1) تاريخچه

رابطه ايران و ناميبيا پس از انقلاب اسلامي برقرار گرديد و به مرور گسترش يافت.


2) روابط فرهنگي

تعداد مسلمانان ناميبيا كمتر از دو هزار نفر مي باشد. پس از روي كار آمدن سياه پوستان در اين كشور و تأكيد بر آزادي انتخاب دين و مذهب در قانون اساسي ناميبيا و مهاجرت مسلمين از كشورهاي همسايه به ناميبيا، رواج اسلام رشد و شتاب بيشتري به خود گرفت. در راستاي برنامه هاي فرهنگي و تبليغاتي جمهوري اسلامي ايران در ناميبيا افتخار ساخت اولين مسجد اين كشور نصيب ايران شد. در اين رابطه در خرداد 1371 سنگ بناي مسجد قباي ويندهوك طي مراسمي از سوي آقاي دكتر حبيبي، معاون اول رئيس جمهور به همراه نخست وزير آن كشور نصب گرديد. زمين مسجد به مساحت 4400 مترمربع و در بهترين نقطه شهر ويندهوك قرار دارد. مسلمانان ويندهوك كه از اتباع مختلف كشورها مي باشند در اين مسجد نماز روزانه و همچنين نماز جمعه را به پا مي دارند. نماينده سازمان تبليغات اسلامي نيز فعاليت هاي خوبي را ارائه كرده است.


3) روابط سياسي

به دنبال پيروزي انقلاب اسلامي ايران و قطع رابطه كشورمان با آفريقاي جنوبي و حمايت از تمام جنبش هاي آزاديبخش، جمهوري اسلامي ايران از حزب سواپو به رهبري آقاي سام نجوما حمايت كامل سياسي نمود. دكتر ولايتي وزير امور خارجه وقت در اجلاس فوق العاده وزيران كشورهاي عضو نهضت عدم تعهد در سال 1364 طي سخنان مبسوطي از مبارزات مردم ناميبيا و سواپو حمايت كرده، آمادگي ايران را براي حضور كامل ديپلماتيك سواپو در جمهوري اسلامي ايران ابراز داشتند.
در سال 1364 حضرت آيت الله العظمي خامنه اي( رئيس جمهور وقت) به همراه وزير امور خارجه با آقاي سام نجوما، رهبر سواپو، در لواندا پايتخت آنگولا ملاقات نمودند. متعاقب آن از آقاي نجوما دعوت كردند تا از ايران بازديد نمايند. جمهوري اسلامي ايران موافقت خود را با گشايش دفتر سواپو در تهران اعلام نمود و در 1365 آقاي نجوما به تهران سفر كرد، وي در 1368 و 1370 نيز ديدارهايي از ايران به عمل آورد.
تاكنون بيش از 30 هيأت عالي رتبه سياسي، اقتصادي و فرهنگي بين دو كشور تبادل شده است كه مي توان به طور مختصر به ديدار جناب آقاي حبيبي معاون اول رئيس جمهور در خرداد 1371، ديدار جناب آقاي ولايتي (وزير امور خارجه وقت) در فروردين 1373، ديدار آقاي وهاجي (وزير بازرگاني) در بهمن 1371، سفر وزير ماهيگيري و شيلات ناميبيا به تهران در مرداد 1371، ديدار هيأت هايي از شيلات جمهوري اسلامي ايران از ناميبيا در سال‌هاي 1370، 1371 و 1372 اشاره داشت.
ناميبيا گسترش روابط با جمهوري اسلامي ايران را در راستاي دريافت كمك‌هاي مالي و ساير كمك هاي ايران ارزيابي مي كند و در غير اينصورت متأثر از روابط غرب با جمهوري اسلامي ايران خواهد بود. اين در حالي است كه دولتمردان ناميبيا پيش از استقلال بارها مورد حمايت مالي و سياسي ايران قرار گرفته اند.


4) روابط اقتصادي

ديدگاه غرب گرايانه برخي از مقامات بلندپايه ناميبيائي و نيازهاي مالي اين كشور به خارج از مرزهايش سبب گرديده تا دو كشور نتوانند يك روابط واقع گرا داشته باشند و از پتانسيل هاي اقتصادي خويش بهره برداري نمايند.
موانعي چون دوري راه، هزينه سنگين حمل و نقل، جمعيت اندك و وابسته به بازار آفريقاي جنوبي، مشكلات قانوني و بانكي، بالا بودن ميزان خطر در زمينه تجارت با آن كشور سبب گرديده تا جمهوري اسلامي ايران بدون گام نهادن در بازار منطقه از جمله آنگولا به بررسي نيازهاي كوتاه مدت و دراز مدت خود بپردازد. از طرفي وجود بنادر مهمي چون خليج والويس و حضور اين كشور در سازمان هاي منطقه اي و جهاني ما را به حضور فعال در اين كشور تشويق مي كند. وجود روابط تنگاتنگ ناميبيا با آلمان، آفريقاي جنوبي و اتحاديه اروپا كه به استقلال آن ضربه وارد ساخته است با درخواست هاي مكرر و كلان مالي، همكاري هاي اقتصادي آن كشور با ديگر كشورها را زير سؤال برده است. بدين ترتيب ايران به همراه كشورهايي چون سوئد و نروژ به اين نتيجه رسيده اند تا آينده روابط خود با ناميبيا را مجدداً بررسي نمايند.