1) حکومت

کنیا چه در زبان محلی و چه در سازمان ملل با نام رسمی «جمهوری كنیا» شناخته شده است، قبل از استقلال و در زمان استعمار انگلیس با نام «مستعمره‌ شرق آفریقا» شناخته مي‌شد.
كشور كنیا 12 دسامبر 1963 از سلطه دولت بریتانیا استقلال یافت. ین روز را در كنیا به عنوان روز ملی مي‌شناسند و تعطیل مي‌باشد.

پرچم كنیا از سه باند افقی مساوی از سیاه و سفید، قرمز و سبز تشکیل شده است كه خط مرزی رنگ قرمز با رنگ سفید مشخص است و یک مبارز زره پوش شده نیز در مرکز آن رسم شده است. امور سیاسی کنیا در چهار چوب نظام سیاسی رئیس جمهوری و دمکراسی قرار دارد که رئیس جمهور هم رهبر کشور و هم رهبر دولت است. قوه مجریه در اختیار دولت است. قوة قانون گذاری بین دولت و مجلس ملی کنیا تقسیم شده‌است. قوة قضائیه مستقل از مجریه و قانون گذاری است.  پس از مستقل شدن، کنیا ثبات سیاسی خود را در برابر تغییرات سیاسی و بحرانهای کشورهای همسایه حفظ کرده‌است. با روی کار آمدن مردم‌سالاری، کنیایی‌ها از آزادی بیشتری برخوردار شدند.

نوع حكومت
جمهوری

سیستم حكومتی (قوه هی كشور)

قوه مجریه
رئیس جمهور، معاون رئیس جمهور
با تغییر در قانون اساسی به جای نخست وزیر، معاون رئیس جمهور این مسئولیت را بر عهده گرفت.

قوه قانون گذاری
تك مجلسی از نوع پارلمان

قوه قضائیه
دادگاه عالی، دادگاه تجدید نظر، و دادگاه‌هی متعدد موضوعی علی الخصوص دادگاه شریعت بری مسلمانان

احزاب مهم و رهبران آن ها
• FORD-Kenya - موسیكاری مومبو
• KANU - اوهورو كنیاتا
• NARC-K - موی كیباكی
• ODM-Kenya - ریلا اودینگا

گروه هی فشار مهم و رهبران آن ها
|گروه‌هی حقوق بشر، سازمان‌هی اسلامی، شوری ملی اجزائی تعهد NCEC به رهبری اندونگو وینانا،‌ شوری ملی كلیساهی پروتستان NCCK به رهبری موتاوا موسیمی، سیر كلیساهی كنیا، شوری عالی مسلمین كنیا SUPKEM به رهبری شیخ عبدالغفور البوسیدی

2) سیستم اجرایی

به استناد قانون اساسی فعلی کنیا، رئیس جمهور هم رئیس دولت و هم رئیس كشور است. رئیس جمهور با رای مردم برای مدت 5 سال انتخاب می شود و مجاز می باشد در انتخابات بعدی ریاست جمهوری شرکت کند به علاوه رئیس جمهور باید بیشترین میزان قطعی آراء را بدست آورد.

رئیس جمهور، معاون رئیس جمهور و هیأت وزیران را که باید از اعضاء شورای ملی باشند انتخاب می کند. رئیس جمهور همچنین از اختیار عمل مستقیم در حوزه های امنیتی و دفاعی و اختیار انتصاب دادستان کل، رئیس دادگاه استیناف و قضات دادگاه استیناف و دیوان عالی برخوردار است.

3) سیستم قانون گذاری

قوه مقننه یا قانونگذاری میان دولت و پارلمان کنیا تقسیم شده ‌است. پارلمان کنیا دو مجلسی است که شامل مجلس سنا (دارای 67 کرسی) و مجلس شورای ملی (349 کرسی) برای پنج سال خدمت می کنند. آخرین رقابت انتخابات پارلمان کنیا در سال 2013 برگزار شد و دوره بعدی آن سال 2018 خواهد بود.

اعضای پارلمان با مراجعه به رای عمومی انتخاب می شوند اما قدرت پارلمان برای سیاستگذاری عمومی محدود است. پارلمان فاقد قدرت برای بررسی انتصابات قوای قضاییه و کابینه از سوی رئیس جمهور است. گرچه کنیا از سال 1992 ساختار انتخاباتی چند حزبی یافته است اما اپوزیسیون دارای قدرت محدودی در دولت هستند.

4) شخصیت ها

امیلیو موی كیباكی
رئیس جمهور سابق كنیا امیلیو موی كیباكی (Emilio Mwai Kibaki) در سال 1931 میلادی در روستی گاتویانی (Gatuyaini) در شهر اوتیا (Othaya) در منطقه نیری (Nyeri) در قبیله كیكویو (بزرگ ترین و پرجمعیت ترین گروه نژادی كشور كنیا) به دنیا آمد و هم اكنون 79 سال سن دارد.

موی كه یك مسیحی وابسته به كلیسی كاتولیك رم است در سال 1962 میلادی ازدواج و هم اكنون چهار فرزند و سه نوه دارد. در میان ورزش ها نیز وی مشهور است به ینكه به ورزش گلف علاقه بسیاری دارد و مدت مدیدی است كه عضو یكی از باشگاه هی گلف كنیاست. وی در كودكی با حمیت برادر بزرگتر خود به مدرسه و تحصیل روی آورد و از همان ابتدا از خود فردی باهوش و با استعداد به نمیش گذاشت. پس از گذراندن دوره ابتدیی در دو مدرسه متفاوت، در سال 1947 میلادی بری طی دوره متوسطه راهی مدرسه مانگوئو (Mang'u) شده و در سال 1950 میلادی با بهترین نمره فارغ التحصیل گردید. در ین دوران وی علاوه بر تحصیل، مهارت هیی در زمینه نجاری و كشاورزی را نیز فراگرفت و در اوقات فراغت بری درآوردن مخارج تحصیل در یك شركت اتوبوسرانی مشغول به كار شد.

بعد از اتمام تحصیل در دوره متوسطه، وارد دانشگاه ماكره¬ره اوگاندا شده و در رشته اقتصاد، تاریخ و علوم سیاسی تحصیل و در سال 1955 میلادی با مدرك درجه یك اقتصاد به كار خود پیان داد. سپس در شركت شرق آفریقی شل انگلستان معاون مدیر فروش و در همین سال یك بورس تحصیلی بری تحصیل در دوره تحصیلات تكمیلی بری دانشگاه هی كشور انگلستان دریافت نمود.

او مدرسه علوم اقتصادی لندن را انتخاب و پس از اتمام تحصیلات بار دیگر به دانشگاه ماكره¬ره بازگشته و به عنوان استادیار در دانشكده اقتصاد آن مشغول به كار شد. در سال 1960 میلادی كارش در ین دانشگاه را رها و به كنیا بازگشت و در حزب كانو (KANU- Kenya African National Union) مشغول فعالیت هی سیاسی گردید.

كیباكی خیلی زود در سال 1963 میلادی به نمیندگی پارلمان انتخاب و تا كنون در همه دوره ها ین عنوان را تكرار كرده است. در همین سال، معاون وزیر مالی، در سال 1966 میلادی، وزیر بازرگانی و صنعت و در سال 1969 میلادی وزیر برنامه ریزی اقتصادی و مالی شد.
در سال 1978 میلادی كه دانیل آراپ مویی جانشین جومو كنیاتا شد، كیباكی به مقام معاونت رئیس جمهور ارتقا یافته و تا سال 1988 میلادی در ین مقام بود، اما در ین سال به وزارت سلامت تنزل رتبه یافت.

او در سال 1991 میلادی از حزب كانو جداشده، حزب دمكراتیك Democratic Party (DP) را تاسیس كرد. در سال 1992 میلادی كه در كنیا اولین دوره انتخابات چند حزبی برگزار شد وارد عرصه رقابت شده، اما جیگاهی بهتر از مقام سوم كسب نكرد. در دوره بعد انتخابات در سال 1997 میلادی نیز وی كاندیدا شد، اما در ین دوره نیز پس از رئیس جمهور آراپ موئی در جی دوم قرار گرفت.

بری انتخابات سال 2002 میلادی كیباكی و سیر مخالفان (از جمله ریلا اودینگا نخست وزیر كنونی) ائتلاف رنگین كمان ملی National Rainbow Coalition (NARC) را تشكیل داده و او را به عنوان كاندیدی خود برگزیدند.

در دسامبر سال 2002 میلادی مدتی قبل از فرا رسیدن زمان انتخابات، كیباكی در یك تصادف رانندگی مجروح و بری درمان به لندن رفت. در غیاب او تا زمان فرا رسیدن انتخابات، ریلا اودینگا با شعار "فرمانده در میدان زخمی شده است اما بقیه گروه بید به مبارزه ادامه دهند" به تبلیغ به نفع وی پرداخت. ینگونه شد كه در انتخابات ین سال كیباكی نامزد حزب كانو (اوهورو كنیاتا پسر جومو كنیاتا) را شكست داده و به مقام ریاست جمهوری رسید.

وی در 29 دسامبر 2002 میلادی در حالی كه هنوز از جراحت هی تصادف رها نشده بود و بر روی صندلی چرخدار نشسته بود به عنوان رئیس جمهور كنیا سوگند یاد كرد و رسماً سومین رئیس جمهور كنیا پس از استقلال شد.

در سال 2005 میلادی كنییی ها تصمیم به اصلاح قانون اساسی خود گرفتند. در پیش نویسی كه تهیه شد قدرت و اختیارات وسیعی به رئیس جمهور اعطا شده بود به طوری كه برخی از متحدان رئیس جمهور از جمله ریلا اودینگا نیز به مخالفت با آن پرداخته، ین بار با گروه اپوزیسیون كانو جبهه مخالف را تشكیل دادند و با ری اكثریت 58 درصدی مردم كنیا موفق شدند از تصویب آن جلوگیری كنند.

كیباكی پس از شكست در رفراندم نوامبر سال 2005 میلادی دست به اصلاح كابینه زد و قریب به اتفاق اعضی آن را با وفاداران خود جیگزین نمود. در انتخابات سال 2007 میلادی، كیباكی اعلام كاندیداتوری نمود و با احزاب طرفدار كاندیداتوری خود حزب اتحاد ملی Party of National Unity (PNU) را تشكیل داد.

مخالفان نیز به رهبری ریلا اودینگا حزب جنبش دمكراتیك نارنجی Orange Democratic Movement (ODM) را تشكیل دادند و اودینگا را كاندیدی خود معرفی كردند. در انتخابات جنجالی ین سال كیباكی به هر ترتیب بار دیگر برنده انتخابات ریاست جمهوری اعلام شد، ولی مخالفان از پذیرش ین نتیجه سر باز زده و اعلام نمودند كه در انتخابات تقلب شده و كل ین پروژه یك طراحی از سوی قبیله كیكویو بوده تا كماكان به استیلی خود بر سیر قبیل ادامه دهند.

اینگونه شد كه چند روز پس از اعلام نتیج انتخابات در نقاط مختلف كشور جرقه هی درگیری هی خشونت آمیز زده شد و بری دو ماه هرج و مرج تمام كشور را فرا گرفت كه در نتیجه آن حدود 1300 نفر كشته و بیش از 300 هزار نفر آواره شدند. پس از گذشت هفته ها درگیری در كشور سرانجام با وساطت كوفی عنان دبیركل سابق سازمان ملل، میان طرف هی درگیر پیمانی ملی بسته و دولت ائتلافی با حضور موافق و مخالف تشكیل شد. در ین دولت كیباكی رییس جمهور و اودینگا نخست وزیر كشور شدند و كابینه ی متشكل از 42 وزیر كه به طور مساوی میان دو طرف تقسیم شده بود تشكیل شد.

پس از تشكیل ین كابینه ائتلافی، بار دیگر دولت تصمیم به اصلاح قانون اساسی گرفت و ین بار پیش نویسی تهیه شد كه هر دو جناح اصلی حاكم دولت با آن موافق بوده و بری تصویب آن تلاش می كنند.

آخرین انتخابات ریاست جمهوری در 4 مارس 2013 برگزار شد؛ از این رو نوبت بعدی انتخابات ریاست جمهوری در کنیا سال 2018 خواهد بود.

اوهورو مویگای کنیاتا
اوهورو مویگای کنیاتا (به انگلیسی: Uhuru Muigai Kenyatta) (زاده ۲۶ اکتبر ۱۹۶۱) رئیس‌جمهور وقت کنیا از سال ۲۰۱۳ تا کنون، به عنوان جوان ترین رئیس‌جمهور تاریخ این کشور و نخستین فردی است که دادگاه لاهه او را متهم کرده و رئیس‌جمهور شده است.

او پیش از این در دولت کنیا به عنوان وزیر دولت محلی از سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۲ بود. او رهبر اپوزیسیون رسمی از سال ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۷ بود و پس از آن معاون نخست‎وزیر کنیا (رایلا اودینگا) بین سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۳ بود. کنیاتا همچنین رئیس اتحادیه ملی آفریقا کنیا (KANU)، بود.

وی پسر جومو کنیاتا اولین رئیس‎ جمهور این کشور است. کنیاتا در انتخابات ریاست جمهوری کنیا سال ۲۰۱۳میلادی، با کسب ۵۰٫۰۳ درصد آرا و با به دست آوردن برتری اندکی نسبت به رایلا اودینگا نخست‎وزیر وقت کنیا، پیروز شد.


5) قانون اساسی

مجلس در پاییز ۱۹۹۷، قوانین بجا مانده از دوران مستعمراتی که آزادی بیان را محدود می‌کردند، اصلاح کرد. این امر منجر به افزایش آزادی همگانی و انتخابات ملی موفق در دسامبر ۱۹۹۷ گردید. در سال ۲۰۰۲ انتخابات کنیا تحت نظر ناظران بین‌المللی برگزار شد. این انتخابات نقطة عطفی در تاریخ کنیا بود و قدرت با صلح و آرامش از حزبی که از زمان استقلال قدرت را در دست داشت به حزب ائتلافی جدید مستقل گردید.

كنیا سال هاست كه به دنبال تغییر قانون اساسی است. رئیس جمهور، موای کیباکی، قول داده که توجه خود را به رشد اقتصادی، مبارزه با فساد، بهبود وضعیت تحصیلی و بازنویسی قانون اساسی متمرکز کند. در همه پرسی مردمی سال 2005، قانون اساسی پیشنهاد شده که دولت از آن حمایت می شد، رای نیاورد در نتیجه روند جایگزینی قانون اساسی پیشنهاد شده در دوره استقلال کنیا متوقف شد. این قانون اساسی که عمدتا وامدار قانون اساسی بریتانیا است، بیش از 30 بار اصلاح شده است با این حال اکثریت بر این امر اتفاق نظر دارند که ین قانون نیازمند تغییرات اساسی است.

علاوه بر قانون اساسی مذکور، فساد دغدغه مبرم دولت کنیا است. مبارزات ضد فساد اخیر منجر به تاسیس کمیسیون ضد فساد کنیا (KACC) و وضع قوانینی شد که دولتمردان را موظف می ساخت، دارایی های خود را مشخص و نحوه بدست آوردن آن را شفاف سازند. دولت نیز در مقابل متعهد شد دارایی های مشکوک را ردیابی و کمیسیونی برپا کند که به موضوع اراضی عمومی که دهه ها پیش بطور غیر قانونی تفکیک شده و همچنین به اصلیترین شایعات مربوط به فساد در دهه 1990 (ماجرای گلدن برگ) رسیدگی کند. علی رغم فعالیت های ضد فسادی این چنینی، به نظر اکثریت کنیایی ها اقدامات ضد فساد این کشور، دستخوش رکود است.

در ذیل قانون اساسی 1963 در 1964 آمده است که منیا مجلسی با 171نماینده که بوسیله مردم بمدت پنج سال انتخاب میشود، باید داشته باشد. از 1969 رئیس جمهوری با رای عمومی برگزیده میگردد. و دوره ریاست جمهوری 5 سال است. حزب ملی کنیا تنها حزب سیاسی قانون کشور است. که به وسیله رئیس یهود رهبر می گردد. رییس جمهور جوموکنیاتا در 22 اوت 1971 که در خواب بود مرد بهد از وی معاون رییس جمهور دانیل اراب موی در دهم اکتبر همین سال بریاست جمهوری رسید. عالی ترین قانونگذازی پارلمان است. عالی ترین ارگان مجریه هیات وزیران.

رییس جمهور رییس کشور و دولت و رهبر حزب حاکم است که در 1960 تاسیس گشت. سازمان مرکزی اتحادهه ها صنفی اکثریت و سندیکاهای کشور خور را متحد کرد این سازمان زیر نظر دولت است کشور دارای 8 استان می باشد.
تنها حزب کنیا در 1991 پذیرفت که به احزاب مخالف اجازه فعالیت بدهند. انتخابات مجلس ملی با رای مخفی در 21 مارس 1988 برگزار و تنها از 200 کرسی 123 کرسی نماینده پیدا کرده و بقیه بون نماینده ماند. رییس جمهور دانیل. تی.آراپ موی در 1978 و باز 1983 و 1988 انتخاب شد.
بر اساس توافقنامه سال 2008 مبنی بر مشارکت در قدرت، نقش نخست وزیر ایجاد شد اما به خوبی معرفی نشد لذا در تدوین قانون اساسی جدید این جایگاه پس از انتخابات سال 2013 لغو شد که رئیس جمهور به جای آن برای خود یک معاون منصوب می کند. اعضای هیئت دولت (کابینه) نیز از سوی رئیس جمهور منصوب می شوند.

انتخابات
رئیس جمهور با رأی مردم برای مدت 5 سال انتخاب خواهد شد و مجاز می باشد در دوره بعدی انتخابات ریاست جمهوری شرکت کند به علاوه رئیس جمهور باید بیشترین میزان قطعی آراء را بدست آورد.

نامزد ریاست جمهوری همچنین باید 25% آراء یا بیشتر از آن را در پنج استان از هفت استان کنیا و یک منطقه بدست آورد تا انتخابات به دور دوم کشیده نشود. آخرین انتخابات در تاریخ 27 دسامبر 2007 برگزار شد(انتخابات بعدی در دسامبر سال2010 برگزار خواهد شد.

کنیاتا در انتخابات ریاست جمهوری کنیا سال ۲۰۱۳، با کسب 50.03 درصد آرا و با به دست آوردن برتری اندکی نسبت به رایلا اودینگا نخست‎ وزیر وقت کنیا، پیروز شد.

قوه قضائیه
سلسله مراتب دادگاه های کنیا بدین ترتیب می باشد; دیوان عالی، دادگاه استیناف، دادگاه های بخش، منطقه ای و ناحیه ای، دادگاه کادیس (قضات اسلامی) که با استفاده از قوانین اسلام در مورد موضوعات فردی، ازدواج، طلاق و ارث در میان مسلمین داوری می‌کند. انتخاب قضات از جمله رئیس دادگستری که ریاست دیوان عالی را به عهده دارد، به عهده رئیس جمهور کنیا می باشد. دادگاه استیناف مسئول بازنگری های قضایی است.

کنیا اعمال نظر دیوان دادگستری بین المللی را در مورد پرونده های بلاتکلیف، پذیرفته است.
قوه قضائیه از نظر قانونی مستقل و قضات آن از حق تصمیم گیری مستقل برخوردارند. با وجود ین حق قانونی، حق تصمیم گیری دائم قضات از فشار قوه مجرییه در امان نخواهد بود.

سیستم حقوقی کنیا بر مبنای قانون مدون کنیا، قوانین عرفی کنیا و انگلیس، قوانین قبیله ای و قوانین اسلامی استوار گشته است. تعصب و فساد در سیستم دادگاه ها عموما منجر به زایل شدن حق دادرسی عادلانه می شود. در سال 2003 با کناره گیری رئیس دادگستری، سازمان مبارزه با فساد مدارک معتبری را در رابطه با فساد 5 نفر از 9 قاضی دادگاه استیناف و مدارکی را در رابطه با رفتار خلاف قانون 18 نفر از 36 قاضی دیوان عالی و 82 از 254 دادرس بدست آورد. در اکتبر سال 2003 نیمی از قضات عالی رتبه کنیا به اتهام فساد از کار معلق و محکمه ای برای رسیدگی به اتهامات آنان تشکیل گردید. بسیاری از قضات به جای روبرو شدن با محاکمه از کار کناره گیری کردند.

شورای ملی گزارشات قانونی موسسه ای است که توسط قانون گزارشات حقوقی سال 1994 شورای ملی تاسیس و به آن اختیار تام داده شده تا در رابطه با انتشار گزارشاتی که از آن ها تحت عنوان گزارشات حقوقی کنیا یاد می شود، اقدام کند.

شورای ملی گزارشات حقوقی امید دارد زمینه را برای ارائه آخرین و مرتبطترین قوانین موضوعه و دیگر اطلاعات قضایی فراهم آورد و بدین وسیله آموزش و اجرای قانون، اجرای عدالت، توسعه فلسفه قضایی کنیا را ارتقاء بخشد.

ایمنی و امنیت
انتخابات ریاست جمهوری و پارلمانی در تاریخ 27 دسامبر 2007 برگزار شد. در پی این خبر كه کمیسیون انتخاباتی کنیا در تاریخ 30 دسامبر موی کیباکی نامزد ریاست جمهوری را به عنوان برنده اعلام کرد، حزب مخالف برای مخالفت دست به خشونت برد. مخالفت هیی که بر اساس قومی و سیاسی شکل گرفت که اکثر این درگیری ها در نایانزا ، دره ریفت و استان های غربی و همچنین در نایروبی و بخش هایی از استان ساحلی متمرکز شد.

در ناآرامی های مدنی پس از انتخابات حداقل 1،000 نفر زخمی و 300،000 آواره شدند. علاوه بر این اختلالات ایجاد شده در خدمات حمل و نقل عمومی اعتصابات از نتایج خشونت های سیاسی بعد از انتخابات به شمار می آیند. همچنان خشونت بالقوه به خاطر افزایش نارضایتی سیاسی ایجاد شده توسط خود انتخابات وجود دارد. تظاهرات سیاسی گاه و بیگاه می تواند در سراسر کنیا رخ دهد.

مسافران باید از مسائل امنیتی آگاهی داشته و از شرکت و تجمع در اجتماعات عمومی و تظاهرات خیابانی خودداری کنند. در تظاهرات مخالفان در گذشته تیر اندازی نیز رخ داده است. تظاهرات معمولاً در نزدیکی ساختمان های دولتی، دانشگاه و یا مکان های که تجمع جمعیتی دارند مثل پارک های عمومی رخ می دهد.

پلیس معمولا قادر به مدیریت درست تظاهرات بزرگ نیست و اغلب آن ها را با توسل به زور بیش از حد پراکنده می کنند. مهم ترین جاذبه های گردشگری، به ویژه در خارج از نایروبی، با تجمع تظاهرکنندگان روبرو نمی شود. با این حال، بعضی از درگیری های قبیله ای مناطق روستایی ممکن است به خشونت تبدیل شوند.

خشونت های مرزی به صورت دوره ای رخ می دهد. منطقه در نزدیکی مرز کنیا با سومالی یک مرکز پر از خشونت است که حوادث جنایی زیادی، از جمله آدم ربایی در آن رخ می دهد. گزارش ها از ادامه خشونت ها در شمال شرقی استان در نزدیکی مرز سومالی و شمال دره ریفت خبر می‌دهد که اختلافات آن ناشی از اختلاف بر سر زمین، گاو، آب می باشند.
مناطق مرزی شمالی کنیا کماکان شاهد در گیری های بین قبیله و درگیری های درون قبیله می باشد. در حالی که خارجیها به طور کلی هدف این نوع خشونتها نیستند، اما ناامنی زیاد در این مناطق در اینچنین مواقعی معمولا سفر به این مناطق را محدود و ایمنی و امنیت مسافران را با خطر روبرو می سازد.

برخی از مناطق روستایی کم جمعیت کنیا، اصولا در شمال، به طور مکرر، حوادث محلی همچون اعمال خشونت، جنگ قومی، قبیله ای و یا رقابت قبیله، و راهزنی مسلحانه را تجربه کرده اند. در طول سال های گذشته حوادث رخ داده اغلب در مناطق کریو (Keiro) دره ریفت بخش شمالی دره لاکیپیا (Laikipia) و مناطق ناکورو (Nakuru) و سایر مناطق شمال کوه کنیا بوده است. تعدادی از این نوع حوادث نیز در نزدیکی پارک بازی و یا شمال مینگی (Mwingi)،مرو (Meru) وایزیلو (Isiolo) که از مکان های گردشگری به حساب می آیند، رخ داده است.
در حوادث اخیر سرقت گاو باعث تیراندازی بین صدها نفر از اعضای یک قوم و هزاران نفر از سارقان گاو شد. سفر به شمال کنیا باید با حداقل دو دستگاه خودرو انجام شود تا برای پشتیبانی در صورت از کار افتادگی یکی از وسایل و یا موارد اورژانسی دیگر اطمینان حاصل شود.

روستاییان در مناطق روستایی گاهی به غریبه ها مشکوک هستند. چندین حوادث خشونت آمیز بزرگسالان کنیایی علیه افراد خارجی در مناطق روستایی به وجود آمده که مشکوک به سرقت کودکانشان توسط خارجی ها بوده اند.

والدینی که فرزند خوانده دارندو همراه آن ها به این مناطق سفر میکنند باید در طول سفر مدارک فرزند خواندگی فرزند خود را همراه داشته باشند. مسافران باید قبل بازدید از محل مورد نظر از اتفاقات محلی توسط مطبوعات محلی، رادیو و گزارش های تلویزیونی مطلع باشند. آن ها همچنان باید از افرادی همچون راهنمای تورها، هتل هاو یا راهنماهای بومی استفاده کنند.

مجازات های جنایی
افرادی که در کنیا قوانین را نقض کنند - حتی ندانسته- ممکن است اخراج، دستگیر و یا زندانی شوند. مجازات‌ها برای در اختیار داشتن، استفاده و یا قاچاق مواد مخدر در کنیا شدید است، مجرم می تواند به اعدام یا به مدت طولانی زندانی محکوم شود و یا محکوم به پرداخت جریمه های سنگین شود. در مواردی مکرر در کنیا دیده شده که در مبارزه با اوباش نیروهای شخصی قبل از رسیدن پلیس خود مداخله می کنند.