بعد متهم به برقراری حکومت دیکتاتوری گشت اما در 1978 مجدداً انتخاباتی صورت گرفت و ردوباره استونس بریاست جمهوری برگزیده شد.
این کشور دهه‌های متمادی درگیر جنگ داخلی بوده و سرانجام به کمک نیروهای ناتو و انگلستان در سال 2002 به این جنگ خاتمه داده شد و بیش از 17 هزار سرباز خارجی ده‌ها هزار شورشی مسلح را خلع سلاح کردند. در این جنگ ده‌ها هزار نفر توسط شورشیان کشته شدند و علامت اختصاری این شورشیان بریدن دست یا پای قربانیان خود بود. سیرالئون در تاریخ بیست و هفت آوریل 1961 از زیر نفوذ انگلیسیها خارج شد و به استقلال رسید. شهر «فری تاون‌» پایتخت سیرالئون است و از دیگر شهرهای پرجمعیت آن می‌توان به «کنما»، «کابالا» و «بونت‌» اشاره کرد.
این کشور هم اکنون کشور ضعیفی است و با فقر، فساد و کمبود مدیریت در اقتصاد دست به گریبان است. سیرالئون از لحاظ معادن الماس بسیار غنی است. تجارت جواهرات قاچاق در این کشور با عنوان «الماس خون» انجام می‌گیرد که همین موضوع باعث ایجاد تنش‌های مالی و درگیری‌های غیر نظامی شده که دولت تلاش می‌کند تا قاچاق الماس از طریق مرزها را متوقف کند. تجارت «الماس‌های خونین» در جنگ داخلی سیرالئون توسط گروه‌های شورشی و جنگ‌سالاران برای خرید سلاح به منظور ادامه جنگ، به بهای جان صدها هزار نفر تمام شد.
یکی ار رادیکال‌ترین گروه‌های مورد حمایت چارلز تیلور به نام «جبهه متحد انقلابی» با گذشتن از مرز شمالی لیبریا، وارد کشور سیرالئون شد و خشونت‌ها به این کشور نیز کشیده شد. «جنگ داخلی سیرالئون» حدود یک دهه و بین سال‌های ۱۹۹۱ تا ۲۰۰۲ میلادی، به به طول انجامید و حدود ۱۲۰ هزار کشته بر جای گذاشت. کشته‌شدگان این جنگ‌ها، تنها نظامیان نبودند. ده‌ها هزار نفر از مردم عادی، نیز مورد تجاوز، قطع عضو، بردگی و ربوده‌شدن فرزندانشان برای شرکت در جنگ داخلی واقع شدند.
سیرالئون سابقه‌ای طولانی در تجارت برده دارد و مرکز ارسال هزاران اسیر آفریقایی به کشورهای استعمار طلب بوده‌است. پایتخت این کشور فری تاون از سال ۱۷۸۷ به عنوان محل اصلی زندگی بردگانی شد که به کشور خود بازگشته بودند.
آقای «احمد تیجان کاباه‌» از سال ۱۹۹۶ تا سال ۲۰۰۷ رئیس جمهور سیرالئون بود.