1- محمد البرادعی 

«محمد البرادعی» در 17 ژوئن 1942م. در خانواده‌ای متوسط در قاهره، پایتخت مصر به‌ دنیا آمد. پدرش «مصطفی البرادعی» وکیل متبحری بود. وی در سال 1962م. از دانشکده‌ی حقوق دانشگاه قاهره موفق به اخذ لیسانس شد، 2 سال بعد به خدمت وزارت امور خارجه‌ی مصر درآمد و به عضویت هیأت نمایندگی این کشور در سازمان ملل متحد منصوب گردید. البرادعی در آمریکا موفق به ادامه‌ی تحصیل تا مقطع دکترای حقوق بین‌الملل شد. آشنایی البرادعی با آژانس از زمانی آغاز شد که 2 بار از سوی وزارت امور خارجه‌ی مصر مأموریت یافت به‌عنوان نماینده‌ی حقوقی و کنترل تسلیحاتی مصر در سازمان ملل متحد در نیویورک و ژنو خدمت کند. این دوره هم‌زمان با خروج وی از وزارت امور خارجه‌ی مصر و آغاز همکاری با نهادهای وابسته به سازمان ملل متحد (1980م.) گردید. به‌گونه‌ای که رهگشای افزایش همکاری‌های او با این سازمان نیز شد. به این ترتیب، البرادعی در سال 1984م. به عضویت دبیرخانه‌ی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی درآمد. در نهایت، البرادعی 63 ساله اولین بار در دسامبر 1997م. به ریاست آژانس بین‌المللی انرژی اتمی رسید و تا سال 2009م. در این منصب باقی ماند.

او پیش از سقوط دولت مبارک آمادگی خود را برای انتخابات ریاست جمهوری اعلام کرده بود و با وجود مشکلات قانونی که بر سر راه او قرار داشت، حمایت بسیاری از جوانان و ائتلاف‌های مصری را به خود جلب کرده بود. لازم به ذکر است که او مؤسس «جمعیت ملی تغییر» است. این جمعیت، یک گروه معترض است که در فوریه‌ی سال 2010م. هنگامی که 30 تن از سیاستمداران، فعالان و دیگر شخصیت‌های برجسته در خانه‌ی او در قاهره جمع شدند، تشکیل شد و مدعی بود که در تلاش برای ایفای نقش یک جنبش فراگیر سیاسی- اجتماعی است تا یک حزب سیاسی. از این‌رو، اخوان المسلمین نیز به این جمعیت پیوست و حمایت خود را از البرادعی اعلام کرد. بدیهی است که این اقدام متناسب با شرایط خفقان حاکم در دوره‌ی «حسنی مبارک» قابل تحلیل است.

پس از وقوع قیام مردمی مصر، البرادعی آمادگی خود را برای حضور در انتخابات ریاست جمهوری مصر اعلام نمود. این خبر مورد استقبال جوانان انقلابی و گروه‌های لیبرال قرار گرفت. از سوی دیگر، رسانه‌های غربی بسیار نیز سعی در معرفی او به عنوان نماینده‌ی تمامی گروه‌های اسلامی و لیبرال داشتند، اما سایت اخوان المسلمین که نماینده‌ی اصلی جریان معتدل اسلامی محسوب می‌شود، با تکذیب این خبر اعلام داشت: «البرادعی تنها یکی از اعضای قابل قبول این تشکل برای عضویت در کمیته‌ی 10 نفره‌ی انتقال قدرت در مصر است.» از این‌رو به نظر می‌رسد در شرایط فعلی اخوان المسلمین وی را تنها به‌عنوان یکی از اعضای شورای رهبری اعتراض‌های مردمی به رسمیت پذیرفته است، امری که رسانه‌های غربی اصرار دارند آن‌ را نادیده گرفته و وی را تنها رهبر معترضان مصری اعلام کنند. در رابطه با شخصیت البرادعی توجه به این نکته ضروری است که وی به علت ایراد سخنان دو پهلو در دوران تصدی ریاست آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در مورد ایران و غرب همواره از شخصیت مبهمی برخوردار بوده است. سخنان آن به‌گونه‌ای بود که امکان هرگونه تفسیری را از سخنان و گزارش‌های او فراهم می‌کرد. به‌عنوان مثال در پرونده‌ی هسته‌ای ایران گزارش‌های البرادعی چندان مورد رضایت رییس‌جمهور وقت آمریکا نبود، گزارش‌هایی که ضمن تأیید عدم انحراف ایران از قوانین آژانس، خواستار پاسخ‌گویی شفاف‌تر تهران در مورد برخی از موارد ابهام‌برانگیز هسته‌ای ایران می‌‌شد.

2- عمرو موسی

«عمرو محمد موسی» در سال 1936م. در قاهره پایتخت مصر به دنیا آمد. وی در دانشگاه قاهره در رشته‌ی حقوق تحصیل کرد و سال 1957م. فارغ‌التحصیل شد و یک سال بعد در وزارت امور خارجه‌ی مصر مشغول به کار شد. از جمله سوابق وی در وزارت امور خارجه می‌توان به سفیر مصر در هند از سال 1983 تا 1986میلادی، نماینده‌ی دایم مصر در سازمان ملل متحد از سال 1990 تا 1991میلادی، وزیر امور خارجه‌ی کشور مصر از سال 1991 تا 2001میلادی اشاره کرد.

عمرو موسی از سال 2001م. دبیر کل اتحادیه‌ی عرب بود و تا زمان برکناری حسنی مبارک در سال 2011م. در این سمت فعالیت کرد. وی چند ساعت پس از کناره‌گیری حسنی مبارک در تاریخ 11 فوریه‌ی سال 2011م. استعفای خود را از اتحادیه‌ی عرب اعلام کرد. از سوی دیگر، در دومین هفته‌ی حضور جوانان مصری در میدان التحریر به آنان پیوست و از انقلابیون حاضر در میدان التحریر حمایت کرد. اگر چه برخی از جوانان مصری اعلام حمایت عمرو موسی از تظاهر کنندگان را دیر هنگام و تلاش برای رسیدن به قدرت توصیف کردند.

این در حالی است که عمرو موسی به دلیل محکوم کردن سیاست‌های صهیونیستی از محبوبیت‌نسبی نزد مصریان برخوردار است. اما به دلیل ارتباط نزدیکش با رژیم مبارک نیز مورد انتقاد است. در این راستا می‌توان به اظهارنظرهای وی در رابطه با عدم محاکمه‌ی حسنی مبارک اشاره کرد. عمرو موسی اگر چه در ابتدا مخالف قدرت‌گیری اخوان در عرصه‌ی سیاسی مصر بود، اما به تدریج با ظهور نشانه‌های قدرت این گروه در میان مردم مصر تغییر نظر داد و ضمن تأکید بر ضرورت بازنگری در توافق‌نامه‌های اقتصادی مصر و رژیم صهیونیستی، از آمادگی خود برای ائتلاف با اخوان المسلمین در انتخابات ریاست جمهوری 2012م. خبر داد. این در حالی است که در شرایط کنونی اذهان عمومی مصر عمرو موسی را هم پیمان و نماینده‌ی شورای نظامی و ارتش مصر می‌دانند. گفته می‌شود وی به‌طور پنهانی با ارتش توافق کرده و در واقع نامزد شورای عالی نیروهای مسلح است. وی این امر را رد کرده و اذعان داشته است که برخی از حضورش به عنوان نامزدی دارای برنامه، هراس دارند. برخی مطبوعات مصر هم به تازگی اعلام کرده‌اند که وی در تنظیم و انعقاد قرارداد ناعادلانه‌ی گازی میان مصر و اسراییل نقش زیادی داشته است. عمرو موسی در آن زمان وزیر امور خارجه‌ی مصر بود. وی در پاسخ صرفاً گفته است این قرارداد در زمانی منعقد شده که هدف، خدمت به منافع مصر نبوده است، از این‌رو قیمت تعیین شده برای گاز مصر بایستی مورد بازنگری قرار گیرد. 

3- عمر سلیمان  

«عمر سلیمان محمود» در سال 1936م. در استان «قنا» به دنیا آمد. در سال 1954م. وارد دانشکده‌ی افسری شد و در جنگ‌های 1967م. و 1973م. با اسراییل حضور فعال داشت. عملکرد وی باعث شد تا او را پس از اخذ فوق‌لیسانس علوم سیاسی از دانشگاه قاهره، برای دوره‌ی «دافوس» به شوروی اعزام کنند.

سلیمان تا زمانی که در ارتش حضور داشت عموماً در پست‌های امنیتی و اطلاعاتی خدمت می‌کرد و دوره‌های متعددی را در کشورهای اروپایی و آمریکا گذرانده بود. او در طول دهه‌ی 1980م. در کمیته‌ی ویژه‌ی جنگ مرکز «جان‌اف کندی» در ایالت کارولینای شمالی آمریکا آموزش‌های ویژه‌ی امنیتی را با موفقیت طی کرد، به همین دلیل توانست از حمایت غرب برای تکیه بر سازمان اطلاعاتی مصر بهره‌مند شود. سلیمان پس از آن که به‌عنوان رییس دستگاه اطلاعاتی مصر انتخاب شد، راهبردی بنیادین برای نزدیکی حداکثری به سازمان‌های امنیتی آمریکا تدوین نمود که به موجب آن کمیته‌ی ویژ‌ه‌ای برای حضور نیروهای سازمان سیا در سازمان امنیت مصر تأسیس کرد. یکی از اهداف تأسیس این سازمان، انتقال تروریست‌های دستگیر شده‌ی خارجی از خارج مصر و انتقال آن‌ها به این کشور و انجام عملیات بازجویی آن‌ها بدون سپری کردن مراحل قانونی بود. سلیمان هم‌چنین به دلیل پیش‌بینی احتمال ترور مبارک در «آدیس بابا» بیش از پیش به مبارک نزدیک شد تا جایی که برخی اختیارات فرا قانونی به او اعطا شد. از جمله‌ی این اختیارات می‌توان به سرکوب جریان‌های اسلام‌گرا در مصر اشاره کرد.

عمر سلیمان هم‌چنین در پروژه‌ی‌مبارزه با تروریسم ایالات متحده، روابط نزدیکی را با واشنگتن و سازمان امنیت آمریکا برقرار کرد. به گونه‌ای که ایالات متحده، روابط نزدیکی را با واشنگتن و سازمان امنیت آمریکا برقرار کرد. به‌گونه‌ای که ایالات متحده سازمان امنیت مصر را شاخه‌ای از سازمان امنیت خود در خاورمیانه می‌دانست. وی زمانی بیش از پیش مورد توجه آمریکایی‌هاقرار گرفت که توانست نقشى محورى در مذاکره‌های سازش میان اسراییل، فلسطین و جریان‌هاى مختلف فلسطینى مخالف یک‌دیگر ایفا کند.

احتمال نامزدی عمر سلیمان در انتخابات از سوی خود او در 10 ژوئن 2011م. مطرح شد و تعدادی از هوادارانش نیز با راه‌اندازی کمپینی در فیس‌بوک از او برای حضور دعوت کردند، اما این موضوع اندکی بعد، در اوایل جولای، تکذیب شد. با این حال، وی هم‌چنان یکی از گزینه‌های مطرح است، به گونه‌ای که در آخرین نظرسنجی صورت گرفته توسط شورای نظامی مصر هم که در 19 جولای 2011م. صورت گرفت، عمر سلیمان در رده‌ی پنجم جدول قرار گرفته بود. لازم به ذکر است که عمر سلیمان به شدت دارای گرایش‌های ضد ایرانی است و فعالیت‌های او به منظور تضعیف جبهه‌ی مقاومت در جنگ‌های 33 روزه و 22 روزه خسارت‌های زیادی بر پیکره‌ی مقاومت در خاورمیانه وارد آورده است. 

4. کمال الجنزوری 

«کمال الجنزورى» متولد 12 ژانویه‌ی 1933م. استان «منوفیه» مصر است. وی دارای مدرک دکترای اقتصاد از دانشگاه «میشیگان» آمریکا است و تا کنون در مشاغل متعددی هم‌چون تدریس در مرکز تحقیقات ملی مصر در سال 1937م. جانشینی قائم مقام وزارت برنامه‌ریزی در سال‌های 1975-1974میلادی، استانداری منطقه‌ی «وادی الجدید» در سال 1976م. و استان‌ «بنی سویف» در سال 1977م. و مدیر مرکز تحقیقات و برنامه‌ریزی در سال 1977م. ایفای نقش نموده است. از این پس زندگی سیاسی الجنزوری وارد مرحله‌ی جدیدی شد که به موجب آن در سال 1982م. به عنوان وزیر برنامه‌ریزی، در سال 1984م. وزیر برنامه‌ریزی و تعاون، در سال 1986م. معاون نخست‌وزیر و وزیر برنامه‌ریزی و تعاون و پس از آن در نوامبر 1987م. به عنوان وزیر برنامه انتخاب شد.

در نهایت، در ژانویه‌ی 1996م. (در دوران زمامداری حسنی مبارک) به نخست وزیری مصر رسید. او در دوران تصدی پست‌های وزارتی به «وزیر فقرا» معروف بود. الجنزوری پس از اعتراض‌های گسترده‌ی انقلابیون برضد عملکرد دولت «عصام شرف»، به عنوان نخست وزیر دولت انتقالی از سوی شورای عالی نظامی مصر معرفی گردید. این در حالی بود که مردم و انقلابیون مصر به شدت با انتخاب الجنزوری مخالف هستند و گروه‌های مختلف هم‌چون «جنبش ششم آوریل، حزب الثوره، ائتلاف التیار و ...» مواجه شد که با اعتصاب در میدان التحریر خشم خود را از این انتخاب شورای نظامی نشان دادند. به اعتقاد انقلابیون، الجنزوری که از بقایای نظام سابق است به هیچ عنوان نمی‌تواند حامی منافع انقلابیون باشد. او بیش‌تر به مهره‌ی غرب برای به انحراف کشاندن انقلاب شبیه است تا رییس کابینه‌ی انقلابی مصر.

5. توفیق عکاشه 

«توفیق عکاشه» در اواخر دهه‌ی 60میلادی در استان «الدقهلیه» به دنیا آمد. پس از اتمام تحصیلات متوسطه وارد دانشکده‌ی علوم اقتصادی دانشگاه «المنصوره» شد. او هم‌چنین برای ادامه‌ی تحصیل عازم آمریکا گردید و موفق به اخذ مدرک دکترا در رشته‌ی مطالعات فرهنگی و رسانه گردید. در حال حاضر، عکاشه ریاست هیأت مدیره‌ی شبکه‌ی ماهواره‌ای «فراعین» را بر عهده دارد. توفیق عکاشه از اعضای سابق «حزب دموکراتیک ملی» است و به نوعی از وابستگان رژیم سابق محسوب می‌گردد، اگرچه برخی معتقدند که در آن دوره او از منتقدان همیشگی حزب بوده است. فعالیت‌های سیاسی عکاشه پس از انقلاب 25 ژانویه رنگ و بوی جدیدی به خود گرفت و با تأسیس «حزب ملی گرای مصر» وارد فاز جدیدی شد. این در حالی است که از محبوبیت چندانی در فضای افکار عمومی مصر برخوردار نبوده و شانس زیادی برای پیروزی در انتخابات نخواهد داشت. در پایان باید اشاره کرد که الگوی «لیبرالیسم دینی» از جمله مهم‌ترین مباحثی است که توفیق عکاشه در سخنرانی‌های خود تأکید فراوانی بر آن دارد. با این حال، ائتلاف اسلامی (سلفی و اخوان المسلمین) همواره به دلیل اظهارنظرهای ضددینی دارای اختلاف‌های عمیقی با او بوده‌اند.   

6. بثینه کامل 

خانم «بثینه کامل» از فعالان رسانه‌ای مصر می‌باشد. وی در حال حاضر مجری برنامه‌ی «ارجوک افهمنی» از شبکه‌ی ماهواره‌ای «اوربت» است. فعالیت سیاسی کامل، قبل از سقوط دولت مبارک آغاز و از ابتدای فعالیت «جنبش کفایه» در عضویت آن قرار داشته است. وی دارای تفکرات «لیبرال» و «فمینیستی» بوده و هدف خود را از شرکت در انتخابات ریاست جمهوری تأکید بر توانایی زنان برای حضور در عرصه‌های مختلف سیاسی هم‌چون انتخابات ریاست جمهوری اعلام کرده است. اتخاذ مواضع انقلابی در رسانه‌های مصری باعث گردید تا وزارت خارجه‌ی آمریکا جایزه‌ی «زن شجاع» 2011م. را به این مجری و نامزد احتمالی ریاست جمهوری مصر اعطا کند، اما خانم کامل از پذیرش این جایزه سرباز زد تا هم‌چنان در صف انقلابیون باقی مانده باشد. اگرچه با ارسال نامه‌ای مبنی بر تشکر [نسبت به انتخاب وی] و عذرخواهی [برای عدم پذیرش جایزه] به دولت آمریکا نشان داد که چندان مخالف مداخله‌های آمریکا در مصر نیست.

7. محمد سلیم العوا 

«محمد سلیم العوا» متفکر و فقیه مصری در سال 1972م. موفق به اخذ مدرک دکترا در رشته‌ی فلسفه‌ی (فقه مقارن) از دانشگاه لندن گردید. وی پیش از «شیخ یوسف القرضاوی»، دبیر کلی اتحادیه‌ی علمای مسلمان را بر عهده داشته است. در حال حاضر نیز ریاست «جمعیت فرهنگ و گفت‌وگوی مصر» را بر عهده داشته و از شخصیت‌های برجسته در زمینه‌ی گفت‌وگوی ادیان (اسلام- مسیحیت) و تمدن‌ها (اسلام- غرب) می‌باشد. از ویژگی‌های بارز محمد سلیم العوا می‌توان به میانه روی و اعتدال در مسأله‌ی گفت‌وگو با دیگر ادیان و تمدن‌ها اشاره کرد. استاد محمد العوا دارای مسؤولیت‌های علمی و اجرایی فراوانی در کشورهای مختلف عربی و غیر عربی بوده است که از جمله‌ی آن‌ها می‌توان به مشاور دفتر عربی آموزش دولت‌های حاشیه‌ی خلیج فارس در ریاض (1979-1985م.)، تدریس در دانشگاه «احمد وبللو کانو» در نیجریه (1972م.)، تدریس در دانشکده‌ی علوم اجتماعی دانشگاه «ام درمان» سودان (1976-1977م.) اشاره کرد. وی هم‌چنین دارای تألیفات متعددی در زمینه‌ی مباحث اسلامی است که عبارت‌اند از: «نظام سیاسی در دولت اسلامی (1975م.)، قبطی‌ها و اسلام: گفت‌وگو (1987م.)، اسلام گرایان و مسأله‌ی زن (2000م.)، نظام سیاسی در اسلام (2004م.) و ... .»

فعالیت‌های انتخاباتی محمد سلیم با پیروزی قیام مردمی مصر آغاز گردید، به گونه‌ای که طی آخرین نظرسنجی انجام شده از سوی شورای نظامی حاکم بر مصر وی با 48 هزار رأی در رتبه‌ی دوم (پس از البرادعی) قرار داشت. وی دارای گرایش‌های عمیق ضد اسراییلی است و اظهارنظرهای اخیر وی در حمایت از قیام مردم بحرین و طرفداری از حزب الله لبنان وجهه‌ی خاصی به او بخشیده است. 

8. حازم ابوصلاح اسماعیل 

«شیخ حازم صلاح ابو اسماعیل» دارای گرایش‌های اخوانی بوده و هم اکنون عضو کمیته‌ی دفاع از محکومان اخوان المسلمین در دادگاه نظامی مصر است. افزون بر این، شیخ حازم از اعضای برجسته‌ی «حزب کار اسلامی» مصر نیز محسوب می‌شود. وی در حال حاضر مشغول به تدریس در رشته‌ی الهیات بوده و هر هفته برنامه‌های تلویزیونی ویژه‌ای با موضوع‌های مذهبی در شبکه‌های «الناس» و «الشبابیه» از وی پخش می‌شود. شیخ حازم در سال 2005م. برای انتخابات مجلس ملی شرکت کرد، اما نتوانست به مجلس راه یابد. او در رابطه با کیفیت حکومت مورد نظر خود در یکی از مصاحبه‌های تلویزیونی اعلام کرد که به دنبال استقرار حکومتی است که در آن حلال و حرام از یک‌دیگر تفکیک شده باشد. این در حالی است که توجه به امور اقتصادی و اجتماعی نیز از دیگر اولویت‌های شیخ حازم برای اداره‌ی کشور می‌باشد. وی در آخرین اظهارنظرهای خود شورای نظامی را مسؤول تمامی ناآرامی‌ها در مصر اعلام کرده و خواستار کناره‌گیری شورا در موعد مقرر شده است. لازم به ذکر است که در نظرسنجی انجام شده از سوی شورای نظامی مصر که نزدیک به 300 هزار نفر در آن شرکت کرده بودند، شیخ حازم با 25 هزار رأی در جایگاه چهارم قرار داشت.   

9. عبدالله الاشعل 

دکتر «عبدالله الاشعل» در روستای «ابوکبیر» از استان «الشرقیه» مصر به دنیا آمد. وی استاد حقوق بین‌الملل دانشگاه آمریکایی قاهره و از متفکران اسلامی مصر است که سال‌ها در وزارت امور خارجه‌ی این کشور فعالیت کرده است. وی هم‌چنین کارشناس مسایل استراتژیک جهان اسلام از جمله فلسطین به شمار می‌آید و صاحب تألیفاتی در این زمینه می‌باشد. به عنوان مثال می‌توان به آخرین اثر او در رابطه با موضوع دیوار حایل میان مصر و غزه اشاره کرد. دکتر عبدالله الاشعل در دوران ریاست جمهوری مبارک نیز از آمادگی خود برای نامزدی در انتخابات ریاست جمهوری خبر داده بود و حتی اعلام کرده بود که در صورت عدم اصلاح ماده‌ی 76 قانون اساسی مصر به صورت مستقل و یا در ائتلاف معارضه شرکت خواهد کرد. این در حالی است که پس از انقلاب 25 ژانویه مبادرت به تأسیس حزب «مصر آزاد» نمود و به این ترتیب آمادگی خود را برای نامزدی در انتخابات 2012م. مصر اعلام نمود. 

10. عبدالمنعم ابو الفتوح 

دکتر «عبدالمنعم عبدالفتوح عبدالهادی» دبیرکل اتحادیه‌ی پزشکان عرب و عضو سابق دفتر تبلیغات جماعت اخوان المسلمین است که از جمله نامزدهای احتمالی انتخابات ریاست جمهوری مصر محسوب می‌گردد. دکتر عبدالفتوح متولد سال 1951م. است و دارای مدرک دکترای پزشکی و لیسانس حقوق قضایی از دانشگاه قاهره و لیسانس مدیریت بیمارستان از دانشگاه «حلوان» است. هم‌چنین وی از فعالان دانشجویی دهه‌ی 70مصر محسوب می‌گردد که مناظره‌ی مشهور او با «انور سادات» همواره در حافظه‌یت اریخی جنبش دانشجویی مصر زنده است. وی در سال 1981م. به همراه بسیاری از اعضای جماعت اخوان المسلمین بازداشت و به دادگاه نظامی ارجاع داده شد. بار دوم در سال 1996م. بازداشت و به 5 سال زندان محکوم گردید. با این اوصاف می‌توان دکتر عبدالفتوح را هم‌چنان یک اخوانی دانست که معتقد به ترکیب مبانی اسلامی با آموزه‌های دموکراسی است. او در میان نیروهای سیاسی مصر به اعتدال و میانه‌روی شهرت دارد. برخی نیز او را از نسل اصلاح‌طلبان اخوان المسلمین می‌دانند، به همین دلیل بخشی از نسل جوان اخوان فعالیت به نفع او را بر منع حزبی ترجیح می‌دهند. وی پس از انقلاب 25 ژانویه در سال 2011م. آمادگی خود را برای نامزدی در انتخابات ریاست جمهوری مصر اعلام کرد. این در حالی بود که اقدام وی با اعتراض از سوی مقام‌های اخوانی مصر مواجه گردید. به گونه‌ای که دبیرکل اخوان اعلام کرد: «هر یک از اعضای جماعت اخوان المسلمین که قصد شرکت در انتخابات ریاست جمهوری را دارد، باید به صورت مستقل در انتخابات شرکت کند.»

ابوالفتوح اذعان داشته است که به تمامی قراردادها و معاهده‌های مصر احترام می‌گذارد و برنامه‌اش را حول چهار محور تنظیم کرده است: «توجه به آموزش، تحقق آزادی و دموکراسی، تحقق رشد و توسعه‌ی مصر بر اساس اجرای طرح‌های ملی و رفع بیکاری و افزایش درآمد افراد، و گسترش عدالت از راه استقلال تام دستگاه قضایی.» او گفته است در صورت موفقیت در انتخابات، دستمزد پزشکان را بالا خواهد برد و بودجه‌ی خاصی برای بهداشت در نظر خواهد گرفت.

11. مجدی احمد حسین 

«مجدی احمد حسین» نویسنده، روزنامه‌نگار و دبیرکل حزب کار مصر است که در سال 1951م. در خانواده‌ای سیاسی به دنیا آمد. پدرش «احمد حسین» مؤسس حزب «جوانان مصر» بود. وی در جنبش دانشجویی خواهان آزادسازی سینا (از سال 1968تا 1972میلادی) حضور فعال داشت. مجدی احمد در سال 1981م. فعالیت خود را در روزنامه‌ی «الشعب» آغاز و در سال 1993م. به عنوان مدیر مسؤول روزنامه‌ی الشعب و عضو کمیته‌ی سیاسی حزب کار منصوب گردید و پس از وفات «عادل حسین» (دبیرکل حزب) جانشین وی شد. او هم‌چنین در خلال سال‌های 1978 الی 1990 میلادی عضو مجلس ملی مصر بود. در انتخابات پارلمانی 2000م. و 2005م. نیز شرکت کرد، اما موفق نشد به مجلس راه یابد. مواضع ضداسراییلی و فعالیت مجدی احمد حسین در جبهه‌ی معارضه‌ی دولت حسنی مبارک باعث شده است که وی بارها توسط نیروهای امنیتی رژیم سابق به زندان محکوم شود. وی آخرین بار در سال 2009م. به جرم عبور غیرقانونی از مرزهای مصر- غزه به دو سال زندان محکوم گردید. لازم به ذکر است که در سال 2000م. روزنامه‌ی الشعب به دلیل انتقاد از دولت به حالت تعلیق درآمد. به دنبال قیام مردمی مصر، مجدی احمد از آمادگی خود برای شرکت در انتخابات ریاست جمهوری خبر داد و کمپین انتخاباتی او در فضای مجازی آغاز به کار کرد. 

12. حمدین صباحی 

«حمدین عبدالعاطی صباحی» معروف به حمدین صباحی در شهر «بلطیم» از استان «کفر الشیخ» دیده به جهان گشود. در دوران دانشجویی مسؤولیت دبیر کلی «اتحادیه‌ی دانشجویی ناصری» را بر عهده داشت و پس از قبولی در دانشکده‌ی رسانه به همراه تنی چند از دوستانش اقدام به تأسیس «اتحادیه‌ی باشگاه‌های ناصری» در دانشگاه‌های مصر نمود. به اعتقاد بسیاری از فعالان سیاسی مصر حمدین صباحی از ارکان معارضه در دوران سادات محسوب می‌شود. وی در حال حاضر سردبیر روزنامه‌ی «حزب کرامه» می‌باشد. حمدین صباحی به رغم داشتن دیدگاه‌های چپ و ملی گرایانه همواره دارای ارتباط نزدیک با اخوان المسلمین مصر بوده و بارها در مورد احکام صادره از سوی دادگاه نظامی حسنی مبارک بر ضد اخوان اقدام به صدور بیانه و اظهار نظر کرده است. 

این نامزد احتمالی انتخابات ریاست جمهوری مصر به تازگی در جمع دانشجویان مصری اعلام کرد: «یکی از افتخارات من آن است که نخستین کسی بودم که صدور گاز مصر به اسراییل توسط رژیم مبارک را فاش کردم و اینک اعلام می‌کنم به امید خدا اگر رییس جمهور مصر شوم نخستین تصمیمی که در این پست خواهم گرفت، قطع کامل صدور گاز مصر به اسراییل خواهد بود.» وی هم‌چنین در رابطه با ارتباط با رژیم صهیونیستی افزود: «من همواره اعلام کرده‌ام که ضد توافق‌نامه‌ی کمپ دیوید و همه نوع عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی هستم. من از نسلی هستم که کاملاً اعتقاد دارد فلسطین سرزمینی عربی است و حتی به اندازه‌ی یک ذره هم دولت صهیونیستی را به رسمیت نمی‌شناسم، اما این به آن معنا نیست که جنگ اصلی من با اسراییل است. جنگ اصلی من با فقر و نادانی است.» 

13. احمد شفیق 

سرهنگ «احمد شفیق» در سال 1941م. دیده به جهان گشود و در سن 20 سالگی به دانشکده‌ی نیروی هوایی ارتش مصر پیوست. پس از اتمام تحصیلات پایه‌ی نظامی عازم پاریس شد و در مقطع دکترای علوم نظامی در دانشکده‌ی عالی تسلیحات مشترک به تحصیل پرداخت. وی هم‌چنین دارای مدرک دکترای فلسفه‌ی استراتژی‌های قومیتی نیز می‌باشد. در خلال سال‌های 1984 تا 1986میلادی به عنوان وابسته‌ی نظامی سفارت مصر در ایتالیا مشغول به فعالیت بود و در سال 1996م. به عنوان فرمانده‌ی نیروی هوایی ارتش مصر منصوب گردید. شفیق به مدت 6 سال در این سمت باقی ماند و در سال 2002م. به عنوان وزیر هواپیمایی شهری به پارلمان این کشور معرفی گردید.

حسنی مبارک به منظور کاهش حجم اعتراض‌های عمومی در 29 ژانویه 2011م. احمد شفیق را مسؤول تشکیل کابینه‌ی جدید نمود. این در حالی بود که خشم مردم با آمدن او نیز فرو ننشست و در نهایت حسنی مبارک مجبور به کناره‌گیری از قدرت شد. شفیق پس از انقلاب 25 ژانویه و انتقال قدرت به شورای عالی نیروهای مسلح مصر هم‌چنان در مسند قدرت باقی ماند، اما او نیز در نتیجه‌ی فشار افکار عمومی در 3 مارس 2011م. مجبور به کناره‌گیری از قدرت شد.

14. ایمن نور 

«ایمن نور» در خانواده‌ای سرشناس در شهر «نبروه» به دنیا آمد. پدرش وکیل و نایب رییس حزب «الوفد» بود، از این رو از همان دوران کودکی با فعالیت‌های حزبی و سیاسی آشنا بود. پس از ورود به دانشگاه در رشته‌ی حقوق مشغول به تحصیل شد و تا مقطع دکترا در این رشته ادامه‌ی تحصیل داد. ایمن نور در آغاز جوانی به حزب الوفد پیوست، اما به دنبال اختلاف‌هایی که در سال 2004م. میان اعضای حزب پدید آمد، از حزب جدا شد و اقدام به تأسیس حزب الغد با ایدئولوژی لیبرالیستی نمود. وی در سال 2005م. نامزد انتخابات ریاست جمهوری شد و با کسب 540 هزار رأی (7.5 درصد آرا) در جایگاه دوم قرار گرفت. سه ماه بعد به اتهام کارشکنی در انتخابات از سوی نیروهای امنیتی مصر بازداشت شد. او آخرین بار در سال 2009م. از زندان آزاد و فعالیت‌های سیاسی خود را از سر گرفت.

ایمن نور پیش از انتخابات ریاست جمهوری آمریکا مبادرت به ارسال نامه‌ای به «اوباما» نامزد ریاست جمهوری این کشور نمود که طی آن خواهان برقراری صلح و امنیت در جهان گردیده بود. اگرچه این مسأله همواره از سوی وی انکار می‌گردد، اما همین اتهام دست آویزی برای مخالفان او جهت ممانعت از نامزدی وی در انتخابات گردیده است. با این حال، هیأت مؤسس حزب الغد اعلام کرده‌اند که ایمن نور نامزد قطعی حزب برای شرکت در انتخابات ریاست جمهوری آینده‌ی مصر خواهد بود. 

15. محمد علی بلال  

 سرتیپ «محمد علی بلال» در سال 1935م. در استان «قنا» دیده به جهان گشود. سرتیپ محمد علی بلال قائم مقام سابق فرماندهی کل نیروهای مسلح مصر بوده و در بسیاری از جنگ‌های عربی از جمله «یوم کیپور»، جنگ دوم خلیج فارس، جنگ یمن و ... حضور فعال داشته است. لازم به ذکر است که مؤسسان «حزب ملی مصر» پس از قیام مردمی مصر اقدام به معرفی سرتیپ محمد علی بلال به عنوان رییس حزب برگزیدند. 

16. مرتضی منصور 

«مرتضی احمد منصور» در سال 1952م. در شهر قاهره به دنیا آمد. او دانش آموخته‌ی رشته‌ی حقوق قضایی است و سال‌ها در کسوت وکیل و قاضی دادگستری فعالیت کرده است. وی در حال حاضر ریاست حزب «آزادگان مصر» را بر عهده دارد که دارای گرایش‌های لیبرال می‌باشد. افزون بر این، مرتضی منصور رییس هیأت مدیره‌ی باشگاه ورزشی «زمالک» می‌باشد و از وجهه‌ی مناسبی در میان ورزش دوستان مصری برخوردار است.  فعالیت‌های سیاسی مرتضی منصور از زمان دانشجویی آغاز و در همان دوران به دلیل انتقاد از مسؤولان مملکتی بارها بازداشت و زندانی شد. گرایش‌های ملی گرایانه و ضد اسراییلی مرتضی منصور در بسیاری از فعالیت‌های قضایی مشهود بوده است. به عنوان مثال، در دادگاه محاکمه‌ی یکی از جاسوسان اسراییلی در مصر، مرتضی منصور به انتقاد از وکیل مصری این جاسوس پرداخت و عمل وی را به شدت مورد انتقاد قرار داد. او هم‌چنین انتقادهای زیادی نسبت به عملکرد دکتر القرضاوی در جمعیت علمای مسلمان دارد.

منبع: پایگاه تحلیلی - تبیینی برهان