مقدمه
مقام معظم رهبری، حضرت آیت الله خامنه ای، در خطبه‌ى اول امروز (15/11/1389) نماز جمعه تهران مطالبی پیرامون انقلاب اسلامی ایران بیان نموده و در خطبه دوم خویش به مسائل مصر و تونس پرداختند. ایشان در پایان خطبه دوم، خطاب به مسلمانان عرب‌زبان در سراسر دنیا، پیامی ابلاغ نمودند، که ترجمه کامل فارسی آن در گزارش بعدی خواهد آمد. 
موسسه مطالعاتی و تحقیقاتی آفران بنا به اقتضای خویش، بخشی از بیانات گرانبها و ارزشمند ولی امر مسلمین، حضرت آیت الله العظمی خامنه ای، را در گزارش پیش روی منعکس کرده که شرح آن در ذیل آمده است.

خطبه اول: 
آیت الله خامنه ای دهه‌ى فجر و بيست‌ودوم بهمنِ امسال (1389) را دارای يك شور و حال ديگرى دانستند. ایشان در بیان علت این شور حال فرمودند: "مردم پس از سالها مجاهدتِ خود مشاهده ميكنند كه انعكاس صداى آنها، فرياد مظلومانه و قدرتمندانه‌ى آنها، امروز در مناطق ديگرى از دنياى اسلام با قوّت و قدرت شنيده ميشود." 
ایشان در ادامه فرمودند؛ 
...حوادث امروز شمال آفريقا، كشور مصر، كشور تونس، برخى كشورهاى ديگر، براى ما ملت ايران معناى ديگرى دارد، معناى خاصى دارد؛ اين همان چيزى است كه هميشه به عنوان حدوث بيدارى اسلامى، به مناسبت پيروزى انقلاب بزرگ اسلامى ملت ايران گفته ميشد؛ امروز خودش را دارد نشان ميدهد؛ لذا اين دهه مهم است. 
...فاتحان جنگ بين‌الملل اول و دوم كه عمدتاً چند كشور اروپائى و آمريكا بودند، اينها براى اين منطقه‌ى مهم خاورميانه يك سياست تثبيت‌شده‌اى داشتند؛ چون اين منطقه، هم از لحاظ موقعيت سوق‌الجيشى مهم است، منطقه‌ى اتصال آسيا و اروپا و آفريقاست، هم يكى از بزرگترين انبارهاى نفت عالم است- كه نفت، شريان حياتى همه‌ى قدرتهاى صنعتى است كه بر دنيا مسلطند- هم از لحاظ ملتها، اينجا داراى ملتهاى كهن، ريشه‌دار و با سوابق تاريخى است؛ لذا براى اين منطقه يك سياستى را اتخاذ كردند. آن سياست عبارت بود از اينكه در اين منطقه بايد كشورهائى، واحدهاى سياسى‌اى وجود داشته باشند كه اين خصوصيات را داشته باشند:
·                     اولاً ضعيف باشند؛
·                     ثانياً با يكديگر دشمن باشند، نتوانند اتحاد بكنند
·                     ثالثاً حكامشان از لحاظ سياسى، دست‌نشانده باشند
·                     رابعاً از لحاظ اقتصادى مصرف‌كننده باشند
·                     خامساً از لحاظ علمى عقب‌افتاده باشند
·                     از لحاظ فرهنگى، مقلد محضِ اروپائى‌ها باشند
·                     از لحاظ نظامى، ذليل و آسيب‌پذير و ضعيف باشند
·                     از لحاظ اخلاقى، فاسد باشند
·                     از لحاظ مذهبى هم كاملاً سطحى و قانع به مذهب فردى و احياناً مذهب تشريفاتى باشند 
موفق هم شدند. تا قبل از پيروزى انقلاب اسلامى، جز در برهه‌هاى كوتاهى از زمان، آن هم در بخشى از اين مسائل، موفق شدند. فقط در يك برهه‌هاى كوتاهى، حالا در مصر مثلاً در يك چند سالى يك حكومت ملى سر كار آمد، در ايران يك جور ديگر، در جاهاى ديگر يك جور ديگر؛  
...يك مقام غربى ميگويد: دو چيز است كه اگر در ميان مسلمانها دست به دست بگردد و ملتهاى مختلف مسلمان از اين دو چيز آگاه شوند، ديگر همه‌ى تابوهاى غرب در هم خواهد شكست و باطل خواهد شد. يكى قانون اساسى جمهورى اسلامى است؛ اين قانون اساسى نشان ميدهد كه ميتوان يك حكومتى داشت كه هم متجدد باشد، امروزى باشد، پيشرفته باشد و هم كاملاً دينى باشد. دوم، كارنامه‌ى موفقيتهاى علمى و اقتصادى و سياسى و نظامى جمهورى اسلامى است.
امروز اين اتفاق افتاده است. البته اين اتفاق، امروز نيفتاده است؛ سى سال است. يك مطلبى تدريجاً و آرام آرام در ذهن ملتها جا ميگيرد، رشد ميكند، پخته ميشود، بعد به اين صورتى كه امروز در شمال آفريقا و در مناطق ديگر مشاهده ميكنيد، بروز ميكند. 
...امروز در كشور مصر دارد انعكاس صداى شما شنيده ميشود. آن رئيس جمهور آمريكا كه در دوره‌ى انقلاب ما رئيس جمهور بود، همين چند روز پيش مصاحبه كرده، گفته اين صداهائى كه در مصر شنيده ميشود، براى من آشناست! يعنى آنچه امروز در قاهره شنيده ميشود، در تهرانِ آن روزهاى رياست جمهورى او شنيده ميشد. اينها را دنيا دارد قضاوت ميكند. لذا امسال دهه‌ى فجر ما مهم است، حساس است، پر شور و حال است. ان‌شاءاللَّه راهپيمائى بيست و دوى بهمن به وسيله‌ى شما ملت عزيز بر همه‌ى اين افتخارات خواهد افزود. 

خطبه‌ی دوم 
خطبه پایانی نماز جمعه تهران مشتمل بر تحلیل رویداد ها، چرایی و چگونگی اوج گیری حرکت های مردمی در شمال آفریقا بود. در ذیل گزیده هایی از بیانات مقام عظمای ولایت، آمده است. 
حضرت آیت الله خامنه ای، ضمن بیان این نکته که حوادث اخیر مصر وتونس بسیار یا اهمیت است، آن را یک زلزله واقعی دانسته و فرمودند:

نگرانی اسرائیل و آمریکا؛ 
...اگر ملت مصر به كمك الهى، به توفيق الهى بتواند اين كار را پيش ببرد، آنچه براى سياستهاى آمريكا در منطقه به وجود خواهد آمد، يك شكست غيرقابل جبران است. امروز شايد بيش از خود مسئولين فرارى تونس و مصر، اسرائيلى‌ها نگران اين حوادثند. اسرائيلى‌ها و دشمنان صهيونيست بيش از همه نگرانند. اينها ميدانند كه اگر مصر از همپيمانى با آنها دست بكشد و در جايگاه حقيقى خود قرار بگيرد، چه اتفاق عظيمى در اين منطقه خواهد افتاد؛ همان پيش‌بينى‌هائى كه امام بزرگوار ما ميكردند، تحقق پيدا خواهد كرد. لذا حوادث، فوق‌العاده مهم است. در تحليلهاى جهانى سعى ميكنند عامل اصلى اين قيامها نديده گرفته شود. اشاره ميكنند به مسائل اقتصادى و غير اقتصادى - كه البته مؤثر است - اما عامل اصلى اين حركت عظيم مردم، اول در تونس و بعد اوج آن در مصر، احساس تحقيرى است كه در مردم از وضعيت سران خود به وجود آمد. مردم تحقير شدند، احساس كردند به آنها توهين شده است. اين نامبارك مصر، ملت مصر را ذليل كرد. 

وابستگی "زین العابدین بن علی" و اسلام خواهی مردم تونس؛ 
اين بن‌على، به طور كامل وابسته‌ى به آمريكا بود؛ حتّى ما گزارشهائى داريم كه وابسته به سياى آمريكا - دستگاه جاسوسى آمريكا - بود! ببينيد براى يك ملت چقدر سخت است كه رئيس يك ملت، آن هم رئيسى با آن تبختر و نخوت كه او داشت - كه آدم بسيار متكبر بدى بود - نوكر رسمى دستگاه‌هاى آمريكائى باشد. سالها با شدت و حدت بر مردم حكومت كرد؛ عليه مصالح مردم، از جمله عليه دين. در تونس كه يك كشور مسلمان و داراى سابقه‌ى طولانىِ اسلامى است و در فرهنگ اسلامى مفاخرى از تونس برخاسته‌اند، مردم در زمان بن على مسجد كه ميخواستند بروند، بايد كارت ويژه داشته باشند؛ كارت ورود به مسجد كه دولت ميداد و به همه هم نميداد! اجازه‌ى رفتن به مسجد داده نميشد. اجازه‌ى نماز جماعت كه هيچ، نماز فراداى در مساجد هم ممنوع بود؛ جلوى چشم ممنوع بود. حجاب رسماً ممنوع بود.
خب، اين مردم يك انگيزه‌ى مهمشان اسلام‌خواهى است. لذا ديديد بمجرد اينكه اين خائن از كشورش فرار كرد و اوضاع به هم ريخت، دخترهاى دانشجو با حجاب رفتند دانشگاه. اين نشان‌دهنده‌ى انگيزه‌ى عميق اسلامى است؛ اين را تحليلگران غربى ميخواهند كتمان كنند، مخفى نگه دارند. انگيزه‌ى بعد هم وابستگى به آمريكاست، كه بسيار مهم است. آمريكائى‌ها مايل نيستند گفته بشود كه علت قيام مردم تونس در اول و بعد اوج آن در مصر، وابستگى است؛ اين حقيقت قضيه است. البته در تونس يك تغيير سطحى انجام گرفت. بن‌على فرار كرد، اما دستگاه او بر سر كار است. خدا كند مردم در كشور تونس موقعيت خود را درست توجه كنند. مبادا خداى نكرده دشمن بتواند آنها را فريب بدهد.

چند نکته کوتاه درباره مصر؛ 

 مصر اولين كشور اسلامى است كه با فرهنگ غربى آشنا شد. اواخر قرن هجدهم، شروع آشنائى مصر با فرهنگ غربى بود، قبل از همه‌ى كشورها. مصر اولين كشور اسلامى بود كه در مقابل آن فرهنگ اروپائى و غربى ايستاد و عيوب آن را فهميد و در مقابل آن مقاومت كرد.
"سيد جمال‌الدين" بزرگ، آن مرد اسلام‌خواهِ شجاعِ مبارزِ بزرگ، بهترين جائى را كه براى مبارزات خود توانست پيدا كند، مصر بود؛ بعد هم شاگردان او، "محمد عبده" و ديگران و ديگران. حركات اسلام‌خواهى در مصر يك چنين سابقه‌اى دارد.  
مصرى‌ها شخصيتهاى بزرگى دارند، از لحاظ سياسى، از لحاظ فرهنگى؛ همه آزاديخواه. مصر شد رهبر دنياى عرب از لحاظ فكرى و سياسى. در دوره‌ى طولانى‌اى كشورهاى عرب نگاه ميكردند به مصر؛ مصر رهبر دنياى عرب شد. خب، استقلال و آزاديخواهى در آن كشور موج ميزد. البته فرصتهاى خوبى در اختيار آن مردم قرار نگرفت؛ جز مدتهاى كوتاهى. اولين كشورى بود يا بزرگترين كشورى بود كه به اتفاق سوريه براى خاطر قضيه‌ى فلسطين وارد جنگ شد. كشورهاى ديگر اسلامى هيچكدام در اين چند جنگى كه با اسرائيل داشتند، ورود پيدا نكردند. كشور مصر سربازان خودش را، ارتش خودش را، مردم خودش را، پشتيبانى‌هاى خودش را برد، كه البته موفق نشدند؛ يكى در سال 1967، يكى در سال 1973. مصر يك چنين كشورى است. لذا مصر ملجأ و پناه فلسطينى‌ها محسوب ميشد؛ بلكه حتّى ملجأ و پناه بسيارى از انقلابيون ديگر كشورها مصر بود كه ميرفتند آنجا. خب، يك چنين كشورى سى سال است افتاده است دست كسى كه نه فقط آزاديخواه نيست، بلكه دشمن آزاديخواهى است؛ نه فقط ضد صهيونيسم نيست، بلكه همراه و همكار و امين و به يك معنا نوكر صهيونيستهاست. كشورى كه يك روز پرچم مبارزات ضد صهيونيستى در اين كشور براى همه‌ى دنياى عرب الهامبخش بود، كارش به جائى رسيد كه اسرائيلى‌ها و دشمنان صهيونيستى در همه‌ى فعاليتهائى كه عليه فلسطينى‌ها خواستند بكنند، متكى شدند به كمك اين نامبارك؛ كمكشان كرد. در قضيه‌ى غزه اگر حسنى مبارك به اسرائيلى‌ها كمك نميكرد، نميتوانستند غزه را محاصره كنند. فلسطينى‌ها در غزه در محاصره بودند - الان چهار سال است در محاصره‌اند - در جنگِ بيست و دو روزه، مرد و زن و كودك اين مردم به وسيله‌ى آتش اسرائيلى سوختند، نابود شدند، خانه‌هاشان تخريب شد؛ اما نگذاشتند كاروانهاى كمك‌رسانى به اين مردم كمك كنند. نه اينكه از خود مصر، حتّى ديگر كشورها هم ميخواستند از مصر عبور كنند - از جمله مردم ما - ميخواستند بروند به اينها كمك برسانند، اما حسنى مبارك نگذاشت. يك چنين وضعى در مصر حاكم بود. خب، اين مردم را به ستوه آورد.  
مردم مصر به خاطر طرفدارى رژيم كنونى مصر از اسرائيل، به خاطر دنباله‌روى و اطاعت محضش از آمريكا، احساس ذلت ميكنند، احساس تحقيرشدگى ميكنند. عامل اصلى حركت، اين است. اينها مردمى هستند مسلمان. حركت از نماز جمعه شروع ميشود، از مساجد شروع ميشود. شعارها، شعارهاى «اللَّه‌اكبر» است. مردم شعار دينى ميدهند و قوى‌ترين جريان مبارز در آنجا، جريان اسلامى است. مردم مصر ميخواهند اين ذلت را از روى خودشان پاك كنند؛ عامل اين است. غربى‌ها نميگذارند اين تحليل در بين ملتها و افكار عمومى عالم رواج پيدا كند؛ همه‌اش اشاره ميكنند به مسائل اقتصادى. البته بله، اين هم يك حقيقتى است كه نوكرى كسى مثل حسنى مبارك نسبت به آمريكا، نتوانست يك قدم مصر را به سمت شكوفائى پيش ببرد.
چهل درصد جمعيت هفتاد و چند ميليونى مصر زير خط فقرند! در خود شهر قاهره، آنطورى كه گزارشهاى مسلّم براى بنده وجود دارد، چند صد هزار - البته من تا دو سه ميليون هم شنيدم، اما قدر مسلّم چند صد هزار - از فقراى قاهره توى قبرستانها زندگى ميكنند! آواره، بيابانگرد، ميروند به قبرستانها پناه ميبرند. مردم در سختىِ معيشت زندگى ميكنند. يعنى آمريكائى‌ها به خاطر اين نوكرى، پاداش هم ندادند. امروز هم به او پاداش نميدهند. امروز هم هر ساعتى كه او از مصر فرار كند و خارج بشود - به اميد خدا - مطمئن باشد كه اولين دروازه‌اى كه به روى او بسته خواهد بود، دروازه‌هاى آمريكاست؛ راهش نميدهند؛ همچنان كه بن‌على را راه ندادند، همچنان كه محمدرضا را راه ندادند. اينها اينجورى‌اند. اين كسانى كه دلشان براى دوستى آمريكا و رفاقت با آمريكا و اطاعت از آمريكا ميتپد، اين نمونه‌ها را ببينند. اينها مثل شيطانند. در دعاى صحيفه‌ى سجاديه ميفرمايد شيطان وقتى كه من را دچار ميكند، بعد نگاه ميكند آن طرف - به تعبير بنده - به من ميخندد، به من پشت ميكند، اعتنائى نميكند. اينها اينجورند. آمريكائى‌ها به وسيله‌ى اين افراد حقير و ضعيف، دنبال منافع خودشانند.

دستپاچگی اسرائیل و آمریکا؛ 
البته امروز آمريكائى‌ها بشدت دستپاچه‌اند؛ اسرائيلى‌ها بيشتر از آنها دستپاچه‌اند. در قضيه‌ى مصر، دنبال يك علاجى هستند؛ علاجى هم پيدا نخواهند كرد. مشغول فريبند؛ دم از طرفدارى از مردم ميزنند. حالا گفتند آمريكائى‌ها هم به او گفتند بايستى زودتر بركنار بشوى و بروى. اين بسته به اين است كه مردم مصر چه جور عمل كنند و چگونه تصميم بگيرند....

105345 - 89.11.15
منابع در دفتر موسسه آفران موجود است.