تحولات شتابان در خاورمیانه که هر روز ابعاد وسیع‌تری به خود می‌گیرد، روسیه، سیاست‌مداران و نخبگان این کشور را نیز به واکنش واداشته و تا با محاسبة دقیق‌تر روند تحولات منافع آتی مسکو در این جغرافیای حساس را به نحو بهینه‌تری تأمین نموده و عرصه را به تمام به شرکاء غربی واگذار نکنند. به‌رغم این تمایل، روندها نشان از بازیگری بیشتر غرب در این عرصه دارد و روسیه در این میان به رفتارهای منفعلانه بسنده کرده که از این جمله می‌توان به مخالفت‌های بی‌اثر با حمله و عملیات نظامی ناتو در لیبی اشاره کرد.
شبکه سه سراسری روسیه در همین رابطه و برای بررسی دقیق‌تر موضوع گفتگویی را با سرگئی لاوروف، وزیر امور خارجه روسیه ترتیب داده که بخشی از آن در ادامه از نظر می‌گذرد.

آقای وزیر، اخیراً ‌مشخص ‌شده ‌که ‌آمریکایی ها ‌از ‌قبل ‌می‌‌دانستند ‌که ‌خاور‌‌میانه در حال انفجار است. آیا ‌دیپلمات‌‌های روسی ‌در ‌منطقه ‌نیز برداشت را داشتند؟
فکر ‌می‌کنم ‌که ‌کسی ‌پیش‌بینی ‌دقیق ‌اوضاع ‌منطقه ‌را ‌نداشت. ‌آنچه ‌که ‌رخ ‌داد، ‌«رویداد ‌ناگهانی ‌مورد ‌انتظار» ‌بود. ‌مسایل ‌این ‌منطقه ‌مانند ‌بیکاری ‌جوانان ‌تحصیل ‌کرده، ‌فقر، ‌سطح ‌پایین ‌زندگی ‌و ‌درآمدهای ‌پایین ‌مردم، ‌طی ‌مدت ‌زیادی ‌جمع و متراکم شده بود. ‌رژیم‌‌های ‌حاکم ‌با ‌وجود ‌کسب ‌تجربه ‌بزرگ ‌ادامه ‌امور ‌کشورهای ‌خود، ‌حس ‌واقعی ‌جریانات ‌در ‌این ‌کشورها ‌را ‌از ‌دست ‌داده ‌بودند. ‌گفتنی ‌است ‌که ‌ایالات ‌متحده ‌در ‌تماس‌های ‌خود ‌با ‌کشورهای ‌خاور‌‌میانه ‌به ‌دفعات ‌به ‌این ‌نکات ‌توجه ‌جلب ‌کرده ‌بود، ‌ولی ‌آنچه ‌که ‌رخ ‌داد، ‌برای ‌همه ‌ما ‌ناگهانی ‌بود.
‌همه ‌به ‌حفظ ‌ثبات ‌در ‌منطقه ‌علاقه‌مندند. ‌ما ‌باید ‌بدون ‌مداخله ‌در ‌روندهای ‌داخلی، ‌از ‌گفتگوی ‌ملی ‌در ‌داخل ‌این ‌کشورها ‌حمایت ‌کنیم ‌و ‌بر ‌قطع ‌زورگویی ‌در کشورهایی که این روند در آنها در جریان است، ‌تأکید نماییم ‌تا ‌اوضاع ‌در ‌راستای ‌سیاسی ‌قرار ‌گیرد. ‌بدیهی ‌است ‌که به این منظور ‌نیروهای ‌سیاسی ‌کشورهای ‌مربوطه ‌باید ‌با ‌هم ‌به ‌توافق ‌برسند.

عده‌ای ‌از ‌ناظران، ‌باراک ‌اوباما ‌را ‌مقصر ‌بی‌‌ثباتی ‌اوضاع ‌خاور‌میانه می‌دانند، ‌زیرا معتقدند ‌او ‌به ‌حسنی ‌مبارک، ‌متحد ‌چندین ‌ساله ‌آمریکا ‌«از پشت خنجر» ‌زده ‌است. آیا ‌رفتار ‌دولت ‌آمریکا ‌در ‌این ‌شرایط ‌را ‌عجیب ‌می‌‌دانید؟
آنچه ‌که ‌در ‌مصر ‌رخ ‌داد ‌را ‌«زدن خنجر از ‌پشت» نمی‌دانم. ‌خود ‌رئیس ‌جمهور ‌مصر ‌تصمیماتی ‌اتخاذ ‌کرد ‌که ‌امکان ‌منتقل ‌کردن ‌مسأله ‌به ‌راستای ‌سیاسی ‌را ‌فراهم ‌نمود. ‌او ‌بر ‌اساس ‌قانون ‌اساسی ‌مصر، ‌معاون ‌رئیس ‌جمهور ‌را ‌منصوب ‌کرده ‌و ‌بخش ‌عمده ‌اختیارات ‌خود ‌را ‌به ‌وی ‌واگذار ‌کرد ‌و ‌سپس ‌به ویلای ‌خود ‌در ‌شرم ‌الشیخ ‌رفت و هم‌ا‌کنون ‌همانجا ‌به ‌سر ‌می‌برد. ‌مبارک ‌احتمالاً ‌با ‌تأخیر، ‌ضرورت ‌تغییرات ‌را ‌احساس ‌کرده ‌و ‌کنار ‌رفت. ‌

آیا ‌رفتار ‌آمریکایی‌‌ها ‌در ‌این ‌زمینه ‌عجیب ‌نبود؟
‌تنها ‌جنبه تعجب‌آور ‌رفتار ‌آمریکایی‌‌ها ‌این ‌بود ‌که ‌از ‌همان ‌اول ‌موضع‌گیری ‌خود ‌را ‌فرمول‌بندی ‌نکرده ‌بودند. اما ‌این ‌کار ‌بی‌دلیل ‌نبود، ‌زیرا ‌اوضاع ‌در ‌حال ‌تغییر ‌و ‌تحول ‌بود ‌و ‌اگر ‌بازیگران ‌خارجی ‌مواضع قطعی ‌اتخاذ ‌کرده ‌و ‌از ‌یک ‌کشور مسئله‌ای ‌درخواست ‌می‌‌کردند، اقدامشان ‌کوته‌بینانه به نظر می‌رسید. ‌در این میان، دوراندیشی ‌دیپلماتیک ‌و عقلانیت ‌دولتیِ ‌دیپلماتیکِ ‌همه ‌بازیگران ‌خارجی ‌این ‌بود ‌که ‌اوضاع ‌را ‌رصد ‌کنند ‌و ‌طبیعتاً ‌نسبت ‌به ‌قطع ‌زورگویی‌ها ‌اقدام ‌نمایند. ‌چنین ‌اقداماتی ‌در مورد ‌لیبی ‌اتخاذ ‌شد. ‌ما ‌در ‌زمینه ‌مصر ‌در ‌مسیر ‌درستی ‌حرکت ‌می‌کنیم ‌و ‌از ‌روند ‌تثبیت ‌اوضاع ‌بر اساس ‌گفتگوی ‌داخلی ‌و ‌جستجوی ‌راه‌‌های ‌توافق ‌ملی ‌در این کشور حمایت ‌می‌‌نماییم. ‌همین ‌روند‌‌ها ‌ولو ‌با ‌بعضی ‌مشکلات، ‌گرایش ‌اساسی ‌توسعه ‌اوضاع ‌مصر ‌را ‌تعیین ‌می‌کند.

شما ‌اخیراً ‌در ‌لندن ‌اعلام ‌کردید ‌که ‌اصل اقدام روسیه در خاورمیانه، ‌عدم ‌مداخله ‌در ‌اوضاع همراه ‌با طرح پیشنهاد ‌و توصیه ‌است. ‌این ‌موضع‌‌گیری ‌عمومی ‌دیپلماسی ‌روسیه است. ‌آیا مسکو ‌در ‌این ‌منطقه ‌منافع ‌دارد؟
‌ما ‌در ‌این ‌منطقه ‌منافع ‌داریم. ‌ما ‌علاقه‌مند به آن ‌هستیم ‌که ‌کشورهای ‌منطقه ‌باثبات ‌و ‌شکوفا ‌باشند ‌تا ‌ما ‌از ‌امکانات ‌بیشتر ‌برای ‌همکاری ‌برخوردار ‌شویم…. ‌انقلاب‌‌ها ‌در ‌کشورهای ‌مختلف ‌از ‌جمله ‌در ‌آمریکا ‌و ‌فرانسه ‌رخ ‌داده ‌بودند. ‌مردم ‌این ‌کشورها ‌بعد ‌از ‌پایان ‌درگیری‌‌ها ‌و ‌جنگ‌‌های ‌خونین ‌با ‌هم ‌به ‌توافق ‌رسیده ‌و ‌نظام ‌سیاسی ‌را ‌برقرار ‌کردند ‌که ‌در ‌جهان ‌معاصر ‌برای ‌آن‌ها ‌کمابیش ‌توسعه ‌سالم ‌و ‌حتی ‌خوب ‌را ‌تضمین ‌می‌کند. ‌ما ‌می‌‌خواهیم ‌که ‌اوضاع ‌خاور‌میانه ‌به همین شکل ‌توسعه ‌یابد. ‌این ‌منطقه ‌از ‌نظر ‌منافع ‌امنیت ‌جهانی ‌بسیار ‌مهم ‌است. ‌این ‌منطقه ‌برای ‌کشورهای بزرگ ‌جهان ‌از ‌نظر ‌تأمین ‌نیازهای ‌انرژی ‌آن‌ها ‌اهمیت ‌راهبردی ‌دارد. ‌تکان‌‌ها ‌در ‌این ‌منطقه ‌در ‌مناطق ‌دیگر ‌پژواک ‌ایجاد ‌می‌کند. به ‌اعتقاد ‌عمیق من، ‌حل ‌و ‌فصل ‌هرچه ‌زودتر ‌مناقشه ‌اعراب ‌و ‌اسراییل ‌و ‌به ‌خصوص ‌مناقشه ‌فلسطینی ‌– ‌اسراییلی، ‌کلید ‌خنثی ‌کردن ‌بسیاری ‌از ‌پدیده‌‌های ‌منفی ‌در ‌منطقه ‌خاور‌‌میانه ‌و ‌شمال ‌آفریقا ‌می‌باشد. ‌
من با ‌این ‌دیدگاه ‌که ‌در ‌شرایط ‌تکان‌ها ‌و ‌استحاله‌‌های ‌جاری ‌در ‌خاور‌‌میانه ‌باید ‌مسأله ‌از ‌سرگیری ‌مذاکرات ‌بین ‌فلسطینی‌‌ها ‌و ‌اسراییلی‌‌ها ‌را ‌به ‌تعویق ‌انداخت، موافق ‌نیستم. ‌احساس ‌من ‌برخلاف ‌این ‌ادعاست. ‌حوادث ‌جاری، ‌از‌ سرگیری ‌هر ‌چه ‌زودتر ‌مذاکرات ‌بین ‌فلسطینی‌‌ها ‌و ‌اسراییلی‌‌ها ‌را ‌به ‌یک ‌امر ‌مبرم ‌تبدیل ‌می‌کند. ‌ما ‌در ‌چارچوب ‌گروه ‌چهارجانبه ‌توافق ‌کرده‌ایم ‌که ‌به صورت ‌جمعی اقدام ‌کنیم. ‌ما ‌تا ‌همین ‌اواخر ‌به توانمندی ‌ایالات ‌متحده ‌در ‌زمینه ‌بازگرداندن ‌فلسطینی‌‌ها ‌و ‌اسراییلی‌‌ها ‌به ‌پشت ‌میز ‌مذاکرات ‌امیدوار ‌بودیم، ‌ولی ‌آمریکایی‌‌ها ‌موفق ‌نشدند. ‌ ‌حالا ‌هر ‌چهار ‌عضو ‌این ‌گروه ‌به ‌صورت ‌«فیزیکی» ‌با ‌هم ‌همکاری ‌خواهند ‌کرد. ‌نمایندگان ‌ویژه ‌ما ‌با ‌فلسطینی‌‌ها ‌و ‌اسراییل ‌تعامل ‌می‌کنند. ‌امیدوار ‌بودیم ‌که ‌۱۵ ‌مارس ‌در ‌پاریس ‌جلسه ‌ویژه ‌گروه ‌چهارجانبه ‌را ‌در ‌سطح ‌وزیران ‌برگزار ‌کنیم ‌و ‌می‌‌خواهیم ‌که ‌نمایندگان ‌اتحادیه ‌کشورهای ‌عرب ‌نیز ‌در ‌آن ‌شرکت ‌کنند. ‌ولی ‌متأسفانه ‌شرکای ‌ما ‌برای ‌این ‌کار ‌آمادگی ‌نداشتند. ‌با ‌این ‌حال، ‌تلاش ‌خواهیم ‌کرد ‌در ‌آینده ‌نزدیک ‌این ‌جلسه ‌را ‌تشکیل ‌دهیم…
طبیعی ‌است ‌که ‌شهرک‌سازی ‌اسراییل ‌در اراضی‌ای ‌که ‌در ‌هر ‌حال ‌باید ‌در ‌اختیار ‌دولت ‌آینده ‌فلسطین ‌قرار گیرند، ‌باید ‌متوقف ‌شود. ‌ادامه ‌شهرک‌سازی غیرقانونی ‌در ‌بیت ‌المقدس ‌شرقی ‌که ‌باید ‌پایتخت ‌دولت ‌فلسطینی ‌شود، ‌بسیار ‌حاد ‌است. ‌ما ‌نباید ‌از ‌تکرار ‌این ‌موضوعات ‌که ‌در ‌قطعنامه‌‌های ‌شورای ‌امنیت ‌سازمان ‌ملل ‌متحد ‌به ‌گونه‌‌های ‌مختلف بر آنها تأکید ‌شده، ‌دست ‌بکشیم، ‌زیرا ‌در ‌غیر ‌این ‌صورت ‌تنش ‌مکمل ‌ایجاد ‌کرده ‌و ‌زمینه‌‌ای ‌برای ‌طرح ‌شعارهای ‌افراطی ‌فراهم ‌خواهیم ‌نمود. ‌در ‌این ‌صورت ‌افراطیون ‌می‌‌توانند ‌تعداد ‌بیشتری ‌از ‌جوانان ‌نومید ‌شده، ‌گرسنه ‌و ‌بی‌کار ‌را ‌به ‌صفوف ‌خود ‌جلب ‌کنند.

آقای وزیر، گفته می‌شود که ‌آمریکایی‌‌ها ‌به ‌تعبیری، ‌بعضی ‌متحدان ‌خود ‌در ‌خاور‌‌میانه ‌را ‌به ‌حال ‌خود ‌واگذاشته‌اند. ‌با ‌عنایت ‌به ‌اینکه ‌در ‌ایالات ‌متحده ‌لابی ‌ضد‌ اسراییلی نیز در حال فعالیت است، ‌آیا ‌احتمال ‌می‌‌رود ‌که ‌حمایت ‌آمریکا ‌از ‌اسراییل ‌کاهش ‌یابد؟
‌این ‌امر یک مسئله داخلی در ایالات ‌متحده ‌است و من ‌حاضر ‌نیستم ‌در ‌این ‌مورد ‌بحث ‌کنم. ‌ما ‌به ‌حل ‌و ‌فصل ‌عادلانه ‌مسئله ‌خاورمیانه ‌علاقه‌مندیم و ‌این ‌امر ‌ناظر ‌بر ‌تأمین ‌امنیت ‌اسراییل ‌هم ‌است. ‌ما ‌با ‌همه ‌کشورهای ‌عربی ‌و نیز با ‌اسراییل ‌روابط ‌حسنه ‌داریم ‌و ‌می‌‌خواهیم ‌این ‌روابط ‌را ‌توسعه ‌دهیم. ‌راهکارهای ‌ما ‌این ‌نیست ‌که ‌از ‌کسی ‌دست ‌بکشیم ‌و ‌به ‌کسی ‌امید ‌ببندیم، ‌زیرا ‌این ‌شیوه ‌عمل ‌حتی ‌اگر ‌یک «‌تنفس ‌موقت» ‌ایجاد ‌کند، ‌در ‌نهایت ‌باعث ‌انفجار ‌اوضاع ‌خواهد ‌شد، چرا که ‌مسأله ‌به ‌درون ‌رانده ‌خواهد ‌شد. ‌لذا ‌باید ‌بر اساس ‌تعادل ‌منافع ‌به ‌توافق ‌رسید ‌که این امر ‌ناظر ‌بر ‌تشکیل ضروری ‌و ‌سریع ‌دولت ‌فلسطینی ‌بر اساس ‌اصول ‌اعلام ‌شده ‌می‌باشد. ‌همچنین ‌اقدامات زیادی ‌باید ‌برای ‌تأمین ‌امنیت ‌اسراییل ‌و ‌دیگر ‌کشورهای ‌منطقه ‌اتخاذ ‌گردد.

آیا ‌انقلاب‌‌های ‌جاری ‌در ‌خاورمیانه ‌حتماً ‌باید ‌رنگ ‌سبز ‌داشته ‌باشند؟
‌فکر ‌نمی‌‌کنم. افزون بر ‌این، ‌انقلاب‌های عربی ‌اسامی ‌«گل» ندارند. ‌حتی ‌عنوان ‌«انقلاب ‌یاسمن» ‌در مورد ‌تونس ‌نیز وجاهتی نیافت. ‌عمدتاً، ‌جوانان ‌تحصیل ‌کرده ‌نیروی ‌محرک ‌حوادث ‌در ‌مصر ‌و ‌لیبی ‌بوده ‌و ‌هستند. ‌شعار ‌آن‌ها، ‌شعار تغییر ‌رژیم ‌و ‌حکومت ‌و ‌تأمین ‌امکان ‌عوض ‌کردن ‌قدرت ‌بر ‌مبانی ‌دموکراتیک ‌بود، ‌ولی ‌اعمال ‌قوانین ‌شرعی ‌شعار ‌آن‌ها ‌نبود. ‌طبیعی ‌است ‌که ‌سنت‌‌های ‌اسلامی ‌در ‌این ‌روندها ‌بروز ‌می‌‌کنند ‌و ‌نیروهای ‌اسلام‌گرا ‌که ‌در ‌همه ‌کشورهای ‌خاور‌‌میانه ‌حضور ‌دارند، ‌از ‌این ‌وضع ‌استفاده ‌خواهند ‌کرد ‌تا ‌مواضع ‌خود ‌را تقویت ‌کنند. ‌ولی ‌تجربه ‌نشان ‌می‌دهد ‌که ‌اسلام ‌و ‌دموکراسی ‌با ‌هم ‌سازگار ‌هستند و در این مورد ‌می‌‌توان ‌به ‌ترکیه ‌اشاره ‌کرد. ‌می‌‌توان ‌همچنین ‌به ‌کشور ‌ایران ‌اشاره ‌نمود ‌که ‌آنجا ‌هم ‌روندهای ‌دموکراتیک –با ‌وجود ‌همه ‌«تفسیرها»– ‌توسعه ‌می‌یابد. ‌

نقشه ‌منطقه خاورمیانه ‌بعد ‌از ‌گذشت ‌۱۰ ‌سال ‌را ‌چگونه ‌می‌بینید؟
‌امیدوارم ‌که ‌ما ‌تا ‌۱۰ ‌سال ‌دیگر ‌شاهد ‌دولت ‌فعال ‌و ‌تقویت ‌شده ‌فلسطین باشیم ‌که ‌این ‌امر ‌جوابگوی ‌منافع ‌همه ‌کشورها ‌و ‌قبل ‌از ‌همه ‌اسراییل ‌است.

معاون ‌رئیس ‌جمهور ‌ایالات ‌متحده چندی پیش ‌از ‌روسیه ‌دیدار کرد. ‌آیا ‌در ‌گفتگوهای ‌وی ‌با مقامات ‌روسیه ‌حوادث ‌خاور‌‌میانه ‌مورد ‌بحث ‌و ‌بررسی ‌قرار ‌گرفت؟
‌طبیعی ‌است ‌که ‌این ‌مسایل ‌در ‌بعد ‌تحلیلی ‌و ‌نظری ‌مطرح ‌شد. ‌معاون ‌رئیس ‌جمهور ‌ایالات ‌متحده ‌شریک ‌رویکرد ‌ماست ‌که ‌باید ‌به ‌کشورهای ‌منطقه ‌کمک ‌هر ‌چه ‌بیشتری ‌کرد ‌که ‌راه ‌حل ‌اوضاع ‌جاری ‌را ‌پیدا ‌کنند، ‌ولی ‌در ‌عین ‌حال ‌باید ‌از ‌مداخله ‌در ‌روند ‌تعدیل ‌اوضاع ‌اجتناب نمود. ‌برای ‌مثال، ‌مقامات ‌تونس ‌از ‌جامعه ‌جهانی ‌نه ‌تنها ‌ارسال ‌کمک‌‌های ‌انسان‌دوستانه، ‌بلکه مساعدت ‌در ‌زمینه ‌اجرای ‌اصلاحات ‌و ‌تعیین ‌مبانی ‌نظام ‌دولتی ‌آینده ‌را ‌خواسته‌اند. ‌این ‌کمک ‌باید ‌به ‌درخواست ‌آن‌ها ‌ارائه ‌شود ‌که ‌ما ‌هم ‌حاضریم ‌در ‌این ‌کار ‌شرکت ‌کنیم. ‌ولی ‌مصر ‌با ‌عنایت ‌به ‌واقعیات، ‌سنت‌‌ها ‌و ‌وزن ‌خود در ‌جهان ‌عرب ‌و ‌اسلام ‌معتقد ‌است ‌که ‌خودش ‌درباره ‌نظام ‌دولتی ‌خود ‌و ‌راه‌‌های ‌خروج ‌از ‌بحران ‌تصمیم ‌خواهند ‌گرفت. ‌این ‌کشور ‌تنها ‌کمک ‌انسان‌دوستانه ‌و ‌اقتصادی را ‌می‌خواهد. ‌امیدوارم ‌که ‌ما ‌و ‌ایالات ‌متحده ‌بر اساس ‌مذاکرات ‌انجام ‌شده ‌در ‌جریان ‌سفر ‌بایدن ‌به ‌روسیه، ‌از ‌شرکت ‌خود ‌در ‌شورای ‌امنیت ‌سازمان ‌ملل ‌متحد ‌و ‌در ‌گروه ‌چهارجانبه خاورمیانه ‌استفاده ‌بیشتری ‌کنیم ‌تا ‌به ‌هدایت ‌اوضاع به ‌روندی مسالمت‌جویانه، ‌از ‌سرگیری ‌مذاکرات ‌و ‌تثبیت ‌اوضاع ‌مساعدت ‌کنیم.

در ‌رابطه ‌با ‌سفر ‌جو ‌بایدن، ‌مطالبی زیر ‌عنوان ‌«روسیه ‌و ‌ایالات ‌متحده ‌سعی ‌می‌کنند ‌در ازاء ‌مسامحة مسکو در خصوص لیبی، ‌درباره همراهی بیشتر واشنگتن با روسیه ‌در ‌زمینه ‌عضورت این کشور در سازمان ‌تجارت ‌جهانی ‌و ‌گرجستان ‌چانه ‌بزنند»، در رسانه‌ها منتشر ‌شد. ‌تفسیر ‌شما ‌از ‌این ‌مطالب ‌چیست؟
‌کسانی ‌که ‌این ‌تیترها ‌را ‌طراحی ‌می‌کنند، ‌دچار ‌پریشانی ‌افکار ‌شده‌اند. ‌این ‌مطلب ‌را ‌ندیده‌ام، ‌ولی ‌صریحاً ‌به ‌شما ‌اعلام ‌می‌کنم ‌که ‌هیچ ‌ارتباطی ‌بین ‌الحاق ‌روسیه ‌به ‌سازمان ‌تجارت ‌جهانی ‌و ‌موضوع ‌لیبی ‌وجود ‌ندارد ‌و ‌نخواهد ‌داشت. ‌ما ‌در ‌زمینه ‌سازمان ‌تجارت ‌جهانی ‌مقررات ‌عضویت ‌در ‌این ‌سازمان ‌را ‌اجرا ‌می‌‌کنیم ‌و ‌صادقانه ‌همه ‌معیارهای ‌آن ‌را ‌در ‌هر ‌زمینه ‌مذاکرات ‌تأمین ‌می‌کنیم. ‌به گرجستان ‌به ‌این ‌خاطر اشاره ‌شده ‌که ‌در ‌چارچوب ‌تکمیل ‌مذاکرات ‌چندین ‌جانبه ‌درباره ‌عضویت ‌روسیه ‌در ‌سازمان ‌تجارت ‌جهانی، ‌مسائلی باید با موافقت این کشور حل شود. تفلیس ‌باید ‌به ‌عضویت ‌ما ‌در ‌سازمان ‌رضایت ‌بدهد. ‌ما ‌برای ‌این ‌تماس‌‌ها ‌آماده ‌هستیم ‌و ‌با ‌میانجی‌گری ‌سوئیسی‌‌ها ‌درباره ‌برقراری ‌این ‌تماس‌ها ‌در ‌برن ‌توافق ‌کرده‌ایم. ‌ولی ‌فرض ‌ما ‌بر ‌آن ‌است ‌که ‌تنها ‌مسایل ‌مربوط ‌به ‌سازمان ‌تجارت ‌جهانی ‌و ‌عضویت ‌روسیه ‌در ‌این ‌سازمان ‌مورد ‌بحث ‌قرار ‌خواهد ‌گرفت. ‌
اما ‌طرح ‌مسایلی ‌چون ‌احیای ‌نظارت ‌گمرکی ‌و ‌مرزی ‌گرجستان ‌بر ‌مرزهای ‌اوستیای ‌جنوبی ‌و ‌آبخازیا ‌با ‌روسیه ‌به ‌سازمان ‌تجارت ‌جهانی ‌ربطی ‌ندارد ‌و ‌این گمانه‌زنی‌ها نیز فاقد هر گونه ‌آینده‌ای است. ‌اگر ‌طرف ‌گرجی ‌بر ‌این ‌موضع‌گیری ‌سیاسی ‌پافشاری ‌کند، ‌مجبور ‌خواهیم ‌شد ‌بدون ‌مشارکت ‌آن‌ها ‌مسأله ‌عضویت ‌خود ‌را ‌حل ‌کنیم. ‌ایالات ‌متحده ‌- ‌که ‌بایدن ‌بر این ‌امر ‌تأکید ‌کرد ‌– ‌و ‌اتحادیه ‌اروپا ‌به ‌عضویت ‌هرچه ‌زودتر ‌روسیه ‌در ‌سازمان ‌تجارت ‌جهانی ‌علاقه‌مندند ‌که ‌این ‌امر ‌به ‌نفع ‌همه ‌و ‌از ‌جمله ‌به ‌نفع ‌روسیه ‌خواهد ‌بود. ‌شرکای ‌غربی ‌ما ‌این ‌واقعیت ‌را درک می‌کنند. ‌ما ‌به ‌آن‌ها ‌گفتیم ‌که ‌اگر ‌این ‌علاقه ‌وجود ‌دارد، باید رهبران تفلیس را که بر آنها نفوذ زیادی دارند، متقاعد کنند که گرجی‌‌ها از طرح مسایل تصنعی خودداری کنند. همه می‌فهمند که این مشکلات تصنعی هستند و اینکه این مسأله حل خواهد شد. ولی هیچ پیوندی با مسایل دیگر در کار نبوده و نخواهد بود.

منبع: بررسی استراتژیک