آنچه برای "مجدی حسین" اتفاق افتاد هرگز او را از انتخاب مسیرش باز نداشته و وی را خسته نکرد. 
وی در حالی در تظاهرات دانشجویی در سال 1968 شرکت کرد و خواستار جنگ و آزادی صحرای سینا گردید که 16 سال بیشتر از عمرش نگذشته بود و علیرغم شکست در این تظاهرات، مانند بقیه مصریان که قائل به این بودند که مصر قلعه اسلام است پایداری نمود.
"مجدی حسین" می‌توانست مانند بسیاری نسبت به مسایل مصر بی تفاوت باشد و آثار تخریب مصر به چشم بی تفاوتی بنگرد مانند این مساله که اسراییل می‌توانست در کمتر از 6 ساعت تمامی فرودگاه‌ها و پایگاه‌های نظامی را تخریب کرده و صحرای سینا را جزیی از مصر بود از مصر عزیز جدا نماید.
اشغال صحرای سینا نقش به‌ سزایی در رشد و شکوفایی وی داشت. روح انقلابی استاد مجدی حسین توسط پدر وی مرحوم استاد احمد حسین موسس حزب جوانان مصر به پرورش یافت. عموی وی عادل حسین سردبیر سابق روزنامه الشعب و دبیر کل حزب العمل بود. خون انقلابی خانوادگی در رگ‌های مجدی حسین از کودکی می جوشید و وی به همراه گروه دیگری از جوانان انقلابی در همان اوایل نوجوانی خواستار اصلاح امور مصر بودند تا مصر را از اوضاع شرم آوری که در آن گرفتار شده بود رهایی ببخشند.
وی بارها به دست عمال حکومت مصر به زندان افتاد و این دلیلی نداشت جز اعتراضاتی که وی به اوضاع فاسد مصر داشت و با این حال دست از مبارزه بر نداشت و بارها بر علیه حکومت مستبد به پا خواست. وی از زمان سادات و پس از آن مبارک ارکان فاسد نظام را رسوا می کرد و همین باعث شد که مردم به گرد او جمع شده و از نظرات او بهره ببرند.
مردم مظلوم مصر همیشه به گرد وی بودند و وی نیز همیشه خود را از همین مردم مسکین مصر محسوب می کرد و با هیمن مردم مسکین مصر اقدام به مقابله با رژیم صهیونیستی گرفته و قصد رها کردن مصر از چنگال این رژیم را داشت.
همین مردم بودند که انقلاب کرده و مصر را نجات دادند و اکنون مصر است و چند راه که پیش روی او است. اینکه از کشورهای عرب با توجه به موضعشان فاصله بگیرد و اینکه با توجه به اینکه مصر ام القری جهان عرب است بعد از غیبت چند ساله به آغوش جهان عرب بازگردد. غیبت چند ساله که در زمان حکام ظالم که از هر چیزی پست ترند بوجود آمد.
با توچه به مسایل جاری در کشور مصر از استاد مجدی حسین سردبیر روزنامه الشعب درخواست مصاحبه کردیم تا وی مسایل جاری را تا حدودی برای ما بیان کنند و ایشان نیز با توجه به ضیق وقتشان این وقت را در اختیار ما نهادند.

آیا شما در زمان انور سادات نیز در حزب العمل فعالیت داشتید؟
نه. من از سال 1981 به عضویت حزب العمل درآمدم و آن در زمان سادات نبود.

حزب العمل آیا در آن زمان پایه مردمی داشت؟
در آن زمان روشن بود که سادات نیاز به حمایت مخالفین حکومت مصر داشت و این بعد از این بود که فعالیت حزب التجمع تعلیق شده بود و حزب الوفد نیز تحت فشار زیادی بود. اخوان المسلمین نیز با العمل در یک سطح و به هم نزدیک بودند. این مسایل میان احزاب به خاطر سیاست خود سرانه حکومت در زمان جمال عبدالناصر بود که در سال 1953 حزب جوانان مصر را از فعالیت بازداشت.

شما گفتید که در سال 1981 به حزب العمل پیوستید و این زمان حساسیت های خاص خود را داشت. چرا که سادات در آن زمان ترور شده بود و انقلاب ایران به وقوع پیوسته بود. آیا شما انقلاب ایران را در آن زمان تایید می کردید؟
بله ما انقلاب ایران را تایید می کردیم و شما بنگرید امام خمینی که 15 سال در فرانسه در تبعید بسر می بردند چگونه این انقلاب را هدایت کرده و پیروز کردند و وقتی به ایران بازگشتند میلیون ها نفر به استقبال او آمده بودند.

آیا شما از انقلاب ایران در روزنامه الشعب مطلبی بیان کردید؟
بله. فتحی رضوان که یکی از نویسندگان زبر دست روزنامه الشعب است از همان ابتدا با انقلاب ایران موافق بوده و از همان روز اول برای این انقلاب در روزنامه مقاله به ثبت می رساند.

اما بسیاری از دولت های منطقه به خصوص منطقه خلیج فارس با این انقلاب موافق نبوده و خواستار تحریم آن و اسقاط انقلاب مردمی تهران بودند.
هر انقلابی دوستان و دشمنان خاص خود را دارد. به طور مثال ما در انقلاب 25 ژانويه نیز همین مساله را شاهد هستیم. شما ببنید که همه جهان خواستار اسقاط انقلاب مردمی شدند. جهان و به خصوص کشورهای غربی نمی خواستند که مصر از آن ها مستقل باشد و دوست داشتند که مصر همیشه تحت سیطره آنان باشد و می بینیم که بعد از آن دست به آشوب و اغتشاش و دزدی و در آخر هم رشوه زدند تا این انقلاب را به سویی ببرند که خود می خواهند.

ما شاهد این هستیم که برخی از شیوخ وهابی خلیج انقلاب های مردمی کشورهای منطقه بخصوص مصر را زیر سوال برده و فتوا داده اند که خروج علیه حاکم زمانه صحیح نیست و دارای مفسده و حرام است. نظر شما در مورد این افراد که ادعای شیخ الاسلام و عالم بودن دارند چیست؟
اینها شیوخ دین نیستند بلکه در دربار حکام به خاطر منافع شخصی رفت و آمد دارند و هر آنچه را که این حکام بخواهند فتوا می هند. من مخالف بهره برداری سیاسی از دین هستم.

به اعتقاد شما اینها علمای درباری هستند؟
من فتاوایی را که در خدمت حکام باشند قبول ندارم. خداوند متعال ما را امر کرده تا از مخلوق در راه معصیت خالق اطاعت نکنیم و این ها از ما می خواهند که ما از چنین مخلوقاتی اطاعت کنیم و از خداوند متعال دور شویم. این فتاوا نزد همگان مردود و مفتضح است و طبیعتا آن ها علمای درباری و خدام حکام ظالم هستند.

نظر شما در مورد قرارداد صلح با رژیم صهیونیستی چیست؟
ما از همان ابتدا با قرارداد صلح با رژیم صهیونیستی مخالف بوده و این مساله مردود است و به نظر ما تنها راه حل مسئله فلسطین آزادی تمامی اراضی فلسطین اشغالی است.

برخی از کشورها فقط خشنودی اسراییل برایشان مهم است و موید آن، اشغال بحرین و رضایت آن ها به این مسئله توسط آل سعود و گروه دیگری از نظامیان کشورهای خلیج است. نظر شما در مورد بحران بحرین و تظاهرات مسالمت آمیز مردم بحرین چیست؟
میان عربستان سعودی و آل خلیفه قراردادهایی وجود دارد و این بدین معنا نیست که اشغالگران سعودی در خط مقدم مقابله با مردم بحرین حاضر شوند و این مساله تبعات بلند مدتی خواهد داشت از جمله اینکه میان مردم بحرین و عربستان در آینده اختلاف شدید به وجود می آید که قابل حل نیست. شما می بینید که هنگامی که عراق کویت را اشغال کرد عربستان هیچ حرکتی از خود نشان نداد اما چه شده که حالا به این صورت وارد میدان شده است در حالی که مردم این کشور به صورت مسالمت آمیز خواستار آزادی این کشور از چنگال عمال غربی شده اند و تمام کشورهای خلیج نیز در مقابل آن ها به پا خاسته اند.

آیا این به بدان معنا است که آل سعود به بحرین حمله کرده اند؟
من سوال می کنم که چرا عربستان اسلحه هایش را به سوی اسراییل نشانه نمی رود. اصلا اگر اسراییل با اسلحه برای سرکوب مردم وارد عربستان گردد آیا مردم عربستان این را یک دخالت خارجی می دانند یا حمله و اشغال کشور خود تلقی می کنند؟

به نظر شما آیا عربستان سعودی عامل آمریکا است؟
عربستان الان در موقعیتی به سر می برد که خاص است. ابتدا تونس و یمن و لیبی و ... و حالا تنها عربستان است که در کشتی آمریکا سیر می کند و آمریکا کسی را در منطقه غیر از عربستان ندارد.

این همه توجه آمریکا آیا به آل سعود است یا به مملکت عربستان؟
این همه توجه به نفت است. من از اینجا به مسئولین عربستان توصیه می کنم که به این حکومت هایی که سقوط کرده اند توجه کند و اگر عربستان سقوط کند انقلاب بزرگی در منطقه به وقوع خواهد پیوست که به نفع جهان عرب و اسلام است و ان شاء الله پیروزی نزدیک است.

آیا نظر خاصی در مورد گروهک القاعده دارید؟
ما گروهک القاعده را به رسمیت نمی شناسیم و این گروهک از دستورات اسلام منحرف شده اند و رهبران این گروه فقط منافع خود را می نگرند. حزب العمل به هیچ وجه استفاده از خشونت را قبول ندارد مگر در مقابل اشغالگران خارجی.

القاعده این شعار را دارند که ضد دخالت های بیگانگان ایستاده اند هر چند این شعار با آنچه در افغانستان اتفاق افتاد فرق دارد. آن ها در آن زمان به کنسولگری ایران در کابل یورش برده و اقدام به دستگیری کارکنان آن نمودند که باید جنگ نظامی میان دو کشور در می گرفت. اما مسئولین ایرانی با دور اندیشی که داشتند حاضر به دخالت در امور کشور همسایه نشدند. این مساله هیچ دخالت خارجی در امور افغانستان نبود.
همانطور که بیان کردم آن ها به چیزی نمی نگرند مگر به مصالح شخصی خودشان. آن ها دارای عقاید افراطی هستنند در حالی اسلام دین تعادل است و ما هم به آنچه پیامبر اسلام برای آن مبعوث شده ملتزم هستیم.

در مورد کاملیا شحاته که بنا به بعضی اخبار وی در کلیسای قبطیان مصر زندانی شده است نظر حزب العمل در مورد این مساله و تاثیر آن بر امنیت مصر چیست؟
ما مخالف دخالت کلیساها در سیاست هستیم. آن ها بارها اعلام داشته اند که فقط فعالیت عبادی و معنوی دارند و در مسایل سیاسی دخالت ندارند اما ما هم در دوران حسنی مبارک و هم در همین دوران شاهد دخالت آن ها در امور سیاسی هستیم. ما به دنبال ایجاد اختلاف فرقه ای در مصر نیستیم چرا که مصر هم اکنون در شرایط بسیار حساسی به سر می برد و دامن زدن به اختلافات فرقه ای باعث فروپاشی آن و دخالت اجنبی ها در مصر می گردد. به هر حال زندانی کردن افراد به روش غیر معمول توسط افراد غیر معمول و درمکان های غیر معمول کاری است که در تمام دنیا ضد قانون و ضد حقوق بشر می باشد و کلیسا باید کاملیا و شخص دیگری را آزاد کند تا وی از خود دفاع کرده و اعتقادات خود را بیان کند و قطعا هیچ مشکلی در این زمینه به وجود نمی آید و ما کلیساها را از این گونه اعمال برحذر می داریم این عمل کلیسا فقط آتش اختلاف را شعله ورتر می گرداند. چرا که در این میان اجتماعات اسلامی و سلفی ها بیکار نخواهند نشست و خواستار آزادی وی خواهند شد. درنهایت ما قایل به آزادی اعتقاد دینی هستیم.

ظاهرا یک نزاع میان برخی سلفی ها در به دست گرفتن امور مسجد نور در عباسیه درگرفت و شیخ حافظ سلامه مانع از دخول کارکنان وزارت اوقاف به این مسجد گردید و بیان داشت که مساجد از آن خداوند هستند و هیچ یک از کارکنان وزارت اوقاف حق داخل شدن به مسجد را ندارند. نظر شما در مورد این درگیری چیست؟
همگان جایگاه و مقام شیخ حافظ سلامه را می دانند و او از قهرمانان جنگ اکتبر است و او مسجد نور عباسیه را ساخته است. این مسئله که او مانع از دخالت وزارت اوقاف باشد غیر معقول است. زیرا او با کمک مالی خودش این مسجد را ساخته و هم اکنون به دنبال حق خودش در مسجد است و این مساله را باید وزارت اوقاف حل کند. به هر حال ما شک به بی گناهی و پاکی شیخ حافظ نداشته و او یکی از مجاهدین است.

سلفی ها اقدام به تخریب برخی از زیارتگاه ها در مصر نموده اند و برخی از آنان نیز تهدید به تخریب مسجد امام حسین علیه السلام کرده اند. نظر شما در مورد این مواضع افراطی چیست؟
من جنبش سلفی ها را می شناسم و آن ها چنین کاری را نمی کنند و کسی را متهم به کفر نمی کنند.

جناب استاد باید بگویم که من با برخی از آنان در زندان بسر می بردم و آن ها ما را تکفیر می کردند و ایشان دارای افکار خاصی هستند و اصلا به اسلام تعلقی ندارند. شما چگونه از این افکار افراطی دفاع می کنید؟
اول اینکه من با توجه به ارتباطی که با برخی از آن ها دارم می دانم که آن ها این کار را انجام نمی دهند. دوم اینکه آن ها به دنبال امر به معروف و نهی از منکر هستند و ضد خشونت هستند. آن ها جماعتی هستند که به دنبال صلح هستند و اصلا کاری به مسایل مادی و رسانه ای ندارند.

سلفی ها ما را تکفیر می کنند و من باید بگویم که سلفی ها جماعت بسیار هستند. گروهی از سلفیه جهادی هستند که به الظواهری اقتدا می کنند. گروهی نیز سلفیه قوصیه هستند که به اسامه قوصی اقتدا می کنند و این ها کسانی هستند که مبارک را امیر المومنین می خواندند و گروهی نیز سلفیه دعویه هستند که با ما در زندان بودند و من شاهد بودم که ما را تکفیر می کردند. روزی یک شیخ در تلویزیون ظاهر شد و آن ها بیان داشتند که او از علمای درباری است. استاد شما از کدام گروه از سلفی ها دفاع می کنید؟
ما با سلفی هایی هستیم که کافر نیستند و بقیه را تکفیر نمی کنند. ما ضد تخریب زیارتگاه ها و مساجد هستیم. این افرادی را که شما از آن ها نام می برید افرادی هستند که حزب ملی سابق برای شعله ور کردن آتش در خیابان های مصر و ایجاد تفرقه از آن ها استفاده می کرده است. سلفیه در مصر غیر از وهابیون سعودی هستند و آن ها خشونت را قبول ندارند و بسیار صلح طلب هستند و اگر قایل به خشونت بودند ابتدا به کلیساها حمله می کردند. اما ما شاهد هستیم که آن ها با تظاهرات مسالمت آمیز خواسته هایشان را بیان می کنند.

برخی از شیعیان مصر خواستار ساختن حسینیه در مصر هستند. آیا شما با این کار موافق هستید؟
چرا حسینیه؟ همه ما مسلمان هستیم. پس چرا برخی از ما پشت سر برخی دیگر نماز نخوانند؟ من می دانم که شیعیان نماز ظهر و عصر را با هم می خوانند و بسیاری از شیعیان نماز ظهر را پشت سر سنی ها اقامه می کنند و بعد از آن اقدام به خواندن نماز عصر می کنند و هیچ مشکلی نیز وجود ندارد.

پس شما با بنای مساجد شیعی در مصر مخالف هستید؟
من با ایرانی ها در این مساله صحبت می کنم و بیان می کنم در ایران نیز سنی وجود دارد و ایرانی ها به آن ها مسجد داده اند و اجازه داده اند که در مساجد خود، خدا را عبادت کنند و ما نیز در اینجا قایل به همین مساله هستیم و از این مساله با آغوش باز استقبال می کنیم و برای شیعیان آزادی در عبادت خداوند قایل هستیم.

شیعیان در مصر خواستار اقامه شعایر حسینی در مساجد هستند و از مدتی پیش، آماده تجدید بنای مسجد الحسینی علیه السلام بوده و می خواهند برای آن گنبدی جدید از طلا بسازند و در آن مسجد در مناسبت های خاص مانند عاشورا و تاسوعا عزاداری کنند. اگر جه این شیعیان از شیعیان اسماعیلی هستند اما نظر شما در این مساله چیست؟
همه در ولادت سرور ما امام حسین علیه السلام جشن می گیرند و در عزای او عزاداری می کنند ما با حمل چاقو و قمه و خونریزی مخالف هستیم و این یک مساله نامانوس نزد مصریان است. ما یک قدم به سمت شیعیان می آییم و آن ها هم یک قدم به سمت ما بیایند.

ما شیعیه امامیه هستیم و این کار را انجام نمی دهیم و شیعیان جعفری این عمل را انجام می دهند و ما مخالف ایذاء نفس هستیم. در جمهوری اسلامی قانونی وجود دارد که این عمل ممنوع است و اگر کسی مرتکب آن شود فورا محبوس می گردد.
جعفریه همان امامیه هستند و شما یک فرقه واحد هستید و این است آن چیزی که من از شما خبر دارم.

ما پیرو نظر ولایت فقیه هستیم و رهبر فقید ما حضرت امام خمینی رحمه الله علیه و مقام معظم رهبری حضرت آیت الله خامنه ای حفظه الله به این مساله فتوی داده اند. کسانی که این عمل را انجام دهند جعفریه و حتی برخی از فرق جعفریه مانند صدریون هستند. ما این مساله را حرام می دانیم و در حقیقت آنچه باعث جدایی ما از آنان شده است اعتقاد مقدس ما به اصل ولایت فقیه و التزام به فتوی مراجع عظام و در راس آنها مقام معظم رهبری حفظه الله است.
استاد مجدی حسین از ادامه صحبت در این مورد امتناع کرده و خواستار سوال بعد گردید.

از بازداشت خود بعد از رفتن به غزه بگویید.
از بابت این سختی و مصیبت خدا را شاکرم. در دوران زندان من را از روزنامه و جراید و فیلم و ... منع کرده بودند و حتی از نماز جمعه نیز منع کرده بودند. من در داخل زندان تنها بودم و هیچ کس همراه من نبود و تنها جرم من این بود که به غزه رفته بودم تا به مردم برای برداشتن محاصره کمک کنم و به جای قدردانی مرا به زندان افکندند.

اما وزیر کشور شما را برای عزاداری برادر فقیدتان آزاد کرد. آیا این یک نقطع عطف نبود؟
مصیبت از دست دادن برادر یک مصیبت بزرگ بود و برادرم در حالی مرد که من در زندان بودم و آن ها مرا آزاد کردند اما فقط برای 5 ساعت. حتی آن ها مرا برای عروسی فرزندم آزاد نکردند و حال اینکه بسیاری اعتقاد داشتند که من برای عروسی فرزندم می روم و این اتفاق نیافتاد. آن ها حتی قصد داشتند با توجه به آزار برخی از زندانیان، مرا به زندان جنایی یعنی محلی که افراد با سابقه کیفری در آنجا بسر می برند منتقل نمایند.

من شما در روز پنجم انقلاب 25 ژانويه در میدان دیدم ولی به جهت ازدحام اطراف شما نتوانستم خود را به شما برسانم. آیا شما از آن تاریخ میان مردم بودید و آیا شما از زندان فرار کردید؟
من هم اکنون که با شما صحبت می کنم تاریخ حبس من تمام شده است و من بر طبق حکم، 2 سال را در زندان بسر بردم. اما در مورد حضورم در التحریر باید بگویم که من در میدان بودم اما جزء اعتصاب کنندگان نبودم بلکه حضور مستمر داشتم و در آن جا اقدام به مصاحبه با رسانه ها می نمودم. هر کس به امری اشتغال داشت و این هم فعالیت من در آنجا بود. آنچه که واضح است این است که این انقلاب متعلق به مردم بود نه تعداد خاصی از افراد و من هم به عنوان جزئی از این مردم در خط مقدم مصاحبه با شبکه های ماهواره ای و رسانه ها بودم.

سخن در مورد قهرمانان انقلاب و کسانی که ادعای قهرمانی دارند است. من بسیاری را مشاهده کردم که ادعا کرده اند در انقلاب شرکت داشته در صفوف اول بودند اما به هیچ وجه آن ها را ندیدم.
برخی به دنبال این هستند که خود را به انقلاب منتسب کنند و برخی به دنبال این هستند که خود را از قهرمانان این انقلاب نشان دهند اما بزرگی در کتمان کردن این حقیقت است. شجاع کسی نیست که ادعای شجاعت داشته باشد و هر کس که گفت من انقلابی هستم انقلابی نیست و ما می بینیم که در این انقلاب بسیاری این ادعا را کردند و تظاهرکنندگان علیه این دروغ گویان موضع گرفتند.

آیا شما اختصاص حقوق بازنشستگی برای شهدا را تایید می کنید؟
بله. آن ها کسانی هستندکه جانفشانی خود راه را برای مصر عزیز باز کردند. آن ها چراغ های ساکتی هستند که آسمان را برای ما روشن می کنند و بدون آن ها و بدون جانفشانی آن ها انقلاب مصر به ثمر نمی رسید. مال دنیا ارزش معاوضه با آنچه آن ها فدا کرده اند ندارد و رحمت خداوند بر آن ها باد.

نشانه هایی از صلح و ارتباط میان حکومت مصر و جمهوری اسلامی ایران مشهود است که با فشار رسانه ای کشورهای عربی روبرو شده است. به نظر شما این ارتباط و روابط با شکست مواجه خواهد شد با خیر؟
ایران نیز یک کشور مسلمان است و مانند هر کشوری در دنیا یک سری مصالح انفرادی و یک سری مصالح مشترک دارد و هیچ دلیلی برای رد این ارتباط با ایران وجود ندارد. در سفر اخیری که به ایران داشتم دیدم که شرکت های ترکیه ای در ایران فعالیت دارند و ترکیه سالانه حدود 10 میلیارد دلار با ایران تعامل دارد و قرار است این سقف افزایش یافته و به سالی 30 میلیارد دلار برسد. بسیاری از کشورهای خلیج نیز با ایران تعامل دارند و من نمی دانم که چرا مبارک با ایران ارتباط نداشت. وی به دنبال مصالح مصر نبود بلکه به دنبال رضایت اسراییل غاصب بوده است. مردم مصر خواستار ارتباط مسالمت آمیز با تمام کشورهای جهان هستند. آمریکا و اسراییل از این مساله مستثنی هستند و مصریان خواستار قطع ارتباط این کشورها هستند و شما می بینید که مردم خواستار توقف صدور گاز به اسراییل و پیمان صلح با این کشور هستند. چرا که آن ها گاز را به قیمت اندک از مصر می خرند و جیب های خود را انباشته از ثروت کلان مردم مصر می نمایند.

آیا شما قایل به تقریب مذهبی میان شیعه و سنی هستید؟
بله. در الازهر هم این مساله مطرح شده است و الازهر هم به تشیع به عنوان هشتمین مذهب میان مسلمانان می نگرد. شیخ فقید الازهر شیخ شلتوت هم بر این مساله تاکید داشت و خواستار مطالعه رسمی بر مذهب تشیع شده بود اما بعد از سقوط شاه ایران و ارتباط سادات و شاه ایران و اینکه شاه ایران از عمال آمریکا بود این مساله مسکوت ماند.

در نهایت آیا شما موید تقریب هستید یا خیر؟
بله اما به شرطی که سبی از طرف شیعیان در میان نباشد.

ما رهبران اهل سنت را سب نمی کنیم و این فتوی مقام معظم رهبری است و این فتوی بعد از سخنان شیخ الازهر هم تجدید شد.
این طرح خوب و مبارکی است که دل من و دل هر مسلمانی را از آتش کینه پاک کرده و خنک می کند و ما نمی خواهیم که مسلمانان دشمن یکدیگر باشند و یکدیگر را دشمن انگارند.

ما نسبت به برادران اهل سنت عشق و وفا داریم و همچنین به اینکه برخی رهبران تشیع را مورد تمسخر و سب قرار دهند راضی نیستیم. امام راحل رحمه الله علیه فرمودند که اهل سنت روح ما هستند و همچنین آیت الله سیستانی نیز فرمودند به اهل سنت برادر نگویید آن ها خود ما هستند.

استاد به عنوان آخرین سوال آیا سخنی مانده که بخواهید بیان نمایید؟
به عنوان آخرین کلام می گویم امت اسلامی الان در معرض امتحان و در موقعیت خطرناکی قرار دارد و مردم کشورهای عربی تازه از خواب عمیق بیدار شده اند. اینها نیاز به یک رهبر واحد دارند این کشتی سرگردان را به سلامت به مقصد برساند و متاسفانه شاهد هستیم که برخی ادعای این را دارند که رهبر خوبی هستند و می خواهند هدایت این کشتی را به دست بگیرند و این باعث تفرقه شده است و این همان چیزی است دشمن خواستار آن است. همگان باید با هم متحد باشند و اختلافات و درگیری ها مخصوصا اختلافات فرقه ای را کنار بگذارند تا به مقصد برسید و این همان سخن خداوند متعال است:
واعتصموا بحبل الله جمیعا و لا تفرقوا

منبع: اسلام تایمز