بنابر این در این نوشتار سعی بر این است که موضوعات مطروحه همچون پراکندگی جمعیت مسیحی واهمیت کلیساها و غیره در هنگام تشریح کلیساهای خاص مورد توجه و تبیین قرار بگیرد و این امر درک بهتری از موضوع برای ما خواهد داد .

در این نوشتار سعی شده است که هم از تحقیقات کتابخانه ای و هم از تحقیقات میدانی از جمله مصاحبه با برخی از اسقفها استفاده کنیم تا دقت و جامعیت تحقیق را بیشتر کنیم .بنابر این حضور گسترده مسیحیت در افریقای جنوبی و تعداد بسیار بالای کلیساها در این کشور تحقیقات مفصلی را می طلبد و ما به نیت اختصار، از ذکر پاره ای ار مباحث پرهیز کرده ایم که انشاءالله این امر مخل رسائی کلام و بیان مفاهیم مد نظر نبوده باشد .

ناگفته نماند که اطلاعات بسیاری از این کلیساها و شاخه های جدا شده از کلیساهای مادر در هیچکدام از کتب مسیحی یافت نمی شود و بهترین منبع برای اخذ اطلاعات از آنها ، حضور در کلیساها ، مصاحبه با رهبران دینی و وب سایتهای خود آن کلیساها است که در این تحقیق از آنها به حد کافی استفاده شده است و آدرس وب سایتهای مورد استفاده نیز در این تحقیق اعلام شده است که برای تحقیقات بیشتر می توان بدانها مراجعه کرد .



گروههای دینی در آفریقای جنوبی

بر اساس آخرین آمارهائی که توسط دولت آفریقای جنوبی اعلام شده است تقریبا 80 در صد مردم این کشور پیرو آئین مسیحیت می باشند وسایر گروههای دینی در کشور عبارتند از : هندوان ، مسلمانان یهودیان وبودیستها .اقلیتی از مردم آفریقای جنوبی تابع وپیرو هیچکدام از ادیان بزرگ نیستند ولی خود را به عنوان سنت گرا معرفی می کنند که به هیچکدام از ادیان وابستگی ندارند . قانون اساسی آفریقای جنوبی هم آزادی عبادت ومسائل دینی را تضمین نموده است وسیاست دولت عدم مداخله در امور دینی است[1] .

بر اساس گزارشهای رسمی دولت که در برخی از نشریات رسمی بالاخص در کتاب سال افریقای جنوبی ( سال 2006 – 2007 ) منعکس شده است آمارهائی ارائه گردیده است که تقریبا نزدیک به واقعیت بوده و خود جوامع دینی هم آنرا تائید می کنند .بر همین اساس گفته می شود که اکثر هندیانی که به آفریقای جنوبی آمدند هندو بودند . آنها در تلاش بودند که دین خود را نگه دارند وهنوز دو سوم هندیان آفریقای جنوبی را هندوان تشکیل می دهند . بقیه آنها را مسلمانان وتعداد کمی را مسیحیان تشکیل می دهند .

جامعه مسلمانان آفریقای جنوبی در عین کوچک بودن ولی پویا ودر حال رشد است . مالائیهای کیپ ، که بقایای بردگان اندونزیائی تبار و مالزی تبار هستند عمده اینها را تشکیل می دهند وبقیه آنها یعنی 20 در صد بقیه را بقایا ونوادگان هندیان تشکیل می دهند .

- جمعیت یهودیها کمتر از یکصدهزار نفر است واکثریت آنها را یهودیان ارتدکس تشکیل می دهند .

- جمعیت بودائیها نیز در آفریقای جنوبی که بسیار اندک هستند عمدتا در پرتوریا وژوهانسبورگ هستند ومعبد بزرگ نان هوا را در 40 کیلومتری پرتوریا بنا نهاده اند که بزرگترین معبد آنها در آفریقا است .

- جمعیت زرتشتی نیز در سالهای اخیر بسیار محدود وکم شده است

در عین حال یک گروه کوچکی از بهائیها نیز در کشور در حال رشد است با توجه به ارتباط نزدیک آنها با دولت افریقای جنوبی چه در زمان آپارتاید و چه در زمان بعد از آپارتاید , آنها را به عنوان یکی از ادیان فعال در جنوب افریقا محسوب می کنند که در سازمان ادیان افریقای جنوبی نیز دارای نماینده هستند .این امر اگر چه چندین بار مورد اعتراض واقع شده است ولی متاسفانه رابطه نزدیک آنها با دولت ، سران مسیحیت و یهود در این کشور مانع از آن شده است تا جعلی بودن هویت بهائیها به عنوان یک دین به ثمر برسد و در سالهای اخیر نیز شاهد فعالیتهای دینی آنها در افریقای جنوبی هستیم که علی رغم تعداد اندک آنها در این کشور در تلاشند تا معابد خود را در شهرهای مختلف دائر بکنند .

بنابر این آخرین آماری که از پیروان ادیان مختلف در افریقای جنوبی از سوی دولت این کشور ارائه شده است به شرح زیر است :

مسيحيت:8/79

ادیان سنتی:3/0

یهودیت:2/0

هندوئیسم:2/1

اسلام:5/1

دیگران:6/0

بدون دین:1/15

مشخص نشده:4/1

جمع:[2]100


کمیسیون تقویت وحمایت از حقوق فرهنگی ودینی وزبانی جوامع بومی آفریقای جنوبی[3]


قانون مربوط به کمیسیون حمایت از حقوق فرهنگی ودینی وزبانی جوامع بومی کشور در سال 2002 میلادی به تصویب پارلمان آفریقای جنوبی رسید[4] . هیجده عضو این کمیسیون در تلاشند تا در مرحله انتقالی آفریقای جنوبی که بعد از آپارتاید اتفاق می افتد حقوق دینی وفرهنگی جوامع بومی محفوظ بماند ودر این مسیر صلح ودوستی وتحمل پذیری دینی ونیز اتحاد ملی در بین اقوام ونژادها ی گوناگون در کشور پا برجا بماند .برای رسیدن به این هدف کمیسیون مزبور :

- رابط وکانال ارتباطی بین دولت وجوانع محلی محسوب می شود

- عملکرد دولت وجوامع دینی را مانیتور ونظارت می کند

- در درگیری های قومی مداخله نموده ومصالحه را ایجاد می کند وهمزیستی مسالمت آمیز را تشویق می نماید

- زمینه سازی برای توسعه برنامه هائی که منجر به تفاهم بیشتر ، احترام متقابل وتوسعه زبانی می شود را ایجاد می نماید

- لابی کردن با دولت ومجلس برای تصویب قوانین ومقررات برای رسیدن به برنامه های فوق را بر عهده دارد .

این کمیسیون در طول سال چندین بار تشکیل جلسه می دهد و مسائلی را که مربوط به وظائف فوق باشد را مورد بررسی قرار می دهد و در صورت لزوم توصیه های لازم را ارائه می دهد .با توجه به تعدد ادیان ، مذاهب و نژادها در افریقای جنوبی و مرحله انتقالی دولت از سیستم آپارتایدی به سیستم دموکراسی و وجود فرهنگهای مختلف در کشور که تفاسیر متعدد و مختلفی را از مسائل اجتماعی ارائه می دهند این کمیسیون نقش بسیار مهمی را ارائه می دهد و در تقریب آراء سران مذهبی کشور در برخی مسائل اجتماعی ، فرهنگی و دینی را منجر می شود که در نهایت به آرامش در جامعه منجر می گردد.

البته در نحوه عضویت در این کمیسیون و تعداد نماینده های ادیان مختلف در این کمیسیون اختلاف نظرهائی وجود دارد که ممکن است با تصویب اکثریت اعضاء نمایندگانی از ادیان و یا مذاهب دیگر نیز وارد این کمیسیون بشوند .به عنوان مثال از مسلمانان افریقای جنوبی دو نفر در این کمیسیون عضویت دارند که متاسفانه تشیع در آن جایگاهی ندارد و با توجه به تعداد کم شیعیان در افریقای جنوبی نتوانسته اند نماینده ای را در این کمیسیون داشته باشند و نمایندگان مسلمانان نیز از حقوق آنها دفاع نمی کنند و لذا در طی سه سال گذشته مشورت و مذاکراتی با برخی از اسقفهای مسیحی عضو شورا و نیز رئیس شورای عالی قضائی مسلمانان و نیز وزارت امور خارجه افریقای جنوبی صورت گرفته است تا یک نفر نیز به نمایندگی از شیعیان افریقای جنوبی در این کمیسیون شرکت نماید که البته موانع زیادی از طیفهای مختلف برای این کار وجود دارد ولی پیگیریهای لازم صورت می گیرد .

امروزه مسیحیت در افریقای جنوبی با دارا بودن اکثریت ، 80 درصد جمعیت این کشور را شامل می شود ولی همه آنها از یک مشرب و مذهب نیستند و تاریخ میسیونری در کنار نقشه های جهان غرب در هنگام وارد نمودن این دین به خطه جنوب افریقا و نیز فرهنگ سنتی و هویت بومی افریقا از مسیحیت یک ملغمه ای درست کرده است که خلوص و ذات این دین الهی را تحت الشعاع قرار داده است .امروز در جنوب افریقا هیچ فرقه و شاخه ای از مسیحیت نمی تواند ادعا کند که مذهب آنها در این خطه از جهان همان دین خالص مسیحیت است که حضرت عیسی (ع) آنرا بر انسانها آورد چرا که تحولات تاریخ افریقا آنرا چنان تحت فشار قرار داده است که بیش از صدها فرقه و کلیسا از آن منشعب شده اند و هر کدام از آنها برای خود دارای منشور دینی بوده و آرمانهای دینی خود را پیگیری می کنند .

شاخه های مسیحیت گاهی در افریقا برای اثبات حقانیت خود ناچار به پذیرفتن برخی از واقعیات بومی می شوند که در تضاد آشکار با آئین مسیحیت است و گاهی نیز برای جذب افراد بومی سعی می کنند تا این دین الهی را بر اساس آئین و اعتقادات سنتی افریقائیان تفسیر نمایند و در نتیجه آن ، موجودی متولد می شود که نه به مسیحیت می خورد و نه به ادیان سنتی و همین عوامل موجب شده است که تعداد کلیساهای مسیحی در افریقا بر اساس اختلافات عقیدتی با همدیگر به صدها نوع برسد که گاهی تشخیص آنها بسیار سخت بوده و حتی محققین را نیز دچار سردرگمی می کند ولی واقعیت این است که هدف اولیه و مهم وارد کنندگان مسیحیت به جنوب افریقا فعالیتهای تبشیری و میسیونری در کنار وارد نمودن فرهنگ غربی خود بوده است که در لابلای این تحقیق به این واقعیت تاریخی و دینی خواهیم رسید .



طبقه بندی کلیساهای مسیحیت

امروزه مسیحیت از پنج گروه عمده تشکیل شده که عبارتند از : رومن کاتولیک ، ارتدوکس شرقی ( ایسترن ) ، ارتدوکس اورنیتال ، انگلیکان وپروتستان . هر کدام از این پنج گروه به زیر مجموعه های متعددی تقسیم می شوند . ولی از آنجا که زیر مجموعه های پروتستان از یک رهبری خاصی برخوردار نیستند از شفافیت ونمود ظاهری بیشتری نسبت به سایر مذاهب برخوردارند . در بین اینها برخی از مذاهب ، زیر مجموعه های دیگر شاخه ها را به عنوان مسیحیت می پذیرند ولی برخی دیگر ، شاخه های دیگر را حتی در زمره مسیحیت بحساب نمی آورند . به هر حال امروزه بزرگترین گروه مسیحیت متعلق به ارتدوکس شرقی ، کاتولیسم رم وپروتستان است .

مقایسه بین زیر مجموعه کلیساها همواره کار راحتی نیست چرا که در برخی کلیساها جماعت کلیسا یا اعضای آنها جزئی از یک سازمان کلیسائی بزرگتری است در حالیکه در گروههای دیگر هر جماعتی برای خودش خودکفا وخودمختار بوده ویک سازمان مستقل محسوب می شود بنابراین مطالعه این گروهها که وابسته به یک رهبریت مرکزی نمی باشند کار دشواری است .

در مقایسه آماری بین کلیساها نیز این مشکل به وضوح دیده می شود چرا که برخی از گروهها عضویت در کلیسا را مختص مومنین بزرگسال وکودکان غسل تعمید داده شده می دانند ودر برخی دیگر فقط بزرگسالانی که غسل تعمید داده شده اند می توانند عضو کلیسا شوند ودر برخی دیگر مومنین بزرگسال که رسما به عضویت کلیسا در آمده باشند در آمار آنها منعکس می شود. در کنار همه آنها ممکن است انگیزه های سیاسی ویا دشمنی های محیطی نیز در بزرگ یا کوچک جلوه دادن برخی از کلیساها موثر افتد[5] .

امروزه کاتولیسم وپروتستان بزرگترین شاخه های مسیحیت در جهان غرب محسوب می شود( البته اگر آنگلولانیسم را جزئی از پروتستان بدانیم) . کاتولیک ها از اینکه خود را شاخه یا مذهب بنامند اکراه دارند بلکه خود را همواره کلیسا می نامند . باپتیستها ، متدیستها وکلیساهای لوتران نیز به عنوان مذاهب یا شاخه های پروتستان محسوب می شوند .

در جهان شرق اکثریت مسیحیان جزء کلیسای ارتدوکس شرقی[6] هستند که گاهی نیز آن را ارتدوکس یونانی [7]می نامند وعلت این نامگذاری این است که از زمان عیسی مسیح وامپراطوری بیزانس زبان یونانی زبان مشترک بوده است .این کلیسا معتقد است که اصلی ترین وتحریف نشده ترین کلیسا از زمان حضرت عیسی مربوط به آنان است . آنها علیرغم اینکه در گروهها وجماعتهای مختلف ومستقلی پراکنده شده اند ولی همواره خود را از نظر دینی یک پیکره واحد می دانند . آنها هیچ کشیشی را رهبر جهانی کلیساهای خود نمی دانند بلکه هر کشیش رهبر جماعت وکلیسای خود است . در حال حاضر بزرگ خاندان کلیسای ارتدکس بنام پاتریارک کنستانتینوپل[8] به عنوان پاتریارک جهانی شناخته شد وعنوان " اولین از بین برابرها[9] " را با خود دارد بدین معنی که اگر یک شورای جهانی تشکیل شود وی رئیس آن شورا خواهد بود ولی از نظر قدرت هیچ برتری نسبت به سایر کشیشها ندارد . در حال حاضر بزرگترین شورا با بیشترین عضو در این گروه متعلق به کلیسای ارتدوکس روسیه[10] است .

کلیسای ارتدکس اورینتال خود را با مشخصات فوق وبا 6 گروه خود مختار و2 سازمان مستقل اداره می کند که عمده آنها در اتیوپی واریتره است هرچند که آنها نیز استقلال خود را در 1963و1994 کامل کردند . این شاخه با توجه به اینکه در غرب ناشناخته است معمولا آنرا با کلیسای آشوری یکی می دانند غافل از اینکه کلیساهای آشوری استقلال فرهنگی ودینی خود را از سایر کلیساهای مسیحی از تاریخ 431 نگهداشته اند . در کلیسای آشوری سلسله مراتب رعایت می شود البته نه مثل کاتولیکها ولذا هر کلیسا دارای یک پاتریورک[11] است که در حال حاضر آقای ماردینخا[12] نام دارد . سازمانهای مرکزی آنها ( به جای سوریه وایران ) در شیکاگو است . پیروان آنها در چین ، خاورمیانه وکالیفرنیا نیز هستند .

برای شناخت مسیحیت در افریقا بطور عموم و مسیحیت در جنوب افریقا به طور اخص بایستی این واقعیت را بپذیریم که افریقا مملو از ادیان بومی سنتی است که همین ادیان در تاثیر و تاثر کامل با ادیان الهی بالاخص مسیحیت بوده اند ( چون اسلام در ورد به افریقا و حتی بعد از ورود به افریقا به خاطر جذب مردمان بیشتر افریقائی هویت دینی واسلامی را تحت الشعاع قرار نداد و با این هدف اسلام را با فرهنگ و آداب غلط بومی مخلوط نکرد و تا حدود زیادی از تعرضات ادیان و سنن بومی در امان ماند و لذا اسلام در افریقا تفاوت چندانی با اسلام در آسیا ندارد ) ولی این حقیقت را در مسیحیت نمی بینیم و آنها برای تصرف دینی افریقا و فتح این خطه از هر راه ممکن وارد شدند و لذا شناخت مسیحیت در افریقا بطور واضح و آشکار کار بسیار دشواری است چرا که گاهی برخی از کلیساها بالاخص در بین کلیساهای بومی افریقا اعمال و عباداتی را انجام می دهند که با مسیحیت اصیل فاصله زیادی دارد .البته این امر بیشتر در بین پروتستانها است که در جنوب افریقا قدمت زیادتری دارد و اکثر انشعابات بعدی نیز از آن بوده است .

اما این امر در بین مسیحیت کاتولیک کمتر مشاهده می شود و با توجه به کنترل کلیساها و سلسله مراتب موجود در بین این کلیسا و نیز فرمانبرداری کلیساهای سراسر جهان از پاپ و نیز ایجاد یک نوع فاصله بین کلیساهای کاتولیک و بومیان جنوب افریقا در زمان آپارتاید این کلیسا را تا حدودی از انشعابات زیاد و نیز انحرافات محلی مصون داشته است و در زمان حال نیز شناخت این کلیساها بهتر و راحتتر از شناخت سایر کلیساها و شاخه های مسیحیت در این خطه است .بنابر این ما نیز در این نوشتار ابتدا از این کلیسا و شاخه مسیحیت شروع می کنیم و پس از توضیحات کامل در مورد آن ، به سراغ پروتستان و شاخه ها و انشعابات بعدی آن خواهیم پرداخت .

نکته دیگری که در شناخت مسیحیت در جنوب افریقا مهم است دانستن تاریخ و نحوه ورود و سیر تحولات مسیحیت در جنوب افریقا است که در لابلای بحث تاریخی ، واقعیات موجود در مورد این دین و مذاهب مختلف و نحوه شکل گیری آنها برای ما روشن می گردد.


تاریخ کلیسای کاتولیک در جنوب افریقا

ورود مسیحیت به تاریخ 1488 میلادی به هنگام ورود دریانوردان پرتغالی به رهبری بارتولو دیوز[13]بر می گردد . در همان موقع آنها در کنار رودخانه بوشمن در سواحل کیپ شرقی یک سنگ اهکی بزرگی درست کرده وصلیبی را در بالای ان قرار دادند واز همه دعوت به مسیحیت کردند و گفته می شود که در سال 1501 میلادی در منطقه موصلبی[14] کلیسای کوچکی را نیز دائر نمودند .هر چند که امروزه هیچگونه مدرک مثبته ای براین ادعا وجود ندارد .

در بین سالهای 1652 و 1796 میلادی در زمان حکومت کمپانی هلندی هند شرقی ، مذهب کاتولیک در افریقای جنوبی ممنوع اعلام شد . وتنها در برخی موارد مبلغان وکشیشانی توسط کشتیهای پرتغالی وفرانسوی به این خطه وارد می شدند . همین موقعیت در زمان حکومت انگلیسیها نیز در بین سالهای 1795 و1802 در افریقای جنوبی اتفاق افتاد . ولی در سال 1804 حکومت باتاویان (هلندی ) تحت تاثیر انقلاب فرانسه تحمل مذهبی را توصیه نمود ولذا 3 کشیش هلندی وارد کیپ تاون شدند ولی وقتی دو سال بعد دوباره کیپ تاون دست انگلیسیها افتاد هر سه آنها برگشت داده شدند .

در سال 1814 کیپ تاون به مستعمره انگلستان تبدیل شد ولذا جامعه کاتولیک تنها در سال 1820 توانست از سوی انگلیسیها به رسمیت شناخته شود ولذا در سال 1837 کشیش پاتریک ریموند [15]از سوی پاپ به عنوان اولین کشیش در افریقای جنوبی منصوب شد و در همان سالها اولین کلیسای کاتولیک نیز ساخته شد وبعد از آن کلیسای کاتولیک به رهبری ایشان رشد نمود . یک مانع بزرگ در توسعه این کلیسا وجود داشت وآن عدم توجه کافی به مردم بومی افریقا بود واولویت را برای رفع حوائج اروپائیها قرار داده بودند ولذا آنها مهمترین استفاده کنندگان از شبکه مدارس ، بیمارستانها ، ویتیمخانه ها بودند که در جاهای مختلف ساخته شده بودند .

در سال 1847 حوزه خلیفه گری (اسقفی ) کیپ شرقی ایجاد شد وآقای ایدان دوروکس یکی از مسیونرهای قوی آن زمان به عنوان کشیش آنجا منصوب شد وهمین کشیش بود که اولین گروه خواهران مسیحی را به افریقای جنوبی دعوت نمود . در سال 1850 در حوزه اسقفی ناتال که شامل ترانسوال ، لسوتو وفری استیت بود کشیش جین فرانکوس الارد کار تبلیغی ، مسیونری خود را در بین زولوها بزرگترین قبیله افریقای جنوبی اغاز کرد ودر سال 1854 اولین ایستگاه تبلیغاتی مسیونری در نزدیکی رودخانه اومکرما ایجاد شد که بعد از 6 سال بسته شد .

در سال 1861 دو کشیش دیگر فعالیتهای تبلیغی خود را در لسوتو شروع کردند که قویترین کلیسای کاتولیک در آنجا بود . در همان زمان کشیش دیگری در شهر بلوم فونتن کار خود را شروع کرده بود . وقتی در ان موقع الماس در کرانه های رودخانه وال پیدا شد ، در سال 1875 یک کلیسا برای کارکنان معدنهای الماس ساخته شد وکم کم کلیساهای دیگر همزمان با کشف طلا در جاهای مختلف افتتاح شدند تا جائیکه در سال 1887 یک اسقف بنام اودیلون[16] در شهر ژوهانسبورگ اقامت گزید . تا این موقع فعالیتهای تبلیغی بسیار اندکی در مورد سیاهان بومی افریقای جنوبی شده بود . البته در این زمان مسیحیان پروتستان که از ابتدای قرن در منطقه بودند از کاتولیکها سبقت گرفته بودند تا اینکه در سال 1880 اقای فرانسیس ابوت[17] روشهای جدید ومتدهای میسیونری تازه ای را با تلفیق کشاورزی ، مدرسه وتبلیغ ایجاد نمود که در نهایت باعث ازدیاد مسیحیان وتوسعه کلیسای کاتولیک در ناتال گردید.

در سال 1925 اولین بیشاپ سیاه از افریقای جنوبی بنام دیوید اولری[18] کار خود را در ژوهانسبورگ شروع کرد ویک سال بعد یک تبعه بومی از افریقای جنوبی بنام کورنلیوس برنارد[19] به عنوان کشیش عالیرتبه در کیپ تاون شد ولی هنوز کلیسای کاتولیک بر روی محوریت روحانیون خارجی وسفید می چرخید . در سال 1948 یک حوزه علوم دینی ( مختص سفیدها ) افتتاح شد . در سال 1951 وقتی پاپ Piusx11 سلسله مراتب کلیساهای کاتولیک را در جنوب افریقا انتخاب نمود از کل 21 کشیش تنها 5 کشیش متولد افریقای جنوبی بودند .

بنابراین حرکت بومی سازی روحانیت کاتولیک در جنوب افریقا بسیار کند پیش می رفت . در سال 1947 یک حوزه علوم دینی کاتولیک برای سیاهان بومی ایجاد شد واولین کشیش سیاه بنام امانوئل مابوتوانا[20] در منطقه Leribe شروع بکار کرد ومتعاقب آن در سال 1954 یک کشیش سیاه دیگر بنام بوناونتر دلامینی[21] در منطقه اومیزیمکولو فعالیت تبلیغی ومسیحی خود را شروع کرد.

علیرغم کندی حرکت در قرن بیستم توسط کلیسای کاتولیک ولی در زمانهای قبل وبعد جنگ جهانی دوم رشد سریعی در ان مشاهده می شود تا جائیکه در دهه 90 میلادی در کل جامعه افریقای جنوبی کاتولیکها را ملاحظه می کنیم ودر آمار گیری سال 1991 بیش از 8 درصد جمعیت کشور را کاتولیکها تشکیل می دادند ودر واقع کلیسای کاتولیک دومین کلیسا از نظر وسعت ودامنه فعالیت در این کشور است . ( بعد ازDRC) البته این امر در بین سیاهان اگر کلیساهای مستقل افریقایی راکنار بگذاریم رتبه اول را به خود اختصاص می دهد چون خیلی ها معتقدند این کلیساها مذهب مستقلی نیستند بلکه مجموعه ای از کلیساها هستند که از کاتولیکها وسایر مذاهب مسیحی منشعب شده اند. آمار کاتولیکها در لسوتو بیش از 49 درصد است که بیشتر از افریقای جنوبی است . این امر در سوازیلند 6درصدرصد ،بوتسوانا 4 درصد ونامیبیا 16 درصد است.



کلیساهای کاتولیک و آپارتاید

کلیساهای کاتولیک همچون سایر شاخه های مسیحیت در مخالفت با رژیم آپارتاید در کشور فعالیت چندانی نداشته است چرا که خود کلیسا ها در جدا سازی سیاهان از سفیدها نقش موثری داشته اند . تا اینکه وقتی در سال 1953 حکومت آپارتایدی مدارس وسیستم آموزشی کاتولیکها را که برای ماموریتهای مسیونری ومسیحی سازی طراحی کرده بودند ونیز بیمارستانهای آنها را می خواست تحت تسلط خود در آورد ودر این هنگام کاتولیکها اعتراض خود را اظهار نمودند .

مجمع کشیشان جنوب افریقا در سال 1952 وسپس در سال 1957 رسما رژیم آپارتاید را محکوم نمود وان را روحیه شیطانی نامید . ودر دهه 1970 چند مورد اعمال مخالفت آمیز آنها علیه دولت نشان داده شد هر چند که در داخل خود کلیسا ها اعمال تبعیض آمیز در چندین سطح مورد عمل بود .

در همین دهه بود که با توجه به نظرات شورای واتیکان ونیز تبلیغات وفعالیتهای کشیشان سیاه ، اعتراضات کاتولیکها نسبت به آپارتاید شدت گرفت ودر سال 1972 در یک اقدامی خواستند حوزه علمیه دینی را از ان حالت جدائی ( بین سیاه وسفید ) خارج سازند ودر سال 1976 این تصمیم در هر دوحوزه علمی انجام شد . گفته می شود که قیام سوتو در سال 1976 در اگاهی بخشی بیشتر برای کاتولیکها وشرکت انها در اعتراضات مسیحی که بیشتر توسط شورای کلیساهای افریقای جنوبی هدایت می شد موثر بوده است واز سال 1990 اولویت اول در این کلیساها به پایان بخشیدن به اختلافات ، آموزش ،دموکراسی وتوسعه داده می شد[22] .



شورای کلیساهای مسیحی افریقای جنوبی :

کانالهای ارتباطی رسمی وغیر رسمی زیادی در سطح ملی وبین المللی بین کلیساهای آفریقای جنوبی وجود دارد که یکی از این کانالها شورای کلیساهای آفریقای جنوبی[23] است .و اگر چه این شورا شامل همه گروههای مسیحی نیست ولی به عنوان یکی از کانالهای ارتباطی در بین آنها است به عنوان مثال اکثر کلیساهای بومی آفریقا ، اکثر کلیساهای افریکانس ، کلیساهای پنتاکوستال ونیز کلیساهای کاریزماتیک عضو این شورا نیستند وبرای خود دارای کانالهای ارتباطی ورهبری خاصی هستند .

مسیحیت امروزه در مناطق روستائی وشهری کشور حضور دارند وعلمای دینی فراوانی در آنها مشغول تبلیغ دینی هستند وموسسات آموزشی زیادی هم برای تربیت مبلغین دینی دائر نموده اند که با توجه به وجود مذاهب ، شاخه های مختلف مسیحیت ، از متدهای گوناگون آموزشی نیز در آنها استفاده می شود . در این هدف آموزشی وتربیتی برخی از سازمان ها و موسسات مسیحی در کنار کلیساها ، مشغول بوده وبه کارهای آموزشی می پردازند . اجرای برنامه های مداوم رادیوئی وتلویزیونی در مورد مسیحیت نشانگر اهمیت مذهب در آفریقای جنوبی است . برخی از روزنامه ها هر روز یک پیام دینی را با خود حمل می کنند. ودهها مجله وروزنامه وکتب دینی بالاخص مسیحی در کشور چاپ وتوزیع می گردد .

پديدآورنده:رايزني فرهنگي جمهوري اسلامي ايران در پرتوريا

[1] South African Yearbook 2006 -2007 , p.

کتاب سال افریقای جنوبی 2006 – 2007 صفحه 5[2]

[3] Commission for promotion and protection of the rights of cultural , religious and linguistic communities

قانون شماره 19 در سال 2002 [4]

[5] http://en.wikipedia.org/wiki/christian-denomination

[6] Eastern orthodox church

[7] Greek orthodox church

[8] Patriarch of constantinople

[9] First among Equals

[10] Russian orthodox church

[11] Patriorch catolicos of Babylon

[12] H.H Mardinkha IV

[13] Bartholo nomow Dioz

[14] Mossel Bay

[15] Patrick Raymond Grifith

[16] Odilon Monginux

[17] Abbot Francis

[18] David oleary

[19] Cornelius Bernard

[20] Emanuel Mabathoana

[21] Bonaventure Dlamini

[22] [22] :THE CATHOLIC DIRECTORY p67 – 69

[23] SACC

پايگاه دانش پژوهش و نشر بين الملل