آیا آمریکا و رژیم صهیونیستی به خاطر خوش خدمتی‌های مبارک به آنان اقدامی در جهت ابقای او از خود نشان می‌دهند و یا ترجیح می‌دهند نظام حکومتی دیگری روی کار آید؟
آمریکا و رژیم صهیونیستی به‌رغم علم کامل به اهمیت بقای مبارک در رأس حکومت در مقابل یک قیام عمومی، نمی‌توانند از آن دفاع کنند و هرگونه اقدامی، مانند دورۀ انقلاب اسلامی، در نهایت به ضرر آنها تمام خواهد شد. مثلا در مصر، شاهد بودیم که گروهی از اوباش به عنوان پشتیبانی از رژیم مبارک، با چوب و چماق و سنگ به مردمی که در میدان التحریر کاملا به‌طور مسالمت آمیز حضور داشتند، حمله کردند و عده‌ای کشته و زخمی شدند اما نتیجه آن شد که حتی غربی‌ها آن را تقبیح کردند و آقای احمد شفیق به اصطلاح نخست وزیر انتصابی آقای حسنی‌مبارک هم مجبور شد که در اولین مصاحبه مطبوعاتی خود از وقوع آن عذرخواهی کند.
به‌هرحال غرب و رژیم صهیونیستی چاره‌ای ندارند جز اینکه برپایی نظام حکومتی جدید را بپذیرند و البته کاملا نگران آینده هستند چون به‌خوبی می‌دانند هر نظامی که در مصر بر سر کار بیاید، روش‌های خیانت بار سادات و مبارک را ادامه نخواهند داد و برای جلب رضایت مردم آن روش‌ها را کنار خواهند گذاشت.

نظر مجلس الشعب مصر درباره تحولات فوق چیست با عنایت به اینکه در سالهای اخیر تعدادی از نمایندگان از حزب مخالف نیز وارد مجلس شدند؟
مجلس ملی(الشعب) این کشور با انتخابات رسوایی که انجام گرفت اصولا مشروعیتی از نظر مردم ندارد تا بتواند درباره تحولات اخیر کشور اظهارنظر کند. تازه همین رژیم هم وعده داده که به تخلفات حاصله در انتخاب افراد، دو ماه بعد رسیدگی خواهد کرد! و بدین ترتیب مجلس هم تشکیل جلسه خود را به تعویق انداخت.
البته در دوره قبل تعدادی از افراد وابسته به احزاب مخالف از جمله اخوان المسلمین در مجلس حضور داشتند ولی این بار، طبق درخواست آقای مبارک 99 درصد نمایندگان وابسته به حزب حاکم انتخاب شدند و جالب است بدانیم که در نظام‌های دیکتاتوری مانند تونس و مصر، همیشه رئیس‌جمهوری ـ تنها کاندیدا ـ با رقم 99 درصد آرا انتخاب می‌شوند و این نشان دهنده ماهیت نظام‌هایی است که امروزه ملت‌ها بر ضد آنها قیام کرده‌اند.

آیا با عدم وجود لیدر و رهبری مشخص آیا این قیام به پیروزی و برکناری آقای مبارک منجر می‌شود و چه تضمینی وجود دارد که مصر به وضعیت عراق دچار نشود؟
شرایط داخلی کشورها در همه جا یکسان نیست. در تونس و مصر انتخاب رهبری ویژه مقدور نیست، چون شخصیتی مثلا مانند امام خمینی (ره) و یا شهید حسن البنا موجود نیست که بتواند با کاریزمای خاص در قلوب اکثریت جای داشته باشد.
در اینکه آقای مبارک برکنار خواهد شد ـ یا درواقع عملا برکنار شده است ـ شکی نیست و پس از پیروزی مردم باید با توجه به قانون حاکم، دادستان کل به عنوان رئیس موقت دولت زمام امور را به‌دست بگیرد، تا به مسئله انتخابات اصلی بپردازد.
وضعیتی که در عراق پیش آمد نتیجه دخالت مستقیم اشغالگران خارجی و در رأس آنها آمریکاست. در مصر شرایط برای به‌وجود آمدن وضعیتی مشابه وضع عراق، مطلقا وجود ندارد و اصولا مردم مصر یا رهبران احزاب، برای رسیدن به هدف، به «جنگ قدرت» نمی‌پردازند و با قبول اصول دموکراتیک به میدان می‌آیند در نتیجه هم به‌طور طبیعی، مطلوب خواهد بود.

به نظر شما موقعیت کنونی و آینده اخوان المسلمین مصر چگونه خواهد بود؟
البته حزب «الوفد» از لحاظ تاریخ تشکیل، قدیمی تر از اخوان المسلمین است ولی موقعیت کنونی اخوان، خیلی محکمتر از «الوفد» و یا دیگر سازمان‌هایی است که خود را «حزب» می‌نامند ولی حزب واقعی نیستند مانند؛ «حرکه کفایه»، «التجمع»، «الناصری»، «الاحرار» و امثال آنها که از اعضای یک خانواده یا چند دوست آشنا تشکیل شده‌اند و در واقع نمی‌توان آنها را حزب نامید.
«حزب الوطنی دیمقراطی» حاکم هم که مانند حزب «رستاخیز» شاه، عده‌ای از کارمندان و فرصت طلبان را گرد هم آورده است را قاعدتا باید «منحله» نامید و با توجه به سابقه آن، دیگر نمی‌تواند در عرصه سیاسی مطرح باشد.
البته چند نام و عنوان دیگر هم مانند «حزب الغد» و یا «الشباب المصری» و «گروه البرادعی» ـ جمعیت ملی تغییرـ وجود دارند. ولی این گروهک ها، کوچک‌تر از آن هستند که بتوانند جایگزین و آلترناتیو موفق در حاکمیت بعدی مصر باشند. بدون کوچک ترین تردیدی «اخوان المسلمین» سازمان یافته ترین و متشکل ترین حزب سیاسی کشور است و «حزب الوفد» پس از آن، می‌تواند به عنوان یک حزب سابقه دار، خود را مطرح سازد و البته به‌رغم مسائلی که دارد، اخوان المسلمین بعید نیست که با آن در تشکیل حکومت آینده، ائتلاف کند و یک بار هم در دوران حاکمیت کنونی با آن ائتلاف کرد و کاندیداهای خود را به مجلس شعب فرستاد.
البته آمریکا و رژیم صهیونیستی و حسنی مبارک و عمر سلیمان، از نفوذ و گسترش دامنه فعالیت‌های اخوان در حوادث اخیر سخت نگران هستند. آقای مبارک در مصاحبه با یک شبکه تلویزیونی آمریکایی به صراحت گفت: من آماده هستم کنار بروم، ولی بی‌تردید پس از من، اخوان المسلمین حکومت را به دست خواهند گرفت و قائم مقام او آقای سلیمان، به خیال اینکه هنوز و مانند گذشته «حاکم اصلی» مصر است، در مصاحبه خود ضمن اعلام نقص اصلی در این جریانات و راه اندازی تظاهرات میلیونی و جمع شدن مردم در میادین شهرهای عمده مصر به‌ویژه «میدان التحریر»، مدعی شد که اینها توطئه‌ای است که از سوی اخوان المسلمین اجرا می‌شود. وی سپس مردم شرکت کننده در این ماجراها را عناصر مزدوری نامید که از «خارج» الهام می‌گیرند. عمر سلیمان در حالیکه فکر می‌کرد هنوز بر قدرت سوار است، از موضع بالا اعلام کرد که حاضر است با این نیروها به «گفت‌وگو» بنشیند، ولی به این نکته اشاره نکرد که چگونه حاضر شده است با گروهی «توطئه گر» و «مزدور اجنبی» سر میز مذاکره بنشیند. عمر سلیمان هنوز و با همان ذهنیت غلطی که 22 سال در مقام عالی امنیت مصر، نقشه سرکوب‌ها ودستگیری‌ها و محاکمه‌ها را برای استقرار حکومت حسنی مبارک و باند حاکم، طرح و اجرا می‌کرد، اکنون نیز مدعی می‌شود که دولت توان مقابله با شورش را دارد، اما این بار غافل مانده که دیگر خیلی دیر شده است.

به نظر شما تکلیف مبارک و اعضای کابینه او پس از پیروزی معترضین چگونه خواهد بود؟
مردم مصر انتقام جو نیستند، حتی وقتی «افسران آزاد» برضد شاه فاروق کودتا کردند، او را با تشریفات و با احترام بدرقه کردند و در کشتی خاص خودش، او را به خارج فرستادند. الان هم من تردیدی ندارم که با مبارک و باند او که 30 سال بر مردم سلطه داشتند و هرچه خواستند انجام دادند، مطابق قانون عمل خواهند کرد.
اتفاقا آقای احمد شفیق در نخستین مصاحبه خود گفت اخلاق ما مصری‌ها که «چند هزار ساله است، حکم می‌کند که «با احترام رئیس حکومت را بدرقه کنیم.» ولی بعضی از مخالفان به علت کشتارهای اخیر در میدان التحریر، خواستار محاکمه و اعدام بعضی از مسئولان و آمرین این کشتارها مانند حبیب العدلی وزیر کشور درازمدت حسنی مبارک شده اند.
اکنون باید منتظر باشیم و ببینیم که آیا آقای حسنی مبارک خود کنار می‌رود یا اینکه قائم مقامش عمر سلیمان، به دستور آمریکا او را برکنار می‌سازد تا خود نقش وی را بازی کند و از روی کار آمدن گروه‌های ملی و اسلامی جلوگیری نماید یا اینکه مردم مصر سرانجام کل حاکمیت کنونی فرعونی مصر را یکجا سرنگون می‌سازند.

منبع: مرکز بررسی های اسلامی