سرزمین مردمان سیاه؛ سرباز ارتش مصر در راس قدرت
الترابی از سناریوی تجزیه سودان به 8 کشور پرده برداشت
پروسه خطرناک غربی صهیونیستی؛همیشه پای انگلیس در میان است
نقش رژیم صهیونیستی در تفکیک سودان
اسرائیل در سودان؛ جزئیات کمکهای موساد به تجزیه طلبان
تجزیه سودان با مدیریت صهیونیستی؛ از رویتر تا جان گارانگ
**********************************************
سرزمین مردمان سیاه؛
سرباز ارتش مصر در راس قدرت
سرباز ارتش مصر در
راس قدرت
خبرگزاری مهر- گروه بین الملل : تاکید رئیس جمهوری سودان در جوبا به اینکه اگر مردم
جنوب در همه پرسی نهم ژانویه رای به جدایی بدهند، به آن اعتراضی نخواهد کرد نشان
داد که اولین بخش سناریوی خطرناک تجزیه سودان یکشنبه آینده اجرا خواهد شد.
به گزارش خبرگزاری مهر، قرار است همه پرسی سرنوشت ساز جنوب
سودان یکشنبه هفته آینده برگزار شود تا ساکنان این منطقه پرتنش سالهای اخیر از میان
جدایی و وحدت یکی را انتخاب کنند که اظهارات عمر حسن البشیر رئیس جمهوری سودان در
جوبا در فاصله پنج روز مانده به این رویداد مهم نشان داد که رهبران خارطوم تقریبا
به یقین رسیده اند که از یکشنبه آینده باید در کنار کشوری مستقل و جدید در همسایگی
خود البته از نوع مسالمت آمیز آن همزیستی داشته باشند.
با توجه به اهمیت این رویداد سرنوشت ساز، در چند گزارش به واکاوی دلایل جدایی قریب
الوقوع جنوب سودان و تشکیل کشوری مستقل در جنوب این کشور می پردازیم.
فصل اول : سودان را بهتر بشناسیم
جمهوری سودان در شمال شرقی قاره آفریقا قرار دارد. این کشور، دهمین کشور
جهان از نظر وسعت است. حکومت سودان جمهوری است، در 31 ژانویه 1991 شریعت اسلامی،
قانون این کشور شد؛ سودان در اول ژانویه 1956 استقلال خود را از انگلیس به دست آورد
و روز ملی آن، اول ژانویه است.
سودان در سال 1956 به عضویت سازمان ملل متحد در آمد . سودان از شمال با کشورهای مصر
و لیبی، از غرب با چاد و آفریقا مرکزی، از جنوب با کنگو، اوگاندا و کنیا و از شرق
با اتیوپی و اریتره همسایه است و دریای سرخ این کشور را از عربستان سعودی جدا می
کند.
نام این کشور نامی عربی و به معنای سرزمین مردمان سیاه است. حدود 70 درصد مردم
سودان از دین اسلام پیروی می کنند و اکثرا ساکن مناطق شمالی هستند. پیروان ادیان
بومی حدود 25 درصد و مسیحیان حدود 5 درصد جمعیت سودان را تشکیل می دهند و اکثر
آنها در جنوب این کشور ساکن هستند و البته بخش قابل توجهی از این اقلیت در خارطوم-
پایتخت- سکونت دارند.
به استثنای یک دوره 10 ساله بین سالهای 1972 و 1983 میلادی، کشور سودان از زمان کسب
استقلال، دستخوش ناآرامی سیاسی و درگیریهای داخلی بوده است.
سازمان ملل متحد اعلام کرده است در طول این جنگهای داخلی، که طولانی ترین جنگ
داخلی آفریقا است، بیش از دو میلیون نفر جان خود را از دست دادهاند و حدود چهار
میلیون نفر نیز آواره شدهاند.
ساختار سیاسی سودان
ساختار سیاسی درسودان به گونه ای است که رئیس جمهور قدرت را در دست دارد. از سال
1989 تا کنون عمر حسن البشیر، رهبری سودان را به عهده دارد ؛ البشیر قدرت را با کمک
نیروهای نظامی به دست گرفت
عمر حسن البشیر از تحصیل در مدرسه نظامی قاهره تا
حکومت سودان
البشیر از 16 اکتبر 1993 تا کنون ریاست جمهوری سودان را برعهده دارد، او ششمین رئیس
جمهور پس از احمد المیرغنی است.
عمرحسن احمد البشیر در روستای کوچک هوش بناگا دراول ژانویه سال ۱۹۴۴ به دنیا آمد و
در جوانی به ارتش سودان پیوست و به مدرسه ای نظامی درقاهره رفت. او سریعا مدارج
ترقی درارتش را طی کرد و از سربازان چترباز شد. بعدها و در جریان جنگ با رژیم
صهیونیستی در سال ۱۹۷۳ میلادی وی به ارتش مصر پیوست.
پس از بازگشت به سودان او به یکی از مقامات ارتشی در نیمهٔ جنوبی کشور منصوب شد و
مسئول عملیات نظامی علیه ارتش آزادیبخش خلق سودان شد. او که تا دههٔ ۱۹۸۰ به ژنرالی
رسیده بود، در ۱۹۸۹ کودتایی نظامی تدارک دید وصادق المهدی نخست وزیر وقت را سرنگون
کرد.
البشیرسپس خود را با حسن الترابی رهبرجبههٔ اسلامی ملی متحد کرد و شروع به اجرای
برنامهای کرد که طبق آن شمال سودان را به دولتی شدیدا اسلامی تبدیل کند. او قانون
شریعت را اجرا کرد و در ۱۹۹۱ قانون جنایی جدیدی در شمال سودان اعلام شد که به پلیس
قدرت بیشتری میداد. در۱۶ اکتبر۱۹۹۳ البشیر پس از انحلال شورای فرمان انقلابی برای
رهایی ملی به عنوان رئیس جمهور کشور منصوب شد و قدرتش را افزایش داد. قدرتهای
قانونگذاری و اجرایی که در دست شورا بودند به البشیر واگذار شد .
در سال 1999 درگیریهایی میان البشیر و الترابی ایجاد شد و الترابی که سخنگوی
پارلمان این کشور بود برکنار شد؛ الترابی در حال حاضر از مخالفان مطرح دولت به شمار
می رود و دبیرکلی حزب کنگره مردمی مخالف را بر عهده دارد.الترابی در سال 2001 به
جرم اخلال در امنیت ملی دستگیر و زندانی شد.
پایان جنگ خونین میان شمال و جنوب
البشیر در سال ۲۰۰۴ با امضای توافق نامه ای به جنگ داخلی خونین و ویرانگر
میان جنوب و شمال سودان پایان داد. او به خاطر نقش خود در مناقشه دارفور، جایی که
بر اساس گزارشها، بر اثر پاکسازی نژادی افراد غیر عرب، ۲۰۰ هزار نفر به قتل رسیدند،
مورد انتقاد قرار گرفت . با وجود انتقادهای بینالمللی درباره درگیریهای داخلی،
البشیر رشد اقتصادی را در سودان مدیریت کردهاست. این پیشرفت به دلیل مشارکت
شرکتهای روسی و چینی در استخراج و تجارت نفت از جنوب سودان بوده است.
دادگاه بین المللی علیه البشیر
دادگاه بین المللی کیفری روز چهارشنبه 14اسفند 1387 حکم بازداشت البشیر را
به اتهام آنچه "ارتکاب جنایات جنگی و جنایت علیه بشریت در دارفور" خواند، صادر کرد
و وی را تحت تعقیب بینالمللی قرار دارد. رئیس جمهوری سودان صدور این حکم را بی
ارزش خواند و بر سیاسی کاری این دادگاه و اعمال نفوذ آمریکا و دیگر کشورهای سلطه گر
بر آن تاکید کرد.
در ۳۰ مارس ۲۰۰۹ میلادی، سران کشورهای عضو اتحادیه عرب، در پایان نشست سالانه خود
در دوحه، پایتخت قطر، با صدور بیانیهای از عمرالبشیر در برابر حکم بازداشت
بینالمللی که توسط دادگاه بینالمللی کیفری، برای استرداد او صادر شده است، حمایت
کردند.
اعضای کابینه و حاکمان 26 ایالت این کشور را شخص رئیس جمهور تعیین می
کند. میان این کشور با چاد در سال 2005 جنگ درگرفت.
اقتصاد در سودان
سودان از جمله کشورهای فقیر جهان به شمار می رود و حدود 80 درصد جمعیت این کشور در
بخش کشاورزی و دامداری فعالیت دارند که عمدتا به صورت سنتی اداره میشود.این کشور
دارای منابع نفت خام نیز هست که عمدتا در مناطق جنوبی واقع است و تولید آن در سال
2004 به حدود 200 هزار بشکه در روز رسید.
18.7درصد از جمعیت در سن کار این کشور بیکار هستند. 40 درصد
از مردم آن زیر خط فقر زندگی میکنند.
محصولات صادراتی این کشور شامل نفت و محصولات پتروشیمی، پنبه، کنجد، احشام، بادام
زمینی، صمغ عربی و شکر است که به کشورهای ژاپن (48 درصد)، چین (31 درصد) و
کرهجنوبی (8/3 درصد) صادر میشود.
محصولات وارداتی به سودان بیشتر از کشورهای چین (7/17 درصد)، عربستان سعودی (9
درصد)، امارات متحده عربی (6/5 درصد)، مصر (2/5 درصد)، آلمان (1/5درصد) و هند
(5/4درصد) وارد میشود.
دارفور زخم کهنه ای که التیام نیافته است
دارفور بخشی در غرب سودان است که از سال 2003 در آن درگیریهایی آغاز شده است. اهالی
دارفور اکثرا آفریقاییتبار، اما پیرو دین اسلام هستند، اما از نحوه اختصاص بودجه
دولتی ناخرسندند و دولت را متهم کردهاند که در این زمینه، بین آنان و اهالی عرب
تبار منطقه تبعیض قایل می شود.
آفریقایی تباران دارفور، که گروههای مسلحی را برای مقابله با دولت مرکزی تشکیل
دادهاند، گفتهاند که دولت گروههای شبه نظامی عرب تبار ایجاد کرده و آنها را برای
سرکوب آفریقاییتباران به کار می برد.
جنگ داخلی دافور تاکنون هزاران کشته برجای نهاده و چند صد هزار نفر را آواره کرده
است؛ البته با میانجیگری قطر چندین دور گفتگو میان نمایندگان دولت و گروههای شورشی
دارفور در دوحه برگزار شده است .
مردم سودان
تا جولای 2010، جمعیت سودان، 43 میلیون و 940 هزار نفر اعلام شده است. مردم سودان
از قبایل گوناگون بعضا عربی تبار و برخی آفریقایی یا ترک تشکیل یافتهاند که به
سودان مهاجرت کردهاند. میانگین سنی مردم آن 7/18 سال است. امید به زندگی در این
کشور11/49 سال است. 3/2 درصد ازمردم سودان به بیماری ایدز مبتلا هستند که جمعیتی در
حدود 400 هزار نفر را تشکیل میدهد.
زبان رسمی کشور عربی است و زبان انگلیسی نیز در کنار زبان عربی در بعضی از ادارات
دولتی به ویژه در ولایات جنوبی به کار می رود. واحد پول دینار سودانی است که از 10
قروش تشکیل شده و اسکناسهای 25-50 و 100 دینار وجود دارد. در سودان هفته از شنبه
شروع میشود و جمعهها روز تعطیل رسمی است.
مساحت این کشور 2،505،810 کیلومترمربع و یکی از کشورهای وسیع قاره آفریقا به شمار
می رود.
سناریو تجزیه به 8
کشور؛ ابهامات و دیدگاهها درباره همه پرسی جنوب
خبرگزاری مهر- گروه
بین الملل: کشور سودان درحالی آماده برگزاری همه پرسی سرنوشت ساز جنوب می شود که
سیر تحولات این کشور با توجه به افشای سناریوی تجزیه سودان به هشت کشور، آینده
مبهمی را برای آن رقم زده است.
همه پرسی نهم ژانویه ماه جاری سودان همه نگاهها را معطوف به یکی از بزرگترین
کشورهای جهان عرب و قاره سیاه کرده و سبب شده است تا دیدگاههای مختلفی دراین باره
وجود داشته باشد.
**********************************************
الترابی از سناریوی تجزیه سودان به 8 کشور پرده برداشت
درهمین راستا "حسن الترابی" رئیس حزب کنگره مردمی گفت: تحرکات مخالفان
علیه حزب حاکم را مجبور به کناره گیری از قدرت خواهد کرد یا سبب انتفاضه مردمی در
صورت مخالفت با خواست توده ها می شود. دولت سودان یا باید خودش را تغییر دهد یا
کنار برود.
وی با اشاره به تلاشها برای جدایی جنوب این کشور افزود : این موضوع سبب هدر رفتن
منابع طبیعی و انسانی سودان می شود و درحقیقت به زیان این کشور است تجزیه جنوب
منجر به جدایی طلبی هایی در مناطق دیگری از کشور می شود.
الترابی افزود: حزب کنگره مردمی تصمیم گرفته است که در صورت جدایی جنوب تحرکات خود
را برای سرنگونی رژیم سودان آغاز کند، اما نه با استفاده از ابزار خشونت آمیز زیرا
ما تجربه کودتاهای نظامی را می دانیم و همه سودانی ها از کودتاهای نظامی بیزار
هستند.
وی ادامه داد: رژیم دیکتاتوری مسبب جدایی جنوب است و پس از استقلال جنوب "عمر
البشیر" بیش از گذشته تحت تعقیب قرار خواهد گرفت، زیرا پرونده بسته نشده است و
مجازتها علیه شمال سودان افزایش خواهد یافت به ویژه که غرب طرحهایی در دست اجرا
دارد.
الترابی تصریح کرد: آمریکا از جدایی جنوب استقبال می کند و توجه ویژه ای به منطقه
دارفور دارد
وی تاثیر جدایی جنوب در روند تقسیم منابع آبی نیل را نیز مورد توجه قرار داد و
افزود: برخی کشورها این حوزه همانند مصر حاضر نخواهند بود که سهم کنونی سودان از
این منابع را به رسمیت بشناسند.
الترابی احتمال وقوع جنگ میان شمال و جنوب با توجه حضور نیروهای بین المللی و
مرزهای 2000 کیلومتری را بعید دانست.
این مخالف برجسته دولت مرکزی سودان در گفتگو با الجزیره از وجود سناریوی خطرناکی
برای تجزیه سودان به هشت کشور پرده برداشت؛ گفته می شود الترابی رابطه نزدیکی با
انگلیس دارد.
الترابی به جزئیات بیشتری درباره این سناریو اشاره نکرد، اما نگاهی به تحرکات
هدفمند غربی ها از جمله آمریکا و انگلیس و در کنار آنها رژیم صهیونیستی نشان می دهد
که آنها نه تنها برای تجزیه سودان بلکه برای تجزیه کشورهای بزرگ قاره سیاه از جمله
مصر نقشه های زیادی در سر دارند.
عمرالبشیر
اما رئیس جمهور سودان بر خلاف میل باطنی اش اعلام کرد که جدایی جنوب را
در صورتی که خواسته جنوبی ها باشد، می پذیرد .
وی که آخرین سفر به جوبا مرکز جنوب را پنج روز پیش از همه پرسی این منطقه انجام
داد، افزود: حزب حاکم همواره از وحدت سودان و یکپارچگی کشور حمایت کرده است، اما در
صورتی که اهالی جنوب در همه پرسی به استقلال این بخش رای دهند مورد قبول ما قرار
خواهد گرفت.
عمر البشیر در عین حال از حکومت خودمختار جنوب این کشور خواست که به شورشیان دارفور
کمک نکنند، زیرا این موضوع قانون شکنی به شمار می آید.
ابراهیم
غندور از نقش صهیونیستها در تجزیه سودان خبر داد
دبیر روابط سیاسی حزب کنگره ملی سودان نیز گفت: ما به رای مردم جنوب سودان
درباره استقلال جنوب احترام می گذاریم و خواهان برگزاری همه پرسی در فضایی شفاف که
برگرفته از آراء جنوبی ها باشد، هستیم.حزب کنگره ملی تلاشی برای کارشکنی همه پرسی
صورت نمی دهد و اتهامات علیه حزب بی اساس است.
وی با اشاره به نقش صهیونیستها در تقسیم سودان افزود: رژیم صهیونیستی به دنبال تکه
تکه کردن سودان است و شبکه الجزیره نیز در برنامه ای به این موضوع اشاره کرده است.
غندور ادامه داد: "آفو دیختر" یک مقام امنیتی اسرائیلی به توجه ویژه این رژیم به
سودان اشاره کرده است. تجزیه سودان توطئه ای آشکار است.
وی تاکید کرد: ما علاقه ای به بحران نداریم و امیدواریم که همگان با آرامش عمل کنند
و تنش زایی نکنند ،زیرا اگر جنگی آغاز شود شروع کننده آن بازنده اصلی است و شمالی
ها آغاز گر جنگ نخواهند بود حتی اگر ما را تحریک کنند. اما ما قادر به حمایت کشور
هستیم.
صادق المهدی
صادق المهدی یکی دیگر از مخالفان مطرح دولت سودان و نخست وزیر دهه 60 و90
گذشته این کشور، درباره همه پرسی جنوب سودان گفت: این همه پرسی به گاو مقدس تبدیل
شده است که احدی نمی تواند راجع به آن اظهار نظر کند فقط آمریکا قادر به مهار آن
است.
وی افزود: تلاش برای سرنگونی رژیم سودان پس از همه پرسی ،کشور را به سوی جهنم سوق
می دهد؛ ما خواهان تغییرات از طریق سیستم کنونی هستیم.
المهدی تاکید کرد: در صورت جدایی جنوب اهالی این بخش غرق در شادی و شعف خواهد شد،
اما شمال به ماتم گرفتار خواهد شد علاوه برآن موضوع دارفور شدت پیدا خواهد کرد
موضوع حکم دادگاه بین المللی نیز به قوت خود باقی است.
سلوا کر
رئیس منطقه خودمختار جنوب این کشور با اشاره به سفر "عمر البشیر"آن را
نوعی اطمینان بخشی به ساکنان جنوب این کشور دانست.
وی خطاب به مخالفان سفر رئیس جمهوری سودان به جنوب گفت: عمر البشیر به هرنقطه جنوب
که بخواهد می تواند سفر کند.
سیلوا کر که مورد حمایت شدید غرب از جمله آمریکا و البته حمایتهای پنهانی رژیم
صهیونیستی قرار دارد، به صراحت از جدایی جنوب سودان سخن گفته است و آن را امری
اجتناب ناپذیر دانسته است.
تظاهرات طرفداران جدایی جنوب در جوبا
در این حال الجزیره از برگزاری تظاهرات شماری از طرفداران جدایی جنوب سودان از شمال
در جوبا خبر داد .
در این تظاهرات، صدها نفر از هواداران استقلال جنوب سودان در شهر جوبا مرکز این
منطقه به خیابانها ریختند و با در دست داشتن پلاکاردهایی خواستار رای مثبت ساکنان
جنوب به جدایی آن شدند.
این در حالی است که الجزیره همچنین اعلام کرد طرفداران وحدت در جنوب سودان از ترس
جانشان جرات بیان دیدگاههای خود را ندارند.
**********************************************
پروسه خطرناک غربی صهیونیستی؛همیشه
پای انگلیس در میان است
خبرگزاری مهر
- گروه بین الملل : همه پرسی یکشنبه هفته آینده جنوب سودان برای تجزیه این بخش مهم
از کشور استراتژیکی سودان یکی از مهمترین رخدادهای تاریخ دهه های اخیر و پروسه
خطرناک غربی صهیونیستی به شمار می رود.
این پروسه خطرناک آمریکایی صهیونیستی در چارچوب تلاش غرب و آمریکا برای کوچک سازی
جهان اسلام قابل تجزیه و تحلیل است. تجزیه جنوب از شمال سودان در واقع جغرافیای
سیاسی کشورهای اسلامی را تحت تاثیر قرار خواهد داد و اسرائیل جدیدی را در قلب کشور
اسلامی سودان ایجاد خواهد کرد..
جنوب سودان که 700 هزار کیلومتر مربع مساحت و 9 میلیون نفر جمعیت دارد؛ 85 درصد از
ذخایر نفتی این کشور را در خود جای داده است.
استعمار پیر انگلیس از سال 1956 واندکی پس از استقلال سودان به دلیل وجود سفره های
گسترده نفتی در جنوب سودان همواره در پی جدایی جنوب از شمال بوده است. حضورمداوم
جاسوسان انگلیسی در هیئت مسیونرهای مذهبی در جنوب برای تشویق اهالی این منطقه به
تغییر دین خود از اسلام به مسیحیت یکی از طرح های دراز مدت انگلیس وغرب برای تجزیه
سودان به شمار می رود.
قرار گرفتن جنوب سودان در بخشی از نیل آبی و کشف لایه هایی از معادن منیزیم،
اورانیوم و مس در این منطقه حساس، انگلیس، آمریکا و دیگر کشورهای غربی را به تلاش
برای تجزیه این منطقه تشویق کرد.
طمع ورزی رژیم اسرائیل به منابع طبیعی سودان
در این پروسه، رژیم صهیونیستی نیز مشارکت فعالی دارد زیرا جدایی جنوب سودان از این
کشور، راه را برای حضور رژیم صهیونیستی در این منطقه هموار می کند. هدف اسرائیل از
حضور در ساحل شرقی رود نیل، گسترش فعالیتهای سدسازی برای کنترل و مهارآب رودخانه
نیل است.
اسرائیل تلاش می کند تا از رهگذر ایجاد پایگاه هایی در جنوب سودان دست به فعالیتهای
سد سازی بزند تا از کشورهای سودان شمالی ، مصر و 9 کشور دیگر آفریقایی که در دو سوی
ساحل نیل قرار دارند، باج خواهی کند.
موضوع جدایی سودان که قرار است در 9 ژانویه سال جاری به همه پرسی گذاشته شود از سال
1990 مورد توافق آمریکا ، اتحادیه آروپا و سازمان ملل متحد قرار گرفته است. غرب و
سازمان ملل متحد برای تهیه مقدمات این جدایی، یک جنگ ظالمانه ای را بر ساکنان شمال
و جنوب سودان تحمیل کردند.
بافت پیچیده اجتماعی جنوب و فرصت طلبی غرب
در طول این جنگ، صدها هزار نفراز مسلمانان مقیم جنوب توسط ارتش رهایی بخش
جنوب سودان به رهبری سرهنگ جان کارنگ کشته و بیش از یک میلیون مسلمان دیگر ناچار به
مهاجرت از جنوب به شمال شدند. از سوی دیگر شرایط اجتماعی جنوب سودان با سایر مناطق
این کشور تفاوت اساسی دارد.
نفوذ رهبران قبایل که به "سلطان" معروف هستند و قدرت محلی آنان از قدرت دولت های
محلی بیشتر است شرایط جنوب سودان را در آینده ودر صورت جدائی این منطقه از سودان
شمالی پیچیده تر خواهد کرد.
هر سلطان با تکیه بر افراد قبیله خود یک دولت محلی با تجهیزات نظامی و ارتش تشکیل
داده که وجود این سیستم پیچیده قبیله ای احتمال بروز جنگ داخلی در جنوب سودان را
افزایش می دهد.
در کنار چنین سیستم پیچیده ای، آمریکا و انگلیس با استفاده از شرایط قبیله ای
موجود، صدها پایگاه نظامی برای آموزش نظامی جوانان مسیحی جنوب سودان ایجاد کردند.
از سوی دیگردادگاه رسیدگی به جنایات جنگی در طول 2 سال گذشته به دلیل مواضع
ضد آمریکایی عمر البشیر رئیس جمهوری سودان، حکم بازداشت وی را صادر کرد.
این دادگاه مدعی شده که ژنرال عمر البشیر در کشتار مردم دارفور در غرب سودان مشارکت
داشته و لذا برخلاف قوانین بین المللی پلیس بین الملل را مامور دستگیری رئیس جمهوری
سودان کرده است.
علت این امر این است که عمر البشیر اساسا با جدایی جنوب از شمال سودان به شدت
مخالفت می کرد و این حکم در واقع برای اجبار رئیس جمهوری سودان به پذیرش نتایج همه
پرسی جدایی جنوب صادر شده است.
عمر البشیر اخیرا اعلام کرده که تابع اراده مردم جنوب سودان است و چنانچه در همه
پرسی به جدایی جنوب رای دهند این نتیجه را خواهد پذیرفت.
سفر اخیر عمر البشیر به جنوب سودان که به "حجه الوداع" عمر البشیر از جنوب کشور خود
معروف شده نشان می دهد که تجزیه سودان تقریبا امری قطعی به شمار می رود و مقدمات
این تجزیه از سوی آمریکا، سازمان ملل متحد، اتحادیه اروپا و رژیم صهیونیستی از
مدتها پیش آماده شده است.
نگاه چین به نفت جنوب
حتی شرکتهای چینی نیز اخیرا میلیونها پرچم جنوب سودان را تهیه و به این
منطقه ارسال کرده، زیرا چین نیز منافع خاصی از رهگذر حفاری های نفتی در جنوب سودان
دنبال می کند.
رد پای اسرائیل در جنوب
رهبران جنوب سودان نیز بدون پرده پوشی اعلام کرده اند که پس از جدایی جنوب
از شمال با رژیم صهیونیستی رابطه سیاسی برقرار خواهند کرد و این به مفهوم چراغ سبز
رهبران جنوب سودان به رژیم اسرائیل برای حضور در این منطقه است.
اسرائیل در مقایسه با آمریکا و غرب اشتیاق بیشتری برای تجزیه کشورهای عربی و اسلامی
دارد، زیرا وجود کشورهای اسلامی و عربی یکپارچه و قدرتمند، تهدیدی برای امنیت این
رژیم تلقی می شود.
سکوت عربی و اسلامی در برابر یک توطئه خطرناک
متاسفانه اتحادیه عرب و سازمان کنفرانس اسلامی بدون توجه به ابعاد خطرناک تجزیه
سودان هیچگونه اقدامی برای جلوگیری از وقوع این رخداد شوم که تداعی کننده شکل گیری
رژیم صهیونیستی در سال 1948 است، انجام نمی دهند.
در این راستا تشکیل یک اجلاس فوق العاده با شرکت سران کشورهای اسلامی برای ارائه
رهیافتی در راستای برون رفت سودان از بحران فعلی وجلو گیری از تجزیه سودان به دو
کشور شمال وجنوب لازم وضروری به نظر می رسید.
**********************************************
نفت برای سودان صلح می آورد!
داشتن ذخایر
نفتی برای بسیاری از کشورها عامل بروز اختلاف و جنگ بوده است، اما کارشناسان
امیدوارند این ذخایر بتواند برای کشور جنگ زده سودان، صلح را به ارمغان بیاورد.
به گزارش خبرگزاری مهر، موضوع تجزیه سودان و جدایی بخش جنوبی این کشور موضوعی است
که این روزها محافل سیاسی داخل و خارج این کشور را به خود مشغول کرده است.
سایت خبری "n-tv" آلمان در گزارشی از وجود ذخایر غنی نفت در جنوب سودان بعنوان اصلی
ترین عامل بروز بحران نام برده و در عین حال ابراز امیدواری می کند که همین عامل
این بار بتواند منادی صلح و آرامش در این کشور شود.
سفره های نفتی سودان قریب به 6 میلیارد بشکه نفت دارند که سه چهارم آن در جنوب واقع
شده است. از سوی دیگر بخش شمالی سودان دارای شبکه خطوط انتقال نفت بوده و از این
نظر نقش مهمی در انتقال نفت جنوب بازی می کند. این امر باعث شده کارشناسان در مورد
امکان دستیابی به صلح در این کشور امیدوار باشند.
به اعتقاد آنان جدایی بخش جنوبی سودان از دولت مرکزی با فرمولی که در آن جنوب عهده
دار نقش تولید و شمال نیز عهده دار انتقال نفت شود، امکان پذیر است. "دانا ویلکینز"
از موسسه غیردولتی "گلوبال ویتنس" انگلیس با بیان اینکه شمال خط لوله دارد و جنوب
نفت و هر دو طرف به یکدیگر نیاز دارند، این نیاز را عاملی برای توافق صلح شمال و
جنوب می داند.
"اسپن بارث" معاون وزیر خارجه نروژ نیز در این باره می گوید: مسئله نفت می تواند به
حل بحران سودان کمک کند، اما برای این امر هر دو طرف باید بپذیرند که هر یک سهم خود
را دریافت نموده و نقش ویژه خود را ایفا کنند.
یکی از بهترین راههای انتقال نفت جنوب سودان استفاده از خطوط شمال و رساندن نفت به
سواحل دریای سرخ است. هرچند راه دیگری نیز وجود دارد، یعنی از راه کنیا در سمت
جنوب، اما این راه بسیار هزینه بر و مستلزم صرف زمانی طولانی برای احداث یک خط لوله
است.
این در حالی است که میادین نفتی جنوب یکی از موضوعات اصلی جنگهای داخلی سالهای 1983
تا 2005 بوده اند. شورشیان موسوم به ارتش آزادیبخش سودان در مبارزات خود نه تنها
خواهان استقلال و داشتن حقوق برابر با مسیحیان جنوب بودند، بلکه سهمی را نیز از این
میادین نفتی طلب می کردند.
در هر حال برگزاری همه پرسی میان مردم جنوب سودان که قرار است روز نهم ژانویه (19
دی) انجام گیرد، امیدهای فراوانی را برای پایان یافتن درگیریهای جنوب این کشور
بوجود آورده است. حدود 4 میلیون نفر برای شرکت در این همه پرسی نام نویسی کرده اند
و اگر 60 درصد آنان به جدایی جنوب رای دهند، این امر ظرف شش ماه نخست سال جاری
میلادی محقق خواهد شد.
**********************************************
نقش رژیم
صهیونیستی در تفکیک سودان
خبرگزاری مهر- گروه
بین الملل: بی تردید برای سودان روز 19 دیماه روز سرنوشت سازی محسوب می شود، مردم
جنوب این کشور باید در این تاریخ سرنوشت خود را مشخص کرده، اما بررسی عوامل موثر در
این جدایی طلبی نشان می دهد که رژیم صهیونیستی از محرکان این جدایی طلبی است.
نقش رژیم صهیونیستی در تجزیه طلبی جنوب سودان چیست؟ ریشه های
روابط موساد با گروه های شورشی وجدایی طلب جنوب سودان به چه زمانی باز می گردد؟
استراتژی رژیم صهیونیستی در آفریقا که به تازگی از آن پرده برداشته شد چه می گوید؟
و چند پرسش دیگر که سعی می شود در پرونده "سودان زیر تیغ جدایی" به آنها پاسخ داده
شود.
"تسفی بارئیل" روزنامه نگار وتحلیلگر روزنامه عبری زبان هاآرتض در مقاله ای که روز
سه شنبه 4 ژانویه منتشر کرد خبر داد هم اکنون تعدادی از فرستادگان تل آویو در جنوب
سودان به سر می برند و به جدایی طلبان این کشور برای تحقق این مهم کمک های فکری می
کنند. به گفته این روزنامه اسرائیلی اولین سفارتخانه ای که در کشور مستقل جنوب
سودان افتتاح می شود، سفارت رژیم اسرائیل خواهد بود.
اما این تنها یک ادعا نیست بلکه مورد تایید "سیلوا کر" رئیس منطقه جدایی طلب جنوب
سودان بوده و او این مسئله را چند ماه پیش در گفتگو با نمایندگان رسانه ها تاکید و
خبر داده بود اولین اقدامش برقراری روابط با تل آویو خواهد بود.
نقش
اسرائیل در تجزیه سودان
سال 2003 کتابی در رابطه با فعالیت های موساد در قاره سیاه منتشر شد.
این کتاب فعالیت های موساد را در قاره افریقا به طور اعم و سودان به طور اخص
مورد کنکاش قرار داده بود و در این چارچوب به ریشه های روابط رژیم صهیونیستی
با جدایی طلبان جنوب سودان پرداخته شده است.
در این کتاب به نحوه انتقال سلاح به جدایی طلبان ونیز تلاش های موساد در بحران
آفرینی در منطقه پرداخته شده، اما مهمترین مطلب این کتاب که اتفاقا در اولین
سطر مقدمه اش آمده این پرسش است که چرا موساد به سودان توجه ویژه ای پیدا کرد؟
سرهنگ "موشه فرجی" که پیشینه فعالیت در کشورهای آفریقای را در چارچوب فعالیت
های موساد در این نقطه از جهان دارد در پاسخ به پرسش مطرح شده می نویسد: شاید
موضع اسرائیل در دخالت در تنش های داخلی سودان که در بدو امر یک حادثه محلی غیر
و تعجب آور بود، سئوال برانگیز بود.
اما به زعم این نویسنده، موساد برای این اقدام خود چند دلیل محکمه پسند در
اختیار دارد که اولین آن دور ماندن سودان از رویارویی عربی- صهیونیستی از سال
1948 یعنی زمان شکل گیری رژیم صهیونیستی تا جنگ ژوئن 1967 واجلاس خارطوم که
منجر به جنگ فرسایشی در جبهه مصر گردید، در این صحنه حضوری نداشت به نحوی که
حتی در جنگ های 1956 وجنگ شش روزه هم دخالتی نکرد و همین مسئله مراکز
سیاستگذاری صهیونیستی را بر آن داشت تا اقداماتی را برای دور ماندن این کشور از
این صحنه در دستور کار قرار دهند.
دوم، سودان جزو معدود کشورهایی است که حتی نسبت به رخنه صهیونیستها به
همسایگانش از خود بی تفاوتی نشان داده بود و در دوره ای که صهیونیستها روابط
گسترده ای با "هیلاسلاسی" رهبر اتیوپی برقرار کرده وبعد از آن به سوی اوگاندا
وکنیا هم این نفوذ خود را گسترش می دادند بر خلاف مصر (جمال عبدالناصر) واکنشی
به این اقدام از خود نشان ندادند. به اعتقاد نویسنده کتاب این دو مسئله باعث شد
تا از نگاه اسرائیل این مواضع دولت سودان به عنوان نقاط ضعف آن قلمداد شده وهدف
مناسبی برای یورش محسوب شوند.
سازمان های جاسوسی ـ اطلاعاتی صهیونیستی با توجه به دستورالعمل بن گوریون برای
استفاده از اقلیت های ساکن کشورهای عربی وبرقراری روابط ویژه با آنها جهت گسترش
دامنه نفوذ در منطقه، سودان را هم در زمره کشورهای همچون عراق در محور این
پروژه قرار دادند. تا در کنار کردها در عراق ودروزی ها در لبنان جدایی طلبان
جنوب سودان نیز مورد حمایت ویژه سازمان های اطلاعاتی رژیم صهیونیستی موساد قرار
گرفتند.
گرچه میزان ونوع این حمایت طی سال های بعد از 1973 دچار جزر ومدهای شدیدی شد
اما به هر شکل بعد از آغاز در آن برهه زمانی گذشته تا سال های اولیه قرن بیست
ویکم شتاب بسیار زیادی به خود گرفته است.
**********************************************
اسرائیل در سودان؛ جزئیات کمکهای موساد به تجزیه طلبان
خبرگزاری مهر- گروه بین الملل: فردا همه پرسی جنوب سودان برگزاری می شود؛ امری
که می تواند بزرگترین کشور آفریقایی را دو تکه کند و بخشی دیگر از سرزمین های
عربی را با دسیسه ای هدفمند که صهیونیستها در آن نقش دارند جدا کند.
بی تردید برای سودان یکشنبه 19 دیماه روز سرنوشت سازی است؛ مردم جنوب این کشور
فردا نه تنها سرنوشت خود، بلکه کشورشان را رقم می زنند. اما این تجزیه طلبی
ریشه ها و عواملی دارد که بیشتر آنها به خارجیان مداخله گر باز می گردد که
مهمترین آنها آمریکا و رژیم اسرائیل هستند.
به گفته سرهنگ "موشه فرجی" نویسنده کتاب "نقش موساد در آفریقا" حضور رژیم
صهیونیستی در 32 کشور آفریقایی و اجرای بیش از 67 پروژه زیربنایی و28 طرح
کشاورزی و از آن مهمتر فعالیت 3000 کارشناس صهیونیستی در این کشورها بستر خوبی
را برای اجرای طرح های صهیونیستی در اختیار تل آویو قرار داد.
رژیم اسرائیل از طریق سه کشورهمسایه سودان یعنی زئیر، ایتیوپی و اوگانادا درصدد
نفوذ به این کشور برآمد. ماموران موساد در این سه کشور ماموریت یافتند تا
تماسهای خود را با رهبران جریانهای جدایی طلب جنوب سودان آغاز کنند.
در میان این ماموران می توان به نام هایی همچون "ایهوئد جبرئیل" که از شخصیتهای
بانفوذ زئیر و "شلومو هیلیل" که مرد همه کاره موساد در آدیس آبابا بود و نیز
آهارون زئیر فرمانده اسبق نیروی هوایی رژیم صهیونیستی که مامور تاسیس نیروی
هوایی اوگانادا شد و روابط بسیار خوبی با عیدی امین رهبر این کشور داشت، اشاره
کرد.
به هر شکل این نفوذ از طریق این مثلث وبا هدایت شلومو هیلیل انجام گرفت، هیلیل
در این رابطه چندین بار به داخل خاک سودان نفوذ کرد و گزارش هایی را در رابطه
با اوضاع این منطقه برای موساد فرستاد.
علاوه بر ملاقات هایی که ماموران موساد با عبور از مرزهای سودان در داخل خاک
این کشور با رهبران جدایی طلب انجام می دادند، ملاقات هایی هم در آدیس آبابا،
کامپالا، نایروبی وکینشازا هم ترتیب داده می شد، همه این دیدارها چه در داخل
خاک سودان وچه در خارج از آن با کمک رهبرانی سه کشور همسایه سودان انجام می
گرفت.
با آغاز دوره کودتاها در سودان موساد روابط خود را با شورشیان جنوب سودان هم
گسترش وتقویت کرد به نحوی که در دوره هرج ومرج بعداز کوتای ژنرال "ابراهیم
عبود" این روابط جنبه رسمی به خود گرفت و موساد از طریق مثلث ایتیوپی، اوگاندا
وزئیر اولین محموله تسلیحاتی اش را تسلیم شورشیان جنوب سودان کرد.
این محموله شامل یک هزار قبضه مسلسل از نوع یوزی، 50 خمپاره انداز 60 میلمتری
از نوع سولتام، تعداد زیادی مینهای زمینی از صنایع نظامی رژیم صهیونیستی و50
مسلسل سنگین از نوع براونینگ بود.
با آغاز دهه هفتاد از قرن بیستم تعدادی از مشاوران نظامی صهیونیست هم برای
آموزش وکمک به جنبش جدایی طلب جنوب سودان به این منطقه رسیدند ودر امر سامان
دادن به شاخه نظامی آنچه که به "جنبش مقاومت جنوب سودان" شهرت یافته کمک شایانی
کردند.
به اعتقاد کارشناسان انتقال تجارب کارشناسان نظامی صهیونیست به جدایی طلبان
باعث شد تا این جنبش توانمندی های نظامی و بازدهی عملیاتی خود را در جنوب سودان
به شدت ارتقا بخشد.
نقطه اوج این ارتقا در سال 1973 در دوره زمامداری "جعفر نمیری" به وقوع پیوست
در آن زمان بعد از اعلام آتش بس توسط دولت مرکزی تعداد زیادی از نظامیان سودانی
با فرار از واحدهای خود، به شورشیان می پیوستند که مهمترین آنها شورش پایگاه
نظامی "اکوبو" در منطقه بالا دست نیل و نیز فرار "الفرد اجوان" به همراه هنگ
تحت امر خود به اتیوپی بود که بعد از گفتگو با کارشناسان اسرائیلی مستقر در این
کشور متقاعد شد به همراه این واحد به طور کامل به نیروهای شورشی در داخل خاک
سودان بازگردد.
با این جود جنبش آزادی بخش جنوب سودان تنها جریان مورد حمایت موساد نبود، بلکه
گروه های دیگری نیز در این زمینه با حمایت صهیونیستها در منطقه جنوب سودان
فعالیت خود را آغاز کردند که در این میان می توان به حزب اتحاد ملی سودان
آفریقایی موسوم به (سانو) ونیز جبهه جنوبی که در خود تعدادی از کارمندان اداری،
هنرمندان و نظامیان سابق ارتش سودان از اهالی منطقه بحر الغزال و بالادست نیل
هستند را نام برد.
"موشه دایان" وزیر امور خارجه وقت رژیم صهیونیستی با وجود موضع نه چندان جدی
دولت ژنرال جعفر نمیری در قبال رویارویی عربی ـ صهیونستی بر این باور بود که
نمیری تا ابد نمی تواند در راس حاکمیت سودان باقی بماند از این رو باید از طریق
راهبردهای دیگری به دنبال تامین منافع رژیم صهیونیستی در طولانی مدت بود.
در چارچوب این نظریه بود که "عزر وایزمن" وزیر جنگ وقت رژیم صهیونیستی با
افزایش حجم کمک های نظامی رژیم صهیونیستی به جنبش آزادیبخش جنوب سودان موافقت
کرد.
**********************************************
تجزیه سودان با مدیریت صهیونیستی؛ از رویتر تا جان گارانگ
خبرگزاری مهر- گروه بین الملل: همه پرسی تعیین سرنوشت جنوب سودان در حالی امروز
صبح آغاز شد که نباید از نقش عوامل خارجی در آن از جمله صهیونیستها غافل شد.
همه پرسی تعیین سرنوشت جنوب سودان از امروز به مدت یک هفته آغاز شد؛ امری که
دخالت عوامل خارجی در بروز آن مشهود است. از مداخله گران خارجی می توان به رژیم
اسرائیل اشاره کرد که در ادامه به بررسی بخشی دیگر از اقدامات فتنه گرانه
صهیونیستها در جنوب سودان می پردازیم.
در چارچوب تحرکات صهیونیستها در جنوب سودان، تل آویو 15 میلیون دلار به عنوان
حقوق فرماندهان وجنگجویان این جنبش اختصاص داده که این کمک علاوه بر دوبرابر
شدن حجم سلاح های ارسالی از طریق اوگاندا و زئیر به سودان می باشد.
در گزارش هایی که " تسفی رویتر" فرمانده شعبه ارسال این کمک ها وابسته به وزارت
جنگ صهیونیستی تهیه و تقدیم مراجع مافوق شده از میان جنگ افزارهای ارسالی می
توان به موارد ذیل اشاره کرد.
- 6 هزار قبضه تفنگ از انواع کلاشینکف، ام 16، گالیلی ومسلسل های یوزی
- 1000 قبضه مسلسل سبک از انواع دیکرنوف، سمینوف وبراونینگ
- 600 موشک انداز آر پی جی
- 150 خمپاره انداز 80 و120 میلیمتری
- 40 عراده توپ های ضدی هوایی ( یک و دولول)
- تعدادی از موشک اندازهای کاتیوشا وموشک های ضد هوایی از نوع "استریلا"
"موشه فرجی" در کتاب خود درباره حضور موساد در آفریقا به اسنادی در رابطه با
روابط شخصی که از آن زمان بین ماموران موساد ورهبران جنبش جنوب سودان برقرار شد
اشاره کرده است. رژیم صهیونیستی در چارچوب این هدف گذاری خود به هریک از
ماموران خود ماموریت داد که در یکی از ابعاد سیاسی، نظامی، اطلاعاتی روابط خود
را با رهبران جنبش گسترش دهند.
به طور مثال در بعد سیاسی، "یوری لوبرانی" و"دیوید کمحی" دو مامور ویژه موساد
به همراه مرد عملیات ویژه "یوسی میوحاس" برای این عرصه انتخاب شدند.
در عرصه نظامی، فرماندهان نظامی بارزی که از ارتش رژیم صهیونیستی خارج شده بوده
و وارد فعالیت های اطلاعاتی شدند به عنوان نمایندگان رژیم صهیوینستی به آفریقا
اعزام شدند تا در کنار فعالیت های اقتصادی خود از جمله فروش سلاح و دلالی برای
شرکت های تسلیحاتی صهیونیستی در کشورهای آفریقایی، روابط ویژه ای هم در چارچوب
اهداف این رژیم با رهبران این منطقه از جمله رهبران جنبش جنوب سودان برقرار
کنند.
در میان این افرد می توان به نام هایی همچون ژنرال "یاموس بن جال"، ژنرال
"ساموئل جونین" ونیز سرهنگ "موشه فرجی" اشاره کرد.
در بعد امنیتی واطلاعاتی هم گروهی به رهبری "بن الیاهو" از سازمان امنیت عمومی
رژیم صهیونیستی (شاباک) و یسرائیل مئیری از شعبه ضد اطلاعات ارتش وسرگرد
"ساموئل کیدری" حضور پر رنگی داشتند.
این رویکرد دقیقا با گسترش دامنه فعالیت دوایر ویژه سیاسی، نظامی وامنیتی در
مناطق جنوب سودان و برقراری ارتباط با تمامی گروه ها، سازمان ها وحتی شخصیت
هایی که با خارطوم هم در ارتباط هستند، تحقق یافت. روابط مذکور در مورد ارتش
خلق برای ازادی سودان که "جان گارانگ" آن را از سال 1983 وتا زمان ترور چند سال
پیشش در سانحه هواپیما هدایت می کرد هم صدق می کند.
فعالیت گروه گارانگ به حدی برای تل آویو قابل توجه ومهم بود که نخست وزیران
مختلف رژیم صهیونیستی همچون اسحق شامیر، بنیامین نتانیاهو، و حتی اسحق رابین را
بر آن داشت تا تصمیمات مهمی در افزایش حمایت خود از وی بین سال های 1990 تا
1999 بگیرند.
مجله تخصصی نظامی وعبری زبان "معرخوت" در گزارشی در این رابطه تاکید کرد کمک
های رژیم صهیونیستی از گارانگ طی این مدت از مرز 500 میلیون دلار گذشت و گرچه
این کمک ها از سوی رژیم صهیونیستی بوده اما بخش های عمده این هزینه از جیب
آمریکا تامین شد.
به هر شکل فعالیت های ارتش خلق برای آزادی سودان در جنوب این کشور به حدی گسترش
پیدا کرد که دولت خارطوم را مجبور ساخت تا این جنبش را به عنوان یکی از طرف های
فعال در منطقه جنوب این کشور به رسمیت بشناسد.
گارانگ با توجه به شناختی که از طرح های صهیونیستی در منطقه داشت، از همان
ابتدا هدف خود را جدایی جنوب از سرزمین مادری اعلام کرد این در حالی بود که
برخی دیگر از گروه ها همواره سعی می کردند این هدف را در لفافه ای از عبارت های
دیگر پنهان کنند.
جان گارانگ که بود ؟
گزارش های تهیه شده توسط ماموران موساد در رابطه با گارانگ را می توان در چند
جمله زیر خلاصه کرد.
گارانگ متولد سال 1943 استان بور است که بعد از توصیه سفارت آمریکا در کنیا
وسپس اوگانادا و زئیر موفق به کسب بورسیه تحصیلی در آمریکا شد و فوق لیسانس خود
را از دانشگاه آیوا گرفت. وی بعد از پایان تحصیلات آموزش های نظامی را در همین
کشور گذراند و بعد از آن یک دوره نظامی هم در دانشکده امنیت داخلی رژیم
صهیونیستی سپری کرد، سپس از این دوره به جنوب سودان بازگشت و به جنبش "هینانیا"
پیوست.
ارزیابی هایی که توسط مسئولین مختلف موساد از جمله "ادمونی" رئیس سابق موساد و
نیز مسئولین برجسته ای همچون دیوید کمحی، ایلیاهو بن ایلیسار واوری لوبرانی بر
روی شخصیت گارانگ انجام گرفت نشان داد که صهیونیستها می توانند به وی در
دستیابی به این هدف تکیه کنند.
فرجی در کتاب خود تاکید می کند که گارانگ از در تمام دوره تحصیل در آمریکا زیر
نظر سازمان اطلاعات آمریکا سیا و نیر ماموران رژیم صهیونیستی قرار داشت.
از نکات قابل توجه در این کتاب افشای سفر آریل شارون به سودان در زمان جنگ چاد
بود که ظاهرا برای پایان دادن به اختلافات به وجود آمده بین بین قطب های مختلف
گروه های مخالف دولت مرکزی خارطوم انجام گرفت، اما با توجه به اینکه جنبش
گارانگ در حال پیروزی قاطع بود، وی حاضر به پذیرش میانجیگری شارون نشد وظاهرا
تلاش های شارون بی نتیجه ماند.
با این وجود حمایت رژیم صهیونیستی از گارانگ طی دهه های هشتاد ونود از قرن
گذشته و نیز دهه اول قرن بیست ویکم همچنان ادامه یافت.
بعد از آن بود که فرایند بین المللی ومنطقه ای مختلفی باعث شد تا سودان در
شرایط ویژه وخطرناک خاصی مجبور به پذیرش انجام مذاکرات با ارتش خلق سودان در
کنیا شده ودست آخر ژنرال عمر البشیر رهبر سودان توافقنامه "مشاکاس" را به امضا
برساند.
به اعتقاد تحلیلگران سیاسی رژیم صهیونیستی و بخصوص آنانی که در سودان وکشورهای
همسایه اش حضور وفعالیت داشتند، این توافقنامه بستر وزیربنای قانونی وعملی
جدایی جنوب را در اینده با توجه به موافقت دولت مرکزی با حق تعیین سرنوشت این
منطقه بنا نهاد؛ مسئله ای که احتمالا امروز یکشنبه به منصه ظهور در می آید.
منبع: خبرگزاری مهر
|
مطالب دیگر در این بخش | تاریخ انتشار |
قذافی رهبر سر به هوای لیبی؛ با امید مردمانش بر سر کار آمد و طغیان کرد |
۱۳۹۵/۸/۲ |
۱۳۹۵/۶/۱۷ |
|
۱۳۹۵/۵/۲۴ |
|
۱۳۹۵/۵/۱۶ |
|
۱۳۹۵/۲/۶ |
|
۱۳۹۵/۱/۲۵ |
|
۱۳۹۴/۱۲/۱۹ |
|
۱۳۹۴/۹/۳۰ |
|
۱۳۹۴/۹/۳۰ |
|
۱۳۹۴/۹/۳۰ |
|
۱۳۹۴/۹/۹ |
|
۱۳۹۴/۸/۱۴ |
|
۱۳۹۴/۷/۲۷ |
|
۱۳۹۴/۷/۱۴ |
|
۱۳۹۴/۶/۲۱ |
|
تشکیل گروه ۵+۳؛ ترفند جدید کشورهای غربی برای مداخله نظامی در لیبی |
۱۳۹۴/۵/۱۳ |
اوباما و آفریقا؛ سفری برای جبران عقبماندگی تجاری در مقابل چین |
۱۳۹۴/۵/۱۳ |
۱۳۹۴/۴/۲۲ |
|
۱۳۹۴/۴/۸ |
|
۱۳۹۴/۴/۸ |
|
۱۳۹۴/۴/۷ |
|
۱۳۹۴/۴/۱ |
|
۱۳۹۴/۳/۲۰ |
|
واشنگتن پست: لیبی به پایگاه داعش در لیبی علیه آفریقا تبدیل میشود |
۱۳۹۴/۳/۲۰ |
۱۳۹۴/۳/۱۰ |
|
۱۳۹۴/۳/۵ |
|
۱۳۹۴/۳/۴ |
|
۱۳۹۴/۳/۳ |
|
۱۳۹۴/۲/۲۹ |
|
۱۳۹۴/۲/۲۲ |
|
۱۳۹۴/۲/۲۰ |
|
۱۳۹۴/۲/۲ |
|
۱۳۹۴/۱/۲۹ |
|
۱۳۹۴/۱/۲۶ |
|
۱۳۹۴/۱/۲۲ |
|
۱۳۹۳/۱۲/۲۳ |
|
از رقابتهای پنهانی مصر و عربستان تا جای خالی فلسطین در طرح دفاع مشترک عربی |
۱۳۹۳/۱۲/۲۰ |
۱۳۹۳/۱۲/۱۹ |
|
پس از سوریه و عراق آیا اکنون نوبت نابودی ارتش مصر رسیده است؟ |
۱۳۹۳/۱۲/۱۷ |
۱۳۹۳/۱۲/۱۷ |
|
۱۳۹۳/۱۲/۱۳ |
|
۱۳۹۳/۱۲/۱۲ |
|
۱۳۹۳/۱۲/۱۱ |
|
۱۳۹۳/۱۲/۱۱ |
|
۱۳۹۳/۱۲/۱۱ |
|
«بهار داعش» در شمال آفریقا؛غرب، بزرگترین برنده جنگ در آفریقاست |
۱۳۹۳/۱۲/۲ |
۱۳۹۳/۱۱/۲۶ |
|
۱۳۹۳/۱۱/۲۰ |
|
۱۳۹۳/۱۱/۱۱ |
|
۱۳۹۳/۱۱/۱ |
|
۱۳۹۳/۱۰/۳۰ |
|
۱۳۹۳/۱۰/۳۰ |
|
۱۳۹۳/۱۰/۲۹ |
|
۱۳۹۳/۱۰/۲۷ |
|
۱۳۹۳/۱۰/۲۰ |
|
۱۳۹۳/۱۰/۲۰ |
|
۱۳۹۳/۱۰/۱۴ |
|
۱۳۹۳/۱۰/۱۰ |
|
۱۳۹۳/۱۰/۷ |
|
۱۳۹۳/۱۰/۶ |
|
۱۳۹۳/۱۰/۶ |
|
۱۳۹۳/۱۰/۶ |
|
۱۳۹۳/۹/۲۳ |
|
۱۳۹۳/۹/۲۳ |
|
۱۳۹۳/۹/۱۶ |
|
۱۳۹۳/۹/۱۵ |
|
انتقاد آفریقای جنوبی از اقدامات رژیم صهیونیستی در سرزمین های اشغالی |
۱۳۹۳/۹/۹ |
۱۳۹۳/۹/۵ |
|
۱۳۹۳/۹/۲ |
|
عربستان ۲ میلیارد پوند در پروژه توسعه منطقه کانال سوئز سرمایه گذاری میکند |
۱۳۹۳/۹/۲ |
۱۳۹۳/۷/۲۹ |
|
هشدارکارشناسان درباره حمایت های مالی عربستان از افراطی گری در آفریقا |
۱۳۹۳/۷/۱۴ |
۱۳۹۳/۷/۱۴ |
|
۱۳۹۳/۷/۱۴ |
|
۱۳۹۳/۷/۶ |
|
۱۳۹۳/۷/۱ |
|
۱۳۹۳/۶/۳۰ |
|
۱۳۹۳/۶/۲۴ |
|
۱۳۹۳/۶/۱۶ |
|
۱۳۹۳/۶/۱۱ |
|
۱۳۹۳/۶/۳ |
|
۱۳۹۳/۵/۲۵ |
|
خلع سلاح مقاومت، بدون خلع سلاح هستهای رژیم صهیونیستی پذیرفته نیست |
۱۳۹۳/۵/۱۹ |
۱۳۹۳/۵/۱۸ |
|
۱۳۹۳/۵/۱۱ |
|
۱۳۹۳/۵/۱۱ |
|
۱۳۹۳/۵/۵ |
|
۱۳۹۳/۵/۴ |
|
تظاهرات ضدصهیونیستی هزاران الجزایری به درگیری با پلیس منجر شد |
۱۳۹۳/۴/۳۰ |
۱۳۹۳/۴/۳۰ |
|
۱۳۹۳/۴/۲۴ |
|
۱۳۹۳/۴/۱۸ |
|
۱۳۹۳/۴/۱۷ |
|
۱۳۹۳/۴/۱۱ |
|
۱۳۹۳/۳/۱۱ |
|
۱۳۹۳/۳/۴ |
|
۱۳۹۳/۲/۲۹ |
|
۱۳۹۳/۲/۲۲ |
|
۱۳۹۳/۱/۳۱ |
|
۱۳۹۳/۱/۲۶ |
|
۱۳۹۳/۱/۱۸ |
|
۱۳۹۳/۱/۱۵ |
|
آفریقا از جنگ داخلی در سودان جنوبی تا نسل کشی مسلمانان در آفریقای مرکزی |
۱۳۹۳/۱/۱۰ |
۱۳۹۲/۱۱/۶ |
|
۱۳۹۲/۱۰/۳۰ |
|
۱۳۹۲/۱۰/۲۳ |
|
احضار رئیس دفتر حفاظت منافع ایران در مصر و نقش «بندر بن سلطان» |
۱۳۹۲/۱۰/۲۱ |
رفراندوم قانون اساسی؛ ترفندی برای مشروعیت بخشیدن به کودتا علیه مرسی |
۱۳۹۲/۱۰/۷ |
۱۳۹۲/۱۰/۴ |
|
کناره گیری رابرت موگابه از قدرت؛ تاثیر از ماندلا یا تضعیف جایگاه؟ |
۱۳۹۲/۱۰/۳ |
۱۳۹۲/۹/۲۵ |
|
۱۳۹۲/۹/۲۴ |
|
۱۳۹۲/۹/۲۳ |
|
۱۳۹۲/۹/۱۷ |
|
۱۳۹۲/۹/۱۲ |
|
۱۳۹۲/۹/۱۰ |
|
۱۳۹۲/۹/۶ |
|
۱۳۹۲/۸/۲۷ |
|
۱۳۹۲/۸/۲۱ |
|
۱۳۹۲/۸/۲۰ |
|
۱۳۹۲/۸/۱۵ |
|
۱۳۹۲/۸/۱۴ |
|
۱۳۹۲/۸/۱۳ |
|
هویت اسلامی، منصب وزیر دفاع و سیستم انتخاباتی چالشهای قانون اساسی مصر |
۱۳۹۲/۸/۶ |
۱۳۹۲/۷/۳۰ |
|
۱۳۹۲/۷/۱۶ |
|
۱۳۹۲/۷/۱۰ |
|
۱۳۹۲/۷/۹ |
|
۱۳۹۲/۷/۸ |
|
۱۳۹۲/۷/۲ |
|
۱۳۹۲/۷/۱ |
|
۱۳۹۲/۶/۲۵ |
|
۱۳۹۲/۶/۲۳ |
|
۱۳۹۲/۶/۱۸ |
|
۱۳۹۲/۶/۱۷ |
|
۱۳۹۲/۶/۹ |
|
۱۳۹۲/۶/۶ |
|
۱۳۹۲/۵/۳۰ |
|
۱۳۹۲/۵/۲۸ |
|
۱۳۹۲/۵/۲۷ |
|
۱۳۹۲/۵/۲۶ |
|
۱۳۹۲/۵/۲۳ |
|
۱۳۹۲/۵/۱۵ |
|
۱۳۹۲/۵/۱۴ |
|
۱۳۹۲/۵/۱۳ |
|
۱۳۹۲/۵/۹ |
|
۱۳۹۲/۵/۶ |
|
۱۳۹۲/۴/۳۰ |
|
۱۳۹۲/۴/۲۹ |
|
۱۳۹۲/۴/۲۶ |
|
۱۳۹۲/۴/۲۵ |
|
۱۳۹۲/۴/۲۳ |
|
۱۳۹۲/۴/۱۹ |
|
مقایسهای بین دو اتحاد؛ از وفای ایرانیان به اسد تا خیانت شیوخ عرب به مرسی |
۱۳۹۲/۴/۱۷ |
۱۳۹۲/۴/۱۶ |
|
۱۳۹۲/۴/۱۵ |
|
۱۳۹۲/۴/۱۰ |
|
۱۳۹۲/۴/۵ |
|
۱۳۹۲/۴/۴ |
|
۱۳۹۲/۴/۲ |
|
۱۳۹۲/۴/۱ |
|
«نلسون ماندلا» از مبارزه با آپارتاید تا دست و پنجه نرم کردن با بیماری |
۱۳۹۲/۳/۲۰ |
۱۳۹۲/۳/۵ |
|
۱۳۹۲/۲/۲۹ |
|
۱۳۹۲/۲/۲۵ |
|
۱۳۹۲/۲/۲۴ |
|
۱۳۹۲/۲/۱۰ |
|
۱۳۹۲/۲/۲ |
|
۱۳۹۲/۱/۳۱ |
|
۱۳۹۲/۱/۲۶ |
|
۱۳۹۲/۱/۲۴ |
|
۱۳۹۲/۱/۲۰ |
|
۱۳۹۲/۱/۱۷ |
|
تونس در سال ۹۱؛ تداوم تنشهای سیاسی و سقوط اولین دولت پس از انقلاب |
۱۳۹۲/۱/۷ |
۱۳۹۱/۱۲/۲۷ |
|
مصر در سال ۹۱؛ از تصویب همهپرسی قانون اساسی تا درگیریهای خیابانی |
۱۳۹۱/۱۲/۲۶ |
۱۳۹۱/۱۲/۲۳ |
|
۱۳۹۱/۱۲/۲۱ |
|
۱۳۹۱/۱۲/۲۰ |
|
۱۳۹۱/۱۲/۱۳ |
|
۱۳۹۱/۱۲/۱۲ |
|
۱۳۹۱/۱۲/۱ |
|
۱۳۹۱/۱۱/۲۹ |
|
۱۳۹۱/۱۱/۲۴ |
|
۱۳۹۱/۱۱/۱۸ |
|
۱۳۹۱/۱۱/۱۴ |
|
۱۳۹۱/۱۱/۳ |
|
۱۳۹۱/۱۱/۱ |
|
۱۳۹۱/۱۰/۲۶ |
|
۱۳۹۱/۱۰/۱۷ |
|
۱۳۹۱/۱۰/۱۲ |
|
۱۳۹۱/۱۰/۳ |
|
۱۳۹۱/۱۰/۲ |
|
۱۳۹۱/۹/۲۵ |
|
۱۳۹۱/۹/۲۲ |
|
۱۳۹۱/۹/۱۸ |
|
۱۳۹۱/۹/۱۶ |
|
۱۳۹۱/۹/۱۵ |
|
۱۳۹۱/۹/۱۲ |
|
۱۳۹۱/۹/۸ |
|
۱۳۹۱/۸/۳۰ |
|
۱۳۹۱/۸/۲۷ |
|
۱۳۹۱/۸/۲۰ |
|
۱۳۹۱/۸/۱۵ |
|
۱۳۹۱/۸/۱۰ |
|
۱۳۹۱/۸/۹ |
|
۱۳۹۱/۸/۸ |
|
۱۳۹۱/۸/۶ |
|
۱۳۹۱/۸/۳ |
|
الجزایر؛ کشوری جوان که سیاستمدارانی سالخورده بر آن فرمانروایی میکنند |
۱۳۹۱/۷/۳۰ |
۱۳۹۱/۷/۲۵ |
|
چرا تونس جرم شمردن عادیسازی روابط با رژیم صهیونیستی را تصویب نمیکند؟ |
۱۳۹۱/۷/۲۳ |
۱۳۹۱/۷/۱۹ |
|
۱۳۹۱/۷/۱۶ |
|
۱۳۹۱/۷/۱۲ |
|
۱۳۹۱/۷/۱۰ |
|
۱۳۹۱/۷/۸ |
|
۱۳۹۱/۷/۳ |
|
۱۳۹۱/۷/۱ |
|
۱۳۹۱/۶/۲۹ |
|
۱۳۹۱/۶/۲۷ |
|
۱۳۹۱/۶/۱۹ |
|
۱۳۹۱/۶/۱۳ |
|
۱۳۹۱/۶/۵ |
|
۱۳۹۱/۵/۱۸ |
|
۱۳۹۱/۵/۱۴ |
|
۱۳۹۱/۵/۱۱ |
|
۱۳۹۱/۵/۹ |
|
آفريقا براي جلوگيري از سرقت سرمايه هاي خود بايد زيرساختهاي اقتصادي اش را تقويت کند |
۱۳۹۱/۵/۸ |
۱۳۹۱/۵/۷ |
|
۱۳۹۱/۵/۴ |
|
۱۳۹۱/۵/۲ |
|
۱۳۹۱/۵/۱ |
|
۱۳۹۱/۴/۲۷ |
|
۱۳۹۱/۴/۲۶ |
|
۱۳۹۱/۴/۲۴ |
|
۱۳۹۱/۴/۱۳ |
|
۱۳۹۱/۴/۱۲ |
|
۱۳۹۱/۴/۱۱ |
|
۱۳۹۱/۴/۱۰ |
|
۱۳۹۱/۴/۴ |
|
۱۳۹۱/۴/۳ |
|
۱۳۹۱/۳/۳۱ |
|
۱۳۹۱/۳/۳۰ |
|
۱۳۹۱/۳/۲۴ |
|
۱۳۹۱/۳/۲۳ |
|
۱۳۹۱/۳/۲۲ |
|
انقلاب جاوید و قدرتمند ایران باید الگوی انقلابهای عربی باشد |
۱۳۹۱/۳/۲۱ |
۱۳۹۱/۳/۲۰ |
|
۱۳۹۱/۳/۱۷ |
|
۱۳۹۱/۳/۱۶ |
|
۱۳۹۱/۳/۱۰ |
|
۱۳۹۱/۳/۹ |
|
۱۳۹۱/۳/۸ |
|
۱۳۹۱/۳/۸ |
|
۱۳۹۱/۳/۷ |
|
۱۳۹۱/۳/۳ |
|
۱۳۹۱/۳/۲ |
|
۱۳۹۱/۲/۲۷ |
|
۱۳۹۱/۲/۲۷ |
|
۱۳۹۱/۲/۲۴ |
|
۱۳۹۱/۲/۲۰ |
|
۱۳۹۱/۲/۱۹ |
|
شورای عالی نظامی،اخوان المسلمون و احتمال تکرار سناریوی سال 1954 |
۱۳۹۱/۲/۱۸ |
۱۳۹۱/۲/۱۷ |
|
۱۳۹۱/۲/۱۶ |
|
۱۳۹۱/۲/۱۱ |
|
بهرهبرداری صهیونیستی از منازعات منطقهای و مناقشات دو جانبه- سودان |
۱۳۹۱/۲/۹ |
۱۳۹۱/۲/۵ |
|
۱۳۹۱/۲/۴ |
|
عقب نشيني سودان جنوبي از منطقه "هجليج" اقدامي واقعي يا تاكتيكي |
۱۳۹۱/۲/۲ |
۱۳۹۱/۱/۳۰ |
|
۱۳۹۱/۱/۲۹ |
|
۱۳۹۱/۱/۲۸ |
|
تجاوز سودان جنوبی به سودان با تحریک رژیم صهیونیستی صورت گرفت |
۱۳۹۱/۱/۲۷ |
۱۳۹۱/۱/۲۲ |
|
۱۳۹۱/۱/۲۰ |
|
۱۳۹۱/۱/۱۹ |
|
"خیرت الشاطر"، نامزد اخوان المسلمون برای انتحابات ریاست جمهوری مصر کیست؟ |
۱۳۹۱/۱/۱۵ |
۱۳۹۱/۱/۱۴ |
|
۱۳۹۱/۱/۱۴ |
|
۱۳۹۰/۱۲/۲۱ |
|
۱۳۹۰/۱۲/۲۰ |
|
۱۳۹۰/۱۲/۱۷ |
|
۱۳۹۰/۱۲/۱۶ |
|
۱۳۹۰/۱۲/۱۵ |
|
اسرار جدیدی از پرونده فعالیت سازمانهای خارجی در مصر برملا شد |
۱۳۹۰/۱۲/۱۴ |
۱۳۹۰/۱۲/۱۳ |
|
۱۳۹۰/۱۲/۱۰ |
|
۱۳۹۰/۱۲/۹ |
|
۱۳۹۰/۱۲/۷ |
|
۱۳۹۰/۱۲/۶ |
|
۱۳۹۰/۱۲/۳ |
|
۱۳۹۰/۱۲/۱ |
|
۱۳۹۰/۱۱/۳۰ |
|
۱۳۹۰/۱۱/۲۹ |
|
۱۳۹۰/۱۱/۲۵ |
|
افشای تلگراف محرمانه سفیر آمریکا با طنطاوی درباره جانشینی مبارک |
۱۳۹۰/۱۱/۲۴ |
۱۳۹۰/۱۱/۲۳ |
|
۱۳۹۰/۱۱/۱۹ |
|
۱۳۹۰/۱۱/۱۶ |
|
۱۳۹۰/۱۱/۱۵ |
|
۱۳۹۰/۱۱/۱۰ |
|
۱۳۹۰/۱۱/۸ |
|
۱۳۹۰/۱۱/۵ |
|
"سعدالکتانی" کاندیدای اخوان برای ریاست پارلمان مصر را بهتر بشناسیم |
۱۳۹۰/۱۱/۱ |
۱۳۹۰/۱۰/۲۷ |
|
۱۳۹۰/۱۰/۲۱ |
|
۱۳۹۰/۱۰/۲۰ |
|
۱۳۹۰/۱۰/۱۹ |
|
۱۳۹۰/۱۰/۱۸ |
|
۱۳۹۰/۱۰/۱۴ |
|
۱۳۹۰/۱۰/۱۳ |
|
البرادعی: قانوناساسی مصر در حد قانون اساسی بورکینافاسو هم نیست |
۱۳۹۰/۱۰/۱۲ |
۱۳۹۰/۱۰/۱۰ |
|
مذاكرات محرمانه شوراي نظامي مصر با آمريكا درباره «كمپ ديويد» بود |
۱۳۹۰/۱۰/۶ |
۱۳۹۰/۱۰/۵ |
|
۱۳۹۰/۱۰/۴ |
|
۱۳۹۰/۱۰/۳ |
|
۱۳۹۰/۹/۳۰ |
|
۱۳۹۰/۹/۲۹ |
|
در آينده شاهد درگيري بزرگ ميان اخوانيها و نظاميان در مصر خواهيم بود |
۱۳۹۰/۹/۲۸ |
۱۳۹۰/۹/۲۷ |
|
۱۳۹۰/۹/۲۶ |
|
۱۳۹۰/۹/۲۳ |
|
۱۳۹۰/۹/۲۲ |
|
۱۳۹۰/۹/۲۱ |
|
۱۳۹۰/۹/۲۰ |
|
۱۳۹۰/۹/۱۶ |
|
۱۳۹۰/۹/۹ |
|
۱۳۹۰/۹/۸ |
|
۱۳۹۰/۹/۷ |
|
۱۳۹۰/۹/۶ |
|
۱۳۹۰/۹/۵ |
|
۱۳۹۰/۹/۲ |
|
۱۳۹۰/۹/۱ |
|
۱۳۹۰/۸/۳۰ |
|
۱۳۹۰/۸/۲۸ |
|
۱۳۹۰/۸/۲۵ |
|
۱۳۹۰/۸/۱۷ |
|
۱۳۹۰/۸/۱۴ |
|
۱۳۹۰/۸/۱۰ |
|
۱۳۹۰/۸/۹ |
|
۱۳۹۰/۸/۴ |
|
۱۳۹۰/۸/۳ |
|
۱۳۹۰/۷/۲۷ |
|
۱۳۹۰/۷/۲۶ |
|
۱۳۹۰/۷/۲۵ |
|
۱۳۹۰/۷/۲۰ |
|
۱۳۹۰/۷/۱۹ |
|
۱۳۹۰/۷/۱۸ |
|
۱۳۹۰/۷/۱۷ |
|
۱۳۹۰/۷/۱۶ |
|
۱۳۹۰/۷/۱۳ |
|
۱۳۹۰/۷/۹ |
|
۱۳۹۰/۷/۵ |
|
۱۳۹۰/۶/۲۸ |
|
۱۳۹۰/۶/۲۷ |
|
۱۳۹۰/۶/۲۶ |
|
۱۳۹۰/۶/۲۲ |
|
۱۳۹۰/۶/۱۳ |
|
۱۳۹۰/۶/۱۳ |
|
۱۳۹۰/۶/۱۳ |
|
۱۳۹۰/۶/۱۳ |
|
۱۳۹۰/۶/۱۳ |
|
۱۳۹۰/۶/۱۳ |
|
۱۳۹۰/۶/۱۳ |
|
۱۳۹۰/۶/۱۲ |
|
۱۳۹۰/۶/۱۲ |
|
۱۳۹۰/۶/۱۲ |
|
۱۳۹۰/۶/۱۲ |
|
۱۳۹۰/۶/۱۲ |
|
۱۳۹۰/۶/۱۲ |
|
۱۳۹۰/۶/۱۲ |
|
۱۳۹۰/۶/۱۲ |
|
۱۳۹۰/۶/۱۲ |
|
۱۳۹۰/۶/۱۲ |
|
۱۳۹۰/۶/۱۲ |
|
۱۳۹۰/۶/۱۲ |
|
۱۳۹۰/۶/۱۲ |
|
۱۳۹۰/۶/۱۲ |
|
۱۳۹۰/۶/۱۲ |
|
۱۳۹۰/۶/۱۲ |
|
۱۳۹۰/۶/۱۲ |
|
۱۳۹۰/۶/۱۲ |
|
۱۳۹۰/۶/۱۰ |
|
۱۳۹۰/۶/۸ |
|
۱۳۹۰/۶/۸ |
|
۱۳۹۰/۶/۸ |
|
۱۳۹۰/۶/۸ |
|
۱۳۹۰/۶/۸ |
|
۱۳۹۰/۶/۸ |
|
۱۳۹۰/۶/۸ |
|
۱۳۹۰/۶/۸ |
|
۱۳۹۰/۶/۸ |
|
۱۳۹۰/۶/۸ |
|
۱۳۹۰/۶/۸ |
|
۱۳۹۰/۶/۸ |
|
۱۳۹۰/۶/۸ |
|
۱۳۹۰/۶/۸ |
|
۱۳۹۰/۶/۸ |
|
۱۳۹۰/۶/۸ |
|
۱۳۹۰/۶/۶ |
|
۱۳۹۰/۶/۶ |
|
۱۳۹۰/۶/۶ |
|
۱۳۹۰/۶/۶ |
|
۱۳۹۰/۶/۶ |
|
۱۳۹۰/۶/۳ |
|
۱۳۹۰/۶/۳ |
|
۱۳۹۰/۶/۳ |
|
۱۳۹۰/۶/۳ |
|
۱۳۹۰/۶/۲ |
|
۱۳۹۰/۶/۲ |
|
۱۳۹۰/۶/۲ |
|
۱۳۹۰/۶/۲ |
|
۱۳۹۰/۶/۲ |
|
۱۳۹۰/۶/۲ |
|
۱۳۹۰/۶/۲ |
|
۱۳۹۰/۶/۲ |
|
۱۳۹۰/۶/۲ |
|
۱۳۹۰/۶/۲ |
|
۱۳۹۰/۶/۱ |
|
۱۳۹۰/۶/۱ |
|
۱۳۹۰/۶/۱ |
|
۱۳۹۰/۶/۱ |
|
۱۳۹۰/۵/۳۰ |
|
۱۳۹۰/۵/۳۰ |
|
۱۳۹۰/۵/۳۰ |
|
۱۳۹۰/۵/۳۰ |
|
۱۳۹۰/۵/۳۰ |
|
۱۳۹۰/۵/۳۰ |
|
۱۳۹۰/۵/۳۰ |
|
۱۳۹۰/۵/۳۰ |
|
۱۳۹۰/۵/۳۰ |
|
۱۳۹۰/۵/۳۰ |
|
۱۳۹۰/۵/۲۸ |
|
۱۳۹۰/۵/۲۴ |
|
۱۳۹۰/۵/۲۴ |
|
۱۳۹۰/۵/۲۳ |
|
۱۳۹۰/۵/۲۳ |
|
۱۳۹۰/۵/۲۳ |
|
۱۳۹۰/۵/۲۳ |
|
۱۳۹۰/۵/۲۳ |
|
۱۳۹۰/۵/۲۲ |
|
۱۳۹۰/۵/۲۲ |
|
۱۳۹۰/۵/۲۲ |
|
جدال بين اسلام گرايان و ليبرال ها درباره هويت آينده مصر ادامه دارد |
۱۳۹۰/۵/۲۲ |
۱۳۹۰/۵/۲۲ |
|
۱۳۹۰/۵/۲۲ |
|
۱۳۹۰/۵/۱۹ |
|
۱۳۹۰/۵/۱۸ |
|
۱۳۹۰/۵/۱۷ |
|
۱۳۹۰/۵/۱۷ |
|
خشم امريکايي ها از ناتوانی نرمافزار "پیشگویی" پنتاگون در تشخیص ناآرامیهای مصر |
۱۳۹۰/۵/۱۷ |
۱۳۹۰/۵/۱۷ |
|
۱۳۹۰/۵/۱۷ |
|
۱۳۹۰/۵/۱۷ |
|
۱۳۹۰/۵/۱۷ |
|
۱۳۹۰/۵/۱۶ |
|
۱۳۹۰/۵/۱۶ |
|
۱۳۹۰/۵/۱۶ |
|
۱۳۹۰/۵/۱۵ |
|
۱۳۹۰/۵/۱۵ |
|
۱۳۹۰/۵/۱۵ |
|
آيا انتخابات پيش از موعد در مغرب تلاشي براي مهار کردن اعتراضات است؟ |
۱۳۹۰/۵/۱۲ |
انتقال دموکراتیک در مصر: پنج نکته مهم درباره اقتصاد و کمک های بین المللی |
۱۳۹۰/۵/۱۲ |
۱۳۹۰/۵/۱۱ |
|
۱۳۹۰/۵/۱۱ |
|
۱۳۹۰/۵/۱۱ |
|
۱۳۹۰/۵/۱۱ |
|
۱۳۹۰/۵/۱۱ |
|
۱۳۹۰/۵/۱۰ |
|
۱۳۹۰/۵/۱۰ |
|
۱۳۹۰/۵/۱۰ |
|
۱۳۹۰/۵/۱۰ |
|
۱۳۹۰/۵/۱۰ |
|
۱۳۹۰/۵/۱۰ |
|
۱۳۹۰/۵/۸ |
|
۱۳۹۰/۵/۸ |
|
۱۳۹۰/۵/۸ |
|
۱۳۹۰/۵/۸ |
|
۱۳۹۰/۵/۸ |
|
۱۳۹۰/۵/۸ |
|
۱۳۹۰/۵/۵ |
|
۱۳۹۰/۵/۴ |
|
۱۳۹۰/۵/۳ |
|
۱۳۹۰/۵/۳ |
|
بررسی انقلابهای خاورمیانه و شمال آفریقا در مرکز پژوهشهای مجلس |
۱۳۹۰/۵/۳ |
۱۳۹۰/۵/۳ |
|
۱۳۹۰/۵/۱ |
|
۱۳۹۰/۵/۱ |
|
۱۳۹۰/۵/۱ |
|
۱۳۹۰/۵/۱ |
|
۱۳۹۰/۵/۱ |
|
۱۳۹۰/۴/۲۹ |
|
۱۳۹۰/۴/۲۹ |
|
۱۳۹۰/۴/۲۹ |
|
۱۳۹۰/۴/۲۹ |
|
۱۳۹۰/۴/۲۸ |
|
۱۳۹۰/۴/۲۸ |
|
۱۳۹۰/۴/۲۸ |
|
۱۳۹۰/۴/۲۷ |
|
۱۳۹۰/۴/۲۷ |
|
۱۳۹۰/۴/۲۷ |
|
۱۳۹۰/۴/۲۱ |
|
۱۳۹۰/۴/۲۱ |
|
۱۳۹۰/۴/۲۱ |
|
۱۳۹۰/۴/۲۱ |
|
۱۳۹۰/۴/۲۱ |
|
۱۳۹۰/۴/۲۱ |
|
۱۳۹۰/۴/۲۰ |
|
۱۳۹۰/۴/۲۰ |
|
۱۳۹۰/۴/۱۹ |
|
۱۳۹۰/۴/۱۹ |
|
۱۳۹۰/۴/۱۸ |
|
۱۳۹۰/۴/۱۸ |
|
۱۳۹۰/۴/۱۸ |
|
۱۳۹۰/۴/۱۸ |
|
۱۳۹۰/۴/۱۸ |
|
۱۳۹۰/۴/۱۶ |
|
۱۳۹۰/۴/۱۶ |
|
۱۳۹۰/۴/۱۶ |
|
۱۳۹۰/۴/۱۶ |
|
۱۳۹۰/۴/۱۶ |
|
۱۳۹۰/۴/۱۶ |
|
۱۳۹۰/۴/۱۶ |
|
۱۳۹۰/۴/۱۵ |
|
۱۳۹۰/۴/۱۵ |
|
۱۳۹۰/۴/۱۵ |
|
۱۳۹۰/۴/۱۵ |
|
۱۳۹۰/۴/۱۵ |
|
۱۳۹۰/۴/۱۵ |
|
۱۳۹۰/۴/۱۵ |
|
۱۳۹۰/۴/۱۳ |
|
۱۳۹۰/۴/۱۳ |
|
۱۳۹۰/۴/۱۳ |
|
۱۳۹۰/۴/۱۳ |
|
۱۳۹۰/۴/۱۳ |
|
۱۳۹۰/۴/۱۳ |
|
۱۳۹۰/۴/۱۳ |
|
۱۳۹۰/۴/۱۱ |
|
۱۳۹۰/۴/۸ |
|
۱۳۹۰/۴/۸ |
|
۱۳۹۰/۴/۸ |
|
۱۳۹۰/۴/۸ |
|
۱۳۹۰/۴/۸ |
|
۱۳۹۰/۴/۸ |
|
۱۳۹۰/۴/۸ |
|
۱۳۹۰/۴/۷ |
|
۱۳۹۰/۴/۷ |
|
۱۳۹۰/۴/۶ |
|
۱۳۹۰/۴/۶ |
|
۱۳۹۰/۴/۶ |
|
۱۳۹۰/۴/۶ |
|
۱۳۹۰/۴/۶ |
|
۱۳۹۰/۴/۵ |
|
۱۳۹۰/۴/۵ |
|
۱۳۹۰/۴/۵ |
|
۱۳۹۰/۴/۵ |
|
۱۳۹۰/۴/۵ |
|
۱۳۹۰/۴/۵ |
|
۱۳۹۰/۴/۵ |
|
۱۳۹۰/۴/۴ |
|
۱۳۹۰/۴/۲ |
|
۱۳۹۰/۴/۲ |
|
۱۳۹۰/۴/۲ |
|
۱۳۹۰/۴/۲ |
|
۱۳۹۰/۴/۲ |
|
۱۳۹۰/۴/۲ |
|
۱۳۹۰/۴/۲ |
|
۱۳۹۰/۴/۱ |
|
۱۳۹۰/۴/۱ |
|
۱۳۹۰/۴/۱ |
|
۱۳۹۰/۴/۱ |
|
۱۳۹۰/۴/۱ |
|
۱۳۹۰/۴/۱ |
|
۱۳۹۰/۴/۱ |
|
۱۳۹۰/۳/۳۰ |
|
۱۳۹۰/۳/۳۰ |
|
۱۳۹۰/۳/۲۹ |
|
۱۳۹۰/۳/۲۹ |
|
۱۳۹۰/۳/۲۸ |
|
۱۳۹۰/۳/۲۵ |
|
۱۳۹۰/۳/۲۵ |
|
۱۳۹۰/۳/۲۵ |
|
۱۳۹۰/۳/۲۵ |
|
۱۳۹۰/۳/۲۴ |
|
۱۳۹۰/۳/۲۴ |
|
۱۳۹۰/۳/۲۴ |
|
۱۳۹۰/۳/۲۴ |
|
۱۳۹۰/۳/۲۳ |
|
۱۳۹۰/۳/۲۳ |
|
۱۳۹۰/۳/۲۳ |
|
۱۳۹۰/۳/۲۳ |
|
۱۳۹۰/۳/۲۳ |
|
۱۳۹۰/۳/۲۳ |
|
۱۳۹۰/۳/۲۲ |
|
۱۳۹۰/۳/۲۲ |
|
عناصر و مولفه های تعیین کننده در روابط ایران و مصر پس از سقوط مبارک |
۱۳۹۰/۳/۲۲ |
۱۳۹۰/۳/۲۲ |
|
۱۳۹۰/۳/۲۲ |
|
۱۳۹۰/۳/۲۲ |
|
۱۳۹۰/۳/۲۲ |
|
۱۳۹۰/۳/۲۱ |
|
۱۳۹۰/۳/۲۱ |
|
۱۳۹۰/۳/۲۱ |
|
۱۳۹۰/۳/۲۱ |
|
۱۳۹۰/۳/۲۱ |
|
۱۳۹۰/۳/۲۱ |
|
۱۳۹۰/۳/۲۱ |
|
۱۳۹۰/۳/۱۷ |
|
۱۳۹۰/۳/۱۶ |
|
۱۳۹۰/۳/۱۶ |
|
۱۳۹۰/۳/۱۶ |
|
۱۳۹۰/۳/۱۶ |
|
۱۳۹۰/۳/۱۶ |
|
۱۳۹۰/۳/۱۰ |
|
۱۳۹۰/۳/۱۰ |
|
۱۳۹۰/۳/۹ |
|
۱۳۹۰/۳/۹ |
|
نقش سیاستهای خزنده انگلستان در انحراف انقلابهای اسلامی ـ عربی |
۱۳۹۰/۳/۹ |
۱۳۹۰/۳/۹ |
|
۱۳۹۰/۳/۸ |
|
۱۳۹۰/۳/۸ |
|
۱۳۹۰/۳/۸ |
|
۱۳۹۰/۳/۸ |
|
۱۳۹۰/۳/۷ |
|
۱۳۹۰/۳/۷ |
|
۱۳۹۰/۳/۷ |
|
۱۳۹۰/۳/۷ |
|
۱۳۹۰/۳/۷ |
|
۱۳۹۰/۳/۷ |
|
۱۳۹۰/۳/۴ |
|
۱۳۹۰/۳/۴ |
|
تعويق انتخابات تونس چالشهاي سياسي و امنيتي اين کشور را تشديد مي کند |
۱۳۹۰/۳/۴ |
۱۳۹۰/۳/۴ |
|
۱۳۹۰/۳/۴ |
|
۱۳۹۰/۳/۳ |
|
۱۳۹۰/۳/۳ |
|
۱۳۹۰/۳/۳ |
|
۱۳۹۰/۳/۳ |
|
۱۳۹۰/۳/۲ |
|
۱۳۹۰/۳/۲ |
|
۱۳۹۰/۳/۱ |
|
۱۳۹۰/۲/۳۱ |
|
۱۳۹۰/۲/۲۸ |
|
۱۳۹۰/۲/۲۸ |
|
۱۳۹۰/۲/۲۸ |
|
۱۳۹۰/۲/۲۷ |
|
۱۳۹۰/۲/۲۷ |
|
۱۳۹۰/۲/۲۷ |
|
۱۳۹۰/۲/۲۷ |
|
۱۳۹۰/۲/۲۶ |
|
۱۳۹۰/۲/۲۶ |
|
۱۳۹۰/۲/۲۶ |
|
۱۳۹۰/۲/۲۶ |
|
۱۳۹۰/۲/۲۶ |
|
۱۳۹۰/۲/۲۶ |
|
۱۳۹۰/۲/۲۶ |
|
۱۳۹۰/۲/۲۵ |
|
۱۳۹۰/۲/۲۵ |
|
۱۳۹۰/۲/۲۵ |
|
۱۳۹۰/۲/۲۵ |
|
۱۳۹۰/۲/۲۵ |
|
۱۳۹۰/۲/۲۵ |
|
۱۳۹۰/۲/۲۵ |
|
۱۳۹۰/۲/۲۴ |
|
۱۳۹۰/۲/۲۴ |
|
۱۳۹۰/۲/۲۴ |
|
۱۳۹۰/۲/۲۴ |
|
۱۳۹۰/۲/۲۴ |
|
۱۳۹۰/۲/۲۴ |
|
کشورهاي غربي در حمله به ليبي، اهداف استعماري را دنبال مي کنند |
۱۳۹۰/۲/۲۴ |
۱۳۹۰/۲/۱۹ |
|
۱۳۹۰/۲/۱۴ |
|
۱۳۹۰/۲/۱۴ |
|
دانشگاه دفاع ملی آمریکا: انقلاب ایران و تجربه های آن برای بهار اعراب_ بخش اول |
۱۳۹۰/۲/۱۴ |
۱۳۹۰/۲/۱۴ |
|
۱۳۹۰/۲/۱۴ |
|
۱۳۹۰/۲/۱۴ |
|
۱۳۹۰/۲/۱۴ |
|
۱۳۹۰/۲/۱۳ |
|
۱۳۹۰/۲/۱۳ |
|
۱۳۹۰/۲/۱۳ |
|
۱۳۹۰/۲/۱۳ |
|
۱۳۹۰/۲/۱۳ |
|
۱۳۹۰/۲/۱۲ |
|
۱۳۹۰/۲/۱۲ |
|
۱۳۹۰/۲/۱۱ |
|
۱۳۹۰/۲/۱۱ |
|
۱۳۹۰/۲/۱۱ |
|
۱۳۹۰/۲/۱۱ |
|
۱۳۹۰/۲/۸ |
|
۱۳۹۰/۲/۸ |
|
۱۳۹۰/۲/۸ |
|
۱۳۹۰/۲/۷ |
|
۱۳۹۰/۲/۷ |
|
۱۳۹۰/۲/۷ |
|
۱۳۹۰/۲/۷ |
|
۱۳۹۰/۲/۷ |
|
۱۳۹۰/۲/۷ |
|
۱۳۹۰/۲/۶ |
|
۱۳۹۰/۲/۶ |
|
۱۳۹۰/۲/۶ |
|
۱۳۹۰/۲/۶ |
|
۱۳۹۰/۲/۶ |
|
۱۳۹۰/۲/۶ |
|
۱۳۹۰/۲/۶ |
|
۱۳۹۰/۲/۵ |
|
۱۳۹۰/۲/۵ |
|
۱۳۹۰/۲/۵ |
|
۱۳۹۰/۲/۵ |
|
۱۳۹۰/۲/۵ |
|
۱۳۹۰/۲/۵ |
|
۱۳۹۰/۲/۵ |
|
۱۳۹۰/۲/۴ |
|
۱۳۹۰/۲/۴ |
|
۱۳۹۰/۲/۴ |
|
۱۳۹۰/۲/۴ |
|
۱۳۹۰/۲/۴ |
|
۱۳۹۰/۲/۴ |
|
۱۳۹۰/۲/۴ |
|
۱۳۹۰/۲/۳ |
|
۱۳۹۰/۲/۳ |
|
۱۳۹۰/۲/۳ |
|
۱۳۹۰/۲/۳ |
|
۱۳۹۰/۲/۳ |
|
۱۳۹۰/۲/۳ |
|
۱۳۹۰/۲/۳ |
|
جریان شناسی احزاب مصری (1) پیشینه احزاب قبل و بعد از قیام 25 ژانویه |
۱۳۹۰/۱/۳۱ |
۱۳۹۰/۱/۳۱ |
|
۱۳۹۰/۱/۳۱ |
|
۱۳۹۰/۱/۳۱ |
|
۱۳۹۰/۱/۳۱ |
|
۱۳۹۰/۱/۳۱ |
|
۱۳۹۰/۱/۳۱ |
|
۱۳۹۰/۱/۳۱ |
|
۱۳۹۰/۱/۳۰ |
|
۱۳۹۰/۱/۳۰ |
|
۱۳۹۰/۱/۳۰ |
|
۱۳۹۰/۱/۳۰ |
|
۱۳۹۰/۱/۳۰ |
|
۱۳۹۰/۱/۳۰ |
|
۱۳۹۰/۱/۲۹ |
|
آیا شروع روابط مصر با ایران از نشانههای تغییر در منطقه است؟ |
۱۳۹۰/۱/۲۹ |
۱۳۹۰/۱/۲۹ |
|
۱۳۹۰/۱/۲۹ |
|
۱۳۹۰/۱/۲۹ |
|
۱۳۹۰/۱/۲۸ |
|
۱۳۹۰/۱/۲۸ |
|
نگاهی به تأثیر و تأثر فرهنگی و سیاسی ایران و مصر در قرن اخیر |
۱۳۹۰/۱/۲۸ |
۱۳۹۰/۱/۲۷ |
|
۱۳۹۰/۱/۲۷ |
|
۱۳۹۰/۱/۲۷ |
|
۱۳۹۰/۱/۲۷ |
|
۱۳۹۰/۱/۲۷ |
|
۱۳۹۰/۱/۲۵ |
|
سياستهاي صندوق بينالمللي پول و بانك جهاني در نسل كشي رواندا |
۱۳۹۰/۱/۲۵ |
۱۳۹۰/۱/۲۴ |
|
۱۳۹۰/۱/۲۳ |
|
۱۳۹۰/۱/۲۳ |
|
۱۳۹۰/۱/۲۳ |
|
۱۳۹۰/۱/۲۲ |
|
تحلیل واشنگتن پست از اوضاع متفاوت الجزایر با دیگر کشورهای عربی |
۱۳۹۰/۱/۲۲ |
۱۳۹۰/۱/۲۱ |
|
۱۳۹۰/۱/۲۱ |
|
۱۳۹۰/۱/۲۱ |
|
۱۳۹۰/۱/۲۱ |
|
۱۳۹۰/۱/۲۱ |
|
۱۳۹۰/۱/۲۰ |
|
۱۳۹۰/۱/۲۰ |
|
۱۳۹۰/۱/۱۸ |
|
۱۳۹۰/۱/۱۸ |
|
۱۳۹۰/۱/۱۷ |
|
۱۳۹۰/۱/۱۷ |
|
۱۳۹۰/۱/۱۷ |
|
۱۳۹۰/۱/۱۷ |
|
۱۳۹۰/۱/۱۷ |
|
۱۳۹۰/۱/۱۶ |
|
۱۳۹۰/۱/۱۶ |
|
۱۳۹۰/۱/۱۶ |
|
۱۳۹۰/۱/۱۶ |
|
۱۳۹۰/۱/۱۶ |
|
۱۳۹۰/۱/۱۶ |
|
۱۳۹۰/۱/۱۵ |
|
۱۳۹۰/۱/۱۵ |
|
۱۳۹۰/۱/۱۵ |
|
۱۳۹۰/۱/۱۴ |
|
۱۳۹۰/۱/۱۴ |
|
۱۳۹۰/۱/۱۴ |
|
۱۳۹۰/۱/۱۰ |
|
۱۳۹۰/۱/۱۰ |
|
۱۳۹۰/۱/۹ |
|
۱۳۹۰/۱/۹ |
|
۱۳۹۰/۱/۹ |
|
۱۳۹۰/۱/۹ |
|
۱۳۹۰/۱/۸ |
|
۱۳۹۰/۱/۸ |
|
۱۳۹۰/۱/۸ |
|
۱۳۹۰/۱/۸ |
|
۱۳۹۰/۱/۷ |
|
۱۳۹۰/۱/۶ |
|
۱۳۹۰/۱/۶ |
|
۱۳۹۰/۱/۶ |
|
۱۳۹۰/۱/۶ |
|
۱۳۹۰/۱/۶ |
|
۱۳۹۰/۱/۶ |
|
۱۳۹۰/۱/۴ |
|
۱۳۹۰/۱/۴ |
|
۱۳۹۰/۱/۴ |
|
۱۳۹۰/۱/۳ |
|
۱۳۹۰/۱/۳ |
|
۱۳۹۰/۱/۲ |
|
۱۳۹۰/۱/۱ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۲۹ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۲۹ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۲۹ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۲۸ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۲۸ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۲۸ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۲۸ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۲۶ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۲۶ |
|
آيا جهانيان درباره شکل گيري جبهه متحد عليه ليبي، زمان در اختيار دارند؟ |
۱۳۸۹/۱۲/۲۶ |
۱۳۸۹/۱۲/۲۵ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۲۵ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۲۵ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۲۴ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۲۴ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۲۴ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۲۴ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۲۴ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۲۴ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۲۴ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۲۳ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۲۳ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۲۳ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۲۲ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۲۲ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۲۲ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۲۱ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۱۹ |
|
بررسی رفتار سیاسی اخوان المسلمین در تحولات مصر و تحلیل نقش آفرینی آن در تحولات آتی |
۱۳۸۹/۱۲/۱۹ |
۱۳۸۹/۱۲/۱۹ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۱۹ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۱۹ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۱۹ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۱۹ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۱۹ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۱۹ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۱۸ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۱۸ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۱۸ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۱۷ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۱۷ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۱۷ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۱۶ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۱۶ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۱۶ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۱۶ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۱۵ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۱۵ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۱۴ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۱۴ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۱۴ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۱۳ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۱۲ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۱۲ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۱۱ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۱۱ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۱۱ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۱۱ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۱۰ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۱۰ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۱۰ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۱۰ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۱۰ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۱۰ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۱۰ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۹ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۹ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۸ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۸ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۸ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۸ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۷ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۶ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۵ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۵ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۵ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۴ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۴ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۴ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۳ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۳ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۳ |
|
۱۳۸۹/۱۲/۱ |
|
۱۳۸۹/۱۱/۳۰ |
|
۱۳۸۹/۱۱/۳۰ |
|
۱۳۸۹/۱۱/۲۸ |
|
۱۳۸۹/۱۱/۲۸ |
|
۱۳۸۹/۱۱/۲۷ |
|
۱۳۸۹/۱۱/۲۷ |
|
۱۳۸۹/۱۱/۲۷ |
|
۱۳۸۹/۱۱/۲۶ |
|
۱۳۸۹/۱۱/۲۶ |
|
۱۳۸۹/۱۱/۲۵ |
|
۱۳۸۹/۱۱/۲۵ |
|
۱۳۸۹/۱۱/۲۵ |
|
۱۳۸۹/۱۱/۲۴ |
|
۱۳۸۹/۱۱/۲۴ |
|
۱۳۸۹/۱۱/۲۴ |
|
۱۳۸۹/۱۱/۲۳ |
|
۱۳۸۹/۱۱/۲۲ |
|
۱۳۸۹/۱۱/۲۲ |
|
۱۳۸۹/۱۱/۲۱ |
|
۱۳۸۹/۱۱/۲۱ |
|
۱۳۸۹/۱۱/۲۰ |
|
۱۳۸۹/۱۱/۲۰ |
|
۱۳۸۹/۱۱/۲۰ |
|
۱۳۸۹/۱۱/۲۰ |
|
۱۳۸۹/۱۱/۱۹ |
|
۱۳۸۹/۱۱/۱۹ |
|
مردم مردم مصر در آخرين نظر سنجي درباره گرايش هاي اسلامي خود چه گفته اند؟ |
۱۳۸۹/۱۱/۱۹ |
۱۳۸۹/۱۱/۱۹ |
|
۱۳۸۹/۱۱/۱۹ |
|
آمريكايي دانستن انقلاب واقعي مردم مصر و تونس ظلم و اهانت به ملت ها است |
۱۳۸۹/۱۱/۱۹ |
۱۳۸۹/۱۱/۱۸ |
|
۱۳۸۹/۱۱/۱۸ |
|
۱۳۸۹/۱۱/۱۸ |
|
۱۳۸۹/۱۱/۱۸ |
|
۱۳۸۹/۱۱/۱۷ |
|
۱۳۸۹/۱۱/۱۷ |
|
۱۳۸۹/۱۱/۱۷ |
|
۱۳۸۹/۱۱/۱۷ |
|
۱۳۸۹/۱۱/۱۷ |
|
۱۳۸۹/۱۱/۱۶ |
|
۱۳۸۹/۱۱/۱۶ |
|
۱۳۸۹/۱۱/۱۶ |
|
۱۳۸۹/۱۱/۱۶ |
|
۱۳۸۹/۱۱/۱۶ |
|
۱۳۸۹/۱۱/۱۵ |
|
۱۳۸۹/۱۱/۱۵ |
|
۱۳۸۹/۱۱/۱۴ |
|
۱۳۸۹/۱۱/۱۳ |
|
۱۳۸۹/۱۱/۱۳ |
|
۱۳۸۹/۱۱/۱۲ |
|
۱۳۸۹/۱۱/۱۲ |
|
آفران: دخالتهای فرانسه و آمریکا در تونس، قبل و بعد از انقلاب |
۱۳۸۹/۱۱/۱۲ |
۱۳۸۹/۱۱/۱۱ |
|
۱۳۸۹/۱۱/۱۱ |
|
۱۳۸۹/۱۱/۱۰ |
|
۱۳۸۹/۱۱/۱۰ |
|
۱۳۸۹/۱۱/۹ |
|
۱۳۸۹/۱۱/۷ |
|
۱۳۸۹/۱۱/۶ |
|
۱۳۸۹/۱۱/۵ |
|
۱۳۸۹/۱۱/۴ |
|
آفران: معرفی کاندیداهاي تاثیرگذار انتخابات ریاست جمهوری آفریقای مرکزی |
۱۳۸۹/۱۱/۳ |
۱۳۸۹/۱۱/۳ |
|
۱۳۸۹/۱۱/۳ |
|
آفران: آيينه انتخابات هاي سال 2010 در آفريقا و تجسم آن در آينده |
۱۳۸۹/۱۱/۲ |
۱۳۸۹/۱۰/۳۰ |
|
۱۳۸۹/۱۰/۳۰ |
|
۱۳۸۹/۱۰/۲۹ |
|
۱۳۸۹/۱۰/۲۸ |
|
۱۳۸۹/۱۰/۲۷ |
|
۱۳۸۹/۱۰/۲۶ |
|
۱۳۸۹/۱۰/۲۵ |
|
۱۳۸۹/۱۰/۲۱ |
|
۱۳۸۹/۱۰/۲۰ |
|
۱۳۸۹/۱۰/۱۹ |
|
پرونده سودان (مجموعه مقالات) |
۱۳۸۹/۱۰/۱۸ |
۱۳۸۹/۱۰/۱۵ |
|
۱۳۸۹/۱۰/۱۴ |
|
۱۳۸۹/۱۰/۱۳ |
|
۱۳۸۹/۱۰/۱۲ |
|
۱۳۸۹/۱۰/۱۱ |
|
۱۳۸۹/۱۰/۹ |
|
۱۳۸۹/۱۰/۸ |
|
۱۳۸۹/۱۰/۶ |
|
۱۳۸۹/۱۰/۵ |
|
۱۳۸۹/۱۰/۴ |
|
۱۳۸۹/۱۰/۲ |
|
۱۳۸۹/۱۰/۱ |
|
۱۳۸۹/۹/۳۰ |
|
۱۳۸۹/۹/۲۹ |
|
۱۳۸۹/۹/۲۸ |
|
۱۳۸۹/۹/۲۷ |
|
۱۳۸۹/۹/۲۳ |
|
۱۳۸۹/۹/۲۲ |
|
۱۳۸۹/۹/۲۱ |
|
۱۳۸۹/۹/۱۶ |
|
۱۳۸۹/۹/۱۵ |
|
۱۳۸۹/۹/۱۳ |
|
۱۳۸۹/۹/۹ |
|
۱۳۸۹/۹/۷ |
|
۱۳۸۹/۹/۶ |
|
۱۳۸۹/۹/۴ |
|
۱۳۸۹/۹/۱ |
|
۱۳۸۹/۸/۳۰ |
|
همكار افتخاري آفران: نگاهي به روابط ايران و الجزاير از ابتدای شکل گیری تاکنون |
۱۳۸۹/۸/۲۹ |
۱۳۸۹/۸/۲۵ |
|
۱۳۸۹/۸/۲۴ |
|
۱۳۸۹/۸/۲۲ |
|
۱۳۸۹/۸/۲۰ |
|
۱۳۸۹/۸/۱۹ |
|
۱۳۸۹/۸/۱۸ |
|
۱۳۸۹/۸/۱۷ |
|
۱۳۸۹/۸/۱۶ |
|
۱۳۸۹/۸/۱۵ |
|
۱۳۸۹/۸/۱۳ |
|
۱۳۸۹/۸/۱۲ |
|
۱۳۸۹/۸/۱۱ |
|
آفران: شرايط تانزانيا و مجمع الجزاير زنگبار پيش از برگزاري انتخابات |
۱۳۸۹/۸/۱۰ |
۱۳۸۹/۸/۹ |
|
۱۳۸۹/۸/۵ |
|
۱۳۸۹/۸/۴ |
|
۱۳۸۹/۸/۳ |
|
۱۳۸۹/۸/۲ |
|
۱۳۸۹/۷/۲۸ |
|
۱۳۸۹/۷/۲۷ |
|
۱۳۸۹/۷/۲۶ |
|
۱۳۸۹/۷/۲۵ |
|
۱۳۸۹/۷/۲۱ |
|
۱۳۸۹/۷/۲۰ |
|
محسن پاك آيين: بررسي علل قطع روابط زامبيا و جموري اسلامي ايران |
۱۳۸۹/۷/۱۹ |
۱۳۸۹/۷/۱۸ |
|
۱۳۸۹/۷/۱۵ |
|
۱۳۸۹/۷/۱۴ |
|
۱۳۸۹/۷/۱۳ |
|
۱۳۸۹/۷/۱۱ |
|
۱۳۸۹/۷/۱۰ |
|
۱۳۸۹/۷/۷ |
|
۱۳۸۹/۷/۶ |
|
۱۳۸۹/۷/۵ |
|
۱۳۸۹/۷/۴ |
|
۱۳۸۹/۷/۳ |
|
۱۳۸۹/۷/۱ |
|
۱۳۸۹/۶/۳۱ |
|
۱۳۸۹/۶/۳۱ |
|
۱۳۸۹/۶/۳۱ |
|
۱۳۸۹/۶/۳۰ |
|
۱۳۸۹/۶/۳۰ |
|
۱۳۸۹/۶/۲۹ |
|
۱۳۸۹/۶/۲۹ |
|
آفران: تظاهرات مردم سومالي در اعتراض به اهانت به قرآن در امريكا |
۱۳۸۹/۶/۲۸ |
۱۳۸۹/۶/۲۴ |
|
۱۳۸۹/۶/۲۳ |
|
۱۳۸۹/۶/۲۲ |
|
۱۳۸۹/۶/۱۸ |
|
۱۳۸۹/۶/۱۷ |
|
۱۳۸۹/۶/۱۵ |
|
۱۳۸۹/۶/۱۴ |
|
۱۳۸۹/۶/۱۱ |
|
۱۳۸۹/۶/۱۰ |
|
۱۳۸۹/۶/۹ |
|
۱۳۸۹/۶/۸ |
|
۱۳۸۹/۶/۷ |
|
۱۳۸۹/۶/۴ |
|
۱۳۸۹/۶/۳ |
|
۱۳۸۹/۶/۲ |
|
۱۳۸۹/۶/۱ |
|
۱۳۸۹/۵/۳۱ |
|
۱۳۸۹/۵/۲۸ |
|
آفران: رفراندوم قانون اساسي كنيا و تاثير آن بر انتخابات رياست جمهوري (2) |
۱۳۸۹/۵/۲۷ |
۱۳۸۹/۵/۲۶ |
|
۱۳۸۹/۵/۲۵ |
|
۱۳۸۹/۵/۲۴ |
|
۱۳۸۹/۵/۲۱ |
|
آفران: سخنان رييس جمهور امريكا در افتتاحيه همايش رهبران جوان آفريقا |
۱۳۸۹/۵/۲۰ |
۱۳۸۹/۵/۱۹ |
|
۱۳۸۹/۵/۱۸ |
|
۱۳۸۹/۵/۱۷ |
|
۱۳۸۹/۵/۱۴ |
|
۱۳۸۹/۵/۱۳ |
|
آفران: سياست هاي ايالات متحده امريكا در آفريقا از نگاه جاني كارسون |
۱۳۸۹/۵/۱۲ |
۱۳۸۹/۵/۱۱ |
|
۱۳۸۹/۵/۱۰ |
|
۱۳۸۹/۵/۷ |
|
۱۳۸۹/۵/۶ |
|
۱۳۸۹/۵/۴ |
|
۱۳۸۹/۵/۳ |
|
۱۳۸۹/۴/۳۱ |
|
۱۳۸۹/۴/۲۹ |
|
۱۳۸۹/۴/۲۸ |
|
۱۳۸۹/۴/۲۷ |
|
۱۳۸۹/۴/۲۴ |
|
۱۳۸۹/۴/۲۴ |
|
۱۳۸۹/۴/۲۳ |
|
۱۳۸۹/۴/۲۲ |
|
آفران: رفراندوم قانون اساسي كنيا و تاثير آن بر انتخابات رياست جمهوري |
۱۳۸۹/۴/۱۷ |
۱۳۸۹/۴/۱۶ |
|
۱۳۸۹/۴/۱۵ |
|
۱۳۸۹/۴/۱۴ |
|
۱۳۸۹/۴/۱۳ |
|
۱۳۸۹/۴/۱۲ |
|
۱۳۸۹/۴/۹ |
|
۱۳۸۹/۴/۸ |
|
۱۳۸۹/۴/۷ |
|
آفران: اوضاع اسف بار آفريقاي مركزي و نقش فرانسه در پيدايش آن |
۱۳۸۹/۴/۶ |
آفران: پيروزي بر آپارتايد؛ اتحاد و قدرت سياه يا هوشمندي سفيد |
۱۳۸۹/۴/۲ |
۱۳۸۹/۴/۱ |
|
۱۳۸۹/۳/۳۱ |
|
۱۳۸۹/۳/۳۰ |
|
آفران: كنفرانس بازنگري اساسنامه ديوان كيفري بين المللي در اوگاندا |
۱۳۸۹/۳/۲۹ |
۱۳۸۹/۳/۲۷ |
|
۱۳۸۹/۳/۲۶ |
|
۱۳۸۹/۳/۲۳ |
|
۱۳۸۹/۳/۲۲ |
|
۱۳۸۹/۳/۲۰ |
|
آفران: سخنان معاون آفريقاي وزارت امور خارجه ايالات متحده به مناسبت روز آفريقا |
۱۳۸۹/۳/۱۹ |
۱۳۸۹/۳/۱۸ |
|
۱۳۸۹/۳/۱۷ |
|
۱۳۸۹/۳/۱۷ |
|
۱۳۸۹/۳/۱۶ |
|
آفران: همكاري آفريكوم و ديوان بين الملل كيفري، اجراي عدالت در آفريقا ؟! |
۱۳۸۹/۳/۱۳ |
۱۳۸۹/۳/۱۳ |
|
۱۳۸۹/۳/۱۲ |
|
۱۳۸۹/۳/۱۱ |
|
۱۳۸۹/۳/۱۰ |
|
۱۳۸۹/۳/۹ |
|
۱۳۸۹/۳/۸ |
|
۱۳۸۹/۳/۴ |
|
۱۳۸۹/۳/۳ |
|
۱۳۸۹/۳/۲ |
|
۱۳۸۹/۲/۲۹ |
|
۱۳۸۹/۲/۲۸ |
|
۱۳۸۹/۲/۲۷ |
|
۱۳۸۹/۲/۲۶ |
|
۱۳۸۹/۲/۲۵ |
|
۱۳۸۹/۲/۲۳ |
|
۱۳۸۹/۲/۲۲ |
|
۱۳۸۹/۲/۲۱ |
|
۱۳۸۹/۲/۱۹ |
|
۱۳۸۹/۲/۱۸ |
|
۱۳۸۹/۲/۱۶ |
|
۱۳۸۹/۲/۱۵ |
|
۱۳۸۹/۲/۱۲ |
|
۱۳۸۹/۲/۱۱ |
|
۱۳۸۹/۲/۹ |
|
۱۳۸۹/۲/۸ |
|
۱۳۸۹/۲/۶ |
|
۱۳۸۹/۲/۵ |
|
۱۳۸۹/۲/۴ |
|
۱۳۸۹/۲/۲ |
|
۱۳۸۹/۲/۱ |
|
۱۳۸۹/۲/۱ |
|
۱۳۸۹/۱/۲۹ |
|
۱۳۸۹/۱/۲۸ |
|
۱۳۸۹/۱/۲۶ |
|
۱۳۸۹/۱/۲۴ |
|
۱۳۸۹/۱/۲۴ |
|
۱۳۸۹/۱/۱۸ |
|
۱۳۸۹/۱/۱۸ |
|
۱۳۸۹/۱/۱۵ |
|
۱۳۸۹/۱/۱۱ |
|
۱۳۸۹/۱/۱۰ |
|
۱۳۸۹/۱/۹ |
|
۱۳۸۹/۱/۸ |
|
۱۳۸۹/۱/۸ |
|
۱۳۸۹/۱/۸ |
|
۱۳۸۹/۱/۸ |
|
۱۳۸۹/۱/۸ |
|
۱۳۸۹/۱/۸ |
|
۱۳۸۸/۱۲/۲۶ |
|
۱۳۸۸/۱۲/۲۶ |
|
۱۳۸۸/۱۲/۲۴ |
|
۱۳۸۸/۱۲/۲۴ |
|
۱۳۸۸/۱۲/۲۳ |
|
۱۳۸۸/۱۲/۲۲ |
|
۱۳۸۸/۱۲/۲۲ |
|
۱۳۸۸/۱۲/۲۲ |
|
۱۳۸۸/۱۲/۱۹ |
|
۱۳۸۸/۱۲/۱۹ |
|
۱۳۸۸/۱۲/۱۷ |
|
۱۳۸۸/۱۲/۱۲ |
|
۱۳۸۸/۱۲/۱۰ |
|
۱۳۸۸/۱۲/۹ |
|
۱۳۸۸/۱۲/۶ |
|
۱۳۸۸/۱۲/۴ |
|
۱۳۸۸/۱۲/۴ |
|
۱۳۸۸/۱۲/۱ |
|
۱۳۸۸/۱۱/۲۸ |
|
۱۳۸۸/۱۱/۲۱ |
|
۱۳۸۸/۱۱/۱۴ |
|
۱۳۸۸/۱۱/۱۳ |
|
۱۳۸۸/۱۱/۱۰ |
|
۱۳۸۸/۱۱/۸ |
|
آفران: انتخابات رياست جمهوري سودان و تحولات سياسي اخير اين كشور |
۱۳۸۸/۱۱/۵ |
آفران: نشست كارشناسان و شخصيت هاي برجسته مصري درباره ديوار فولادي مصر |
۱۳۸۸/۱۰/۲۲ |
۱۳۸۸/۱۰/۲۰ |
|
۱۳۸۸/۱۰/۲۰ |
|
۱۳۸۸/۱۰/۱۹ |
|
۱۳۸۸/۱۰/۱۲ |
|
۱۳۸۸/۱۰/۱۰ |
|
۱۳۸۸/۱۰/۹ |
|
آفران: مراسم سوگواري دهه اول محرم سال 1431 هجري قمري در نيجريه |
۱۳۸۸/۱۰/۷ |
۱۳۸۸/۱۰/۳ |
|
۱۳۸۸/۱۰/۲ |
|
۱۳۸۸/۱۰/۱ |
|
آفران: اعلام آمادگي مجدد موريتاني براي عضويت در سازمان فرانكفون |
۱۳۸۸/۹/۲۵ |
۱۳۸۸/۹/۱۹ |
|
۱۳۸۸/۹/۱۸ |
|
۱۳۸۸/۹/۱۶ |
|
آفران: چه كسي عامل ربودن كارمندان اسپانيايي در موريتاني است؟ |
۱۳۸۸/۹/۱۱ |
۱۳۸۸/۹/۸ |
|
۱۳۸۸/۹/۱ |
|
آفران: گزارش مدير برنامه خاورميانه بنياد كارنگي با تكيه بر نقش مصر در منطقه |
۱۳۸۸/۸/۳۰ |
۱۳۸۸/۸/۲۹ |
|
آفران: بررسي روابط ايران و لسوتو در حاشيه ديدارهاي مقامات دو كشور |
۱۳۸۸/۸/۲۳ |
۱۳۸۸/۸/۱۹ |
|
۱۳۸۸/۸/۱۹ |
|
۱۳۸۸/۸/۱۷ |
|
آفران: سخنراني شيخ ابراهيم زاكزاكي در مراسم ولادت حضرت مهدي (عج) |
۱۳۸۸/۸/۱۷ |
۱۳۸۸/۸/۱۶ |
|
۱۳۸۸/۸/۹ |
|
۱۳۸۸/۸/۶ |
|
۱۳۸۸/۷/۲۴ |
|
۱۳۸۸/۷/۱۱ |
|
۱۳۸۸/۷/۸ |
|
۱۳۸۸/۷/۸ |
|
۱۳۸۸/۷/۷ |
|
۱۳۸۸/۷/۶ |
|
۱۳۸۸/۷/۴ |
|
۱۳۸۸/۷/۱ |
|
۱۳۸۸/۷/۱ |
|
آفران: افشاي گزارش همكاري سفارت آمريكا در حمله به گروه شيعيان |
۱۳۸۸/۶/۲۸ |
۱۳۸۸/۶/۲۴ |
|
۱۳۸۸/۶/۲۲ |
|
۱۳۸۸/۶/۱۵ |
|
۱۳۸۸/۶/۸ |
|
آفران: جانشين آينده رئيس جمهور مصر، جمال مبارك يا عمر سليمان؟ |
۱۳۸۸/۶/۷ |
۱۳۸۸/۵/۲۵ |
|
۱۳۸۸/۵/۲۴ |
|
۱۳۸۸/۵/۲۲ |
|
۱۳۸۸/۵/۱۷ |
|
۱۳۸۸/۵/۷ |
|
۱۳۸۸/۵/۴ |
|
۱۳۸۸/۵/۱ |
|
۱۳۸۸/۴/۳۱ |
|
۱۳۸۸/۴/۲۳ |
|
۱۳۸۸/۴/۱۰ |
|
۱۳۸۸/۴/۱۰ |
|
۱۳۸۸/۴/۱۰ |
|
۱۳۸۸/۴/۱۰ |
|
۱۳۸۸/۴/۱۰ |
|
۱۳۸۸/۴/۱۰ |
|
۱۳۸۸/۴/۱۰ |
|
۱۳۸۸/۴/۱۰ |
|
۱۳۸۸/۴/۱۰ |
|
۱۳۸۸/۴/۹ |
|
۱۳۸۸/۴/۶ |
|
آفران: بيانيه رئيس جمهور آفريقاي جنوبي در نشست مجمع عمومي سازمان ملل |
۱۳۸۸/۴/۵ |
۱۳۸۸/۴/۳ |
|
۱۳۸۸/۴/۲ |
|
۱۳۸۸/۳/۲۸ |
|
۱۳۸۸/۳/۲۸ |
|
۱۳۸۸/۳/۲۸ |
|
۱۳۸۸/۳/۲۸ |
|
۱۳۸۸/۳/۲۰ |
|
۱۳۸۸/۳/۱۷ |
|
۱۳۸۸/۳/۱۷ |
|
۱۳۸۸/۳/۱۲ |
|
۱۳۸۸/۳/۹ |
|
۱۳۸۸/۳/۹ |
|
۱۳۸۸/۳/۹ |
|
۱۳۸۸/۳/۹ |
|
۱۳۸۸/۳/۹ |
|
۱۳۸۸/۳/۹ |
|
۱۳۸۸/۳/۹ |
|
۱۳۸۸/۳/۶ |
|
۱۳۸۸/۳/۵ |
|
۱۳۸۸/۳/۵ |
|
۱۳۸۸/۳/۴ |
|
۱۳۸۸/۳/۴ |
|
۱۳۸۸/۳/۴ |
|
۱۳۸۸/۳/۴ |
|
۱۳۸۸/۳/۴ |
|
۱۳۸۸/۳/۴ |
|
۱۳۸۸/۳/۴ |
|
۱۳۸۸/۳/۴ |
|
۱۳۸۸/۳/۳ |
|
۱۳۸۸/۳/۳ |
|
۱۳۸۸/۳/۳ |
|
۱۳۸۸/۳/۳ |
|
۱۳۸۸/۳/۳ |
|
۱۳۸۸/۳/۳ |
|
۱۳۸۸/۲/۳۱ |
|
۱۳۸۸/۲/۳۰ |
|
۱۳۸۸/۲/۳۰ |
|
۱۳۸۸/۲/۳۰ |
|
۱۳۸۸/۲/۳۰ |
|
۱۳۸۸/۲/۳۰ |
|
۱۳۸۸/۲/۲۹ |
|
۱۳۸۸/۲/۲۸ |
|
۱۳۸۸/۲/۲۸ |
|
۱۳۸۸/۲/۲۸ |
|
۱۳۸۸/۲/۲۴ |
|
۱۳۸۸/۲/۲۳ |
|
۱۳۸۸/۲/۲۰ |
|
۱۳۸۸/۲/۲۰ |
|
۱۳۸۸/۲/۲۰ |
|
۱۳۸۸/۲/۱۸ |
|
۱۳۸۸/۲/۱۶ |
|
۱۳۸۸/۲/۱۶ |
|
۱۳۸۸/۲/۱۵ |
|
۱۳۸۸/۲/۱۵ |
|
۱۳۸۸/۲/۱۵ |
|
۱۳۸۸/۲/۱۵ |
|
۱۳۸۸/۲/۱۵ |
|
۱۳۸۸/۲/۱۵ |
|
۱۳۸۸/۲/۱۵ |
|
انتخابات دمکراتيک مرحله چهارم پارلمان حزبي و مجالس استاني آفريقاي جنوبي |
۱۳۸۸/۲/۱۵ |
۱۳۸۸/۲/۱۵ |
|
۱۳۸۸/۲/۱۵ |
|
۱۳۸۸/۲/۱۵ |
|
۱۳۸۸/۲/۱۵ |
|
۱۳۸۸/۲/۱۴ |
|
۱۳۸۸/۲/۱۴ |
|
۱۳۸۸/۲/۱۴ |
|
۱۳۸۸/۲/۱۴ |
|
۱۳۸۸/۲/۱۴ |
|
۱۳۸۸/۲/۱۴ |
|
۱۳۸۸/۲/۱۴ |
|
۱۳۸۸/۲/۱۴ |
|
۱۳۸۸/۲/۱۴ |
|
۱۳۸۸/۲/۱۴ |
|
۱۳۸۸/۲/۱۴ |
|
۱۳۸۸/۲/۱۴ |
|
۱۳۸۸/۲/۱۴ |
|
۱۳۸۸/۲/۱۲ |
|
۱۳۸۸/۲/۱۲ |
|
۱۳۸۸/۲/۱۲ |
|
۱۳۸۸/۲/۱۲ |
|
۱۳۸۸/۲/۱۲ |
|
۱۳۸۸/۲/۱۲ |
|
۱۳۸۸/۲/۹ |
|
۱۳۸۸/۲/۹ |
|
۱۳۸۸/۲/۹ |
|
۱۳۸۸/۲/۹ |
|
۱۳۸۸/۲/۹ |
|
۱۳۸۸/۲/۹ |
|
۱۳۸۸/۲/۹ |
|
۱۳۸۸/۲/۹ |
|
۱۳۸۸/۲/۹ |
|
۱۳۸۸/۲/۹ |
|
۱۳۸۸/۲/۹ |
|
۱۳۸۸/۲/۹ |
|
۱۳۸۸/۲/۹ |
|
۱۳۸۸/۲/۹ |
|
۱۳۸۸/۲/۹ |
|
۱۳۸۸/۲/۹ |
|
۱۳۸۸/۲/۹ |
|
۱۳۸۸/۲/۹ |
|
۱۳۸۸/۲/۹ |
|
۱۳۸۸/۲/۹ |
|
۱۳۸۸/۲/۹ |
|
۱۳۸۸/۲/۹ |
|
۱۳۸۸/۲/۹ |
|
۱۳۸۸/۲/۹ |
|
۱۳۸۸/۲/۹ |
|
۱۳۸۸/۲/۹ |
|
۱۳۸۸/۲/۹ |
|
۱۳۸۸/۲/۹ |
|
۱۳۸۸/۲/۹ |
|
۱۳۸۸/۲/۹ |
|
۱۳۸۸/۲/۹ |
|
۱۳۸۸/۲/۹ |
|
۱۳۸۸/۲/۸ |
|
۱۳۸۸/۲/۸ |
|
۱۳۸۸/۲/۸ |
|
۱۳۸۸/۲/۸ |
|
۱۳۸۸/۲/۸ |
|
۱۳۸۸/۲/۸ |
|
۱۳۸۸/۲/۸ |
|
۱۳۸۸/۲/۸ |
|
۱۳۸۸/۲/۸ |
|
۱۳۸۸/۲/۸ |
|
۱۳۸۸/۲/۷ |
|
۱۳۸۸/۲/۷ |
|
۱۳۸۸/۲/۶ |
|
۱۳۸۸/۲/۶ |
|
۱۳۸۸/۲/۶ |
|
۱۳۸۸/۲/۶ |
|
۱۳۸۸/۲/۶ |
|
۱۳۸۸/۲/۶ |
|
۱۳۸۸/۲/۶ |
|
۱۳۸۸/۲/۶ |
|
۱۳۸۸/۲/۶ |
|
۱۳۸۸/۲/۶ |
|
۱۳۸۸/۲/۶ |
|
۱۳۸۸/۲/۶ |
|
۱۳۸۸/۲/۶ |
|
۱۳۸۸/۲/۶ |
|
۱۳۸۸/۲/۶ |
|
۱۳۸۸/۲/۶ |
|
۱۳۸۸/۲/۶ |
|
۱۳۸۸/۲/۶ |
|
۱۳۸۸/۲/۶ |
|
۱۳۸۸/۲/۶ |
|
۱۳۸۸/۲/۶ |
|
۱۳۸۸/۲/۵ |
|
۱۳۸۸/۲/۵ |
|
۱۳۸۸/۲/۵ |
|
۱۳۸۸/۲/۵ |
|
۱۳۸۸/۲/۳ |
|
۱۳۸۸/۲/۳ |
|
۱۳۸۸/۲/۳ |
|
۱۳۸۸/۲/۳ |
|
۱۳۸۸/۲/۳ |
|
۱۳۸۸/۲/۳ |
|
۱۳۸۸/۲/۲ |
|
۱۳۸۸/۲/۲ |
|
۱۳۸۸/۲/۲ |
|
۱۳۸۸/۲/۲ |
|
۱۳۸۸/۲/۲ |
|
۱۳۸۸/۲/۲ |
|
۱۳۸۸/۲/۲ |
|
۱۳۸۸/۲/۱ |
|
۱۳۸۸/۲/۱ |
|
۱۳۸۸/۲/۱ |
|
۱۳۸۸/۲/۱ |
|
۱۳۸۸/۲/۱ |
|
۱۳۸۸/۲/۱ |
|
۱۳۸۸/۲/۱ |
|
۱۳۸۸/۲/۱ |
|
۱۳۸۸/۲/۱ |
|
۱۳۸۸/۲/۱ |
|
۱۳۸۸/۲/۱ |
|
۱۳۸۸/۲/۱ |
|
۱۳۸۸/۲/۱ |
|
۱۳۸۸/۱/۲۹ |
|
۱۳۸۸/۱/۲۹ |
|
۱۳۸۸/۱/۲۹ |
|
۱۳۸۸/۱/۲۹ |
|
۱۳۸۸/۱/۲۹ |
|
۱۳۸۸/۱/۲۹ |
|
۱۳۸۸/۱/۲۹ |
|
۱۳۸۸/۱/۲۹ |
|
۱۳۸۸/۱/۲۹ |
|
۱۳۸۸/۱/۲۹ |
|
۱۳۸۸/۱/۲۹ |
|
۱۳۸۸/۱/۲۹ |
|
۱۳۸۸/۱/۲۹ |
|
۱۳۸۸/۱/۲۷ |
|
۱۳۸۸/۱/۲۷ |
|
۱۳۸۸/۱/۲۷ |
|
۱۳۸۸/۱/۲۷ |
|
۱۳۸۸/۱/۲۷ |
|
۱۳۸۸/۱/۲۷ |
|
۱۳۸۸/۱/۲۷ |
|
۱۳۸۸/۱/۲۷ |
|
۱۳۸۸/۱/۲۷ |
|
۱۳۸۸/۱/۲۷ |
|
۱۳۸۸/۱/۲۷ |
|
۱۳۸۸/۱/۲۷ |
|
۱۳۸۸/۱/۲۷ |
|
۱۳۸۸/۱/۲۷ |
|
۱۳۸۸/۱/۲۷ |
|
۱۳۸۸/۱/۲۷ |
|
۱۳۸۸/۱/۲۷ |
|
۱۳۸۸/۱/۲۷ |
|
۱۳۸۸/۱/۲۷ |
|
۱۳۸۸/۱/۲۷ |
|
۱۳۸۸/۱/۲۷ |
|
۱۳۸۸/۱/۲۷ |
|
۱۳۸۸/۱/۲۷ |
|
۱۳۸۸/۱/۲۷ |
|
۱۳۸۸/۱/۲۷ |
|
۱۳۸۸/۱/۲۷ |
|
۱۳۸۸/۱/۲۷ |
|
۱۳۸۸/۱/۲۷ |
|
۱۳۸۸/۱/۲۷ |
|
۱۳۸۸/۱/۲۷ |
|
۱۳۸۸/۱/۲۷ |
|
۱۳۸۸/۱/۲۷ |
|
۱۳۸۸/۱/۲۷ |
|
۱۳۸۸/۱/۲۷ |
|
۱۳۸۸/۱/۲۷ |
|
۱۳۸۸/۱/۲۷ |
|
۱۳۸۸/۱/۲۷ |
|
۱۳۸۸/۱/۲۷ |
|
۱۳۸۸/۱/۲۷ |
|
۱۳۸۸/۱/۲۴ |
|
۱۳۸۸/۱/۱۸ |
|
۱۳۸۸/۱/۱۲ |
|
۱۳۸۸/۱/۱۲ |
|
۱۳۸۸/۱/۱۱ |
|
۱۳۸۸/۱/۱۱ |
|
۱۳۸۸/۱/۱۱ |
|
۱۳۸۸/۱/۱۱ |
|
۱۳۸۸/۱/۱۱ |
|
۱۳۸۸/۱/۱۱ |
|
۱۳۸۸/۱/۱۱ |
|
۱۳۸۸/۱/۱۱ |
|
۱۳۸۸/۱/۱۱ |
|
۱۳۸۸/۱/۱۱ |
|
۱۳۸۸/۱/۱۱ |
|
۱۳۸۸/۱/۱۱ |
|
۱۳۸۸/۱/۱۱ |
|
۱۳۸۸/۱/۱۱ |
|
۱۳۸۸/۱/۱۱ |
|
۱۳۸۸/۱/۵ |
|
۱۳۸۷/۱۲/۲۸ |
|
۱۳۸۷/۱۲/۲۷ |
|
۱۳۸۷/۱۲/۲۶ |
|
۱۳۸۷/۱۲/۲۶ |
|
۱۳۸۷/۱۲/۲۵ |
|
۱۳۸۷/۱۲/۲۵ |
|
۱۳۸۷/۱۲/۲۵ |
|
۱۳۸۷/۱۲/۲۴ |
|
۱۳۸۷/۱۲/۲۳ |
|
۱۳۸۷/۱۲/۲۲ |
|
۱۳۸۷/۱۲/۲۲ |
|
۱۳۸۷/۱۲/۲۱ |
|
۱۳۸۷/۱۲/۲۰ |
|
۱۳۸۷/۱۲/۲۰ |
|
۱۳۸۷/۱۲/۲۰ |
|
۱۳۸۷/۱۲/۱۹ |
|
۱۳۸۷/۱۲/۱۹ |
|
۱۳۸۷/۱۲/۱۷ |
|
۱۳۸۷/۱۲/۱۷ |
|
۱۳۸۷/۱۲/۱۶ |
|
۱۳۸۷/۱۲/۱۶ |
|
۱۳۸۷/۱۲/۱۶ |
|
۱۳۸۷/۱۲/۱۶ |
|
۱۳۸۷/۱۲/۱۳ |
|
۱۳۸۷/۱۲/۱۳ |
|
۱۳۸۷/۱۲/۱۳ |
|
۱۳۸۷/۱۲/۱۳ |
|
۱۳۸۷/۱۲/۱۲ |
|
۱۳۸۷/۱۲/۱۰ |
|
۱۳۸۷/۱۲/۱۰ |
|
۱۳۸۷/۱۲/۱۰ |
|
۱۳۸۷/۱۲/۱۰ |
|
۱۳۸۷/۱۲/۱۰ |
|
۱۳۸۷/۱۲/۱۰ |
|
۱۳۸۷/۱۲/۱۰ |
|
۱۳۸۷/۱۲/۹ |
|
۱۳۸۷/۱۲/۹ |
|
۱۳۸۷/۱۲/۷ |
|
۱۳۸۷/۱۲/۷ |
|
۱۳۸۷/۱۲/۴ |
|
۱۳۸۷/۱۲/۳ |
|
۱۳۸۷/۱۲/۱ |
|
۱۳۸۷/۱۲/۱ |
|
۱۳۸۷/۱۲/۱ |
|
۱۳۸۷/۱۱/۲۸ |
|
۱۳۸۷/۱۱/۱۸ |
|
۱۳۸۷/۱۱/۸ |
|
۱۳۸۷/۱۱/۸ |
|
۱۳۸۷/۱۱/۶ |
|
۱۳۸۷/۱۱/۶ |
|
۱۳۸۷/۱۰/۳۰ |
|
۱۳۸۷/۱۰/۲۰ |
|
۱۳۸۷/۱۰/۱۷ |
|
۱۳۸۷/۱۰/۱۲ |
|
۱۳۸۷/۱۰/۸ |
|
۱۳۸۷/۱۰/۸ |
|
۱۳۸۷/۱۰/۷ |
|
۱۳۸۷/۹/۳۰ |
|
۱۳۸۷/۹/۱۱ |
|
۱۳۸۷/۹/۱۰ |
|
۱۳۸۷/۹/۹ |
|
۱۳۸۷/۹/۸ |
|
۱۳۸۷/۹/۸ |
|
۱۳۸۷/۹/۷ |
|
۱۳۸۷/۹/۷ |
|
۱۳۸۷/۹/۶ |
|
۱۳۸۷/۹/۶ |
|
۱۳۸۷/۹/۵ |
|
۱۳۸۷/۹/۲ |
|
۱۳۸۷/۹/۱ |
|
۱۳۸۷/۸/۳۰ |
|
۱۳۸۷/۸/۱۹ |
|
۱۳۸۷/۸/۱۹ |
|
۱۳۸۷/۸/۱۹ |
|
۱۳۸۷/۸/۱۹ |
|
۱۳۸۷/۷/۲۳ |
|
۱۳۸۷/۷/۲۳ |
|
۱۳۸۷/۷/۲۳ |
|
۱۳۸۷/۷/۲۳ |
|
۱۳۸۷/۷/۲۳ |
|
۱۳۸۷/۷/۸ |
|
۱۳۸۶/۲/۲۹ |
|
۱۳۸۶/۲/۱ |
|
۱۳۸۵/۱۲/۲۳ |