مقدمه
در ژانويه 2007 ميلادي، گروه سلفي الجزاير موسوم به گروه GSPC نام خود را به گروه القاعده در مغرب اسلامي تغيير داد. بدين سان اين گروه پس از ماه ها ارتباط با گروه القاعده با اين گروه متحد شده و مرحله پيشرفته تري را در جهاني سازي جهاد اسلامي آغاز نمودند. مدت كمي پس از پيوستن گروه الجزايري به گروه القاعده حمله به مواضع غربي ها و تهديد اروپائيان آغاز گرديد.
تلاش القاعده جهت ايجاد شاخه اي از اين گروه در شمال آفريقا پيش از اين نيز وجود داشته است. در سال 2005 ميلادي، نيرو هاي امنيتي مراكش تعدادي از اعضاي گروه هاي تروريستي را بازداشت نمودند. مشخص گرديد كه رهبر این گروه ارتباط نزديكي با الزرقاوي و ديگر رهبران رده بالاي گروه القاعده دارد. مطابق گزارش هاي ماموران امنيتي اروپائي و مراكشي، اعضاي اين گروه دستگير شده اعتراف نمودند كه در صدد بوده اند تا گروهي به نام سازمان القاعده در مغرب عربی را ايجاد نمايند. اين نام بسيار شباهت به نامي دارد كه  توسط اسامه بن لادن براي گروه GSPC بعد ها درنظرگرفت. دستگيري اعضاي القاعده در سال 2005 ميلادي، توسعه اين گروه در شمال آفريقا را تا مدتي به تاخير انداخت و سبب گرديد تا اتكاي گروه القاعده به گروه  GSPC بيشتر گردد.

اسامه بن لادن رهبر گروه القاعده

در طي زمان ايجاد اتحاد با گروه القاعده، گروه  GSPCبا ديگر گروه هاي تروريستي در شمال آفريقا ارتباط داشت. در طي اين مدت اين گروه از افرادي جهت حركت هاي جهادي در كشور هاي ديگر استفاده كرده و آنها را آموزش مي داد. يكي از كشور هاي هدف اين گروه عراق مي باشد.

يكي از پرچم هاي گروه القاعده

مطابق گزارش هاي ماموران امنيتي ايالات متحده، يك چهارم مجاهدين اسلامي در عراق متعلق به  شمال آفريقا مي باشند. بنابر موقعيت مكاني اين گروه در شمال آفريقا و مجاورت با كشور هاي اروپايي، اين گروه استراتژي خود را در حمله به مواضع اروپاييان تبيين نموده است. هرگز در گذشته گروه القاعده داراي مكاني نزديك به خاك اروپا نبوده است. ايجاد اتحاد با گروه جهادي در شمال آفريقا تحت لواي القاعده، استفاده از منطقه صحرا، قاچاق اسلحه در اين منطقه و تعداد زيادي از گروه هاي تروريستي كه در اروپا دستگير مي شوند نشان دهنده خطر زياد اين گروه مي باشد.
اين گزارش سعي بر اين دارد تا به صورت مختصر تاريخچه تشكيل شاخه القاعده در منطقه شمال آفريقا و ارتباط اين شاخه را با ديگر مناطق جهان مورد بررسي قرار دهد.

تاريخچه گروه GSPC  
خواستگاه نهايي اين گروه از حزب سياسي رستگاري اسلامي موسوم به FIS مي باشد. اين حزب سياسي سابق در خلال جنگ داخلي در الجزاير كه در نتيجه انتخابات سال 1991 ميلادي و عواقب بعدي آن آغاز گرديده بود شركت داشت. پس از انشقاق اين حزب، گروه مسلح اسلامي موسوم به GIA  نهايتاً بر اوضاع مسلط شده و كنترل حزب را در دست گرفت. اين گروه مشي بسيار راديكالي را در پيش گرفته و ايدئولوژي تكفير را به عنوان شعار خود برگزيده و تعداد زيادي از مردم را به قتل رساندند.
در سال 1997 ميلادي حسن حتاب، كه يكي از فرماندهان اين گروه بود از گروه جدا گرديده و گروه متعلق به خودش را تاسيس نمود. در ابتدا نامي براي گروه انتخاب ننمود ولي سپس نام اين گروه را GSPC  ناميد. در همين زمان رهبران مذهبي نزديك به گروه القاعده پشتيباني خود را از GIA قطع نمودند. اين امر سبب گرديد كه مابين گروه هاي اسلامي الجزاير خلل وارد گردد. بعد از اينكه اين انشقاق قطعي گرديد، اسامه بن لادن پيام هايي را جهت حمايت مالي و تسليحاتي از حتاب به صورت مرتب ارسال مي نمود. اين موضوع سبب گرديد تا گروه GIA به شدت تضعيف شده و مدتي پس از آن گروه GSPC تنها گروه فعال جهادي اسلامي در الجزاير گردد.

جابجايي فرماندهان گروه ، افزايش راديكاليسم
يكي از اهداف اين گروه اين بود تا حمايت مردمي را كه گروه FIS در گذشته داشت و توسط گروه GIA از بين رفته بود احياء نمايد.
اولين بيانيه گروه GSPC در تاريخ 24 آوريل سال 1999 ميلادي به امضاي حتاب منتشر گرديد. عنوان اين بيانيه جماعت رحمت بود و اين گروه را جماعتي جهت خير و بركت براي مردم مي دانست. پيام اين بيانيه بسيار روشن بود، در جايي كه گروه  GIAهمه افراد را به چشم خائن نگاه مي كرد، گروه GSPC سعي بر اين داشت تا هدف خود را تنها مبارزه با دولت اعلام نموده و از اين راه حمايت مردمي را براي خود داشته باشد. مشخصه اصلي دوره حتاب ميانه روي در مسائل بود. سياست هاي وحشيانه گروه GIA ممنوع گرديد، جنگ داخلي در كشور متوقف و اين موضوع روشن گرديد كه گروه  GSPCنمي تواند با مشي مسلحانه دولت را سرنگون نمايد. آموزش نيرو هاي نظامي با خط مشيي كه گروه براي خود برگزيده بود متوقف گرديد. در سال 2004 ميلادي حسن حتاب از سمت خود عزل گرديد. با اين وجود گروه حضور خود را حفظ نموده و ادعا كرد كه خود حتاب مايل به استعفا بوده است.

حسن حتاب

به نظر مي رسد كه گروه القاعده در اين جابجايي نقش داشته باشد، به هرحال ميزان دخالت اين گروه روشن نيست.
اولين فرماندهي كه حتاب را مورد انتفاد قرار داد مرد شماره دو و فرمانده ناحيه پنج گروه به نام البارا بود. البارا يكي از سربازان نيرو هاي مخصوص ارتش الجزاير بود كه به گروه جهادي پيوسته بود. از گروه GIA منفك و يكي از اعضاي هسته مركزي تشكيل گروه GSPC بود. در سال 2002 ميلادي در منطقه خودش او ميزبان ابو محمد اليمني فرستاده القاعده بود. البارا با حضور حتاب در جلسه با اليميني مخالفت نمود. در اوريل سال 2003 ميلادي البارا به سمت منطقه 9 حركت و شروع به فعاليت مستقل نمود، موضوعي كه سبب گرديد تا فرمانده اين منطقه به نام مختار كه معروف به الآئر بوده و يك چشم داشت با آن موافقت نمايد. اين موضوع سبب گرديد تا البارا در سال 2003 ميلادي توريست هاي اروپايي را از منطقه صحرا ربوده و در قبال آزادي آنها ميليون ها دلار پول از دولت آلمان دريافت دارد. اين اولين باري بود كه اعضاي گروه GSPC عليه منافع غربي ها دست به اقدامات تروريستي مي زدند.
البارا به همراه سربازان خود كه مطابق گزارش هاي موجود 60 نفر بوده و متعلق به كشور هاي موريتاني، الجزاير، نيجر و مالي بودند حملات خود را در منطقه ادامه دادند. آنها درگيري هاي بسياري با سربازان ارتشي در شمال نيجر داشتند. البارا بعد ها توسط نيرو هاي شورشي در چاد دستگير و به ليبي منتقل گرديد.
فعاليت فرماندهان گروه GSPC در صحرا به نظر مي رسد كه همواره مورد تائيد گروه القاعده مي باشد. مختار يكي از اين فرماندهان است كه اظهار نموده تنها فرمانده گروه مي باشد كه قبل از پيوستن به گروه GSPC عضو گروه القاعده مي باشد. او همچنين مي گويد كه با حتاب از ابتدا مخالف بوده است. بعد از عزل حتاب، فرمانده بعدي گروه GSPC نابيل ساهرويي بود. او به نام ابو ابراهيم مصطفي معروف بود. او در سمت فرماندهي گروه به مدت تقريباً يك سال قرار گرفت و در حمله ارتش الجزاير به مواضع گروه در ماه جون سال 2004 ميلادي كشته گرديد. وي نسبت به حتاب تند روتر بوده، اما در اتخاذ مواضع نظامي ناتوان و در حقيقت گروه از يك پسرفت اساسي در زمان او در رنج بود. او تلاش نمود تا ارتباط نزديك تري با گروه القاعده پيدا كند. از اين رو بيانيه اي منتشر و در آن به تابعيت و وفاداري خود به اسامه بن لادن اشاره نمود. اما اين تبعيت در عمل منجر به ارتباط نزديك مابين او و شخص اسامه بن لادن نگرديد. در حقيقت در حالي كه او نسبت به القاعده اظهار وفاداري مي نمود اما مواضعي اتخاذ مي كرد كه او را تا اندازه اي از القاعده دور مي نمود. براي مثال او اعتقاد داشت كه جهاد در مقابل خائنين به كشور اولويت نسبت به جهاد در مقابل كفار خارجي دارد. در صحبت هاي خود نيز به اين موضوع اشاره مي نمود كه تمركز گروه بايد در داخل الجزاير باشد و به اروپا كاري ندارد.
ابو موسي الودود رهبر كنوني گروه مي باشد. او جانشين ابو ابراهيم مصطفي شده است و نام واقعي وي عبدالمالك دروكدال مي باشد. او خط مشي نظامي را اتخاذ نموده و همكاري نزديكي با گروه القاعده دارد. مطابق گزارش هاي موجود در سال 2004 ميلادي يكي از فرماندهان رده بالاي گروه به نام ابو عمر قرارداد همكاري با الزرقاوي منعقد نمود كه در زمان رهبري الودود نيز اين قرارداد ادامه دارد.

الزرقاوي

يكي از ابعاد همكاري پيامي است كه الودود براي الزرقاوي ارسال نموده و در آن مي نويسد كه مايل است تا دولت فرانسه را توسط آدم ربايي اتباع فرانسه كه به عراق مي آيند مورد تهديد قرار دهد. يك منبع آگاه از داخل گروه به سايت خبري الجزاير مي گويد كه الزرقاوي مايل است تا شاخه اي از گروه القاعده را در مغرب عربي ايجاد نمايد و هسته مركزي اين جنبش گروه GSPC است. تحت فرماندهي الودود، گروه شروع به كپي برداري تبليغاتي از حركات گروه القاعده نمود. به طور مشخص اين گروه شروع به فيلم برداري از عمليات هاي نظامي خود نمود و آنها را در شبكه اينترنت منتشر كرد.

پرچم گروه القاعده در مغرب عربي

در يكي از اين فيلم هاي ويدئويي به نام "جهنم خائين"، اين فيلم متشكل از حملات اعضاي گروه و كشتارهاي وحشيانه آنها مي باشد. در اين فيلم آهنگي به صورت دسته جمعي و توسط مردان خوانده مي شود، عمليات هاي گروه توسط فرماندهان القاعده معرفي و در پانوشت فيلم سخنان گروه و اهداف آنها نمايش داده مي شود. تمامي اين عناصر در فيلم اين نكته را به ذهن متبادر مي سازد كه مابين اعضاي اين گروه با اعضاي جهادي اسلامي در افغانستان و عراق تفاوتي وجود ندارد. ارتباط دو طرفه با گروه القاعده در عراق يكي از سلسله موارد مورد اهميت در پيوستن به گروه القاعده مي باشد. گروه GSPC بيانيه اي منتشر و در آن اعلام نمود كه به گروه القاعده پيوسته است. اين بيانيه در اواخر ماه آگوست سال 2006 ميلادي منتشر گرديد. اثر سياست هاي القاعده در بيانيه هاي منتشره توسط گروه به طور مكرر ديده مي شود.

سير تكاملي گروه GSPC در كنار گروه القاعده
عقايد افراط گرايانه الودود در بيانيه اي كه توسط او در فوريه سال 2005 ميلادي منتشر گرديد بيشتر نمايان مي شود. او در اين بيانيه حتاب را مورد انتقاد شديد قرار داده است. هنگامي كه رئيس جمهور الجزاير بوتفليقه برنامه آشتي ملي را طرح نمود كه در آن از گروه هاي تروريستي خواست تا سلاح هاي خود را تحويل داده و مورد عفو دولت قرار گيرند، حتاب تمايل به اين عفو را ابراز مي نمايد. الودود، حتاب را با احمد شاه مسعود فرمانده گروه هاي افغان كه بر ضد القاعده و طالبان مبارزه مي كرد در اين بيانيه يكي دانسته است. الودود نه تنها حتاب را مورد انتقاد قرار مي دهد بلكه تا جايي كه ممكن است كوشيده تا نفرت خود را نسبت به حركت حتاب در نزديكي به دولت بوتفليقه اعلام نمايد.
ابو عمر كه يكي از فرماندهان سابق گروه مي باشد قبل از اينكه گروه را ترك نمايد، بعد از اعلام برنامه عفو توسط دولت، جزئيات اين برنامه را به شوراي فرماندهي گروه متشكل از ده عضو بالا رتبه گزارش نموده و در اين شورا تصميم گيري مي شود تا برنامه توسط گروه طرد نشود اما در اين گروه تصميم گيري مي شود تا عناصري از گروه را كه با اين برنامه موافق هستند حذف نمايند. وزير كشور الجزاير اعلام مي كند كه صدها تن از اعضاي گروه هاي تروريستي برنامه عفو عمومي را قبول نموده و سلاح هاي خود راتحويل داده اند، ابو عمر نيز در بين اين افراد مي باشد.
در اين مورد به نظر مي رسد كه استراتژي اتخاذ شده توسط بوتفليقه نتيجه معكوس گرفته است. قصد او اين بود كه با اجراي برنامه عفو، گروه GSPC را تضعيف نمايد، زيرا هنگامي كه نيروهاي امنيتي عليه اين گروه عمل مي نمودند، دولت راه فرار مناسبي جهت اعضاي گروه فراهم مي آورد و بدين ترتيب گروه تضعيف مي شد.
به نظر مي رسد كه گروه GSPC در عمل نشان داد كه تعداد اعضاي كافي جهت ادامه حملات را در اختيار دارد. به علاوه بوتفليقه با اجراي برنامه عفو به صورت غير عمد به اين گروه كمك نمود تا الودود پاك سازي سازمان را از عناصر ملايم انجام دهد. اين به درستي روشن مي سازد كه چرا گروه القاعده بعد از پاك سازي سازمان از عناصر طرفدار مذاكره با دولت با اين گروه پيمان همكاري منعقد مي سازد.

فعاليت القاعده در شمال آفر يقا
قبل از سال 2005 ميلادي دستوراتي از سوي بن لادن صادر گرديده و در آنها به اين مورد اشاره شده كه گروه GSPC بايستي شاخه نيروهاي القاعده در شمال آفريقا با شد. اما اين مورد به درستي روشن نيست كه آيا اسامه بن لادن از ابتدا قصد داشته كه اين گروه را به عنوان شاخه اين گروه در شمال آفريقا معرفي نمايد يا نه! جزئيات پيمان همكاري القاعده با گروه تروريستي در دستگيري اعضاي گروه مراكشي كه ارتباط نزديكي با گروه القاعده داشتند منتشر گرديد. اعضاي اين گروه در سال 2005 ميلادي در كازابلانكا دستگير و در اعترافات خود بدين موضوع اشاره نمودند كه شاخه مراكشي در سال 2005 به عنوان مقدمه اي توسط گروه القاعده براي ايجاد سازمان القاعده در مغرب اسلامي در سال 2006 ميلادي پيش بيني گرديده بوده است. جزئيات اين موارد در روزنامه الحيات چاپ لندن منتشر گرديد. مطابق گزارش اين روزنامه هسته مركزي اين افراد از خالد عزيك و محمد رها تشكيل گرديده كه هر دو مراكشي بوده و شهروند كشور بلژيك مي باشند. 16 عضو ديگر اين گروه با آنها دستگير شدند. انها در اعترافات خود بدين موضوع اذعان نمودند كه در حال برنامه ريزي بوده تا سازماني را به نام "سازمان القاعده در مغرب عربي" در چارچوب گروه GSPC ايجاد نمايند. اين نام بسيار نزديك به نامي مي باشد كه نهايتاً توسط بن لادن براي گروه القاعده در شمال آفريقا انتخاب گرديد. برنامه اين گروه اين بوده تا افراد داوطلب را استخدام نموده و آنها را به الجزاير فرستاده تا آموزش هاي مخصوص را در اردوگاه هاي گروه GSPC ببينند. سپس آنها را به سوريه فرستاده تا در انجا افراد بمب گذار را به داخل عراق هدايت نمايند. به علاوه، اعضاي اين گروه درشمال آفريقا منتظر بودند تا دستورات صادره از طرف بن لادن را دريافت و حملاتي را بر عليه نيروهاي امنيتي، مراكز كشور هاي غربي و همچنين مراكز تجمع يهوديان انجام دهند.
خالد عزيك برنامه هاي خود را از گروه سلفي الجهادي مراكش آغاز نمود، در مابين فعاليت در اين گروه با فردي به نام حسن الهسكي آشنا شد كه عضو گروه نظامي اسلامي مراكش موسوم به GICM بود، او بعداً به خاطر ارتباط با حمله مادريد در تاريخ 11 مارس سال 2004 ميلادي دستگير شد. عزيك بعداً به سوريه مسافرت كرد و در آنجا ارتباط افراد الجزايري و مراكشي را با خالد ابو بصير كه به نظر مي ايد كه فرمانده گروه القاعده در اروپا باشد فراهم نمود.

منطقه فعاليت شاخه القاعده در منطقه صحرا 

در حين فعاليت در گروه القاعده به استانبول رفته و شخصي به نام اسماعيل را كه تركيه اي بود ملاقات نموده و گزارش شده كه دو عدد سي دي از اطلاعات مرتبط با گروه القاعده را به او داده است. در استانبول او همچنين فردي مراكشي به نام محمد افلح را ملاقات كرد. او افلح را با ابوبصير آشنا نمود. آنها با يكديگر موافقت نمودند تا افراد داوطلب را كه مايل به انجام عمليات جهادي در عراق مي باشند را به اين كشور وارد نمايند.
در ميانه سال 2005 ميلادي، ابو بصير مي خواست تا ماموريتي را به عزيك واگذار نمايد. در اين ماموريت او مي بايست به افغانستان رفته و سه عدد نامه را از اسامه بن لادن دريافت نمايد. نهايتاً اين ماموريت به فرد ديگري واگذار گرديد و لي اين نكته را آشكار نمود كه عزيك به شدت به دنبال اين است تا مورد اعتماد فرماندهان ارشد القاعده قرار بگيرد.
مطابق اظهارات عزيك، در يكي از اين نامه ها بن لادن دستور مي دهد تا جوانان مومن كه تمايل به انجام عمليات هاي جهادي در مغرب عربي را دارند تحت لواي پرچم گروه GSPC فعاليت نمايند. يك فرد تونسي به نام ابو احمد مامور شده تا حملات اين افراد را در اروپا سازماندهي نمايد. در نامه ديگر به طور آشكار اين مطلب مورد اشاره قرار مي گيرد كه گروه GSPC بايستي همكاري خود را با القاعده به صورت آشكار ابراز نموده و سازمان القاعده را در مغرب عربي ايجاد نمايد.
محمد رها ديگر رهبر گروه دستگير شده در مراكش، در حال ماموريت مابين كشورهاي اروپايي، تركيه و سوريه بوده است. وي در دمشق در آپارتماني متعلق به يك فرد مراكشي به نام عبدالكريم ساكن بوده است. او در آنجا عزيك را ملاقات نموده و او از رها مي خواهد تا به عراق برود. او از رها مي خواهد تا نامه اي را از طرف ابو بصير كه عزيك از اينترنت دريافت نموده به الزرقاوي در عراق برساند. ظاهراً او موفق به انجام اين برنامه نمي شود زيرا در سوريه هنگامي كه در حال تجديد زمان پاسپورت خود بوده دستگير و به بلژيك فرستاده مي شود. در بلژيك او با همسر يكي از افراد مراكشي كه در زندان بوده تماس برقرار مي كند و اين زن به او مي گويد كه تعداد زيادي از زنان افراد گروه هاي اسلامي كه در زندان مي باشند آماده انجام هرگونه عمليات جهادي هستند. رها، عزيك را از اين موضوع مطلع مي سازد و از او مي خواهد تا ابوبصير را نيز مطلع سازد. رها از زن مورد نظر مي خواهد تا قسم ياد نموده كه با القاعده همكاري نمايد. اين زن بسيار اظهار تمايل مي نمايد تا بمبي را به خود بسته و در مقابل دفتر فرماندهي نيروهاي امنيتي در هلند منفجر نمايد. اما ابوبصير به آنها مي گويد كه دو نفر در انگلستان جهت اجراي اين ماموريت آماده مي باشند. همچنين به رها گفته مي شود كه در حدود 20 نفر آماده انجام اين عمليات مي باشند.
نهايتاً در سال 2005 ميلادي يكي از اين زنان كه به دين اسلام گرويده بوده عمليات انتحاري را در عراق انجام مي دهد. نيروهاي امنيتي بلژيك اين موضوع را كشف نموده اند. ارتباط مابين رها و عزيك اين نكته را اثبات مي نمايد، ارتباط نزديك مابين گروه هاي جهادي در سوريه، عراق و شمال آفريقا. آنها در پي اين هستند تا نيرو هاي جهادي را در شمال آفريقا متحد نموده، آنها را به عراق و سوريه فرستاده و انجام حملات در شمال آفريقا و اروپا را بدانها بسپرند.
دستگيري گروه مراكشي هدف القاعده را در جهت توسعه گروه در منطقه صحرا به تاخير انداخت و ظاهراً منجر به اين گرديد كه القاعده متمايل به سمت گروه  GSPC گردد.

همكاري گروه GSPC با گروه القاعده
يكي از فعاليت هاي عمده گروه GSPC در سال هاي اخير متمركز بر اين بوده تا جوانان شمال آفريقا را تحت عنوان مجاهدين استخدام نموده و آنها را پس از آموزش هاي لازم در اردوگاه هاي اين گروه به عراق اعزام مي نمايند. آنها چند هدف عمده را دنبال مي نمايند. اولين هدف اين است كه اين گروه اثبات مي نمايد كه به گروه جهاني جهاد اسلامي وابسته بوده و ارتباط خود را با هسته اوليه الجزايري اين گروه ابطال مي نمايد. دومين مورد اين است كه تعداد زيادي از افراد آموزش ديده به شمال آفريقا برگشته و ظرفيت نظامي گروه را افزايش مي دهند.

اردوگاه هاي گروه القاعده در شمال آفريقا

براي نيروهاي جهادي در آفريقا و عراق اين موضوع يك برد- برد دوطرفه است. پتانسيل افراد داوطلب جهاد در عراق بسيار بيشتر از شمال آفريقا مي باشد زيرا در اين كشور مقاومت در مقابل خارجيان بسيار محبوبيت بيشتري دارد. با اين وجود بسياري از افرادي كه از عراق بازگشته اند بسيار افراط گرا شده و تمايل دارند تا جهاد را در كشورهاي خودشان ادامه دهند. يكي از روزنامه هاي مراكش مي نويسد: در اندك زماني قبل، ما صحبت از افراد مراكشي افغانستاني مي كرديم ولي اكنون ما مجبوريم از افراد عراقي مراكشي  سخن به ميان آوريم. شواهد بسياري وجود دارد مبني بر اينكه افراد جهادي كه به عراق مي روند روز به روز در حال افزايش بوده و اين آمار از زماني كه گروه GSPC به القاعده پيوسته به مراتب بيشتر گرديده است. يك روزنامه الجزايري مي نويسد در حالي كه در طي سه سال، 30 نفر براي فعاليت در گروه هاي جهادي از الجزاير اعزام شده اند، در مابين ماه هاي دسامبر 2006 و ژانويه 2007 يعني در فاصله يك ماه 25 نفر داوطلب فعاليت در گروه هاي جهادي گرديده اند. تعداد زيادي از اين افراد از شهرهاي شرقي الجزاير نزديك منطقه صحرا مي باشند. گزارش هاي مربوط به دستگيري افراد شبكه القاعده كه براي انجام عمليات جهادي در عراق اعزام مي شده اند به طور زياد در روزنامه هاي مراكش و الجزاير منتشر مي شود.
در فوريه سال 2007 ميلادي يك فرد مراكشي به نام مبارك الجعفري در اسپانيا به اتهام عضويت در گروه GSPC و القاعده بازداشت و متهم گرديد كه 32 نفر را استخدام نموده تا در مناطق مختلف بمب گذاري نمايند. اين افراد مشخص گرديد كه قراربوده تا پس از آموزش هاي لازم  به عراق اعزام شوند.
در دسامبر سال 2006 ميلادي فردتونسي به نام بلهادي صالح دستگير گرديد كه مقيم ايتاليا بوده و متهم به اين گرديد كه با گروه  GSPCارتباط دارد. اتهام اصلي آنها عضويت در گروه تروريستي و برنامه ريزي در جهت حمله به اروپا بود. اما اتهام مهم اين گروه استخدام افراد جهادي جهت اعزام به عراق اعلام گرديد.

تهديد اروپا
بلهادي صالح فرد تونسي است كه مقيم ميلان ايتاليا بوده و در آوريل سال 2006 ميلادي در رباط دستگير گرديد. به همراه او تعدادي از افراد مراكشي نيز دستگير گرديدند. اين گروه متهم گرديد كه برنامه اي جهت حمله به يك كليسا در شهر بولونياي ايتاليا را داشته، همچنين حمله به متروي ميلان نيز در برنامه اين گروه بوده است. حمله قرار بوده تا در مابين روز هاي 9 و 10 آوريل 2006 همانند حمله به مادريد انجام پذيرد. مطابق گزارش پليس مراكش اين گروه قصد داشته تا در فرانسه نيز حملاتي را در مترو، مراكز تجاري و مركز فرماندهي نيروهاي امنيتي فرانسه انجام دهد. اين گروه اعلام نمود كه ارتباط بسياري با گروه GSPC داشته و سه تن از اعضاي اصلي اين گروه به الجزاير سفر كرده و الودود را ملاقات نموده اند. هم اكنون كه گروهGSPC  به القاعده پيوسته به نظر مي رسد كه اين گروه قصد دارد تا به تنهايي حملاتي را بر عليه اروپا برنامه ريزي نمايد. برخي از اين حملات بستگي به اين دارد كه ظرفيت عملياتي اين گروه كه از القاعده دريافت مي دارد تا چه مقدار باشد.

اعضاي گروه القاعده در شمال آفريقا

در تاريخ 11 سپتامبر سال 2006 ميلادي نوار ويدئويي توسط اين گروه منتشر و در آن همبستگي اين گروه با القاعده تائيد مي شود. در اين نوار توسط الظواهري متني خوانده شده و مي گويد: "اي امير ما، اي شيخ، اي مجاهد، اي شير اسلام، اسامه بن لادن، خداوند از تو حمايت نمايد، اجازه بده تا بشارت به تمام مسلمانان و برادران خود بدهم، به مجاهدين در راه خدا در هرجاي جهان، گروه سلفي مجاهدين (GSPC) به القاعده پيوسته است. خداوند را براي ايجاد اين اتحاد شاكريم. اميدواريم كه اين اتحاد خاري در گلوي آمريكا، فرانسه و متحدان آنها شده و موجب خشم، ناراحتي و پريشاني بر قلب خائنين (دولت الجزاير كه به پسران خائن فرانسه توسط اين گروه ناميده مي شوند) گردد."
در ويدئوي ديگري الظواهري اعلام مي دارد هر زميني كه زماني براي مسلمانان بوده از آندلس تا عراق بايد آزاد گردد. در دسامبر سال 2006 ميلادي بيانيه ديگري توسط او خوانده و در آن اشاره مستقيم به دو منطقه تحت الحمايه اسپانيا در شمال مراكش مي گردد. مطابق گزارش روزنامه الحيات و بر طبق گزارش هاي محرمانه سرويس اطلاعاتي فرانسه گروه  GSPCمهمترين تهديد تروريستي بر عليه فرانسه و اروپا مي باشد و مركز ثقل فعاليت هاي القاعده در منطقه شمال آفريقا مي باشد. در اين گزارش به نامه بدون تاريخي  اشاره مي شود كه در آن اسامه بن لادن به اعضاي گروه  GSPCارسال كرده و در آن به حمله به فرانسه اشاره شده است. همچنين در اين گزارش آمده كه اعضاي گروه القاعده سعي بر اين دارند تا در بين شب انتخابات رياست جمهوري در اين كشور حمله تروريستي انجام داده مشابه حمله اي كه در 11 مارس سال 2004 ميلادي در مادريد انجام دادند. تحت تاثير قرا دادن انتخابات در ايتاليا و در سراسر اروپا هدف استراتژيك القاعده در شمال آفريقا مي باشد.

افغانستان در آفريقا
گروه GSPC از بدو تشكيل عمليات هاي زيادي را در منطقه صحرا انجام داده است. در فوريه سال 2003 ميلادي اين گروه در منطقه صحرا تعداد زيادي از توريست هاي اروپايي را ربودند. دومين حمله اين گروه بر عليه ارتش موريتاني بود. در ساعات اوليه روز 4 جون سال 2005 ميلادي اعضاي گروه به يك پايگاه ارتش موريتاني در شمال شرقي اين كشور حمله نمودند. اين منطقه نزديك مرز مالي و الجزاير مي باشد. در درگيري مسلحانه چهار ساعته كه صدها تن از ارتشيان موريتاني و 150 تن از اعضاي گروه در ان بودند اين گروه توانست كنترل اين پايگاه را در دست گرفته ، 17 تن از ارتشيان را كشته و تعداد زيادي را مجروح نمايد. بعد از به دست آوردن تعداد زيادي اسلحه و تجهيزات نظامي اين گروه پايگاه ارتش را ترك نمود.

اعضاي گروه القاعده در شمال آفريقا

مهمترين خطر اين است كه منطقه صحرا يك منطقه لجستيكي با اهميت فراوان مي باشد. توپوگرافي منطقه و فقدان يك حكومت قوي كه كنترل منطقه را در دست داشته باشد يك مكان ايده آل را جهت تروريست ها فراهم نموده است. اين منطقه در مرز هاي الجزاير، مالي، موريتاني و نيجر واقع گرديده است. اين گروه از اردوگاه هاي سيار استفاده نموده و در حال جابجايي هاي مكرر مقادير زيادي از سلاح و مهمات را به گروه هاي شورشي در اين مناطق تحويل مي دهد و در مقابل ايالات متحده يك پيمان ضد تروريستي را در منطقه ايجاد كرد. نه كشور آفريقايي شامل الجزاير، مراكش، تونس، موريتاني، مالي، چاد، نيجر، نيجريه و سنگال اعضاي اين پيمان مي باشند. در يكي از ملاقات هاي اعضاي اين گروه در فوريه سال 2007 ميلادي در داكار پايتخت سنگال ژنرال آمريكايي به نام ويليام وارد مي گويد: منطقه صحرا يك مكان ايده آل براي فعاليت هاي تروريستي است، اين مكان نقشي همانند افغانستان را بر عهده دارد.    

اتحاد فعاليت هاي جهادي در شمال آفريقا
قبل از پيوستن به گروه القاعده، گروه GSPC ارتباط نزديكي با ديگر گروه هاي جهادي در شمال آفريقا مخصوصاً در مراكش داشت. ارتباط با گروه القاعده نام اين گروه جهادي را در شمال آفريقا برجسته نموده است. گروهGSPC  ارتباط  تنگاتنگي با گروه هاي اسلامي در مراكش داشت. فرمانده گروه التوحيد در مراكش به نام حميد مرزوق معروف به ابو الزبير متهم به فرستادن پيامي به الزرقاوي در سال 2005 ميلادي گرديد و همچنين متهم گرديد كه كه در حال برنامه ريزي در جهت احداث اردوگاه نظامي جهت آموزش در كوه هاي اطلس مي باشد. اعضاي گروه اعلام نمودند كه قادر مي باشند تا بمبي را به صورت كنترل از راه دور توليد نمايند كه با تلفن همراه منفجر مي شود.

در ژانويه سال 2007 ميلادي دادگاه مراكش رهبر يكي ديگر از گروه هاي اسلامي مراكش را به ده سال زندان فرستاد. اين گروه متهم به ارتباط با گروه GSPC جهت احداث اردوگا هاي نظامي در منطقه صحرا گرديد. نفوذ اين گروه به داخل تونس كمتر مشخص مي باشد. در 23 دسامبر سال 2006  ميلادي نيروهاي امنيتي تونس در درگيري با گروه هاي تروريستي 12 نفر از اعضاي اين گروه را كشته و مابقي را دستگير نمودند. وزير كشور تونس نامي از گروه GSPC نبرد ولي اعلام كرد كه اعضاي گروه تروريستي از مرزهاي الجزاير به داخل تونس نفوذ نموده و با خود داراي مقادير زيادي اسلحه بوده اند. يكي از دستگير شدگان متولد كشور موريتاني بود.
سرويس اطلاعاتي تونس اعلام كرد كه اين گروه تروريستي كمك هايي را از سفارت خانه هاي خارجي و ديپلمات هاي بعضي كشور ها دريافت مي نموده است. يكي از فرماندهان اين گروه عضو سابق نيروهاي امنيتي تونس بوده كه پس از آن عضو گروه هاي جهادي در افغانستان و الجزاير گرديده است. گروه GSPC بيانيه اي در اين خصوص صادر نكرد. ولي يك گروه غير معروف به نام جوانان جهادي در تونس بيانيه اي منتشر و در آن اعلام نمود كه حمايت كننده از اين گروه تروريستي مي باشد.

حملات اخير گروه GSPC
اين گروه حملات بسياري را در چند سال اخير در الجزاير انجام داده است. بسياري از اين حملات بر عليه نيروهاي امنيتي اين كشور بوده است، اما در حملات اخير اين گروه بعد از اتحاد با گروه القاعده تغيير تاكتيكي مشاهده مي شود. در دسامبر سال 2006 ميلادي اين گروه به اتوبوسي حمله نمود كه حامل اعضاي شركت هالي برتون آمريكا بود. اين حمله نشان داد كه اين گروه قصد دارد تا به منافع آمريكا در الجزاير آسيب برساند. در فوريه سال 2007 ميلادي اين گروه هفت خودروي بمب گذاري شده را در مناطق مختلف منفجر نمود. شش نفر كشته و تعداد زيادي در اين حمله مجروح گرديدند. اين حمله به طور مشخص از حملات بغداد كپي برداري شده و به طور مشخص به نظر مي رسد اين حمله انجام گرفت تا قدرت اين گروه را در انجام عمليات هاي تروريستي اثبات نمايد. اين روش بمب گذاري به طور مشخص دو هفته قبل از آن توسط گروه هاي جهادي در عراق انجام گرفته بود.  

10766 - 88/07/20

منابع در دفتر موسسه آفران موجود است.