نخستین ساکنان کامرون، از اهالی قبیلهٔ بانتو (Bantu) بوده‌اند، پس از آن در سدهٔ ۱۸ و ۱۹ میلادی قبایل عمدتا مسلمان فولانی (Fulani) در کامرون ساکن شدند. در سال ۱۸۸۴ کامرون توانست از چنگال استعمار آلمان رها شود. ولی پس از جنگ جهانی اول، اتحادیهٔ ملل سرپرستی ۸۰٪ از خاک کامرون را به فرانسه و ۲۰٪ همسایه با مرز نیجریه را به بریتانیا واگذار کرد. در 1921 خودمختاری بدست آورد ولی هچنان تحت فرمان انگلستان و فرانسه بود.
در سال ۱۹۴۶ و تاسیس سازمان ملل متحد، کامرون آزادی نسبتا بیشتری یافت تا جایی که احزاب اجازه فعالیت داشتند و این کشور تحت تولیت سازمان ملل، دارای خودگردانی داخلی شد. کم کم کار استعمارگران بالا گرفت و درگیری ها از 1955تا1958 شدت گرفت و کامرون عرصهٔ درگیری‌های خونین برای بدست آوردن استقلال کامل از فرانسه شد، رهبری جنبش استقلال طلبانهٔ کامرون را، جان فونچا (John Foncha) از حزب دموکراتیک ملی کامرون بر دوش داشت. ناحیه زیر نفوذ انگلستان تا حد زیادی قدرت اداره را بدست آورد و سرانجام 1959 مقدمات کشور فراهم و پس از نزدیک به یک دهه خشونت و خونزیزی، در ۱ ژانویهٔ ۱۹۶۰ کامرون از فرانسه اعلام استقلال کرد. به دنبال همه پرسی در ۱۹۶۱ قسمت شمالی کامرون بریتانیا با نیجریه ادغام شد ؛ قسمت جنوبی با سرزمین فرانسوی سابق حکومتی فدرال تشکیل داد. در ۱۹۷۲ کشوری واحد جایگزین فدراسیون شد و احمدو آهیجو (Ahmadou Ahidjo) در ۲۰ مه ۱۹۷۲ به عنوان نخستین رئیس جمهور کامرون برگزیده شد که چهار بار پی در پی به ریاست جمهوری رسید ولی این مرد را به استبداد رساندند. اما دیری نگذشت که قهر ملت این خون آشام را به زیر آورد و برخلاف انتخابات تقلبی نسیم آزادی وزیدن گرفت. هم اکنون روز ۲۰ مه در کامرون به عنوان «روز جمهوری» شناخته می‌شود و پس از احمدو آهیجو در سال ۱۹۸۲ پُل بیه (Paul Biya) بر جای او نشست. در ۱۹۹۲ زمانی که انتخابات چند حزبی برگذار گردید، کثرت گرایی سیاسی مجدداً فعال شد.
در ژوئن ۲۰۰۰، بانک جهانی با اختصاص ۳٫۷ میلیارد دلار به کامرون به منظور احداث خط لولهٔ نفت از چاد به میادین نفتی کامرون واقع در سواحل غربی این کشور موافقت کرد. در اوت ۲۰۰۶، کامرون و نیجریه بر سر مالکیت شبه جزیرهٔ نفت خیز باکاسی (Bakassi Peninsula) با یکدیگر اختلاف پیدا کردند که این مشکل توسط دادگاه داوری بین المللی با اعلام رای رعایت تساوی طرفین در تملک شبه جزیرهٔ باکاسی پایان یافت. در حال حاضر نیز کامرون اختلافاتی مرزی با چاد بر سر سهم هر کدام بر دریاچهٔ چاد دارد. در ۶ نوامبر ۱۹۸۲، پُل بیه به عنوان رئیس جمهور و در ۸ دسامبر ۲۰۰۴ نیز ابراهیم اینونی (Ephraim Inoni) به سمت نخست وزیر کامرون انتخاب شدند.
این کشور در دهه‌های اخیر به دلیل تیم فوتبالش در جهان شهرت پیدا کرده است.