1) حکومت

نوع حكومت جمهوري
سيستم حكومتي (قوه هاي كشور)
قوه مجريه؛ رئيس جمهور (رئيس حكومت و رئيس دولت)، كابينه،
قوه قانون گذاري؛ مجلس و سنا
قوه قضائيه؛‌ ديوان عالي كشور

احزاب مهم و رهبران آنها
FDP (دنيس ساسو انگوئسو)، MCDDI (مايكل مامپويا)، UPADS (مارتين امبري)، RDPS (جين پيره تيستره تيچيسايا)، RDR (رايموند داماسگه انگولا)، UFD (سباستين اباو)

گروه هاي فشار مهم و رهبران آنها
CSC، UGEEC، URFC، UJSC

عضويت در سازمان هاي مهم منطقه اي و بين المللي
اتحاديه آفريقا، شوراي آفريقايي، حوزه درياي كارئيب و اقيانوس آرام، گروه بانك آفريقايي توسعه، فائو، گروه 77، بانك بين المللي بازسازي و توسعه، ايكائو، صندوق بين المللي توسعه كشاورزي، صندوق بين المللي پول، اينترپل، اتحاديه بين المجالس، سازمان ملل و سازمان هاي زيربط، سازمان بهداشت جهاني، سازمان تجارت جهاني و برخي نهادهاي ديگر

2) سیستم اجرایی

قوه اجرایی در دست شورائی مرکب از پنج عضو که رییس جمهور رییس آن است. این عبارتست از اعضای دفتر سیاسی حزب رییس مجلس نخست وزیر. وزیران را نخست وزیر مشخص می کند. رییس کمیته مرکزی حزب است بمدت 5 سال از طرف کنگره حزب انتخاب می گردد. ارگانهای حزب عبارت است از کنگره ملی کمیته مرکزی و ستاد مخصوص انقلاب دادگاه انقلاب در 1969 ایجاد شد و نه نفر قاضی دارد که از طرف کمیته مرکزی حزب. برگزیده میشود دادگاه پژوهش دادگاه کیفری دادگاه امور کار و حقوق مدنی.

3) سیستم قانون گذاری

مجلس ملی با 115 عضو خود عهده دار قانون گذاری است و نمایندگان را حزب تعیین و آنگاه برای انتخاب مردم معرفی میکند. مجلس در برابر نخست وزیر مسئول و کارهایی که حزب به او سپرده انجام میدهد و رییس مجلس بعد از رییس جمهور قرار دارد.

4) شخصیت ها

دنيس ساسسو نگوئسسو

دنيس ساسْسو نگوئسْسو Denis Sassou) Nguesso) رئيس جمهور جمهوري كنگو (كنگو برازاويل) از قبيله "مبوچي" (Mbochi) متولد 1943 ميلادي در شهر ادو ( Edou) در منطقه (Oyo) در شمال جمهوري كنگو است.
در سال 1960 ميلادي پس از پايان دوران دبيرستان و قبل از اينكه كشورش به استقلال برسد به ارتش پيوست. او افسر برجسته اي بود و آموزش هاي نظامي خود را در كشورهاي الجزاير و فرانسه گذراند و به دسته چتربازان پيوست.
بعدها در سال 1968 ميلادي به "مارين نگوآبي" كمك كرد تا در يك كودتاي نظامي به قدرت برسد و رئيس جمهور شود. وي تمايلات سوسياليستي داشته و در سال 1969 ميلادي به يكي از اعضاي موسس حزب كارگر كنگو Congolese Labor Party (PCT) تبديل شد. او در سال 1975 ميلادي وزير دفاع دولت گرديد.
در سال 1977 ميلادي كه نگوآبي در يك سوء قصد كشته شد، نگوئسسو نقش مهمي را در حفظ و كنترل كشور ايفا كرد و تدريجاً به درجه سرهنگي، رياست كميته نظامي و معاونت رييس حزب ارتقاء يافت و از 8 فوريه 1979 ميلادي توسط حزب به رياست حزب و در نتيجه رياست كشور برگزيده شد.
زماني كه به مقام رياست جمهوري رسيد خيلي ها او را تنها يك فرد نظامي قدرتمند مي شناختند اما او با تمايلات ماركسيستي و سياست عمل گرايانه اي كه از خود نشان داد همه را متعجب نمود. وي در اين دوره رژيمي تك حزبي تشكيل داد كه در آن تنها حزب كارگر كنگو اجازه فعاليت داشت كه شخص رئيس جمهور رييس آن حزب نيز بود.
تا زمان فروپاشي اتحاد جماهير شوروي جزء متحدان آن به شمار مي رفت، اما با فروپاشي شوروي كم كم به سياست هاي سرمايه داري روي آورد و اعلام نمود كه دولت قصد دارد دخالتش در اقتصاد را كم كند.
وي در اين دوره در اثر فشارهاي سنگين بين المللي سرانجام سياست چند حزبي را از سال 1990 ميلادي پذيرفت و اولين انتخابات چند حزبي را در سال 1992 ميلادي برگزار كرد و با قرار گرفتن در جاي سوم از رقبايش شكست خورد و پس از 13 سال از قدرت كنار رفت.
در اين دوره اي كه وي قدرت را از دست داد به رهبر مخالفان دولت "پاسكال ليسسوبا" تبديل شد و يك گروه شبه نظامي را تشكيل داد. در سال 1997 ميلادي در يك جنگ خونين چهار ماهه با حمايت اين گروه شبه نظامي و ارتش آنگولا بار ديگر به قدرت بازگشت و اعلام كرد كه قصد بازگرداندن دموكراسي به كشور را داشته، نياز به يك دوره انتقالي براي رسيدن به اين منظور دارد.
اين دوره انتقالي تا سال 2002 ميلادي طول كشيد و در اين سال انتخاباتي برگزار كرد كه خود وي در آن پيروز و رئيس جمهور شد. وي در سال 2009 ميلادي نيز طي يك انتخابات بحث برانگيز كه با تحريم مخالفان و عدم شركت آنها در انتخابات مواجه شد پيروز شده و در حال حاضر رئيس جمهور كشورش است.
وي يك بار در سال 2006 ميلادي براي يك سال رييس اتحاديه آفريقا شد.
از نكات قابل توجه در زندگي خصوصي او اينكه دختر وي همسر رئيس جمهور فقيد گابن، عمر بنگو، بوده و گفته مي شود كه وي و خانواده اش در مجموع 24 آپارتمان و 112 حساب بانكي دارند.
.