اتهاماتي همچون حكومت ديكتاتوري، نسل كشي و قتل و غارت بارها به سودان نسبت داده شده است ولي برگزاري انتخابات چندمنظوره رياست جهوري، پارلماني، شوراها در سال گذشته ميلادي، توطئه هاي غرب و آمريكا را نقش بر آب كرد. اما از آن جايي كه آنها بر تصميم خود مبني بر تجزيه اين كشور مصمم هستند، اين بار، موضوع برگزاري همه پرسي را مطرح كرده اند و همه هم و غم خود را بر اين گذاشته اند كه جنوبي ها را براي ايجاد يك كشورمستقل در كنار سودان راضي كنند.
كشور جديدي كه قرار است تاسيس شود چه نامي خواهد داشت و در قاره آفريقا به آن چگونه نگريسته خواهد شد. مولود جديد چشمان خود را در حالي به جهان خواهد گشود كه آمريكا به طور مستقيم به او توجه دارد و با پوششي از قانون تحت نظر سازمان ملل متحد از او حمايت خواهد كرد.
به هر جهت همه پرسي كه قرار است در ژانويه (دي ماه) براي تعيين سرنوشت جنوب سودان برگزار شود، دو راه بيشتر در پيش روي انتخاب كنندگان نخواهد گذاشت. اول اينكه جدايي آن از شمال و تاسيس كشور جديد يا ادامه سودان يك پارچه و متحد به عنوان كشوري اسلامي و قدرتمند در قاره سياه آفريقا.
به هر حال اين هديه اي آمريكايي و جهاني براي جهان عرب و اسلام است كه همزمان با آغاز سال نو مسيحي به مسلمانان از سوي غرب و آمريكا اهدا خواهد شد.
در واقع اين يك همه پرسي نيست، بلكه نوعي سلاخي سودان است كه بزرگترين كشور مسلمان در قاره سياه به دست آمريكا و اسرائيل تكه تكه خواهد شد.
استقرار ماموران موساد، ارسال تانك و سلاح هاي سنگين و همچنين تقويت بنيه دفاعي جنوبي ها در صورت لزوم براي مقاومت در برابر ارتش سودان، از جمله كارهايي است كه غرب براي جدايي جنوب سودان از اين كشور انجام داده است.
با توجه به اختلافات مصر و برخي كشورهاي آفريقايي بر سر تقسيم رود نيل و نقش اسراييل در اين ميان، هدف آمريكا از جدايي جنوب سودان از اين كشور در حقيقت تاسيس اسراييل دوم در كنار مصر و قاره آفريقا و ايجاد اختلاف در ميان كشورهاي آفريقايي است. رهبران جنوب سودان صرفا به خاطر وعده و وعيدهاي آمريكا براي تاسيس كشور جديد، به اين ابرقدرت اعتماد كرده و حاضرند منافع ملي كشورشان را زير پا بگذارند.
به عقيده بسياري از صاحبنظران مسائل سودان اين توطئه در صورت اجرا، باعث ريخته شدن خون هاي زيادي در جنوب اين كشور خواهد شد.
صاحبنظران به نقش آمريكا و عوامل به وجود آورنده موضوع همه پرسي در كشور سودان پرداخته و معتقدند كه ملت سودان مي تواند با وحدت خود، اين توطئه را علي رغم فشارهاي خارجي همانند گذشته پشت سربگذارد.
به عقيده كارشناسان با بررسي وقايع پس از انتخابات چند ضلعي در سودان و نگاهي به وضعيت اين كشور سودان در حال حاضر در وضعيت بسيار خطرناك قراردارد، كه جنگ داخلي و جدايي جنوب مي تواند از آن جمله باشد.
به اعتقاد صاحبنظران سوداني، وضعيت جديد پيش آمده در سودان درگذشته، بي سابقه بوده است و نمي توان با ديپلماسي و راه حل هاي سياسي معمول اين معضل را برطرف كرد، بلكه بايد ديد كه گذشت زمان چه سرنوشتي را براي كشور پنهاور اسلامي در آفريقا رقم خواهدزد.

توطئه تجزيه
نام جديد كشوري كه قرار است به نقشه جهان اضافه شود، چه خواهدبود و درآفريقا چه جايگاهي خواهدداشت؟
طبيعتا اين نوزاد (كشور جديد) تازه متولدشده، با نظارت و توجه مستقيم آمريكا و با پوشش و حفاظت قانوني سازمان ملل در نهم ژانويه سال آينده پا به عرصه وجود خواهد گذاشت.
حتي تاريخ تولد آن از قبل مشخص شده است (نهم ژانويه) سال آينده به عنوان موعد اجراي همه پرسي براي تعيين سرنوشت منطقه جنوب سودان است. رأي دهندگان هم به ناچار تنها دو چيز را مي توانند انتخاب كنند كه جدايي از سودان و تشكيل كشور جديد التأسيس يا ادامه اتحاد با سودان يكپارچه و قوي مي تواند يكي از اين دو انتخاب باشد.
اين هديه آمريكا و جهان غرب به كشورهاي عربي و مسلمان است كه با آغاز سال ميلادي 2011 به آنها داده خواهد شد.
اين هديه چيزي جز تجزيه جزئي از اين كشور مسلمان عربي (سودان) كه نام پهناورترين كشور آفريقايي را يدك مي كشد نخواهد بود.
البته ويژگي هاي ديگري نيز سودان دارد و آن جايگاه سياسي و اهميت اقتصادي آن در قاره سياه است كه به عنوان يك كشور مسلمان و عربي وزنه اي در منطقه محسوب مي شود.
سؤالات بسياري در اذهان وجود دارد كه اين كشور جديد التاسيس با همسايگان خود و به خصوص مصر چگونه تعامل خواهد كرد و پس از گذراندن دوره پنج ساله تجربي كه از سال 2005 آغاز شده بود، آيا خواهد توانست بدون كمك آمريكا، اسرائيل و غرب به حيات خود ادامه دهد، يا همانطور كه كشورهاي اطراف آن منجمله مصر نگرانند، اسرائيل از اين كشور جديد براي اعمال سياست هاي خود و وارد كردن فشارها به مصر و اعراب بهره خواهد گرفت.

دستاويزي به نام همه پرسي
همانطوري كه قبلا اشاره شد، از هم اكنون نتيجه همه پرسي معلوم است و همچنانكه، سخنان مسئولان بلندپايه آمريكايي، رهبران جنوب سودان و تحركات سياسي منطقه از اين موضوع حكايت مي كند، كشوري كه كاخ سفيد و اسرائيل خواهان آن است در كنار سودان مسلمان شكل خواهد گرفت.
استفاده آمريكا و غرب از ابزارهايي همانند دادگاه بين المللي لاهه و قراردادن شمشير بر بالاي سر «عمرالبشير» رئيس جمهور سودان توانست بسياري از مقاصد آنها را در قاره سياه جامه عمل بپوشاند.
آمريكايي ها، بدون هيچ گونه پرده پوشي، از سودان و اهميت استراتژي آن در منطقه سخن به ميان مي آورند.
آنها در توجيه منافع خود در منطقه قاره سياه، نزديك بودن سودان به مناطق بحران زده را مورد توجه قرار داده و ويژگي راهبردي آن را بارها متذكر شده اند.
براي اثبات اين مدعا مي توان به اين موضوع استناد كرد كه بزرگترين تشكيلات ديپلماسي آمريكا (سفارتخانه) در قاره آفريقا، در كشور سودان قراردارد، همانطور كه بزرگترين سفارتخانه آمريكا در خاورميانه هم اكنون در عراق مستقر است.
به اين خاطر است كه آمريكا، در تلاش است با اشراف كامل بر حوادث سودان، اهداف خود را براي تجزيه آن به اجرا درآورد.
هشدارهايي كه آمريكايي ها در مورد سودان مطرح مي كنند، اين موضوع را به جهانيان القا مي كند كه مقامات مسئولان سودان يك بحران بين المللي را ممكن است به وجود آورد، بحراني كه براي دولت شكننده باراك اوباما، تكان دهنده و براي سودان خونين خواهد بود.
البته اين استدلال ها را قبلا آمريكايي ها در مورد «دارفور» مطرح كردند و با بازي با افكار جهاني و وارد كردن فشار به سازمان ملل، دادگاه جنايي لاهه را به مداخله واداشته و عمرالبشير را به اتهام نسل كشي، به عنوان متهم به جهانيان معرفي كردند.
«هيلاري كلينتون» وزير خارجه آمريكا، به عنوان يكي از بلندپايه ترين مسئولان آمريكايي در مورد سودان، حتي به اظهارنظرهاي خارج از چارچوب ديپلماسي دست زده است و صراحتاً شمالي ها (رئيس جمهور سودان) را تهديد كرده است در صورتي كه در همه پرسي دخالت يا كارشكني كنند، اين امر عواقب وخيمي براي آنها در پي خواهد داشت.
اما جالب ترين بخش اين قضيه مربوط به اهميت اقتصادي منطقه است، چرا كه منطقه «ابيي» با ذخاير فراوان نفتي چشم آمريكايي ها را كور كرده است و تلاش آنها بر اين است كه در صورت جداسازي شمال از جنوب اين منطقه به جنوب تعلق گيرد.
براي كشور سودان كه 80درصد از نفت مورد نياز خود را از اين منطقه تأمين مي كند، سخت خواهد بود كه از ثروت ملي كشورشان صرفنظر كنند و به راحتي به خواسته يك ابرقدرت كه هيچ سنخيتي با آنها ندارد تن در دهند. در حالي كه كشور جديدالتأسيس به احتمال زياد نه كشوري با هويت عربي و اسلامي، بلكه هويتي مانند اسرائيل خواهد داشت.

اهداف آمريكا در سودان
آمريكا اين موضوع را از مدت ها قبل مدنظر قرار داده است كه ممكن است، دولت سودان با توجه به اهميت منطقه جنوب، به همه پرسي و ساير خواسته هاي مطرح شده تن ندهد، بنا بر اين تلاش كرده است در اين راه از سياست «هويج و چماق» استفاده كند.
از اين رو، از ابتدا زمزمه نسل كشي در دارفور، ديكتاتوري در سودان و... را مطرح كرد و تحت نظارت سازمان ملل با وادار كردن عمرالبشير به برگزاري انتخابات در اين كشور پهناور آفريقايي، اهداف و مقاصد خود را يكي پس از ديگري دنبال و اجرا كرد.
كاخ سفيد در مورد اين قضيه تا آنجا پيش رفت كه حتي در تعيين مرزهاي رسمي كشور جديد التاسيس در آينده حق دخالت را به خود بدهد تا در مواقع لازم فشارهايي را وارد كند تا بتواند هدف اصلي خود كه خواسته صهيونيسم جهاني مبني بر تكه تكه كردن پهناورترين كشور جهان اسلام است را به منصه ظهور برساند.
البته آمريكا طي اين سال ها كه به طور مشخص از دهه 90 ميلادي آغاز شده، فقط به واردكردن فشار و استفاده از سياست چماق اكتفا نكرده است، بلكه پيشنهادهاي آب و نان داري را هم مطرح كرده است كه از جمله آن احتمال، بخشيدن بدهي هاي 25 ميليارد دلاري خارطوم به كاخ سفيد و خارج كردن نام آن از فهرست كشورهاي حامي تروريسم است.
هيلاري كلينتون وزيرخارجه امريكا به صراحت در اين باره مي گويد: «اگر خارطوم دست به اين اقدامات عملي بزند، كاخ سفيد به تدريج، تحريم ها را كه از دهه 90 عليه سودان اعمال شده است، بر خواهد داشت، كه البته اين تحريم ها همان طور كه قبلا اشاره شد، شامل جلوگيري از صدور كالاهاي امريكايي به اين كشور و ممنوعيت ورود مسئولان سوداني به امريكا است.» علاوه بر اين برگ برنده اي كه هم اكنون در دست كاخ سفيد قرار دارد، موضوع بدهي هاي 25 ميليارد دلاري سودان به امريكا است كه خارطوم از مدت ها پيش خواهان بخشودگي آن از سوي كاخ سفيد است.
درخواست هاي آمريكا در درجه اول شامل حمايت از كميته انتخابات (همه پرسي)، آماده كردن كارت هاي ثبت نام و برگه هاي راي راي دهندگان است كه همه آنها براي برگزاري يك همه پرسي ضروري است. در مقابل واشنگتن اين تهديد را هم به سودان متوجه كرده است كه در صورت ايجاد موانع يا كارشكني در روند همه پرسي علاوه بر در نظر گرفتن تحريم هاي بيشتر، موضوع پيگرد بين المللي از سوي دادگاه جنايي لاهه همچنان در مورد عمرالبشير دنبال خواهد شد. همچنان كه باراك اوباما در هنگام برگزاري نشست سازمان ملل متحد درباره سودان به اين موضوع اشاره كرد و گفت كه بدون حل مسئله جنايتكاران جنگي، برقراري صلح دائمي در دارفور غيرممكن خواهد بود.
اگرچه واشنگتن نقش اصلي را در اين بحران ايفا مي كند، اما بازيگران ديگري نيز در صحنه وجود دارند كه آمريكا با نگراني در تلاش براي هماهنگ كردن آنها با سياست هايش براي دستيابي به مرحله بعد از همه پرسي است.
همچنانكه در اين مورد، شوراي روابط خارجي آمريكا، به اوباما توصيه كرده است كه با اين بازيگران وحدت رويه داشته باشد، همانطوري كه اين هماهنگي در حال حاضر بين واشنگتن و خارطوم وجود دارد. البته اين بازيگران كه برخي از آنها در صحنه بين المللي و برخي ديگر كشورهاي همجوار سودان به شمار مي آيند، توانايي و تاثيرگذاري خود را در پايان بخشيدن به جنگ داخلي در اين كشور قبلا به اثبات رسانده اند.

بشكه باروت
به هر صورت در حال حاضر جنوب همانند يك بشكه باروت آماده انفجار است و فقط جرقه اي كوچك مي تواند، جنگ خونيني را در اين منطقه راه بيندازد.
رهبران جنوب در حال حاضر تانك و سلاح هاي سنگين مورد نياز خود را تامين كرده و خود را براي يك برخورد قهرآميز با ارتش سودان آماده مي كنند.
همچنانكه پيش از اين سه تن از ژنرال هاي جنوبي به هنگام برگزاري انتخابات چند ضلعي در سودان، به جاي گفت وگو و تبادل نظر دست به اسلحه شده و با ارتش درگير شدند و بهانه خود را فساد و تقلب در دولت عنوان كرده بودند.
از سوي ديگر، بسياري از رهبران جنوب، رقباي سابق خود در شمال را به مسلح كردن قبايل جنوبي متهم و اين امر را باعث بر هم زدن توازن و امنيت در منطقه عنوان كرده اند.
در حالي كه عكس اين موضوع هم وجود دارد و دلايل و شواهدي بر اين موضوع دلالت مي كند كه رهبران جنوبي، مردان قبايل طرفدار خود در جنوب را تا بن دندان مسلح كرده اند.
موضوع منطقه نفت خيز «ابيي»، به عنوان شراره اي است كه مي تواند اين انبار باروت را به سرعت منفجر كند. دادگاه لاهه سال گذشته با دخالت در اين موضوع اقدام به تعيين مرز منطقه «ابيي» با سودان كرد، تا به اصطلاح از احتمال برخورد بين شمال و جنوب در آينده جلوگيري كند. اما خود قبايل ساكن در منطقه پس از تعيين مرزها، نسبت به آن اعتراض كرده و عنوان مي كنند در صورتي كه همه پرسي به نفع جنوب باشد، آنها حق استفاده از چراگاه هاي حاصلخيز را از دست خواهند داد و در صورتي كه شمالي ها برنده شوند، مشكلات آنها با ساكنان محلي (الدتكا) ادامه خواهد داشت.
كلام آخر اينكه، همه عوامل ايجاد درگيري در منطقه جنوب مهيا شده است، همچنانكه، بحران دارفور روز به روز به اين موضوع دامن مي زند، تا به وسيله آن حكومت عمرالبشير تحت فشار قرار گيرد.
گرچه بسياري از كارشناسان بر اين اعتقادند در صورتي كه به صورت عادلانه و با توافق طرفين، مرزهاي شمال و جنوب با دقت تقسيم شود و ثروت هاي موجود در آن در اختيار دو طرف به صورت مساوي قرار گيرد، احتمال شعله ور شدن يك جنگ خونين در منطقه از بين خواهد رفت.
اما موضوع مهم، مردم سودان هستند كه يا بايد از تماميت و وحدت كشورشان به عنوان پهناورترين كشور اسلامي دفاع كنند يا اينكه به تقسيم آن راي دهند.
كشور سودان در شمال شرقي آفريقا با دو ميليون و 505 هزار و 813 كيلومتر مربع مساحت در كنار درياي سرخ و ميان كشورهاي مصر و اريتره واقع شده است و پهناورترين كشور مسلمان قاره آفريقا را تشكيل مي دهد.
جديدترين آمارها حكايت از اين دارد كه جمعيت سودان بيش از 40 ميليون نفر است كه 45 درصد از آن را افراد نوجوان، 53 درصد ميانسال و دو درصد ديگر كهنسال هستند.
همچنين 52 درصد از ساكنان اين كشور را سياهپوستان آفريقايي تبار، 39 درصد عرب و هشت درصد ديگر را نژادهايي از قبايل گوناگون تشكيل مي دهند.
طبق آمارهاي رسمي دولتي، اكثريت اين كشور را مسلمانان تشكيل مي دهند كه اكثراً سني مذهب هستند اما درصدي از مسيحيان نيز در جنوب اين كشور به سر مي برند.
زبان رسمي مردم سودان عربي است و به عنوان بزرگترين كشور آفريقايي داراي 26 استان پهناور و متنوع است كه دارفور- كردفان و خارطوم معروفترين آنها است اگرچه دارفور در غرب سودان در برگيرنده سه استان «دارفور غربي»، «شمالي» و «جنوبي» است اما مساحتي به اندازه ايالت كاليفرنيا دارد و در چند سال گذشته به دليل مداخله آمريكا و كشورهاي غربي دچار ناآرامي هايي شده است.

منبع: http://islamtimes.org