به گزارش خبرنگار بین الملل شبکه خبری آتی نیوز، در حالی انقلابیون نزدیک شدن به طرابلس را جشن گرفته‌اند که بسیاری از تحلیل‌گران هنوز در مورد آینده لیبی شک و تردیدهایی دارند و با توجه به گمانه‌زنی‌های فراوان می‌توان انتظار داشت که آینده این کشور دستخوش تغییرات غیرمنتظره‌ای شود. با توجه به بافت قبیله‌ای و وفور سلاح در دست مردم در این کشور آیا جنگ در همین جا با رفتن قذافی پایان می‌گیرد؟ با وجود ذخایر نفتی در لیبی آیا کشورهای اروپایی آن ها را به حال خودشان رها می‌کنند یا چشم طمع به اموال کشور دوخته‌اند؟

برخی از تحلیل‌گران معتقدند که ممکن است اوضاع پس از سقوط رژیم قذافی شبیه عراق پس از حمله آمریکا شود به طوری که درگیری‌های خشونت آمیز در سراسر لیبی برای مدت زیادی ادامه یابد و لیبی عملا به یک کشور کاملا ویرانه تبدیل شود. برخی بر این باورند که حمله اکنون ناتو به لیبی همانند حمله آمریکا به عراق است که عامل افزایش خشونت‌ها در این کشور شده است. خبرنگار آتی نیوز طی مصاحبه‌ای نظر حسین رويوران، معاون سیاسی جمعیت دفاع از ملت فلسطین را در این خصوص پرسیده است که در ادامه می خوانید.

وضعیت لیبی پس از معمر قذافی را چگونه مي‌بينيد؟ ليبي شرايط خاصي در درياي مديترانه دارد و داشتن نفت هم سرنوشت اين كشور را در شرايط ويژه‌اي قرار داده است.
در بحران لیبی کار تقریباً یکسره است. در حال حاضر یک سری مقاومت‌های از سوی موافقان رژیم قذافی است که استمرار نخواهد داشت. لذا یکسره سازی در لیبی نزدیک است. مقاومت‌های پراکنده سرکوب خواهد شد اما وضعیت سیاسی یکسره نخواهد شد چراکه در حال حاضر مشکلاتی وجود دارد از جمله دخالت ناتو. از سال 2003 قذافی اساساً هم پیمان غرب بوده اما غرب با تغییر صحنه، کنار مردم و در مقابل قذافی ایستاد. در نتیجه بخشی از پیروزی حاصل لیبی نتیجه دخالت غرب و ناتو است. لذا ناتو الان مدعی است و اعلام کرده با پایان عملیات از لیبی بیرون نخواهد رفت، در نتیجه بودن غرب در لیبی یعنی دخالت در امور داخلی کشور.
از طرف دیگر هدف مردم لیبی از جنگ داخلی رسیدن به استقلال بوده است که با وجود دخالت و استقرار ناتو معلوم نیست این کشور به استقلال برسد. امکان دارد که رژیم وابسته دیگری جایگزین قذافی شود چراکه با توجه به حضور ناتو در این جنگ و پیروزی، خواستار چیزهای از این جنگ است.
این مشکلات وجود خواهد داشت. البته مردم لیبی با انتخابات که امری اجتناب ناپذیر خواهد بود می توانند کار را یکسره کرده و اجازه ندهند غربی ها در آینده لیبی جایگاهی داشته باشند.

با توجه به اینکه بافت لیبی قبیله‌ای است، آیا این امکان وجود دارد که فرار قذافی و قبیله‌ای بودن زندگي مردم لیبی باعث به درازا کشیده شدن جنگ شود؟
درست است که بافت لیبی قبیله‌ای است اما قبایل از قذافی حمایت نکردند و خودشان جزئی از انقلابیون بودند، حتی خود قبیله قذافی موضعش با انقلابیون است.

در حال حاضر مبارزان علیه قذافی چه کسانی هستند؟ ما شاهد حضور طيف‌هاي متفاوتي در ميان اين عده هستيم.
مبارزان از اقشار مختلف مردم هستند اما حرکت نمادین از شرق لیبی شروع شد. مردم بنغازی بیشترین نقش را داشتند و پس از آن دیگر مردم لیبی هم به آن ها پیوستند و جنبشی کاملاً ملی رخ داد.

با توجه به ذخایر نفت در لیبی، کشورهای اروپایی به این کشور حساس شده‌اند. پيش از قطعنامه موسوم به پرواز ممنوع شاهد فعاليت فرانسه و انگليس بوديم. به نظر شما آینده لیبی با حضور کدام کشورها خواهد بود؟
قطعاً غربی ها به ذخایر لیبی چشم دوختند. غرب با عملیات‌های که انجام می‌داد، یکی به نعل، یکی به میخ می زد. یک حمله به نیروهای قذافی و 10 حمله به زیربناهای لیبی می کرد. آنان با این هدف این کار را انجام دادند که بتوانند 170 میلیارد دلاری که لیبی در اختیار دارد را به عنوان بازسازی لیبی از چنگ لیبی دربیاورند و یک نوع وابستگی در لیبی ایجاد کنند. لیبی با امکانات مالی که دارد می‌توانند از استقلال بیشتری برخودار باشد اما با از دست دادن این امکانات معلوم نیست بتواند استقلال خود را حفظ کند.

نفت براي بسياري از مردم دنيا سبب نوعي دردسر و عقب‌افتادگي شده است. تاثیر نفت در آینده لیبی چگونه خواهد بود؟
به دلیل انهدام بسیاری از جایگاه‌های صادرات نفت در لیبی، برنامه‌ریزی غرب به گونه‌ای است که بازسازی صورت گیرد که در آن شرکت‌های غربی حضور پیدا خواهند کرد و یک نوع وابستگی اقتصاد نفتی ایجاد کنند. البته اراده مردم لیبی نقش مهمی دارد و کشورهای نفتی از جمله ایران کمک خوبی می‌توانند انجام دهند تا آنجا که دولت جدید لیبی در مقابل چشم داشته های غرب بتواند ایستادگی و مقاومت کند.

به نظر شما آیا این کشور توسعه اقتصادی، سیاسی، اجتماعی در آینده پیدا خواهد کرد؟ و این توسعه چقدر زمان می‌برد؟
این توسعه با وجود امکانات مالی موجود رخ خواهد داد ولی ما باید توجه داشته باشیم که لیبی درگیر یک جنگ داخلی بوده و بسیاری از جاها و اماکن دولتی منهدم شده است. ساختار دولت تا حدودی از هم پاشیده است. اولویت در لیبی در بازگشت امنیت و نهادهای دولتی است تا بتواند در آن حکومت شود. گسترش زیربنا ها و افزایش رفاهی در اولویت دوم قرار دارد.

در حال حاضر سه کشور اروپایی فرانسه، ایتالیا و انگلیس به منابع نفتی لیبی چشم دوخته‌اند به نظر شما کدام یک می‌تواند پیروز میدان در لیبی شوند؟
ایتالیا و فرانسه که نزدیک هستند و در گذشته رابطه‌ای سنتی با لیبی داشتند، سعی خواهند کرد که بیشترین سهم را از این وضعیت پیش آمده داشته باشند که از گذشته تا به حال هم چنین بوده است و عمده کالاهای موجود در لیبی برای این دو کشور بوده است. رژیم‌های این دو کشور، برلوسكوني در ایتالیا و سارکوزی در فرانسه هم نه تنها از این فرصت‌های اقتصادی بهرمند بودند بلکه در انتخابات از حکومت‌های لیبی برخودار بودند و اگر حکومت های لیبی نبود، معلوم نبود که در انتخابات پیروز شوند و این نشان دهنده آن است که انتظارات زیادی از حکومت لیبی دارند و معلوم نیست که دولت بعدی لیبی تن به چنین باج گیری‌های بدهد.

منبع: شبکه خبری آتی نیوز